Wtorek, 12 marca – Światowy Dzień Drzemki w Pracy, Dzień Matematyki, Dzień Przeciwko Cenzurze Internetu
Wydarzyło się:
(1832) W Paryżu odbyła się premiera baletu Sylfida z muzyką Jeana Schneitzhöffera librettem Adolphe’a Nourrita i choreografią Filippo Taglioniego
(1894) W Vicksburgu w stanie Missisipi rozpoczęto sprzedaż Coca-Coli w butelkach
Urodzili się:
(1946) Liza Minnelli – amerykańska aktorka i piosenkarka
Światowy Dzień Drzemki w Pracy
Dzień Matematyki
Dzień Przeciwko Cenzurze Internetu
Opis wszystkich dzisiejszych świąt nietypowych znajdziecie (TUTAJ) .
***
12 marca 1832 w Paryżu w Académie Royale de Musique
odbyła się premiera baletu Sylfida z muzyką Jeana Schneitzhöffera, librettem Adolphe’a Nourrita i choreografią Filippo Taglioniego
Autorami cenografii byli: Pierre-Luc-Charles Cicéri (dekoracja) i Eugène Louis Lami (kostiumy)
W rolach głównych: Maria Taglioni (Sylfida), Joseph Mazilier (James), Lise Noblet (Effie).
Sylfida to romantyczny balet-pantomima w dwóch aktach.
Bohaterowie utworu, to: Sylfida – nieziemska zjawa, James – młody wieśniak szkocki, Effie – narzeczona Jamesa, Gurn – wieśniak szkocki, zakochany w Effie, Madge – czarownica i matka Jamesa, przyjaciółki Effie, czarownice, sylfidy, wieśniacy i wieśniaczki.
Pierwszą odtwórczynią roli głównej była Maria Taglioni. Sukces tego spektaklu dał początek nowej erze w historii baletu, otwierając okres romantyczny i całkowicie zmieniając kierunek, w jakim do tej pory balet podążał. Nagle wszystkie wątki mitologiczne, dotąd tak modne, wydały się przestarzałe. Po obejrzeniu przedstawienia Gautier napisał: … Po Sylfidzie nie jest już możliwe wystawiać La Filets de Vulcan czy Flora et Zéphyre… Od tego momentu scena zaroiła się od gnomów, elfów, sylfid, willi i najad.
Premiera polska: 17 lutego 1839, Teatr Wielki, Warszawa. W rolach głównych: Karolina Wendt (Sylfida), Maurice Pion (James), Teodora Gwozdecka (Effie).
Bolšoj balet – Sylfida – trailer
***
12 marca 1894 w Vicksburgu w stanie Missisipi
rozpoczęto sprzedaż Coca-Coli w butelkach
Coca-Cola to marka napoju gazowanego przedsiębiorstwa The Coca-Cola Company. Powstała pod koniec XIX wieku i jest obecnie jedną z najpopularniejszych marek na świecie. Od 1960 roku charakterystyczny kształt butelki jest także prawnie zastrzeżony. Coca-cola jest jedną z ikon kultury masowej XX wieku.
Receptura coca-coli została opracowana w 1886 roku przez J.S. Pembertona, farmaceutę z Atlanty. Był to jego drugi napój na bazie liści koki i orzechów koli (pierwszy nosił nazwę Pemberton’s French Wine Coca). Początkowo sprzedaż coca-coli nie była rentowna, jednak po przejęciu jej przez Asę Candlera (który w 1893 roku zarejestrował oficjalnie markę) i jego sprawnym zabiegom marketingowym napój stał się hitem, a zyski ze sprzedaży osiągnęły 50 mln USD w 1912 roku. Po śmierci Candlera w 1919 przedsiębiorstwo przeszło w ręce bankiera, Ernesta Woodruffa, a później w ręce jego syna Roberta Woodruffa, który kierował spółką do śmierci w 1985 roku.
Coca-Cola była sprzedawana bezpośrednio z saturatorów, a Asa Candler nawet nie zastanawiał się nad inną formą dystrybucji. Butelkować zaczęli ją dopiero Benjamin Thomas i Joseph Whitehead, dwaj biznesmeni, którzy zgłosili się do Candlera z propozycją wprowadzenia napoju do sprzedaży w butelkach.
Ówczesny właściciel nie był jednak tym zainteresowany i zaproponował biznesmenom, by zrobili to na własne ryzyko, a on będzie jedynie sprzedawał im syrop. Biznesmeni otrzymali od Asy Candlera prawa do rozlewania napoju za symboliczną cenę jednego dolara.
Asa Candler nie wiedział jeszcze wtedy, że właśnie popełnia największy błąd swojego życia.
