Środa, 31 stycznia – Międzynarodowy Dzień Przytulania, Dzień Iluzjonistów, Dzień Narodzin Rosyjskiej Wódki, Dzień Zebry
Kombi Przytul Mnie 1980
Międzynarodowy Dzień Przytulania
Przytulajmy się! Dotyk jest bardzo ważny dla naszego rozwoju, inteligencji i zdrowia. Pozbawieni go, umieramy.
Amerykańska psychoterapeutka Virginia Satir uważała, że „by przeżyć, trzeba nam czterech uścisków dziennie. By zachować zdrowie, trzeba ośmiu. By się rozwijać – dwunastu”.
Jakie są korzyści z przytulania?
- wpływa pozytywnie na nasz autonomiczny układ nerwowy
- powoduje zwiększone wydzielanie serotoniny, zwanej ,,hormonem szczęścia’’ oraz oksytocyny
- jest naturalnym antydepresantem, poprawia humor i sprawia, że czujemy się radośni
- pomaga zapomnieć o samotności i poczuciu odizolowania
- pozytywnie wpływa na odporność organizmu i zachowanie dobrego stanu zdrowia oraz zmniejsza ryzyko zachorowania na grypę czy przeziębienie
- zwiększa poczucie bezpieczeństwa
- wycisza, redukuje stres, pomaga się odprężyć i sprawia, że możemy na chwilę zapomnieć o codziennych troskach
O potrzebie przytulania niech świadczy fakt, że w zeszłym roku w Warszawie otworzył się pierwszy salon profesjonalnego przytulania. Salon przytulania to miejsce, w którym zarówno single, jak i osoby będące w związku, mogą poprawić swoje samopoczucie i odzyskać spokój ducha. Taka usługa profesjonalnego przytulania, która (jak podkreślają specjaliści) niezwykle pozytywnie wpływa na nasze zdrowie, od lat działa już w USA oraz w Wielkiej Brytanii.
Misją powstałego salonu jest tworzenie przestrzeni, w której każdy czuje się bezpiecznie i komfortowo. Profesjonalni przytulacze podczas 30 lub 60-minutowej wizyty przytulają oraz rozmawiają z klientami. Celem jest propagowanie przyjacielskiej bliskości z drugim człowiekiem, oraz otwarcie się na dobroczynny wpływ przytulania.
Odwiedzający salon może wybrać dla siebie najdogodniejszy sposób przytulania – na leżąco, stojąco lub siedząco. Można być przytulanym na przykład na misia lub na łyżeczkę.
A oto niektóre z proponowanych metod:
Tymczasem wielu z nas więcej czasu poświęca dziś na dotykanie ekranu telefonu niż ukochanej osoby.
****
PECTUS – ILUZJA (official video)
Dzień Iluzjonistów
Iluzjonista to określenie dla wszystkich osób zajmujących się sztuką iluzji, ale iluzjonistów dzieli się na trzy grupy: właściwych iluzjonistów, mentalistów oraz na prestidigitatorów. I tak:
Iluzjonista to artysta estradowy w prezentacjach iluzjonistycznych wykorzystujący wyłącznie szczególną konstrukcję rekwizytów powodujących zakłócenia u widzów toku ich logicznego rozumowania, w wyniku czego są zaskakiwani efektami pozornie sprzecznymi z prawami fizyki. W znacznie mniejszym stopniu doznają złudzeń optycznych.
Historia sztuki iluzji sięga czasów przed naszą erą, już w starożytnym Egipcie znana była m. in sztuczka z trzema piłkami i kubeczkami. W średniowieczu iluzjoniści bywali posądzani o kontakty z siłami nadprzyrodzonymi. Czasem triki wykorzystywane były do oszustw, przede wszystkim w grach karcianych.
Współcześnie rozumiana iluzja rozwinęła się w XIX wieku n.e. Przełomem okazała się działalność Jeana Roberta-Houdina, który wprowadził do sztuki urządzenia mechaniczne, rozwinął triki związane ze sprawną manipulacją dłońmi i przedmiotami.
Również w XIX wieku działał Harry Houdini który zasłynął przede wszystkim spektakularnymi ucieczkami z niebezpiecznych sytuacji (np. zatopionej skrzyni).
