Czwartek, 24 stycznia  –  Światowy Dzień Środków Masowego Przekazu, Dzień Wiedzy o Zespole Möbiusa, (1921) Tony Halik – polski podróżnik dziennikarz pisarz operator filmowy i fotograf, (1921) Zygmunt Kęstowicz – polski aktor, (1976) Natalia Niemen – polska piosenkarka

We wpisie dzisiejszym chciałabym przybliżyć Wam sylwetki bardzo szacownych jubilatów.

Zacznę od najznamienitszego. Otóż:

24 stycznia 1921 roku w Toruniu, urodził się

Tony Halik – polski podróżnik, dziennikarz, pisarz, operator filmowy i fotograf

Obchodziłby dziś 98 urodziny.

Urodził się jako Mieczysław Sędzimir Antoni Halik, syn Zbigniewa i Heleny (z domu Krasuskiej) – właścicieli majątków ziemskich Tupadło, potem Żabin. Rodzice postanowili jednak, że ich pierwsze dziecko urodzi się w Toruniu –i dopiero po porodzie wrócili do rodzinnego majątku. Później przeprowadzili się do Płocka.

W wieku 14 lat, wbrew woli ojca, popłynął jako flisak na tratwie z Płocka do granicy Wolnego Miasta Gdańska. Wyprawie przeszkodziła Straż Graniczna, która pod eskortą odstawiła go do domu.

Jego działalność dziennikarska i fotograficzna ukształtowała charaktery wielu późniejszych globtroterów.

Swą pasją podróżowania zarażał wszystkich wokół poprzez to, jak o swoich wyprawach opowiadał. Potrafił o wszystkim mówić tak jakby to była najbardziej fascynująca historia świata… i często zresztą tak właśnie było. Nie musiał kolorować, wystarczyło, że odpowiednio ciekawie swoje życie opowiedział.

Zobaczcie z jaką swadą to robił:

MAKUMBA Tony Halik

W czasie II wojny światowej był żołnierzem Luftwaffe i został skierowany do Francji. W 1944 zdezerterował z Wehrmachtu i przyłączył się do francuskiego ruchu oporu, a pod koniec tego roku dołączył do 4. dywizji piechoty Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie. To właśnie podczas wojny po raz pierwszy zetknął się z kamerą, filmując samoloty – również te zestrzeliwane. W czasie rekonwalescencji wysyłał listy do przyjaciela w Londynie, w których opisywał swoje wojenne losy. Listy te były drukowane w jednym z angielskich czasopism, a Halik polubił dziennikarstwo.

Po wojnie, w 1946, wziął ślub z Pierrette Andrée Courtin. Była to kobieta niezwykła, bardzo dzielna i gotowa podjąć każde wezwanie. Udzieliła mu schronienia i pomocy, kiedy został zestrzelony nad Francją.

Życiowe zawiłości zaprowadziły małżeństwo Halików przez Afrykę do Argentyny. W tym kraju Tony był m.in. fotografem Juana Perona, ówczesnego prezydenta kraju, i jego charyzmatycznej żony, Evity. Zafascynowany Indianami przemierzał Amerykę ich szlakiem, aż w końcu ruszył z Pierrette w podróż – z epickim rozmachem jak na tamte czasy – bo z Ziemi Ognistej na Alaskę… i z powrotem.

Podróż trwała cztery lata. W tym czasie Pierrette i Tony pokonali dystans ponad 180 000 kilometrów, filmując, poznając kontynent i spędzając czas z ludźmi w naturalnych warunkach ich bytowania. Samochodem marki Jeep podróżował z nimi pies, a po jakimś czasie, mały synek Ozana. Imię otrzymał na cześć pewnego Indianina, który uratował Tonego przed śmiercią.

Przejechali przez 21 państw; podróżowali w skrajnych warunkach i temperaturach. Wielka przygoda została opisana przez Halika w kilku jego książkach, m.in. Jeep. Moja wielka przygoda.

Został odznaczony francuskim Krzyżem Wojennym (Croix de Guerre) a w 1947 – Medalem za Wojnę 1939–1945.

Po powrocie do Wielkiej Brytanii w 1948 podpisał kontrakt z prywatną argentyńską transportową linią lotniczą. Wraz z żoną wyemigrował do tego kraju i w 1952 przyjął obywatelstwo argentyńskie.

Zafascynowany Indianami, wyjeżdżał często do amazońskiej dżungli. Na swoją pierwszą powojenną podróż zakupił żaglówkę (która otrzymała nazwę Halikówka) i wraz z żoną popłynął rzeką Parana w poszukiwaniu indiańskich plemion.

