Środa, 10 października – Światowy Dzień Drzewa, Światowy Dzień Zdrowia Psychicznego, Międzynarodowy Dzień Ograniczania Klęsk Żywiołowych, Europejski Dzień Przeciw Karze Śmierci, Światowy Dzień Owsianki
Światowy Dzień Drzewa
Inicjatorem Dnia Drzewa był Amerykanin Julius Sterling Morton, sekretarz rolnictwa Stanów Zjednoczonych, gubernator stanu Nebraska, znawca i miłośnik przyrody.
Do Europy idea Mortona trafiła w 1951 roku. Organizacja Narodów Zjednoczonych do spraw Wyżywienia i Rolnictwa postanowiła, że we wszystkich krajach członkowskich obchodzony będzie każdego roku Światowy Dzień Drzewa.
W Polsce Dzień Drzewa odbywa się od około 2002 r w dniu 10 października. Jest organizowany przez stowarzyszenia ekologiczne, szkoły i nadleśnictwa. W ramach tego święta prowadzona jest akcja sadzenia drzew, oraz towarzyszy jej program edukacji ekologicznej
Światowy Dzień Zdrowia Psychicznego
Światowa Federacja Zdrowia Psychicznego ustanowiła dzień 10 października Światowym Dniem Zdrowia Psychicznego, z inicjatywy sekretarza generalnego organizacji Richarda Huntera. Pierwsze obchody odbyły się w 1992 roku
Międzynarodowy Dzień Ograniczania Klęsk Żywiołowych
Dzień ustanowiony przez ONZ w 1989 roku. Inicjatywa ma zachęcać rządy i społeczeństwa do wspólnego działania na rzecz ochrony przed skutkami klęsk żywiołowych.
Ponieważ święto to obchodzone jest zawsze w drugą środę października, dlatego pisałam o nim (TUTAJ) .
Światowy Dzień Owsianki
10 października ma za patronów świętych Franciszków: Franciszka z Asyżu i Franciszka Borgiasza. Na wsi dawniej mówiono: Po świętym Franciszku chodzi bydło po owsisku, co mogło oznaczać zmniejszanie się ilości rosnącej na polu zielonej paszy dla bydła.
Owsisko to pole obsiane owsem. A jak owies, to i płatki owsiane i oczywiście: OWSIANKA!
Dzisiaj obchodzimy Światowy Dzień Owsianki.
Ustanowiony został przez szkocką organizację charytatywną Mary’s Meals, działającą na rzecz głodujących dzieci. Co roku z okazji Dnia Owsianki w wielu krajach odbywają mistrzostwa w przyrządzaniu tego sycącego posiłku.
Owies jest zbożem wskazanym dla diabetyków, pomaga zwalczać stres, wpływa dobroczynnie na serce i układ krwionośny, wzmacnia odporność, wspomaga pracę układu trawiennego (chroni błony śluzowe), przyczynia się do obniżenia poziomu cholesterolu we krwi. Uważa się , że wpływa na popęd płciowy i przeciwdziała przedwczesnemu starzeniu się organizmu.
Zawiera 2-3 razy więcej tłuszczu niż inne zboża, 15% białka, węglowodany, rozpuszczalną w wodzie krzemionkę, magnez, wapń, potas i żelazo, witaminy z grupy B, E, kwas pantotenowy. Tryptofan zawarty w owsie pośredniczy w produkcji hormonów szczęścia.
Tradycyjna polska owsianka przyrządzana jest na mleku bez innych dodatków, ze szczyptą soli lub na słodko. Słodkawy posmak potrawie nadaje już sama laktoza – dwucukier występujący w krowim mleku. Owsiankę ugotowaną na wodzie można zabielić jogurtem, kefirem lub maślanką.