W XX wieku iluzja stała się popularna i przeniknęła jako rozrywka do kultury masowej. W latach 80. i 90. XX wieku w telewizji popularne stały się wysokobudżetowe przedstawienia dla dużej publiczności – symbolem tego okresu stał się David Copperfield.
Tematyka iluzji i iluzjonistów to wdzięczna materia na scenariusze filmowe. Na dzisiejszy wieczór chciałabym więc polecić kilka dobrych filmów o magikach:
1. Prestiż / The Prestige
2. Iluzja / Now You See Me
3. Iluzjonista / The Illusionist
4. Houdini: Magia Miłości / Death Defying Acts
5. Uczeń Czarnoksiężnika / Sorcerer’s Apprentice
6. Iluzjonista / L’illusionniste, 2010- film animowany
Życzę przyjemnego oglądania
Dzień Narodzin Rosyjskiej Wódki
Rosyjska wódka, to chyba pierwsze skojarzenie, które przychodzi do głowy, kiedy mówimy o Rosji. Trunek ten stanowi symbol kraju i historia jego zakorzenienia się w rosyjskiej tradycji ściśle przeplata się z historią i kulturą państwa.
Uważa się, że w Rosji mocne napoje alkoholowe pojawiły się w XIV wieku dzięki zagranicznym ambasadorom, którzy sprowadzili do kraju spirytus winogronowy. Stulecie później pewien mnich poznał konstrukcję i zasady działania zagranicznego destylatora i zaczął produkować spirytus, a następnie wódkę.
Według Muzeum Historii Rosyjskiej Wódki mającego własną wersję narodzin tradycyjnego rosyjskiego napoju alkoholowego, wódkę, a dokładniej bimber, wynalazł w XIV wieku mnich Isidor. Pochodził z Grecji, lecz dokonał swojego odkrycia w moskiewskim męskim Monastyru Czudowa”. Przepis na wódkę wymyślił rzekomo on sam. Dysponując sprzętem do destylacji oraz mając doświadczenie produkowania słabszych napojów, Isidor wynalazł mocny trunek, który po pewnym czasie zaczęto nazywać wódką.
Później za rok rozpoczęcia jej produkcji uznano rok 1430. Fakt ten został potwierdzony w Międzynarodowym Sądzie Arbitrażowym, który przyznał Rosji prawo do wykorzystywania nazwy „wódka.”
Termin „wódka” często pojawiał się w dokumentach i był używany jako synonim „chlebowego wina”. Nazwa „wódka” pojawiła się w dekrecie cesarzowej Jelizawiety Pietrowny, datowanym na 8 czerwca 1751 roku, który dokładnie ustalał, kto ma prawo do posiadania alembiku. Za rządów tej cesarzowej kultura picia najwyraźniej rozwijała się, na co wskazuje następująca ciekawostka. Najbogatsze domy nie mogły się obejść bez zestawu różnorodnych wódek, których liczba miała odpowiadać liczbie liter alfabetu: jabłkowa, rabarbarowa, anyżowa itd.
Za czasów Katarzyny II producenci trunków wzmocnili swoje pozycje. W 1765 roku cesarzowa wydała dla szlachty przywilej, pozwalający na produkcję wódki i uwolniła od podatków osoby, zajmujące się dystylacją.
Aż do XIX wieku dokładny przepis na ten napój narodowy nie istniał. Mieszając spirytus z wodą, producenci patrzyli na to, do którego momentu uzyskana mieszanka płonie. Dlatego często napój nie miał standardowej obecnie 40-procentowej zawartości alkoholu. Prawdziwy przełom w jakości produkowanej wódki nastąpił pod koniec XVIII wieku, gdy petersburski chemik Tobias Lowitz zaczął wykorzystywać węgiel do filtrowania.
31 stycznia 1865 roku Dmitrij Mendelejew (tak, ten od tablicy Mendelejewa) obronił doktorat na temat „O połączeniu alkoholu z wodą”, w którym zaproponował wykorzystywanie przy produkcji wódek stężenia alkoholu 40%, na zawsze wprowadzając standard jego zawartości w wódce.
To wydarzenie uznawane jest właśnie za Dzień Narodzin Rosyjskiej Wódki.
