Dedykowane JKM i jemu podobnym z okazji  8 marca i nie tylko…

Aby wypowiadać się na forum europarlamentu, panie Januszu – należałoby najpierw nauczyć się dobrze języka angielskiego a potem zastanowić się głęboko, co tak naprawdę chce się powiedzieć.

ADA LOVELACE  (Augusta Ada King Byron, hrabina Lovelace)

Urodziła się w 1815 r., jako jedyne ślubne dziecko poety  Lorda Byrona i  Annabelli  Milblanke, kuzynki Lady Caroline Lamb.

Porywczy Byron i chłodna, podobno niezbyt piękna kobieta o analitycznym umyśle – połączenie skrajnego romantyzmu i żelaznej logiki.

W roku 1816,  Annabella porzuciła Byrona, zabierając ze sobą miesięczną Adę.

W późniejszych latach matka Ady próbowała odwieść córkę od poezji, która jej zdaniem doprowadziła Byrona do obłędu i skierować jej zainteresowania na matematykę i logikę, jednakże Ada całe życie pozostała zafascynowana postacią ojca.

Ada odebrała gruntowne wykształcenie z takich przedmiotów jak matematyka, fizyka i logika. Gdy dorosła, weszła w skład Bluestockings czyli Błękitnych Pończoch, nieformalnego stowarzyszenia wykształconych kobiet, prowadzących działalność naukową.

Mając 19 lat wychodzi za mąż za Williama Lovelace, (który niedługo potem zostaje hrabią) i rodzi mu troje dzieci. Wkrótce postanawia wrócić na studia matematyczne. W międzyczasie zarządza trzema posiadłościami: prowadzi domy, rachunki, dekoruje wnętrza. Każdego wieczoru jest w operze lub na innym przedstawieniu, każdego ranka ma lekcje muzyki i doskonali grę na harfie przez kilka godzin dziennie. Prawie codziennie jeździ konno. Ma też mnóstwo innych zajęć, jednakże królem towarzystwa jest dla Ady –  Rachunek Różniczkowy.

Nadal interesuje się nowinkami naukowymi. Chodzi na wykłady Faradaya, wystawy prezentujące najnowsze zdobycze techniki, poznaje Wheatstone’a, konstruktora jednego z pierwszych telegrafów.

Nauczycielem Ady zostaje sam Augustus de Morgan uważany za jednego z największych logików XIX wieku. Studia matematyczne przywracają jej siły i giętkość umysłu.

Jej talent matematyczny przyczynia się do współpracy i przyjaźni z brytyjskim matematykiem Charlsem Babbag’em, zwanym „ojcem komputerów”. Przetłumaczyła dla niego kilka prac włoskiego matematyka Louisa Manebrana, które dotyczyły maszyn analitycznych, czyli mechanicznych urządzeń liczących, mających spełniać te same zadania, co pierwsze komputery.

Zafascynowana ich koncepcją tłumaczka, do artykułu dołączyła zbiór własnych uwag, sugerując, że maszyna taka mogłaby posłużyć nie tylko do obliczeń, ale też tworzenia grafiki lub komponowania muzyki. Jednym z załączników była gotowa metoda obliczeń nieskończonych ciągów liczb, która dziś uznawana jest za pierwszy program komputerowy.

Ada Lovelace, pierwsza w dziejach programistka, zmarła w wieku 37 lat.   Po śmierci, (na jej życzenie), została pochowana obok ojca.

Przez okres ponad stu lat po jej śmierci, o niej samej mówiono i pisano niewiele. Biografowie Byrona pomijali właściwie matematyczny wątek w życiu Ady a biografowie Babbage’a z kolei przedstawili ją jako mało znaczącą asystentkę wielkiego człowieka.

A przecież jej pomysły wyprzedziły o ponad jeden wiek możliwości technologiczne epoki w której żyła..

P.S.

A oto wypowiedź niejakiego Nathana Ensmengera z Uniwersytetu w Pensylwanii, mówiąca o tym, że w latach 60-tych, w USA, programiści byli w większości … kobietami.

Link: Publikacja