Bóg się rodzi, czyli … znane i powszechnie kultywowane zwyczaje bożonarodzeniowe

Środa, 26 grudnia – Drugi Dzień Świąt

 

Blue Cafe – Swięta W Nas

 

Święta Bożego Narodzenia to przede wszystkim wieczerza wigilijna. Tego wieczoru cała rodzina zasiada przy świątecznie nakrytym stole i celebruje nadchodzące święta Bożego Narodzenia. Słowo „wigilia” pochodzi od łacińskiego „vigiliare” i oznacza „nocne czuwanie”. Okres przed świętami to adwent (łac. adventus). W tradycji chrześcijańskiej chodzi o czas oczekiwania na powtórne przyjście Chrystusa. Trwa on od 23 do 28 dni, rozpoczyna się w pierwszą niedzielę po uroczystości Chrystusa Króla.

Zanim wszyscy usiądą przy wigilijnym stole, trzeba oczywiście zadbać o odpowiedni wystrój i nakrycia. Tych ostatnich powinno być o jedno więcej niż liczba gości. Po co dodatkowe miejsce przy świątecznym stole? Symbolizuje ono pamięć o tych, którzy nie mogą spędzić tegorocznych świąt razem z nami. Bywa i tak, że przygotowywane jest z myślą o zmarłym członku rodziny.

Pierwsza gwiazdka – podług Pisma Świętego (Ewangelia wg św. Mateusza) to Gwiazda Betlejemska doprowadziła trzech króli (Kacpra, Melchiora i Baltazara) do Betlejem. Na pamiątkę tego wydarzenia dzieci z niecierpliwością wyczekują pierwszej gwiazdki na niebie – symbolizuje ona początek celebrowania świąt Bożego Narodzenia.

Nieodłącznym elementem świąt Bożego Narodzenia jest choinka. Początkowo świąteczne drzewko nazywano hailekrystem. Zwyczaj jego zdobienia przyszedł do nas z Niemiec, choinki zaczęliśmy dekorować dopiero na przełomie XVIII i XIX. Choinkę powinno się ubierać dopiero 24 grudnia. Jej poszczególne elementy także mają swoją symbolikę: światełka to znak przyjścia Chrystusa na świat, ozdoby są symbolem łaski Bożej, łańcuch to symbol węża-kusiciela, a jabłka – grzechu. Zwyczaj zdobienia choinki przez długi czas nie był aprobowany przez przedstawicieli Kościoła Katolickiego, którzy za symbol Narodzenia Pańskiego uznawali szopkę. Zmieniło się to pod koniec XIX wieku. Dzisiaj w katolickich domach dominują raczej drzewka świąteczne.

Liczba potraw – dwanaście, to tylko jedna z możliwych wersji. Według jednej z tradycji na świątecznym stole powinna znaleźć się nieparzysta liczba potraw, co zaprzeczałoby zwyczajowi, według którego symbolem jest liczba dwanaście. ieczerza chłopska składała się z pięciu lub siedmiu potraw. Bogatsi, a więc przedstawiciele szlachty, przygotowywali na świąteczny stół dziewięć potraw, natomiast arystokraci – jedenaście. Siedem to symbol dni tygodnia, zaś dziewięć oznacza liczbę chórów anielskich. Liczba dwanaście okazała się wyjątkiem od reguły, jednak jej symbolika jest równie ważna – chodzi bowiem o dwunastu apostołów.

Wedle jednego z licznych zwyczajów bożonarodzeniowych pod obrus należy położyć garstkę siana. Jest ono symbolem żłobka, w którym leżało Dzieciątko Jezus. Domownicy mogą też spróbować wyciągnąć źdźbło siana spod obrusa. Ten, który wyciągnie najdłuższe, będzie cieszył się największym szczęściem i powodzeniem w nadchodzącym roku.

Święta Bożego Narodzenia powinny być kojarzone z dwoma kolorami: zielonym i czerwonym. To w tych barwach najczęściej przygotowywane są ozdoby świąteczne. Zieleń jest symbolem nadziei i wierności, natomiast czerwień to symbol krwi Chrystusa.

Dzielenie się opłatkiem. Zwyczaj ten pochodzi z początków XIX wieku. Dawniej oprócz tradycyjnych opłatków, wytwarzanych z przaśnego ciasta, chleba i wody, były również kolorowe opłatki. Tymi ostatnimi dzielono się ze zwierzętami. Kultywowanie tego zwyczaju miało je chronić od zapadania na rozmaite choroby. Dzielenie się opłatkiem, o jakim możemy mówić obecnie, jest symbolem wyrażenia wdzięczności i znakiem przebaczenia dawnych win.

Po wieczerzy wigilijnej nie może zabraknąć wspólnego śpiewania kolęd. Pierwsza polska kolęda pochodzi z roku 1424 – mowa tutaj o „Zdrów bądź królu anielski”. Z XV wieku pochodzi również popularna „Anioł pasterzom mówił”. Zbiory kolęd i pastorałek publikowano w książeczkach, zwanych kantyczkami. Najwięcej bożonarodzeniowych pieśni powstało na przełomie XVII i XVIII wieku. Jedną z nich jest królowa polskich kolęd – Pieśń o Narodzeniu Pańskim. Jest to utwór Franciszka Karpińskiego, popularnie znany jako Bóg się rodzi. Tekst pieśni powstał na zamówienie księżnej marszałkowej Izabeli z Czartoryskich Lubomirskiej. Kolęda zabrzmiała po raz pierwszy w 1792 r. w Starym Kościele Farnym w Białymstoku. Tekst Karpińskiego już wkrótce po opublikowaniu był śpiewany, ale na różne melodie. Obecnie używana melodia, utrzymana w rytmie poloneza, przypisywana bywa Karolowi Kurpińskiemu, aczkolwiek nie wyklucza się jej ludowego pochodzenia.

Boże Narodzenie jest częstym motywem w literaturze, zarówno rodzimej, jak również zagranicznej. Ze wszystkich świąt kościelnych, to właśnie “Gwiazdka” cieszy się największą popularnością wśród powieściopisarzy i poetów, a to dzięki niezwykłej magii tych świąt i ludzi, którzy tworzą niepowtarzalny klimat. Pod koniec grudnia, niemalże w każdym zakątku świata, w powietrzu unosi się cudowna aura przyjaźni, radości i ciepła domu rodzinnego. Wszyscy są sympatyczniejsi, milsi i lepsi od tych, jakich znamy na co dzień. To właśnie ten wspaniały czar Świąt Bożego Narodzenia inspiruje artystów do tworzenia.

W ten świąteczny czas, zwłaszcza dzisiaj  – w Drugi Dzień Świąt, zachęcam do lektury, która uwolni naszą wyobraźnię i pomoże nam lepiej przeżywać tak niezwykłe święta, jakimi jest Boże Narodzenie.

 

GOLEC uORKIESTRA – Bóg Się Rodzi

 

 

 

Źródłp:   https://pl.wikipedia.org;   https://gazetawroclawska.pl;

Dodaj komentarz