Coca-cola pojawiła się w butelkach w 1894 roku. Butelkowana Coca-Cola okazała się olbrzymim sukcesem, głównie dlatego, że można było dystrybuować ją na znacznie szerszą skalę. Butelki z napojem pożądanym przez masy pojawiły się wreszcie w sklepach. Benjamin Thomas i Joseph Whitehead wpadli wkrótce na pomysł, że będą udzielać licencji na sprzedaż Coca-Coli w butelkach w zamian za procent od obrotów. W ten sposób rozpoznawalny produkt zapełnił półki sklepowe na terenie całych Stanów Zjednoczonych. A od 1916 roku jest sprzedawany wyłącznie z charakterystycznej butelce o unikalnym kształcie, która została stworzona, a następnie opatentowana po to, by ludzie byli pewni, że piją oryginalną Coca-Colę.
W 1955 roku coca-cola pojawiła się także w puszkach.
W 1906 roku rozpoczęła się ekspansja przedsiębiorstwa poza Stany Zjednoczone. Coca-cola trafiła m.in. na Kubę i do Panamy.
Przez wiele lat Coca-Cola była określana przez polskie władze „konsumpcyjnym symbolem wrogiego systemu”, o czym może świadczyć takie hasło jak „Coca-Cola to imperializm w płynie”. Po raz pierwszy Coca-Cola zawitała do Polski w 1957 r. na Targi Poznańskie. Nie dotarła na ogólnodostępne półki sklepowe; można ją było kupić tylko za dewizy w sklepach Pewexu i Baltony. Dopiero w 1971 roku, za rządów Edwarda Gierka, do Polski na negocjacje przyjechali z Rzymu przedstawiciele The Coca-Cola Company. Prezes Paul Graul (Czech z pochodzenia) i wicepremier ówczesnego rządu, Mieczysław Jagielski, podpisali umowę na licencyjne rozlewanie napojów.
Napój trafił nawet do Chińskiej Republiki Ludowej, gdzie w 1978 roku władze państwowe zezwoliły na jego sprzedaż.
Coca-cola jest napojem niekorzystnym dla naszego zdrowia. Zawiera kwas fosforowy i kofeinę. Kofeina jest środkiem moczopędnym, co oznacza, że po jej spożyciu często oddajemy mocz, a w połączeniu z kwasem fosforowym powoduje, że niezbędne witaminy i minerały wydostają się z organizmu, po upływie 60 minut.
Uszkadza zęby – zawiera kwas fosforowy i spore ilości cukru. Te substancje mogą powodować erozję szkliwa, czyli powłoki ochronnej zęba, a tym samym zwiększać jego podatność na uszkodzenia. Z kolei wysoka zawartość cukru może powodować próchnicę.
Zmienia samopoczucie – przyjmowanie zbyt dużej ilości kofeiny może powodować niepokój i pogorszenie snu. Udowodniono, że może uzależniać, a skutkami odstawienia mogą być bóle głowy, drażliwość, letarg, a w skrajnych przypadkach nawet depresja.
Powoduje otyłość – pojedyncza puszka coli zawiera 33 gramy cukru i nie dostarcza żadnych składników odżywczych, przez co nie zaspokaja głodu, a może jedynie przyczynić się do przybierania na masie. Regularne spożywanie coli może ostatecznie prowadzić do otyłości, która stwarza szereg zagrożeń dla zdrowia. Są nimi przede wszystkim choroby sercowo-naczyniowe i cukrzyca.
Powoduje problemy ze skórą – naukowcy porównują efekty do regularnego palenia tytoniu. Ze względu na wysoką zawartość cukru, napoje gazowane go typu wzmagają pojawianie się stanów zapalnych skóry (trądzik i inne wypryski). Skóra staje się także odwodniona, przez co pojawiają się drobne zmarszczki, staje się obwisła, a cera szara.
Powoduje problemy z sercem – regularne picie coli może powodować wysokie ciśnienie krwi, co ostatecznie zwiększa ryzyko wystąpienia chorób sercowo-naczyniowych, a także może przyczyniać się do zawału serca.
Zwiększa ryzyko rozwoju chorób nowotworowych – są w niej zawarte barwniki i wiele szkodliwych substancji, które mogą okazać się rakotwórcze, jeśli zostaną zatrzymane w organizmie przez długi czas.
Zaburza pracę nerek – dietetyczna cola nie zawiera cukru, ale sztuczne słodziki, które bardzo niekorzystnie wpływają na kondycję nerek i ich codzienne funkcjonowanie.
The Andrews Sisters – Rum And Coca-Cola 1944
***
12 marca 1946 w Los Angeles, przyszła na świat
Liza Minnelli – amerykańska aktorka, piosenkarka, tancerka i choreografka
Minnelli urodziła się w Hollywood jako córka reżysera Vincente Minnelliego oraz aktorki Judy Garland.
Zadebiutowała na ekranie w wieku trzech lat, w końcowej scenie filmu In The Old Good Summertime, w którym główną rolę zagrała jej matka. Jako nastolatka Minnelli występowała w musicalach wystawianych na Broadwayu, zdobywając uznanie krytyki oraz publiczności.
