Świat jest maskaradą; twarz, strój, głos – wszystko jest kłamstwem. Każdy udaje kogoś, kim nie jest, wszyscy zwodzą wszystkich, nikt nie zna siebie samego, czyli … w malarstwie nie obowiązują żadne reguły i normy

Sobota, 30 marca – Światowy Dzień Choroby Afektywnej Dwubiegunowej, Dzień Pośrednika w Obrocie Nieruchomościami, Światowy Dzień Muffinka, Godzina dla Ziemi

Urodzili się:

(1746) Francisco Goya – hiszpański malarz

(1853) Vincent van Gogh – holenderski malarz

(1945) Eric Clapton – brytyjski muzyk rockowy i bluesowy gitarzysta i wokalista

 

Przy okazji wczorajszego Dnia Metalowca, mogliście przypomnieć sobie, że jest to nie tylko święto pracowników przemysłu metalurgicznego, ale i fanów muzyki heavymetalowej – w szczególności twórczości niemieckiego zespołu Rammstein, którego teksty traktują o polityce, religii, seksie i historii. Grupa wielokrotnie w swojej sztuce przekraczała granice dobrego smaku, czyniąc z szokującego wizerunku i mocnych tekstów jedno z kół zamachowych swojej popularności.

Otóż ta właśnie grupa, wypuściła właśnie na rynek nowy teledysk, w którym prezentuje autorską, artystyczną wariację na temat trudnej historii swojego kraju. W jednej ze scen muzycy w obrazowy sposób nawiązują do czasów III Rzeszy i tragedii holokaustu. Wzbudziło to oburzenie i głośny sprzeciw ze strony środowisk zwłaszcza żydowskich.

Blisko 10 lat fani Rammstein musieli czekać na nową płytę zespołu. Ta wyjdzie dopiero 17 maja, jednak już teraz możemy podziwiać jej przedsmak – dziewięciominutowy teledysk do promującego ją singla „Deutschland”. Klip na YouTube opublikowano 28 marca a obejrzało go już blisko 16 milionów osób.

 

Rammstein – Deutschland (Official Video)

 

W swoim nowym dziele muzycy biorą na warsztat trudną historię Niemiec. Reżyser Specter Berlin wraz z członkami zespołu robią to oczywiście w charakterystyczny dla siebie sposób – całość przypomina nieco pokręcony futurystyczny film, pełen mocnych, sugestywnych scen, zdecydowanie przeznaczonych dla widzów pełnoletnich. Pod kątem technicznym i realizatorskim jest niemal perfekcyjny, swoim rozmachem przypominać może duże produkcje filmowe, w czym swój udział mieli także Polacy. W klipie widzimy m.in. polskie grupy rekonstrukcyjne, za przygotowanie kostiumów dla aktorów również odpowiadała Polka, .

 

***

Wracając do dzisiejszego dnia, przypominam, że 30 marca świętujemy:

Światowy Dzień Choroby Afektywnej Dwubiegunowej

Dzień Pośrednika w Obrocie Nieruchomościami

Światowy Dzień Muffinka

Informacje na temat tych świąt znajdziecie  (TUTAJ) . Również dzisiaj przypada jeszcze jedno święto. To:

Godzina dla Ziemi

Godzina dla Ziemi -Earth Hour, to akcja związana z zieloną polityką, stworzona przez World Wide Fund for Nature. Począwszy od 2007 roku odbywa się zawsze w każdą ostatnią sobotę marca. Dlatego więc wszystkich zainteresowanych zapraszam  (TUTAJ) .

 

***

To tyle odnośnie świąt. A czego jeszcze możemy się dowiedzieć przy okazji dzisiejszego dnia?

 

Otóż 273 lata temu, dokładnie 30 marca 1746 roku w Fuendetodos urodził się

Francisco Goya – hiszpański malarz, grafik i rysownik okresu romantyzmu

Francisco de Goya y Lucientes, uważany jest za jednego z trzech – obok El Greca i Velazqueza – najwybitniejszych hiszpańskich malarzy. Był portrecistą – nadwornym malarzem Karola III Burbona, Karola IV Burbona i Ferdynanda VII Burbona.