Spotyka się multum wariantów owsianki – wszystko zależy od inwencji kucharza w doborze dodatków smakowych. Do typowej owsianki w wersji na słodko dodaje się owoce (świeże lub suszone), przeciery owocowe, bakalie, orzechy, nasiona, pestki oraz przyprawia całość cynamonem (lub innymi przyprawami korzennymi), miodem, syropem klonowym oraz czasem – dla zrównoważenia słodyczy – solą. Tak przygotowana owsianka lub owsianka w „wersji podstawowej” wchodzi w skład tradycyjnych europejskich śniadań.
Chcąc uzyskać jak najniższy ładunek glikemiczny potrawy należy wybrać płatki o jak najmniejszym stopniu przetworzenia (zwykłe, górskie), gotować tylko chwilę lub wcale i nie dosładzać. Ładunek glikemiczny można obniżyć wzbogacając owsiankę w produkty białkowe – np. soczewicę, orzechy, nasiona słonecznika, pestki dyni, jogurt.
Europejski Dzień Przeciw Karze Śmierci
Kara śmierci, kara główna, kara ostateczna, najwyższy wymiar kary to kara polegająca na pozbawieniu życia sprawcy przestępstwa stosowana od początków istnienia prawa, różnie w zależności od krajów, systemów prawnych i epok, najczęściej za czyny uniwersalnie pojmowane jako zbrodnie, takie jak zabójstwo lub zdrada stanu, ale także za drobniejsze przestępstwa, w tym skierowane przeciw mieniu lub nawet występki obyczajowe, jak cudzołóstwo. Była i jest zapisana w prawach religijnych różnych wyznań.
10 października 2003 roku Światowa Koalicja Organizacji Pozarządowych ustanowiła Światowy dzień przeciw Karze śmierci . Poparcia jej udzieliła Rada Europy, która stworzyła z kolei Europejski Dzień Przeciwko Karze Śmierci, popiera ją też Unia Europejska, sprzeciwiająca się stosowaniu kary śmierci w jakichkolwiek okolicznościach. Decyzję o proklamowaniu 10 października Dniem Przeciw Karze Śmierci podjął Komitet Rady Europy 27 września 2007 roku.
Mimo ciągłych protestów ze strony tych organizacji, istnieje jeszcze wiele państw, gdzie kara śmierci nadal obowiązuje. Iran jest drugim po Chinach państwem, w którym wykonuje się najwięcej kar śmierci w ciągu roku. Kolejne na liście są Irak, Arabia Saudyjska, USA, Jemen, Sudan, Afganistan i Japonia. Większość skazanych zostaje powieszonych lub rozstrzelanych, w USA najpopularniejszą metodą jest tzw. zastrzyk śmierci. W zeszłym roku karę śmierci wykreśliła ze swojego systemu prawnego Łotwa. Tym samym, jedynym państwem w Europie, które dopuszcza wykonanie kary śmierci (i gdzie się ją wykonuje) jest Białoruś. W tym samym czasie również afrykański Benin usunął tę karę z listy kar, Ghana planuje zrobić to samo, a w Sierra Leone po raz pierwszy w historii, nikt nie czeka w celi śmierci.
Amnesty International (międzynarodowa organizacja pozarządowa, której celem jest zapobieganie naruszeniom praw człowieka) uznaje odpowiedzialność rządów do postawienia przed sądem tych, którzy popełnili przestępstwa, jednak należy to robić w zgodzie z prawem międzynarodowym i uznanymi standardami, takimi jak prawo do sprawiedliwego procesu. Sprzeciwia się karze śmierci we wszystkich przypadkach, uznając ją za naruszenie prawa do życia, a także formę okrutnego, nieludzkiego i poniżającego traktowania człowieka.
Źródło: https://pl.wikipedia.org; https://amnesty.org.pl; https://www.newsweek.pl; tytuł wpisu „Kara śmierci degraduje i dehumanizuje…”, autor: Donald Wright, cyt. za: Wojciech Sadurski, Tęsknota za katem, „Gazeta Wyborcza”, 2 sierpnia 2011;