Niedziela, 3 lutego – Międzynarodowy Dzień Kopania Rowów, Dzień Ciasta Marchewkowego,

w 1971 roku walczący z korupcją funkcjonariusz nowojorskiej policji Frank Serpico został postrzelony w twarz, w 2010 roku została sprzedana  za 65 milionów funtów rzeźba L’Homme qui marche I (Idący człowiek I),

Urodzili się:

(1948) Henning Mankell – szwedzki pisarz dziennikarz reżyser teatralny,

(1947) Melanie Safka – amerykańska piosenkarka pochodzenia włosko-ukraińskiego

Ciasto marchewkowe jest szczególnie popularne w krajach anglosaskich.

Ale – „Polacy nie gęsi…” i… swojego marchwiaka mają. Marchwiaka lubelskiego w dodatku.

Lubelskie to region bogaty w tradycję. Przez ten rozległy obszar wiodły historyczne szlaki handlowe, którymi przewożono od wielu wieków przyprawy korzenne, miody i nowinki kulinarne. Tajemnica bogactwa w tradycjach lubelskiego stołu tkwi w przenikaniu smaków kuchni staropolskiej, ruskiej, ukraińskiej, tatarskiej i żydowskiej. To skutek spotkań kultury wschodu z zachodem.

Więc dzisiaj, zamiast ciasta marchewkowego proponuję marchwiaka – i to z makiem!

Marchwiak z makiem 

Ciasto:

– 1/2 kg mąki pszennej

– 12 łyżek kwaśnej śmietany

– 32 dag masła

– 1 łyżeczka soli

– 1 łyżeczka proszku do pieczenia

Nadzienie:

– 3 szt. marchwi surowej

– 3 łyżki maku sypkiego

– 4 łyżki cukru kryształu

Sposób przygotowania

Wziąć na stolnicę mąkę, masło i sól oraz proszek do pieczenia. Usiekać to wszystko na piasek nożem, nie dotykając ciasta dłońmi. Dodać następnie śmietany i dalej siekać, aż uformuje się ciasto. Zmoczyć serwetkę w bardzo zimnej wodzie, zawinąć ciasto i pozostawić na 34 godz. w chłodnym miejscu. Natomiast obraną i opłukaną marchew zetrzeć na tarce z grubymi otworami, posypać cukrem, wymieszać. Następnie odcisnąć lekko nadmiar soku. Dodać sypki mak. Tak przygotowany farsz rozłożyć na rozwałkowanym cieście uformowanym w prostokąt. Zwinąć w formie rolady. Tak przygotowany marchwiak należy zawinąć luźno w papier do pieczenia i włożyć do prostokątnej, wydłużonej blaszki. Wstawić do lekko nagrzanego pieca. Piec 40 minut w temp. 180°C

Prawdą jest, że tego przepisu nie sprawdziłam. Natomiast taki marchwiak wydaje mi się być doskonałą alternatywą dla naszych mało zjadliwych chlebów.   🙂

Po więcej wiadomości odnośnie dzisiejszych świąt zapraszam  (TUTAJ)  .

***

3 lutego 1971 na Brooklynie

walczący z korupcją wśród nowojorskiej policji funkcjonariusz Frank Serpico został postrzelony w twarz przez handlarzy narkotyków

i pozostawiony bez pomocy przez swoich partnerów. Przeżył dzięki przypadkowemu świadkowi, który wezwał ambulans.

Urodzony 14 kwietnia 1936 w Nowym Jorku Francisco Vincent „Frank” Serpico to amerykański policjant, który w latach 1970–1971 doprowadził do wszczęcia śledztwa w sprawie korupcji w New York City Police Department (NYPD).

Urodził się na Brooklynie w rodzinie włoskich imigrantów pochodzących z Marigliano. W wieku 18 lat Serpico zaciągnął się do U.S. Army i służył dwa lata w Korei. W wieku 23 lat został policjantem w NYPD. Po 12 latach służby i bezskutecznych próbach walki z korupcją w szeregach nowojorskiej policji, utrudnianych przez panującą w departamencie biurokrację, zainteresował sprawą gazetę „The New York Times”. 25 kwietnia 1970 ukazała się obszerna publikacja Davida Burnhama, po której burmistrz Nowego Jorku John Lindsay doprowadził do powołania tzw. komisji Knappa, pod przewodnictwem sędziego Whitmana Knappa.