Tworzył obrazy religijne, mitologiczne, historyczne, sceny rodzajowe oraz grafiki. Namalował między innymi:”Rodzinę Karola IV”, „Maję nagą” i „Maję ubraną”. Jest autorem cyklu grafik  „Okropności wojny”. (zm.16.04.1828)

Urodził się w niewielkiej wsi Fuendetodos w położonej na północy Hiszpanii Aragonii, mimo że jego rodzina na stałe mieszkała w Saragossie. Ojciec o baskijskim pochodzeniu był pozłotnikiem; jego praca polegała na pokrywaniu złoceniami ram obrazów, kościelnych dekoracji oraz mebli. Matka pochodziła ze zubożałej hiszpańskiej rodziny szlacheckiej. Dziadek Goi był miejskim notariuszem, co dawało całej rodzinie pozycję niższej klasy średniej i pozwoliło na lepszą edukację potomstwa.

Od 1756 uczęszczał do jednej z darmowych szkół prowadzonych przez pijarów. Tam poznał Martína Zapatera, który pozostał jego przyjacielem do końca życia. Obfita korespondencja Goi z Zapaterem (131 listów napisanych w latach 1755–1801), która zachowała się do dziś, jest ważnym źródłem wiedzy o malarzu i jego epoce. Dwukrotnie (w 1763 i 1766), lecz bez powodzenia, usiłował dostać się do Królewskiej Akademii Sztuk Pięknych św. Ferdynanda w Madrycie.

Istotną rolę w życiu Goi odegrała aragońska rodzina Bayeu: trzech braci malarzy, również uczniów Luzána: Francisc, Ramón i Manuel Bayeu. Najstarszy z nich, Francisco, był nauczycielem Goi.

 

 

W 1770 młody Goya wyjechał do Włoch, aby studiować i obcować ze sztuką. Mimo że wielu hiszpańskich malarzy otrzymywało stypendia na zagraniczne studia, Goya sam musiał opłacić swój pobyt we Włoszech.

Po powrocie do kraju zdobył zlecenie na wykonanie fresków w chórze Bazyliki Nuestra Señora del Pilar w Saragossie, ponieważ jako początkujący malarz zaproponował najniższą cenę.  W 1772 ukończone malowidło zdobyło uznanie zleceniodawców i publiczności.

W wieku 27 lat Goya poślubił Josefę Bayeu, siostrę zaprzyjaźnionych malarzy. Według historyków nie był to wybór podyktowany namiętnością czy wzajemnym zauroczeniem – świadczy o tym m.in. fakt, że Josefa nigdy nie była modelką Goi. Młody malarz słusznie liczył na koneksje, które zapewniało wejście do rodziny Bayeu. Niewiele wiadomo o ich związku, czy o samej Josefie. Artysta miał z nią sześcioro dzieci (Josefa wielokrotnie roniła), jednak wieku dorosłego dożył jedynie ich syn Francisco Javier.

W 1775, dzięki protekcji Francisca Bayeu, jego talent dostrzegł nadworny malarz Anton Raphael Mengs, zlecając mu wykonanie pierwszej serii kartonów do tapiserii – olejnych obrazów o znacznych rozmiarach przygotowywanych jako wzór dla warsztatów tkackich Królewskiej Manufaktury Tapiserii Santa Bárbara w Madrycie. Na ich podstawie tkano barwne gobeliny, które zdobiły wnętrza królewskich posiadłości. Oznaczało to początek jego kariery na dworze. Goya wykonał 63 obrazy do gobelinów dla dwóch królewskich pałaców, w tym 9 scen myśliwskich do jadalni w Eskurialu i 10 w El Pardo. Korzystał wtedy z sugestii Mengsa, nadwornego malarza.

