Poniedziałek, 9 października – Światowy Dzień Poczty i Znaczka Pocztowego, Międzynarodowy Dzień Pisania Listów
Światowy Dzień Poczty i Znaczka Pocztowego
Światowy Dzień Poczty (World Post Day) to święto obchodzone corocznie 9 października. Ustanowione zostało przez wyspecjalizowaną organizację ONZ-Światowy Związek Pocztowy (Universal Postal Union, UPU) w 1969 roku na kongresie UPU w Tokio. Data nie jest przypadkowa, upamiętnia ona fakt podpisania (9 października 1874 – konferencja w Bernie) Traktatu Berneńskiego, powołującego do życia jedną z najstarszych organizacji międzynarodowych – Światowy (Powszechny) Związek Pocztowy.
Celem Światowego Dnia Poczty jest uświadomienie społeczeństwu roli sektora usług pocztowych w codziennym życiu ludzi i przedsiębiorstw oraz podkreślenie jego wkładu w rozwój społeczny i gospodarczy krajów.
Każdego roku w ponad 150 krajach obchodzony jest Światowy Dzień Poczty w różny sposób, a w niektórych krajach Dzień ten obchodzony jest jako Święto Pracy. Wielu pocztowców wykorzystuje to wydarzenie do wprowadzenia lub promowania nowych produktów i usług. Niektóre poczty nagradzają i wyróżniają swoich pracowników za dobrą obsługę klientów.
W wielu krajach organizowane są wówczas dni otwarte w urzędach, konferencje, seminaria i warsztaty. Organizowane są również zajęcia kulturalne, rekreacyjne czy sportowe. Wywieszane są plakaty i wydawane specjalne upominki jak np. koszulki czy naszywki. Organizowane są także wystawy filatelistyczne.
W Polsce tego dnia obchodzony jest „Dzień Znaczka”.
Historia samego znaczka sięga 1840 r., kiedy brytyjska poczta postanowiła wyemitować pierwszy środek dokumentujący uiszczenie opłaty za dostarczenie przesyłki. Był to pierwszy na świecie, przyklejany znaczek pocztowy, który wszedł do powszechnego użytku w Wielkiej Brytanii . Ze względu na jego wygląd i cenę, popularny stał się jako Penny Black (Czarna jednopensówka).
Wzorem Wielkiej Brytanii poszły kraje z całego świata, w tym Polska.
Pierwszy Dzień Znaczka obchodzony był w Polsce 9 października 1956 roku. Z tej okazji wydano okolicznościowy bloczek z podobiznami Fryderyka Chopina i Ferenca Liszta.
Wyłączne prawo emisji i wycofywania z obiegu znaczków pocztowych przysługuje Poczcie Polskiej. Wycofywanie znaczków pocztowych odbywa się w oparciu o wewnętrzne regulacje Poczty. Wycofanie znaczków pocztowych z obiegu związane było np. z przeprowadzoną denominacją złotego. Po wskazanym w regulacji terminie, znaczki wycofane nie mogą służyć do opłacania usług pocztowych .
Pamiętajmy –
– bez ważnego znaczka Twój list nie dojdzie do adresata
Międzynarodowy Dzień Pisania Listów
Pisanie listów to romantyczna i dostojna forma porozumiewania się. Przegrywa niestety z smsami i meilami.
Kiedy ostatnio otrzymaliście prywatny list w kopercie, dostarczony pocztą i ręcznie pisany? Kiedy taki wysłaliście?
Sztuka (sic!) pisania tradycyjnych listów niestety zanika, a szkoda. Czasami w życiu są takie momenty, w których tradycyjny list będzie najlepszym środkiem komunikacji.
Pamiętam doskonale czasy, kiedy sama dużo korespondowałam. Po kilka dni a nawet tygodni czekałam na odpowiedź na mój poprzedni list. Po jej otrzymaniu, celebrowałam moment otwierania koperty i wczytywania się w treść. Następnie trochę czasu zajmowało mi przemyślenie mojej odpowiedzi, staranne dobranie koperty, droga na pocztę, wybór znaczka… i znów oczekiwanie na odpowiedź. To były fajne czasy!
Listy są obecnie czymś innym. Nie służą do podstawowej wymiany zdań. Zresztą nie służyły już do tego również w czasach mojej młodości.
To raczej sposób na pogłębianie znajomości, rozmawianie o sprawach bardziej intymnych i delikatnych. Dla piszącego natomiast to świetna szkoła planowania wypowiedzi, zbierania myśli i dobierania słów. Ponadto to bezcenna dzisiaj okazja do szlifowania estetyki własnego pisma odręcznego. Tych okazji mamy coraz mniej. Choć do szkół podstawowych wraca kaligrafia a także powstają prywatne szkoły prowadzące warsztaty poświęcone kaligraficznym krojom liter, jakimi przed wynalezieniem druku przepisywano ręcznie księgi.
Ręcznie pisane listy dużo mówią o nadawcy. Można na ich podstawie wyrobić sobie opinię o autorze. Dlatego pisząc, powinniśmy przyłożyć się, by list pisany przez nas spełniał wszelkie wymagania i był naszą najlepszą wizytówką.
Przede wszystkim list musi być dobrze przemyślany. Jeśli zostanie źle zrozumiany przez adresata, okazję do sprostowania możemy mieć dopiero po wielu dniach, kilku tygodniach albo nawet nie będziemy jej mieć w ogóle. Można zapisać „na brudno” całą treść listu i sprawdzić jej poprawność przed zapisaniem „na czysto”. Pozwoli to uniknąć niepotrzebnych skreśleń.
