Bezdomność nie jest wyborem zwierząt, a doprowadzenie ich do stanu bezdomności obarcza sumienia nas, ludzi. Bezdomność zwierząt, podobnie jak w przypadku ludzi, oznacza samotność, odrzucenie, niepewność, brak pożywienia i opieki, zimno, strach, niebezpieczeństwo, choroby, śmierć.

Najczęstszymi przyczynami bezdomności zwierząt są:

• Nieodpowiedzialne adopcje – często przed świętami Bożego Narodzenia spotykamy się z szukaniem zwierząt na prezent dla dzieci, taty itp., podobnie dzieje się przy różnych uroczystościach – np. urodzinach. Niestety ludzie, którzy nie są gotowi na zwierzę w domu, nie mają przemyślanego współistnienia ze zwierzęciem, równie szybko jak adoptowali zwierzę, pozbywają się go. Zwierzę się znudzi, nie spełnia urojonych oczekiwań „opiekuna” i kończy na ulicy. Ilość wyrzucanych zwierząt zwiększa się przed wakacjami, kiedy zwierzę „stoi na drodze” do wymarzonych wakacji swojego „opiekuna”.
• Inną przyczyną bezdomności zwierząt jest panująca moda na określoną rasę zwierząt; ludzie kupują zwierzę, nie zapoznawszy się wcześniej z potrzebami takiego zwierzęcia, którym być może nie są w stanie sprostać. Potem takie zwierzę wyrzucają z dala od domu albo oddają do schroniska. W polskich schroniskach odbijają się jak w lustrze mody na konkretne rasy.
• Niekontrolowane rozmnażanie zwierząt – część osób posiadających zwierzęta nie sterylizuje/kastruje ich. Zwierzęta mnożą się, a małe, które się pojawią – są zabijane na różne sposoby (dominuje metoda topienia małych zwierząt). Sterylizacja jest ograniczaniem bezdomności, przeciwdziałaniem przenoszeniu jej na następne pokolenia. Dodatkowo dzięki sterylizacji/kastracji zwierzęta unikają wielu chorób – jak choćby różne nowotwory, ropomacicze itp.
• Ucieczki zwierząt w wyniku niefrasobliwości opiekunów – zdarza się, że zwierzęta uciekają z domu opiekunów, ponieważ ktoś zachował się nieuważnie, nie zauważył, że kot się prześlizgnął przez uchylone drzwi. Zwierzęta nie prowadzone na smyczy mogą uciec podczas spaceru, lub gdy się czegoś przestraszą (petardy w Sylwestra). Rzadko kiedy zagubione zwierzę ponownie trafia do swojego opiekuna. Z reguły kończy na ulicy lub w schronisku, tęskniąc i czekając na bliskich, którzy nie przychodzą.
• Hodowle zwierząt rasowych – zarówno hodowle certyfikowane, jak i pseudohodowle działające nielegalnie, rozmnażają zwierzęta. Zwierzęta pochodzące z nich często trafiają na ulicę, gdzie niszczą je pasożyty (pchły, tasiemce, glisty, wszoły), mogą umierać na różnego typu choroby – zakaźne lub wirusowe lub z głodu, lub też giną pod kołami samochodów. Przeciętna długość życia bezdomnego czy wolno żyjącego zwierzęcia to około 2–3 lata, gdy np. kot żyjący w domu może dożyć nawet 20 lat.

Na bezdomne zwierzęta, najczęściej koty (gdyż psy na polskich ulicach są lepiej widoczne i szybciej zostają odłowione), czyha wiele niebezpieczeństw. Zagrażają im ludzie, którzy celowo chcą im zrobić krzywdę. Osoby, którym się nie podoba, że bezdomne koty zamieszkują np. piwnice czy okolice zabudowań ludzkich, często je po prostu trują.

Schroniska dla bezdomnych zwierząt to chyba najsmutniejsze zwierciadło ludzkiej bezduszności.  Pamiętajmy, nie tylko z okazji dzisiejszego dnia o tym co głosi  preambuła Ustawy o Ochronie Zwierząt: „Zwierzę, jako istota żyjąca, zdolna do odczuwania cierpienia, nie jest rzeczą. Człowiek jest mu winien poszanowanie, ochronę i opiekę”.

Bezdomne zwierzęta w schronisku