W 1778 otrzymał od króla zlecenie na wykonanie rycin powielających obrazy Velazqueza – artysty, którego podziwiał.

W 1779 zmarł Anton Raphael Mengs zwalniając prestiżowe stanowisko nadwornego malarza, o które ubiegali się Goya i Mariano Salvador Maella. Ostatecznie otrzymał je Maella, który posiadał już tytuł królewskiego malarza i miał przy awansie pierwszeństwo. To niepowodzenie, które Goya odebrał jako poniżenie. Zostało mu to wynagrodzone, kiedy jednogłośnie wybrano go na członka Akademii św. Ferdynanda.

Na początku lat 80. dzięki rodzinnym koneksjom nawiązał kontakt z wydalonym z dworu infantem Ludwikiem Antonim Burbonem (młodszym bratem Karola III) i jego żoną Marią Teresą de Vallabriga y Rozas.

 

 

W 1783 r. na zlecenie don Ludwika, sportretował jego rodzinę. Niedługo potem Goya namalował pierwszy portret króla Karola.  Artysta szybko awansował społecznie i zawodowo, został mianowany nadwornym malarzem. To ograniczyło Goyę, który od tej pory malował tylko portrety i gobeliny.  W 1792 r. Francisco poważnie zachorował, stracił słuch, co jednak wyostrzyło jego zmysł wzroku. Kilka lat później stworzył serię rycin „Kaprysy”.
Goya zainspirował się wojną francusko-hiszpańską rozpoczętą w 1807 r. i stworzył cykl grafik „Okropności  wojny”. W 1824 r. przeniósł się do Bordeaux we Francji, gdzie przebywał do śmierci. Francisco Goya umiera w nocy z 15 na 16 kwietnia 1828 w wieku 82 lat.
Najsłynniejsze dzieła Goi: cykl akwafort Kaprysy 1797-1798 r., „Rozstrzelanie powstańców madryckich” z 1808 r., cykl grafik „Okropności wojny” z 1810 r., cykl rycin „Tauromachia” z 1816 r.

 

***

166 lat temu – 30 marca 1853r oku w Groot Zundert w Holandii, urodził się

Vincent van Gogh – holenderski malarz postimpresjonistyczny

którego twórczość dzięki żywej kolorystyce i emocjonalnemu oddziaływaniu wywarła dalekosiężny wpływ na sztukę XX wieku. Tworzył głównie portrety, pejzaże, sceny rodzajowe oraz martwe natury. Autor słynnych „Słoneczników”.

Lata wczesnej młodości van Gogh spędził pracując w Goupil & Cie, firmie handlującej dziełami sztuki i podróżując między Hagą, Londynem a Paryżem. Po powrocie do Anglii otrzymał posadę nauczyciela. Jego wczesnym pragnieniem zawodowym było zostanie pastorem. Od 1879 pracował jako misjonarz w górniczym zagłębiu w Belgii. W tym czasie rozpoczął sporządzanie szkiców ludzi z lokalnej społeczności. W 1885 namalował swoje pierwsze wielkie dzieło, Jedzący kartofle. Jego paleta w tamtym czasie składała się przeważnie z mrocznych, ziemistych odcieni i nie wykazywała ani odrobiny żywej kolorystyki, która charakteryzowała jego późniejsze prace. W marcu 1886 van Gogh przeniósł się do Paryża i odkrył francuskich impresjonistów. Później wyjechał na południe Francji i poddał się czarowi silnego światła słonecznego, które tam znalazł. Jego prace stały się jaśniejsze kolorystycznie, a on sam wypracował swój jedyny i bardzo rozpoznawalny styl, który w pełni rozwinął się podczas jego pobytu w Arles w 1888.

Artysta w ciągu swego życia cierpiał na napady lękowe i narastające ataki spowodowane zaburzeniami psychicznymi. Zmarł w wieku 37 lat jako twórca nieznany szerszemu ogółowi, w wyniku postrzału z broni palnej – prawdopodobnie samobójczego.