Dzień Zebry
Zebry, podobnie jak wiele innych zwierząt, także mają swoje święto. W tym dniu można dowiedzieć się o nich kilku ciekawostek, jak choćby tego, że:
Zebra to nazwa stosowana na określenie ssaków z rodziny koniowatych charakteryzujących się obecnością białych pasów na czarnej sierści. Układ pasków jest cechą indywidualną (jak linie papilarne), dzięki czemu każda zebra jest niepowtarzalna a zwierzęta łatwiej rozpoznają się w stadzie. Do zebr zalicza się zwykle trzy gatunki z licznymi podgatunkami:
1. zebra stepowa – od 2016 roku zebra stepowa jest uznawana za gatunek bliski zagrożenia wyginięciem, wcześniej była uznawana za gatunek najmniejszej troski. Wiąże się to ze zmniejszeniem liczebności o 24% od 2002 roku; z siedemnastu zamieszkiwanych krajów populacje zmalały w dziesięciu. W wielu z nich zebry stepowe żyją niemal wyłącznie w obszarach chronionych, poza którymi są zabijane dla skór i mięsa. Długość: 250 cm, długość ogona: 50 cm, ciężar: od 200 kg do 300 kg. Maksymalna długość życia to 35 lat.
2. zebra pręgowana ma sierść tułowia ubarwioną w pionowe czarno-białe pasy, zakrzywiające się na biodrach i barkach, na nogach przechodzące w poziome, sięgające kopyt. Brzuch ma biały, grzywę dwubarwną oraz charakterystyczne bardzo długie, szerokie uszy zaokrąglone na wierzchołkach. Nowo urodzone źrebięta mają pasy brązowo-czarne, a ich grzywy ciągną się wzdłuż grzbietu aż do ogona. Średnia długość życia wynosi około 20 lat. W Czerwonej księdze gatunków zagrożonych prowadzonej przez Międzynarodową Unię Ochrony Przyrody jest klasyfikowany jako gatunek zagrożony wyginięciem.
3. zebra górska zamieszkuje górskie łąki nadbrzeżnych łańcuchów górskich Namibii i południowo-zachodniej Afryki. W okresach zimnych przenosi się zazwyczaj do zalesionych wąwozów. Zebra ta charakteryzuje się gęstymi paskami, ma smukłe ciało i wąskie kopyta, widoczne jest też zwisające podgardle. Brzuch jest biały. Grzywa jest krótka i stojąca. Najmniejsza ze wszystkich zebr, jej wysokość w kłębie wynosi 120-130 cm. Zagrożona wyginięciem – na liście Międzynarodowej Unii Ochrony Przyrody.
Z okazji Dnia Zebry, wszystkim miłośnikom zwierząt koniowatych życzę przyjemnego wieczoru przed telewizorem, ale już nie w towarzystwie iluzjonistów, tylko komedii familijnej Zebra z klasą / Racing Stripes , 2005
Wcześniej można upiec ciasto ZEBRA. Namawiam, bo po pierwsze jest szybkie, po drugie zawsze wychodzi, a po trzecie jest pyszne.
Potrzebne składniki to:
- 2,5 szklanki mąki + 2 łyżki
- 1 szklanka cukru
- 1 szklanka oleju
- 5 jajek
- 1 szklanka wody gazowanej (oranżada , sprite)
- 2 łyżki kakao
- 2 łyżeczki proszku do pieczenia
- 1 cukier wanilinowy (małe opakowanie)
Sposób przygotowania:
Do miski wbić całe jajka, wsypać cukier i cukier wanilinowy i ubijać do połączenia składników. Dolewać stopniowo szklankę oleju i szklankę czegoś gazowanego (woda, oranżada, sprite), zmniejszyć obroty i miksować dalej. Następnie dodać mąkę (2,5 szklanki) i proszek do pieczenia. Jak już składniki się ładnie połączą, podzielić masę na dwie w miarę równe części. Do jednej dodać 2 łyżki kakao, do drugiej 2 łyżki mąki.
Spód blachy tortowej (średnicę 25 cm) wyłożyć papierem do pieczenia, a boki posmarować tłuszczem i obsypać bułką tartą. Ciasto wylewać na środek tortownicy po 3 łyżki na przemian jasnego i ciemnego, aż do wyczerpania masy.
Piec ok. 45-50 minut w temperaturze 180 stopni.
Życzę udanego wieczoru, udanych wypieków i smacznego!
Źródło: https://pl.wikipedia.org; https://pl.sputniknews.com; https://www.medianauka.pl; http://www.przytulanie.pl;