Idea promowania sztuki za pośrednictwem portali społecznościowych, czyli … Museum Selfie Day

Środa, 16 stycznia – Dzień Pikantnych Potraw, Museum Selfie Day, w 1941 roku urodziła się Ewa Demarczyk – polska piosenkarka, w 1953 roku urodził się Wojciech Wysocki – polski aktor teatralny filmowy i telewizyjny, w 1968 roku urodziła się Olga Bończyk – polska aktorka teatralna filmowa i wokalistka, w 1957 roku urodził się – Krzysztof Globisz polski aktor pedagog,

Dzień Pikantnych Potraw

O tym święcie oraz o pikantnych potrawach promowanych w tym dniu pisałam (TUTAJ)

 

Museum Selfie Day

Dziś wystarczy telefon, dobry pomysł i muzealna ekspozycja, żeby nie tylko zrobić sobie zdjęcie, ale też poznać dzieła sztuki z wybranej wystawy. Dziś wiele muzealnych placówek w Polsce i na świecie zaprasza do swoich wnętrz na Museum Selfie Day.

Autorką pomysłu Selfie Museum jest duńska designerka Olivia Muus. Zwiedzając National Gallery w Kopenhadze, zrobiła zdjęcie dzieła sztuki w pozie selfie, które stało się inspiracją do stworzenia w sieci Muzeum Selfies. Artystka pokazała, w jaki sposób wysoka sztuka może łączyć się z kulturą popularną.

Dzięki temu powstała idea promowania sztuki za pośrednictwem portali społecznościowych.

Akcja szybko zdobyła wielu fanów.

 

Dzień ten to okazja na wyjątkową scenerię. Zachęca do pobudzania naszej kreatywności, łącząc postacie historyczne ze współczesnymi.   😉

 

***

16 stycznia 1941 roku,  przyszła na świat w Krakowie

Ewa Demarczyk – polska piosenkarka, Czarny Anioł polskiej estrady

Córka rzeźbiarza Leonarda Demarczyka i krawcowej Janiny z domu Bańdo.  Ciotka Demarczyk, Stefania Bańdo-Stopkowa , absolwentka wydziału malarstwa krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych, prowadziła na Kazimierzu Zakłady Wydawnicze, publikujące katalogi mody i pisma kobiece.

Ewa ukończyła krakowską Średnią Szkołę Muzyczną w klasie fortepianu. Karierę rozpoczęła w 1961 roku w studenckim kabarecie Akademii Medycznej w Krakowie o nazwie „Cyrulik”, skąd rok później przeszła do kabaretu „Piwnica pod Baranami”. Tam nawiązała współpracę z kompozytorem Zygmuntem Koniecznym, o którym pisałam  (TUTAJ) .

Jest uznawana za jedną z najbardziej utalentowanych i charyzmatycznych postaci polskiej sceny muzycznej. Ceniona jest za ekspresję, jaka charakteryzuje śpiewane przez nią teksty, niebywałą osobowość estradową oraz wybitne zdolności interpretacyjne. Wielokrotnie nagradzana za swoje wykonania. Występowała z powodzeniem na całym świecie, m.in. w Austrii, Niemczech, Francji, Szwecji, Wielkiej Brytanii, USA, Kubie, Brazylii, a gościły ją tak prestiżowe estrady jak Olympia czy Carnegie Hall.

Ostatni koncert Demarczyk dała 8 listopada 1999 w Teatrze Wielkim im. Stanisława Moniuszki w Poznaniu; po 2000 całkowicie wycofała się z życia publicznego i zamilkła.

 

Ewa Demarczyk-Na moście w Avignon(Poznań 1980)

Demarczyk to nie tylko głos. To także kolor. Nie tylko czarna melancholia, ale także żart. Humor jej jest lekki i wyrafinowany, oparty na poezji z najwyższej półki. Baczyński, Pawlikowska-Jasnorzewska, Leśmian, Tuwim – po takich sięgała „tekściarzy”.

A charakter? Gdyby miała łatwą osobowość, to byłaby księgową, a nie artystką…

***

Polski dr House. Najbardziej znany doktor. Doktor Wezół z Wilkowyj.

Urodził się 16 stycznia 1953 roku, w Szczecinie. To:

Wojciech Wysocki – polski aktor teatralny, filmowy i telewizyjny

Długo nie wiedział, co powinien zrobić ze swoim życiem i jaki zawód chciałby wykonywać.

Początkowo o aktorstwie nawet nie myślał. Nie chciał też iść w ślady matki i kontynuować rodzinnej tradycji lekarskiej (jak na ironię scenarzyści chętnie będą mu potem powierzać role doktorów). Miał więc zostać albo polonistą, albo – kierowany wielką miłością do koszykówki – dziennikarzem sportowym.

Pomysł, by został aktorem, podsunęła mu przyjaciółka rodziny, poetka Joanna Kulmowa.

I tak szczęśliwe zrządzenie losu i namowy bliskich pokierowały go do szkoły teatralnej, dzięki czemu niebawem zaczął odnosić pierwsze sukcesy na ekranie.

Debiutował tytułową rolą w przedstawieniu ”Kordian” Juliusza Słowackiego, w reżyserii Erwina Axera. Związany z teatrami warszawskimi, m.in. Współczesnym (1976-1994) i Dramatycznym (1994-2009).