Mało doceniany za życia, van Gogh zyskał sławę po śmierci. Dziś jest powszechnie uważany za jednego z największych malarzy w historii, artystę którego twórczość stanowi istotne źródło sztuki współczesnej. Van Gogh zaczął malować na kilka lat przed ukończeniem 30. roku życia, a swe najbardziej znane dzieła stworzył w ciągu 2 ostatnich lat. Jest autorem ponad 2000 dzieł, w tym: 870 obrazów, 150 akwarel i ponad 1000 rysunków i 133 szkiców listowych. Dziś jego liczne autoportrety, pejzaże, portrety i słoneczniki należą do najbardziej rozpoznawalnych i najdroższych dzieł sztuki na świecie.

Rozmiar wpływu, jaki choroba umysłowa van Gogha wywarła na jego twórczość, stał się przedmiotem spekulacji po jego śmierci. Pomimo szeroko rozpowszechnionej tendencji do romantyzowania złego stanu jego zdrowia współcześni krytycy widzą w nim artystę głęboko sfrustrowanego bezczynnością i chaosem myślowym wywołanym atakami choroby.

 

Bo oni nie potrafili cię kochać
Lecz twoja miłość była prawdziwa
I gdy nie było już w tobie żadnej nadziei
Tamtej gwiaździstej, gwiaździstej nocy
Odebrałeś sobie życie

Don McLean – Vincent ( Starry, Starry Night) With Lyric

 

 

***

74 lat temu,

Eric Clapton – brytyjski muzyk rockowy i bluesowy, gitarzysta, wokalista, kompozytor

Eric Patrick Clapton, pseudonim Slowhand, to jeden z najlepszych gitarzystów świata. Wychowywany przez dziadków, w wieku kilkunastu lat otrzymuje swą pierwszą gitarę co staje się przełomowym momentem w jego życiu. Jednak pierwsza praca którą podjął nie była bynajmniej związana z muzyką. Eric został listonoszem.

 

 

W połowie roku 1966 stworzył zespół Cream, jedną z pierwszych supergrup na świecie określanych mianem 'power trio’. W jego skład weszli także Jack Bruce oraz Ginger Baker. Clapton rozwijał się jako gitarzysta, piosenkarz i twórca tekstów, jednak to Bruce był głównym wokalistą i napisał większość tekstów wraz z Pete’em Brownem. Pierwszy występ Cream odbył się 29 lipca 1966 w kameralnej atmosferze lokalu Twisted Wheel w Manchesterze, natomiast pierwszy ważny koncert zagrali na Windsor Jazz and Blues Festival. Zespół zdobył niebywałą wręcz popularność – grupa ta była dość eklektyczna; grywali pop, soul, a także blues. W ciągu niespełna 3 lat grupa sprzedała niebotyczną liczbę płyt – aż 15 milionów. Mimo wielkiej popularności i wielkiej ilości sprzedanej płyt, w grupie dochodzi do konfliktów i rozpada się  ona w 1968 roku. Kolejnym przystankiem w karierze Claptona był zespół  Blind Faith i Delaney, Bonnie and Friend, a w końcu Derek and the Dominos. Pasmo sukcesów zostaje przerwane na początku lat 90., kiedy ginie w tragicznych okolicznościach czteroletni syn Claptona. Wypadł on z 53. piętra apartamentu w Nowym Jorku. Wydarzenie to zainspirowało Claptona do napisania jednego z najbardziej znanych jego utworów – „Tears in Heaven”. Podczas swojej długiej kariery Clapton grywał z największymi sławami muzyki  taki jak m.in.: John Lennon, George Harrison, Bob Dylan, Sting, Elton John oraz Joe Cocker.

 

Eric Clapton – Tears In Heaven (Official Video)

 

 

 

 

Źródło:   https://pl.wikipedia.org;   https://www.newsweek.pl;   https://biografia24.pl;

Dodaj komentarz