Sobota, 28 lipca – Dzień Kultu Masy Mięśniowej, Światowy Dzień Wirusowego Zapalenia Wątroby
Dzień Kultu Masy Mięśniowej
W dzisiejszych czasach mężczyzna powinien ćwiczyć na siłowni i starać się utrzymywać zgrabną sylwetkę. Dzień Kultu Masy Mięśniowej to dobra okazja do dyskusji: gdzie leży granica między dbaniem o ładną i wysportowaną sylwetkę a obsesją prowadzącą do przerostu mięśni?
Światowy Dzień Wirusowego Zapalenia Wątroby
Światowy Dzień Wirusowego Zapalenia Wątroby, WZW (World Hepatitis Day, WHD) to święto obchodzone corocznie 28 lipca, w dzień urodzin Barucha Samuela Blumberga, który zidentyfikował wirusa zapalenia wątroby typu B.
26 października 2003, na konferencji w Kopenhadze, Biuro Europejskie Światowej Organizacji Zdrowia ustaliło oficjalnie dzień 1 października Światowym Dniem Świadomości WZW.
W 2004, z inicjatywy stowarzyszeń pacjentów i cierpiących na schorzenia wątroby oraz zakażonych WZW C (HCV), ustanowiono Międzynarodowy Dzień Walki z Wirusowym Zapaleniem Wątroby typu C (WZW C). 15 marca 2007 Parlament Europejski przyjął Pisemną Deklarację w sprawie WZW typu C. Od 2008 obchody WHAD odbywały się corocznie w dniu 19 maja. W ten sposób WHO włączyło się do działań podejmowanych przez rzeszę pacjentów, którzy walczą z epidemią przewlekłych zapaleń wątroby (głównie z powodu HCV) w ramach międzynarodowego dnia walki z HCV. 19 maja 2010 WHO formalnie uznało Światowy Dzień Wirusowego Zapalenia Wątroby. Organizacja przyjęła dzień obchodów – 28 lipca. Wirusowe zapalenie wątroby jest czwartą chorobą uznaną przez WHO (obok malarii, gruźlicy i HIV/AIDS), która otrzymuje wsparcie z jej strony – w celu podniesienia świadomości zdrowotnej społeczeństwa.
Każdego roku obchody odbywają się pod innym hasłem. Dotyczą zarówno wirusowego zapalenia wątroby typu B jak i C, D oraz typu E. W Polsce znane są wszystkie 3 terminy obchodów: 19 maja, 28 lipca oraz 1 października.
Wirusowe zapalenia wątroby bardzo często przebiegają skąpoobjawowo i łagodnie, często chory nawet nie wie, że przebył zakażenie wirusem hepatotropowym. Czasami jednak zdarzają się powikłania. Można je podzielić na ostre, towarzyszące ostrym zapaleniom i przewlekłe, które ujawniają się dopiero po wielu latach trwania choroby.
Do ostrych powikłań wirusowych zapaleń wątroby należy nadostre lub piorunujące zapalenie, które mogą doprowadzić do niewydolności wątroby. Częściej występują w przebiegu ostrego WZW typu A i B. Główne objawy to żółtaczka, objawy skazy krwotocznej, tachykardia, hipotensja, zaburzenia świadomości. To bardzo poważny stan, który wymaga intensywnego leczenia, najlepiej na oddziale intensywnej terapii.
Po wielu latach utrzymywania się wirusa w hepatocytach dochodzi do rozwoju marskości wątroby. Jest to stan uogólnionego uszkodzenia miąższu wątroby, z włóknieniem i przemianą w nieprawidłowe guzki regeneracyjne, a więc zmniejszeniem ilości czynnego miąższu. Doprowadza to do zaburzeń czynności narządu. Rozwija się nadciśnienie wrotne, skutkujące powstaniem żylaków przełyku i wpustu żołądka, które w przypadku pęknięcia dają masywne krwawienia, często kończące się śmiercią. Pojawiają się objawy skazy krwotocznej, żółtaczka, świąd skóry, wzdęcia, nudności, wymioty, encefalopatia wątrobowa, w postaci zaburzeń świadomości, nadmiernej senności lub pobudzenia. Leczenie ma na celu poprawę komfortu życia chorych, niektórzy wymagają przeszczepienia wątroby. Ważne jest odpowiednie leczenie przeciwwirusowe przewlekłych zapaleń wątroby o etiologii HBV lub HCV.
Przewlekłe zakażenie HBV lub HCV predysponuje do rozwoju raka wątrobowokomórkowego. Objawy to postępujące wyniszczenie, ból brzucha, powiększenie obwodu brzucha, obrzęki kończyn dolnych, żółtaczka. Radykalna resekcja guza możliwa jest jedynie u zaledwie 5-35% chorych. Często jednak ze względu na współistniejącą marskość narządu i rozmiary guza resekcja jest niemożliwa. Niekiedy można myśleć o przeszczepie wątroby. W zapobieganiu powikłaniom wirusowych zapaleń wątroby najważniejsze jest rozpoznanie zakażenia i leczenie przewlekłych WZW.
Zakażenie wirusem HCV dotyczy około 2% populacji ludzkiej, a w Polsce zakażonych jest od 400 do 700 tysięcy osób. Późne wykrycie wirusowego zapalenia wątroby nie daje gwarancji skuteczności leczenia. Zwłaszcza u osób starszych wzrasta ryzyko wystąpienia raka wątrobokomórkowego. Wirusowe zapalenie wątroby typu C jest chorobą zakaźną spowodowaną przez wirusa HCV. Zakażenie HCV dotyczy około 2% populacji ludzkiej, a w Polsce zakażonych jest od 400 do 700 tysięcy osób. Wirus ten, po wniknięciu do komórek wątroby, wywołuje w niej zmiany zapalne i martwicze.Późna diagnostyka – po ok. 10-20 latach od chwili zakażenia, nie daje gwarancji skuteczności leczenia WZW typu C u osób, u których doszło do rozwoju marskości wątroby (zwłóknienia i stłuszczenia jej komórek). U osób tych wzrasta ryzyko wystąpienia raka wątrobowokomórkowego, którego leczenie jest niestety zwykle nieskuteczne.
Standardem leczenia zapalenia wątroby typu C jest terapia skojarzona pegylowanym interferonem alfa i rybawiryną. Co to takiego? Interferon alfa wywiera działanie przeciwwirusowe. Polega ono na pobudzaniu układu odpornościowego do niszczenia wirusów i eliminacji zakażonych wirusem komórek. Rybawiryna działa również przeciwwirusowo, jak dotąd nie został jednak poznany mechanizm tego działania.
Terapia nie pozostaje bez wpływu na samopoczucie pacjenta, przynosząc szereg działań niepożądanych, takich jak: uczucie zmęczenia, smutku, stany podgorączkowe, bóle mięśniowe, brak apetytu, nudności, drażliwość, świąd skóry, osłabienie.W ostatnich czasach zwalczanie zakażeń HCV postępuje. Specjaliści starają się wyłonić tych pacjentów, którzy rokują nadzieję najlepszej odpowiedzi na leczenie; modyfikują dawkowanie i czas leczenia pod kątem indywidualnego pacjenta. Większy nacisk kładzie się na problem działań niepożądanych prowadzonej terapii i korygowania tych zaburzeń. Niemniej jednak nie u wszystkich zakażonych możliwe jest całkowite zwalczenie wirusa.
Źródło: https://polki.pl; https://kalendarze.wordpress.com