Ludzie zachowują listy, a treść zapisana na papierze nie jest chroniona hasłem. Pisząc, trzeba mieć na uwadze to, że ktoś niepowołany może przeczytać tę wiadomość więc pisząc prywatnie o sprawach delikatnych, starajmy się nie używać dokładnych określeń, ani imion.
List zaczynamy od podania w prawym górnym rogu miejsca i daty jego spisania. Miesiąc w dacie należy podać słownie. Parę linijek pod datą wstawiamy zwrot do adresata. Ta apostrofa nie ma na celu przywitanie się, ani pozdrowienie, lecz zwraca uwagę odbiorcy i informuje, że treść jest kierowana do niej. Dlatego zaczynamy listy od wołacza: „Droga Ciociu”, „Najmilsza Gosiu”, „Szanowni Państwo” itp. Zwroty typu „Dzień dobry”, „Witam”, „Hej!” czy nawet imię adresata w mianowniku są błędami.
Po wołaczu stosujemy wykrzyknik (przecinek w bardziej oficjalnych listach). Po przerwie zaczynamy od nowego akapitu, od wielkiej litery (jeśli wcześniej był wykrzyknik). Dalej następuje główna treść listu. Na końcu zaś należy pozdrowić adresata i podpisać się imieniem i nazwiskiem. Wszystkie zwroty do adresata piszemy oczywiście wielką literą.
Główna część listu także ma odpowiednią formę. Im lepiej znamy adresata, tym możemy pozwolić sobie na więcej odstępstw, ale układ zazwyczaj pozostaje ten sam. Należy zacząć od uprzejmego i bardziej ogólnego wstępu, który rozluźni adresata przed poznaniem meritum sprawy. To jest miejsce na podziękowanie za poprzedni list i krótkie, wstępne odniesienie się do niego.
W kolejnym akapicie przechodzi się do najważniejszych kwestii. Jeśli piszemy z jakąś prośbą, trzeba starać się sformułować ją jasno i możliwie zwięźle. Jeśli jednak wyszedł z tego dłuższy wywód, przyda się krótkie podsumowanie. Na koniec oczywiście zakończenie, pisane z myślą pozostawienia dobrego wrażenia u odbiorcy.
W tym układzie list będzie miał trzy akapity – wstęp, rozwinięcie i zakończenie. Jeśli piszemy list dłuższy niż na jedną stronę, możemy pisać na odwrocie. Kiedyś podawało się w takim wypadku zwrot „verte” (łac. „odwróć”) na dole pierwszej strony. Informował on, że list jest kontynuowany na odwrocie.
W korespondencji pisanej ręcznie strona wizualna ma bardzo duże znaczenie. Pierwszą rzeczą, na jaką zwrócimy uwagę, będzie papier. Im prostszy, tym lepszy. Niech to będzie gładki, biały lub jasnego koloru arkusz A4 z jak najmniejszą ilością dodatków. W przypadku braku odpowiedniego zestawu papeterii wystarczy papier do drukarki i biała koperta. W żadnym wypadku kartka wyrwana z zeszytu! Papier musi być czysty i nie pognieciony.
Kolorowe papeterie nie są tu mile widziane. Lepiej zainwestować w wyższej jakości papier. Tę zasadę można oczywiście nagiąć, gdy korespondujemy z bliską osobą i mamy w tym jakiś cel.
Listy piszemy oczywiście odręcznie i bardzo dbamy o estetykę naszego pisma. Myślę, że choćby po to warto pisać listy, by szlifować umiejętność ładnego pisania.
Nie należy pisać listów przy pomocy komputera, chyba, że jest to spowodowane np. chorobą. Wówczas należy ręcznie dopisać jedynie nagłówek i podpis.
Przy pisaniu listów warto sięgnąć po wieczne pióro. Napisany nim list będzie miał w sobie więcej charakteru. Używamy czarnego lub niebieskiego atramentu. Z innych kolorów należy zrezygnować.
Podłużne koperty są używane raczej w korespondencji oficjalnej, więc do prywatnej lepszym wyborem będzie zwykły rozmiar (11×16 cm).
Adresata i jego adres zapisujemy bardzo starannie. Z jednej strony ułatwiamy tym pracę poczcie (mamy więc większą pewność, że list dojdzie), a z drugiej okazujemy szacunek odbiorcy. Popełnienie błędu w nazwisku robi złe wrażenie już przed otwarciem koperty. Osoby bliskie możemy zaadresować imieniem i nazwiskiem. Osoby mniej znane zaadresujemy dodając tytuł „Szanowni Państwo”. Poprawne skróty to: „Sz. Pani …”, „Sz. Pan …”, „Sz. Państwo …”. W lewym górnym rogu koperty dodajemy nasze dane pocztowe, żeby list mógł do nas w razie niedostarczenia wrócić. Podpisujemy tylko imieniem i nazwiskiem, gdy zależy nam jedynie na tym, by adresat wiedział od razu, kto jest nadawcą.
A teraz pozostaje już tylko udanie się na pocztę, wybór odpowiedniego znaczka i wrzucenie listu do skrzynki. Zacznie się wówczas ten niecierpliwy okres oczekiwania na odpowiedź. Odpisywać należy w przeciągu tygodnia, najwyżej dwóch. Powyżej tej granicy trzeba przy pierwszej okazji przeprosić korespondenta za zwłokę.
UWAGA! Prywatnej korespondencji nie udostępnia się osobom postronnym. Należy również zadbać, by listy nie wpadły w niepowołane ręce.
Źródło: https://pl.wikipedia.org; http://myvimu.com; http://czasgentlemanow.pl; wiadomosci.onet;