W 1964 Minnelli rozpoczęła karierę muzyczną podpisując kontrakt z wytwórnią Capitol Records. W tym samym roku wystąpiła u boku swojej matki na jednym z jej koncertów w Londynie. Kilka miesięcy później ukazał się jej debiutancki album pt. Liza! Liza!. Płyta sprzedała się w prawie półmilionowym nakładzie. Przełomem w karierze artystki była rola w filmie Alana J. Pakuli Bezpłodna kukułka (1969), za którą otrzymała swoją pierwszą nominację do Oscara. W następnym roku podpisała kontrakt z nową wytwórnią i nagrała udaną płytę Come Saturday Morning.
W 1972 Minnelli odniosła światowy sukces dzięki roli w musicalu Kabaret. Film stał się kasowym przebojem oraz jednym z kultowych obrazów dekady. Za rolę Sally Bowles aktorka otrzymała Oscara, stając się pierwszą osobą w historii tej nagrody, której rodzice również byli jej laureatami. Minnelli zdobyła także Złoty Glob. Była pierwszą artystką, której wizerunek w tym samym tygodniu zdobił okładki pism „Time” oraz „Newsweek”. Ścieżka dźwiękowa do Kabaretu, na której Liza wykonała kilka utworów, dotarła do TOP 20 amerykańskiej listy przebojów i zyskała status złotej płyty. W tym samym roku Liza Minnelli prowadziła własny program telewizyjny pt. Liza With a Z, nagrodzony wieloma nagrodami (m.in. Emmy i Tony), a nagrana do niego ścieżka dźwiękowa była pierwszą platynową płytą w karierze artystki. Piosenki Liza With a Z czy Yes stały się standardami. W kolejnych latach Minnelli koncentrowała się głównie na wydawaniu płyt i trasach koncertowych. W 1973 ukazał się jej album The Singer, a w 1974 koncertowa płyta Live At The Winter Garden.
W 1976 zagrała u boku Roberta De Niro w filmie New York, New York. Znalazł się na niej m.in. tytułowy przebój New York, New York, który później spopularyzował Frank Sinatra. W 1977 ukazał się album Tropical Nights. W kolejnych latach artystka występowała głównie na Broadwayu w takich przedstawieniach jak: Chicago czy The Act.
W 1981 zagrała rolę w filmie Artur. W 1985 Minnelli otrzymała swój drugi Złoty Glob za rolę w telewizyjnym filmie A Time To Live. W 1989 podjęła współpracę z duetem kompozytorsko-producenckim Pet Shop Boys. Efektem tej współpracy była płyta Results. Album stał się przebojem w Wielkiej Brytanii, a pochodząca z niego kompozycja Losing My Mind dotarła do TOP 10 tamtejszych zestawień. W 1990 artystka otrzymała specjalną nagrodę Grammy za całokształt swojej twórczości muzycznej. W tym samym roku nagrała koncertową płytę Liza Stepping Out Radio City Music Hall. Wystąpiła również na koncercie The Freddie Mercury Tribute Concert, który odbył się 20 kwietnia 1992 na stadionie Wembley w Londynie, wykonując piosenkę zespołu Queen We Are The Champions. W 1995 nagrała płytę Gently, zawierającą jazzowe standardy. Album został nominowany do nagrody Grammy i trafił na listy przebojów. W 1999 powróciła z nowym show Minnelli on Minnelli, w którym wykonywała utwory z filmów swojego ojca. Liczne choroby odcisnęły swoje piętno na głosie piosenkarki. Show otrzymał bardzo słabe recenzje i bardzo szybko zszedł ze sceny. Powrót nastąpił w 2002 za sprawą przedstawienia estradowego pt. Liza’s Back.
W 2001 wystąpiła gościnnie podczas koncertu Michael Jackson – 30th Anniversary Concert w Madison Square Garden z okazji trzydziestolecia kariery artystycznej Michaela Jacksona, śpiewając piosenkę artysty You Are Not Alone. W 2004 i 2005 została uznana za najgorzej ubraną gwiazdę Hollywood. W 2006 wystąpiła gościnnie na płycie rockowego zespołu My Chemical Romance w piosence pod tytułem Mama, a w 2008 wystąpiła z nowym przedstawieniem Liza’s At The Palace, w którym zaprezentowała wraz z grupą tancerzy piosenki swojej matki chrzestnej, Kay Thompson. W 2009 roku ukazała się płyta pod tym samym tytułem, która przyniosła jej czwartą nagrodę Tony i nominację do nagrody Grammy.
New York, New York – Liza & de Niro (HD)
Źródło: https://pl.wikipedia.org; https://www.cocacola.com.pl; https://www.fakt.pl; https://polki.pl; https://www.forbes.pl; tytułowe cytaty – Roberta Goizueta, prezes The Coca-Cola Company (1997) + Agnieszka Osiecka (1982)