3 lutego 1971 podczas próby aresztowania handlarzy narkotykami na Brooklynie Serpico został przygwożdżony przez nich drzwiami, jego partnerzy nie udzielili mu pomocy, w konsekwencji czego został postrzelony w twarz. Po strzale trzech policjantów biorących udział w akcji nie użyło kodu alarmowego 10-13, informującego o postrzeleniu oficera policji. Serpico przeżył dzięki pomocy starszego mężczyzny, który udzielił mu pierwszej pomocy i wezwał ambulans. W maju 1971 otrzymał złotą odznakę i został awansowany na detektywa. W październiku i grudniu 1971 Serpico złożył obszerne zeznania przed komisją Knappa. 15 czerwca 1972 otrzymał najwyższe odznaczenie NYPD – Medal of Honor i przeszedł w stan spoczynku.

W 1973 powstał film Serpico, nakręcony przez Sidneya Lumeta na podstawie bestsellerowej biografii autorstwa Petera Maasa.

W rolę Franka Serpico wcielił się Al Pacino.

Serpico (Mikis Theodorakis) – Notis Mavroudis & Panagiotis Margaris

***

3 lutego 2010 roku w domu aukcyjnym Sotheby’s w Londynie

została sprzedana  za 65 milionów funtów rzeźba L’Homme qui marche I (Idący człowiek I)

To rzeźba z brązu autorstwa Alberta Giacomettiego. Rzeźba przedstawia człowieka naturalnego wzrostu (mierzy 183 cm).  Powstała w 1960 roku w 6 egzemplarzach.

„Idący człowiek I” Alberto Giacomettiego uzyskał na aukcji domu Sotheby`s zawrotną cenę 65 milionów funtów. Tym samym stał się najdroższym dziełem sztuki w historii aukcji bijąc na głowę dzieła Picassa i Van Gogha. Nabywczynią rzeźby była prawdopodobnie milionerka Lily Safra, wdowa po bankierze Edmondzie J. Safrze.

Rzeźba przedstawia nadzwyczaj szczupłego człowieka w postawie lekkiego rozkroku, prawa stopa wysunięta w przód, ręce opuszczone wzdłuż tułowia, głowa lekko pochylona i wyciągnięta przed siebie. Wydłużona postać nasuwa skojarzenie z cieniem. Intrygująca faktura rzeźby, nieregularna, jakby poszarpana zlepia postać w kruchą, delikatną całość. Lekkość formy podkreśla wiotkość masy ciała, jakby użyto maksymalnie mało materiału do przedstawienia zamiaru artysty.

Człowiek Giacometiego jest całkiem zwyczajny, być może jest przechodniem podążającym niezbyt szybko i w lekkim napięciu przed siebie.  Samotnym? Najprawdopodobniej tak, z twarzą bez wyrazu, anonimową i pozbawioną emocji. To bardzo ciekawa rzeźba. Sam artysta uznany jest zresztą za jedną z ikon sztuki XX wieku. Faktycznie twórczość Giacomettiego należy do interesujących.

Ile warte jest dzieło sztuki?

Myślę, że dzieło warte jest tyle, na ile ktoś tego dzieła pragnie.

***

3 lutego 1948 r. w Sztokholmie, urodził się

Henning Mankell – szwedzki pisarz, dziennikarz, reżyser teatralny

Mankell urodził się w Sztokholmie, dorastał w Sveg (region Härjedalen) oraz w Borås (Västergötland). Ojciec Henninga, Ivar, był sędzią, a dziadek, również Henning – kompozytorem. Pisarz był żonaty z Evą Bergman, córką Ingmara Bergmana. Mieszkał na zmianę w Szwecji i Mozambiku.

W swojej twórczości porusza tematy społeczne, analizuje zmiany zachodzące w mentalności szwedzkiego społeczeństwa oraz międzyludzkie relacje. Z racji fascynacji Afryką często w jego publikacjach pojawiają się akcenty krytykujące ekonomiczną eksploatację tego kontynentu oraz bierność świata wobec degeneracji afrykańskich społeczeństw i kultury. Adresatami jego twórczości są zarówno dorośli, jak i dzieci i młodzież. Za książki dla najmłodszych czytelników został uhonorowany Nagrodą Astrid Lindgren (w 1996) oraz Medalem Nilsa Holgersona (1991).