Na dużym ekranie debiutował rolą pianisty w melodramacie Jana Batorego pt. ”Con Amore”. Zagrał w ponad 70 filmach fabularnych. Wystąpił w wielu realizacjach Teatru Telewizji. W Capitolu gra w spektaklach „Dajcie mi Tenora!”, “Alibi od zaraz” oraz “Kiedy kota nie ma…”.

Aktor znany jest z wielu popularnych seriali, jak: ”Dom”, ”Ekstradycja”, ”Zostać Miss”, ”Na Wspólnej”, a najbardziej z serialu ”Ranczo”.

 

Ranczo – Media jak afrodyzjak – scena z odc. 109

 

***

Urodziła się 16 stycznia 1968 roku, we Wrocławiu. To

Olga Bończyk – polska aktorka teatralna, filmowa i wokalistka

Związana jest  z teatrami: Piosenki we Wrocławiu; Rampa, „Roma”, Kamienica, Projekt Teatr Warszawa, teatrem impresaryjnym Ale! Teatr i teatrem „Capitol” w Warszawie. Wraz z czołowymi polskimi jazzowymi muzykami koncertuje z autorskimi recitalami, m.in. „Piąta rano” i „Piosenki z klasą”.

Od 21 kwietnia 2012 r. prowadzi cykl On/a ma kota w programie Pytanie na śniadanie. W 2013 r. wzięła udział w 50. Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu, gdzie z utworem „Nie zatrzymuj się”, z płyty Piąta rano. Wzięła udział w koncercie SuperPremiery.

Od 2014 roku jest współprowadzącą programu Ocalić świat na antenie TVP1. Jesienią 2016 r. wzięła udział w kulinarnym show Top Chef. Gwiazdy od kuchni – zajęła dziesiąte miejsce.

Przez wiele lat koncertowała z zespołem Spirituals Singers Band. Jest ambasadorką akcji profilaktyki raka piersi „Zdrowy Nawyk – Zdrowe Piersi”. Była twarzą marki Art Deco. Jest ambasadorką marki RevitaLash.

Jako matka chrzestna, dokonała odsłonięcia pomnika kota niezależnego Cyryla na warszawskim Gocławiu.

 

 

Zna język migowy (oboje jej rodzice byli niesłyszący). Jej o cztery lata starszy brat, Mirosław Bocek, jest koncertmistrzem (II skrzypce) w orkiestrze Agnieszki Duczmal.

 

.

Edyta(Bono) feat. Kuba(Viper) – Jego Portret

 

***

Przyszedł na świat w 1957 roku, w Siemianowicach Śląskich. Dorastał w Katowicach, w dzieciństwie każde wakacje spędzał u dziadków w Węgierskiej Górce. Jego ojciec pochodzi ze Śląska Opolskiego, rodzina ze strony matki pochodzi z Beskidów. To

Krzysztof Globisz – polski aktor i pedagog

zakochany Anioł z Krakowa…

Po ukończeniu VII Liceum Ogólnokształcącego  w Katowicach-Ligocie, studiował na Wydziale Aktorskim krakowskiej Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej, którą ukończył w 1980 roku i od razu zadebiutował na scenie teatralnej.Był aktorem Teatru Polskiego we Wrocławiu w latach 1980-1981, a następnie przeniósł się do krakowskiego Starego Teatru. Zaznaczył się wybitnymi kreacjami m.in. w „Życie snem” w reżyserii J. Jarockiego, czy też tytułową rolą w „Mizantropie” Moliera w reżyserii K. Nazara.

Wkrótce zaczął się też pojawiać na małym i wielkim ekranie. Wystąpił w kilkudziesięciu filmach, serialach i spektaklach telewizyjnych. Dużą sympatię przyniosły mu filmy Anioł w Krakowie (2002) i Zakochany Anioł (2005).

Zdobył szereg nagród, realizował się jako wykładowca, dziekan i prorektor na krakowskiej PWST.  Tytuł profesora sztuk teatralnych uzyskał 21 lutego 2005 roku.

 

Anioł w Krakowie oswiadczyny

Błyskotliwą karierę aktorską i pedagogiczną przerwały poważne problemy zdrowotne.

W lipcu 2014 r. aktor doznał udaru mózgu, który spowodował przerwę w pracy zawodowej. Lekarze z trudem utrzymali go przy życiu. Raczej nie dawali mu żadnych szans na powrót do zawodu. Po wielomiesięcznym  leczeniu, w grudniu 2015 roku pojawił się symbolicznie w krakowskim Teatrze STU w „Hamlecie”.

Wbrew przewidywaniom lekarzy, Krzysztof Globisz jednak wrócił do pracy. Gra główną rolę w sztuce „Wieloryb the Globe”. Poszedł za ciosem i nie ograniczył się do powrotu na deski teatru. W 2016 r. pojawił się w głośnym filmie „Jestem mordercą”, a rok później dołączył do obsady „Ach śpij kochanie”. Teraz gra w serialu „Leśniczówka”. „Akcja dzieje się w moim świecie – na wsi. Kocham przyrodę i zwierzęta” – mówi aktor.
W przypadku Globisza aktorstwo okazało się nie tyle dodatkiem do życia, co jego sednem. Przyznaje, że świat dla niego nigdy nie był tak radosny i kolorowy jak dzisiaj.

 

Poruszające nagranie Krzysztofa Globisza czytającego Biblię | Onet100

 

 

 

Źródło:  https://pl.wikipedia.org;  https://gpcodziennie.pl;   http://krakow.wyborcza.pl;  https://film.wp.pl;   https://kultura.onet.pl;

Dodaj komentarz