Po tej wyprawie zaczął współpracować z czasopismem Life, a następnie Time and Life, Sport Magazine oraz ze stacjami telewizyjnymi. Od 1950 r. zaczął pracować dla amerykańskiej sieci telewizyjnej NBC. Wtedy po raz pierwszy nazwano go zdrobnieniem Tony

Halik potrafił rozmawiać w wielu obcych językach: hiszpańskim, angielskin, francuskim, portugalskim, włoskim, rosyjskim, niemieckim oraz w narzeczach Indian Hinan, Guarani i Xavante.

Najsłynniejszą podróż odbył z żoną Pierrette jeepem z Ziemi Ognistej do Alaski. Rozpoczęła się ona w 1957 i trwała 1536 dni – przemierzyli 182 624 km. Zwiedzili wówczas 21 krajów, przekroczyli 140 rzek i bagien, wybudowali 14 mostów i zmienili 8 kompletów opon. Najwyżej dotarli na 5200 m n.p.m., podróżowali w temperaturach od –50 do +60 °C. Podczas podróży używali namiotu Turin z nieprzemakalną podłogą i podwójnym dachem, który rozbijali 684 razy i spędzili w nim 1253 noce. Na zakończenie podróży, za kręgiem polarnym, wbili w ziemię dwie flagi: polską i argentyńską.

W latach 1960–1970 w Meksyku był korespondentem NBC na Amerykę Łacińską. Później został tamże prezydentem Związku Dziennikarzy Zagranicznych. W swoich wypowiedziach bronił Indian.

Wielokrotnie odwiedzał Polskę. Brał udział w wielu programach telewizyjnych, między innymi w programach Ryszarda Badowskiego Kawiarenka pod globusem i Klub sześciu kontynentów.

Aż w połowie lat 70. Tony Halik przyjechał do Polski a dzielna Pierrette została w Meksyku gdzie mieszkała do śmierci w 2010 r. Ozana mieszka w USA.

W 1974 poznał w Meksyku E. Dzikowską, która przeprowadziła z nim wywiad dla ówczesnego pisma – Kontynentów.

W 1975 przeniósł się na stałe do Polski i otrzymał kartę stałego pobytu.  Nadal pracował dla NBC, nadając korespondencje z okresu powstawania „Solidarności”, strajków, stanu wojennego itp.

W 1976 ze swoją partnerką – Ewą Dzikowską i Edmundo Guillénem (peruwiańskim nauczycielem, prawnikiem i podróżnikiem) dotarli do legendarnej stolicy Inków – Vilcabamby.

Wcześniej inne wyprawy dotarły do tego miejsca, ale ekspedycja Guillena, Halika i Dzikowskiej była pierwszą, która dostarczyła dowody potwierdzające, że to właśnie miejsce jest legendarną stolicą Inków.

Ze swoich wypraw przywozili myśliwskie trofea, plemienne ozdoby, broń, amulety, ceramikę i egzotyczne kapelusze, które gromadzili w swoim warszawskim domu. Pamiątki wybierane były z myślą o widzach – Tony przywoził tylko to, co nadawało się do pokazania w Pieprzu i wanilii. Program ten nadawany był nie ze studia telewizyjnego, ale z prowizorycznego atelier zainstalowanego w ich domowej piwnicy w Międzylesiu pod Warszawą.

Dziś trudno w to uwierzyć, ale swoje marzenia realizowali w większości za własne pieniądze.

W 1985 otrzymał medal Za zasługi dla miasta Torunia m.in. za film popularyzujący w Stanach Zjednoczonych gród Kopernika.

Elżbieta Dzikowska i Tony Halik przeżyli razem 24 lata. Przez ponad dwadzieścia lat prowadził z Ewą Dzikowską programy  dla TVP: Tam, gdzie pieprz rośnie, Tam, gdzie rośnie wanilia, Tam, gdzie kwitną migdały, Tam, gdzie pachnie eukaliptus oraz Pieprz i wanilia. Było ich ponad trzysta. Zrealizował około czterystu filmów dokumentalnych.

Napisał trzynaście książek, wiele artykułów do gazet oraz współtworzył komputerową Encyklopedię Świata.

Tony Halik zmarł w 1998 roku, w wieku 76 lat.

Pamiątki ze wspólnych podróży Dzikowska przekazała Muzeum Podróżników. Dzięki jej staraniom powstało ono w Toruniu – rodzinnym mieście Halika.

***

Tego samego dnia i roku (24 stycznia 1921) urodził się

Zygmunt Kęstowicz – polski aktor teatralny, filmowy i telewizyjny

Dzieciństwo spędził w Postawach, gdzie jego rodzice mieli aptekę. W Wilnie zdał maturę i dostał się na uniwersytet, na studia prawnicze. Następnie wybuchła II wojna światowa, na początku której został statystą teatralnym. Zawarł związek małżeński z Janiną. W styczniu 1945 zostali wysiedleni z Kresów i od 1950 mieszkał w Warszawie.