W Polsce, podobnie jak w większości krajów poza rodzinną Szwecją, popularność przyniosła mu seria powieści kryminalnych, których bohaterem jest komisarz policji Kurt Wallander.

Kurt Wallander // tell me would you kill

Kurt Wallander to fikcyjny policjant, który mieszka i pracuje w Ystad. W powieściach wspólnie z grupą współpracowników z komendy poszukuje sprawców brutalnych morderstw. Publikacja serii rozpoczęła się w 1991.

W tych kryminałach Mankell kładzie duży nacisk na pokazanie żmudnej pracy policji, drobiazgowo rejestruje procesy myślowe swoich bohaterów. Ważniejsze od opisu zbrodni są dociekania nad psychologicznymi motywacjami postępowania bohaterów. Rozwikłanie zagadki zabójstwa poparte jest solidną i wytrwałą pracą policjantów, którzy nie są wolni od ludzkich słabostek, zdarza im się mylić i popełniać błędy.

Konstrukcja powieści Mankella nie należy do łatwych, rzadko odwołuje się do zbiegów okoliczności czy literackich fajerwerków. Styl jest rzeczowy, a wydarzenia oparte ma realnym podobieństwie.

Poprzez drobiazgową rejestrację myśli i czynów bohaterów, Mankell, niejako na uboczu, próbuje dociec, jakie są przyczyny zmian w mentalności szwedzkiego społeczeństwa u schyłku XX i na początku XXI wieku. Bohaterowie Mankella, wyrośli w społeczeństwie dobrobytu państwa socjalnego, muszą stawić czoła brutalizacji stosunków międzyludzkich, wszechobecności przemocy, często wywoływanej przez kulturę masową, wpływowi emigrantów na hermetyczne dotąd społeczeństwo. Motyw nieodwracalnych zmian towarzyszy również życiu prywatnemu bohaterów, którzy rozwodzą się, tracą bliskich.

W roku 2014 Henning Mankell ujawnił, że zdiagnozowano u niego raka płuc. Poinformował o tym na łamach gazety „Goeteborgs-Posten”.

Zmarł w wieku 67 lat, 5 października 2015 w Göteborgu.

***

3 lutego 1947 w Nowym Jorku, urodziła się

Melanie Safka – amerykańska piosenkarka pochodzenia włosko-ukraińskiego

Właściwie to Melanie Anne Safka-Schekeryk, wykonująca muzykę folkrockową i softrockową, związana z ruchem hippisowskim. Często kojarzona jest również z piosenką autorską.

Zasłynęła dwoma przebojami – „Ruby Tuesday”, który wykonywała na festiwalu Woodstock w roku 1969, oraz najgłośniejszym swym utworem – „Lay Down (Candles in the Rain)” stanowiącym pełne egzaltacji wspomnienie tłumu ludzi obecnych na Woodstocku.

Jej muzyka charakteryzowała się subtelnym, łagodnym brzmieniem, rytmiczną grą gitary akustycznej oraz żywiołowym, zachrypniętym głosem wokalistki. Melanie często wykonuje swe utwory przy akompaniamencie samej tylko gitary, co nadaje jej występom liryzmu, intymności i poczucia więzi słuchacza z artystką.

Melanie często w swoich tekstach głosiła poglądy charakterystyczne dla hippisów. Wspomnianym wyżej utworem „Lay Down” mówiła o potrzebie wspólnoty i wzajemnej miłości, a piosenką „I Don’t Eat Animals” nakłaniała do wegetarianizmu. Opowiadała się również za poglądami liberalnymi i skrajnie pacyfistycznymi.

Choć znaczenie Melanie dla folkrocka lat 60. jest duże, to nie udało jej się zdobyć takiego rozgłosu jak Joan Baez, The Mamas & the Papas, czy Donovanowi.

Obecnie zezwala na udostępnianie swoich nagrań i ich swobodną wymianę przez Internet oraz inne środki (wzorem zespołu Grateful Dead) pod warunkiem, że nikt nie czerpie z tego korzyści materialnych.

Ruby Tuesday – Melanie Safka

Źródło:   https://pl.wikipedia.org;   http://ksow.pl;   https://www.salon24.pl;