Niedziela  30 lipca.

Dziś świętujemy Międzynarodowy Dzień Sernika i  Międzynarodowy Dzień Przyjaźni ( Międzynarodowy Dzień Koleżeństwa)

Sernik to jedno z najpopularniejszych polskich ciast. Ale czy wiemy o nim wszystko, czy znamy jego dzieje?

Pierwsze wzmianki na jego temat sięgają czasów starożytnych. W Grecji przysmakiem tym częstowano zwycięzców Igrzysk Olimpijskich. W dziele pt. „De Re Rustica”, którego autorem jest rzymski polityk, mówca i pisarz Katon Starszy, znajdziemy przepis na libium (rodzaj sernika związany z rytuałami religijnymi). Jeden z pierwszych przepisów na ciasto spisał zaś jego prawnuk, Marek Porcjusz Katon . Do przygotowania smakołyku potrzebne były 2 kilogramy dobrze pokruszonego w moździerzu sera, 1 funt chleba z mąki pszennej i 1 jajko. Wszystkie składniki należało wymieszać, a następnie uformować z nich placek i piec na gorącym kamieniu. Wraz z ekspansją imperium receptura szybko rozprzestrzeniała się po Europie, choć każdy kraj kształtował ją według własnych upodobań.
Obecnie Włosi do produkcji sernika używają najczęściej tradycyjnego sera ricotta lub mascarpone.

Równie intrygująco brzmi przepis na smakołyk, którym zajadał się Henryk VIII Tudor. XVI-wieczny władca Anglii lubował się w moczonym w mleku przez 3 godziny serze pociętym na niewielkie kawałki, do którego dodawano mąkę, jajka i cukier.
W jaki sposób sernik znalazł się w Polsce? Przypuszcza się, że polskim przodkiem sernika jest staropolski arkas (prawdopodobnie pochodzący z Armenii), słodka, mleczna galareta z cukrem. Podobno fanem arkasu był Jan III Sobieski i dlatego niektórzy twierdzą, że to właśnie on przywiózł przepis na sernik wiedeński z odsieczy wiedeńskiej w 1683 roku. . Tak czy inaczej deser zawitał do kraju nad Wisłą, gdzie ochrzczono go mianem „sernika wiedeńskiego”.

Tradycyjny przepis zakłada użycie mielonego twarogu i dużej ilości bakalii: rodzynek i skórki pomarańczowej oraz pieczenie go bez spodu, z samej masy serowej z dodatkami.

Ser podobnie jak jajka, symbolizuje odrodzenie, dlatego też w krajach prawosławnych z okazji Wielkanocy przygotowuje się Paschę, czyli rodzaj sernika na zimno.

Składniki tradycyjnego domowego sernika (na tortownicę o śr. 22 cm):
Spód:   110 g mąki pszennej, 100 g masła (zimnego), 60 g cukru pudru.

Utrzeć masło z cukrem pudrem, dodać przesianą mąkę. Wyrabiać do utrzymania gładkiej kuli ciasta. Schłodzić w lodówce przez około pół godziny.Dno tortownicy wyłożyć papierem do pieczenia, a „boki” posmarować odrobiną masła.
Schłodzonym ciastem wylepić dno tortownic, nakłuć widelcem i piec około 25 minut w temperaturze 180 stopni Celsjusza.
Masa twarogowa:

• 1 kg zmielonego twarogu tłustego;
• 5 dużych jaj;
• 200 g masła;
• 200 ml śmietany 36%;
• 250 g cukru pudru;
• 2 łyżeczki ekstraktu waniliowego lub nasionka z 1 laski wanilii;
• 4 łyżki mąki ziemniaczanej.

Twaróg utrzeć z miękkim masłem, dodać śmietanę i zmiksować na wolnych obrotach do połączenia się składników. Żółtka ubić z połową cukru na puszystą masę, zaś białka ubić z resztą cukru aż do uzyskania gęstej piany. Połączyć twaróg z żółtkami,  dodać ekstrakt waniliowy, przesianą mąkę ziemniaczaną i wymieszać do połączenia się składników. Na koniec połączyć delikatnie z pianą z białek.
Masę wyłożyć na wcześniej podpieczony spód. Piec około 70 -80 minut w temp. 170 stopni Celsjusza. Studzić sernik 10 minut w zamkniętym piekarniku. Zimny sernik włożyć do lodówki. Aby zachować jasny wierzch sernika, należy podczas pieczenia  nałożyć na formę papier do pieczenia. Warunkiem uzyskania najlepszego wypieku jest użycie ingrediencji wysokiej jakości.  Najlepiej, aby  twaróg, czyli podstawowy składnik ciasta, był tłusty. Tłuszcz jest nie tylko nośnikiem smaku, ale pozwoli także uzyskać „mokry” sernik, a takie są najlepsze.