Zdobył wykształcenie aktorskie, zdając egzamin eksternistyczny w 1946 roku. Dużą popularność zyskał występując na scenach teatrów: Komedii Lutnia w Wilnie (1940–1945), Miejskiego w Białymstoku (1945–1947), Kameralnego T.U.R. w Krakowie (1947–1948), Dramatycznego w Krakowie (1948–1950), oraz warszawskich: Polskiego (1950–1952), Narodowego (1952–1956), Ludowego (1952–1957), Komedia (1957–1960), Polskiego (1960–1962), Klasycznego (1962–1965), Polskiego (1965–1966), Dramatycznego (1966–1985) i Ochoty (1985–1990).

W latach 60. wcielił się w postać Stefana Jabłońskiego w radiowym słuchowisku W Jezioranach. Za swoją pracę był wielokrotnie nagradzany. W 1976 roku otrzymał „Złoty ekran” za udział w telewizyjnym programie „Pora na Telesfora”. Wielu telewidzów zapamiętało go z programu dla dzieci „Piątek z Pankracym”.

Pies Pankracy w piosence „Cztery Łapy” [pewex.pl]

W 1995 roku marszałkowie Sejmu i Senatu uhonorowali artystę Orderem Wdzięczności Społecznej za pracę w słuchowisku „W Jezioranach”.

Ostatnią jego kinową rolą był występ w „Korczaku” Wajdy (1990). Zagrał tam Piotra Zalewskiego, pracownika sierocińca Korczaka. Od 1997 roku przez 10 lat wcielał się w postać Władysława Lubicza w popularnym serialu „Klan”.

Serialowa córka Kęstowicza , Barbara Bursztynowicz, wspomina aktora jako człowieka o niezwykłej kulturze, wyjątkowej elegancji i niezwykłym stosunku wobec kobiet. „Prywatnie miał cudowną żonę, ale nie miał dzieci. My na planie odczuwaliśmy jego przywiązanie jako ojca i dziadka” – zaznaczyła aktorka. „Ta rola była mu bardzo bliska, szalenie ją przeżywał, podobnie jak to, co się działo w serialowej rodzinie”.

Aktor był żonaty z Janiną (1922–2018). Nie miał dzieci. W ostatnich latach życia zmagał się z chorobą nowotworową. Zmarł 14 marca 2007 w Warszawie. Miał 86 lat.

***

24 stycznia 1976 w Warszawie, przyszła na świat córka muzyka Czesława Niemena i modelki Małgorzaty Niemen

Natalia Niemen – polska piosenkarka

Największy wpływ na jej gust muzyczny wywarł ojciec, który widział ją w roli skrzypaczki grającej w orkiestrze.

Od najmłodszych lat zajmowała się muzyką. Jako dziecko słuchała takich wykonawców r’n’b jak Mahalia Jackson, Otis Redding, Aretha Franklin, Wilson Pickett.

Ukończyła średnią szkołę muzyczną im. Karola Szymanowskiego w Warszawie w klasie altówki. Na zawodowej scenie śpiewać zaczęła w 1997 roku towarzysząc w chórkach Natalii Kukulskiej. W marcu 1998 roku ukazała się jej solowa płyta Na opak z kompozycjami i tekstami artystów związanych z formacją Sixteen: Grzegorza Kloca, Jarosława Pruszkowskiego, Mirosława Hodunia i Olgi Pruszkowskiej. Pierwsze sukcesy osiągnęła na komputerowej liście przebojów RadiaZET i Twojej Liście Przebojów TVP1.

Z powodzeniem wystąpiła na Festiwalu Polskiej Piosenki Opole’98. Następnie pod koniec lat 90. została wokalistką zespołu chrześcijańskiego New Life’ M. oraz chórzystką i solistką zespołu Trzecia Godzina Dnia.

Jako żona Mateusza Otremby, syna pastora i byłego prezesa fundacji Młodzież dla Chrystusa, związała swe życie z protestancką wspólnotą w Poznaniu, która jest zborem Kościoła Chrześcijan Baptystów. Koncertuje także z własnym programem wraz z mężem (Mate.O). Mają 2 synów.

Dziś świętuje 43 urodziny. Wszystkiego najlepszego!

NATALIA NIEMEN & MICHAŁ ZATOR improwizują Babuchowskiego – EXODUS

Źródło:         https://kobieta.onet.p;   https://etnosystem.pl;    HTTP://AGENCJA.SE.COM.PL;   https://film.interia.pl