Wtorek, 23 października –  Dzień Stałej Avogadra, Dzień Mola, Muzeum Polskie w Rapperswilu, Publiczny debiut Marka Grechuty, Światła rampy

Dzień Stałej Avogadra

Dzień Mola

Wszystkich zainteresowanych tą tematyką zapraszam (TUTAJ) .

Niewielu z nas wie, że 148 lat temu, w szwajcarskim miasteczku Rapperswil, założono –

Muzeum Polskie w Rapperswilu

Muzeum Polskie w Rapperswilu to polskie muzeum historyczne na ziemiach szwajcarskich. Jest dziełem polskich emigrantów oraz ich szwajcarskich przyjaciół. Powstało z inicjatywy Agatona Gillera a założone zostało w 1870 jako Muzeum Narodowe Polskie przez hrabiego Władysława Platera w celu zabezpieczenia polskich zabytków historycznych i propagowania spraw polskich.

Muzeum mieści się w zamku z końca XIII wieku (wzniesionym na półwyspie nad Jeziorem Zuryskim) i wydzierżawionym na 99 lat (w 1870) przez Władysława Platera. Plater wyremontował będący ruiną obiekt (m.in. podwyższył piętro i pokrył całość dachem). Na przełomie XIX i XX wieku miało największą bibliotekę polską na emigracji (liczyła ok. 100 tys. druków), z bogatym zbiorem rękopisów (w tym archiwum Wielkiej Emigracji). W 1921 przeszło w dzierżawę Państwa Polskiego. W 1927 zbiory przejęło Muzeum Narodowe i Biblioteka Narodowa. Zbiory druków i rękopisów uległy zniszczeniu podczas II wojny światowej (spalone przez Niemców w gmachu Biblioteki Ordynacji Krasińskich po powstaniu warszawskim). W 1975 muzeum zostało odtworzone.

Dzieje Muzeum Polskiego w Rapperswilu obejmują trzy okresy, w których muzeum działało w różnych formach, zależnych od sytuacji politycznej w Polsce: Muzeum Narodowe Polskie (1870–1927), Muzeum Polski Współczesnej (1936–1951), Muzeum Polskie w Rapperswilu (od 1975).

Muzeum organizuje liczne wystawy okresowe, a także koncerty, odczyty, sympozja, konferencje naukowe – pełniąc w praktyce funkcję wszechstronnej instytucji propagującej wiedzę o Polsce i jej kulturze. Wraz ze swoją Biblioteką jest otwarte dla wszystkich interesujących się Polską, jej historią, kulturą i dniem dzisiejszym.

Muzeum powstało i prowadzi swą działalność dzięki wysiłkowi społecznemu wielu osób. Nie zatrudnia ono pracowników etatowych. Od roku 2005 funkcję kustosza pełni Anna Buchmann. Od 1978 Muzeum jest wspomagane finansowo przez Polską Fundację Kulturalną „Libertas” w Rapperswilu.

W 2008 z inicjatywy Muzeum Historii Polski został zrealizowany ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego film „Serce Polski – Rapperswil” w reżyserii Bogdana Łoszewskiego.

https://youtu.be/4hMeOPsB7vA

Serce Polski – Rapperswil (PL)

Ta historia ma jednak także swoją mniej radosną stronę. Muzeum o ogromnym dla Polaków znaczeniu ma zostać zlikwidowane. Szwajcarzy nie chcą polskiej placówki w Rapperswil, ponieważ widzą w pięknym zamku symbol swojego miasta.

Szwajcarzy nie chcą polskiego muzeum w Rapperswil | OnetNews

Również 23 października, ale 1967 roku, miał miejsce –

publiczny debiut Marka Grechuty

Marek Grechuta urodził się w Zamościu w 1945 roku. W dzieciństwie wyjechał z rodziną do Chylic pod Warszawą, ale w 1956 roku rodzina na powrót osiadła w Zamościu. W czasie pobytu w Chylicach kościelny organista udzielał Grechucie pierwszych lekcji muzyki. Od najmłodszych lat uczył się gry na fortepianie. Ukończył zamojskie I Liceum Ogólnokształcące im. Jana Zamoyskiego.

W 1963 roku podjął studia architektoniczne na Politechnice Krakowskiej. W 1966 z Janem Kantym Pawluśkiewiczem, założył Kabaret Architektów Anawa (z francuskiego en avant – naprzód), który wkrótce się przeobraził w zespół towarzyszący mu na występach.

Publiczny debiut muzyczny Grechuty miał miejsce w październiku 1967 roku, kiedy dzięki wykonaniu piosenki „Tango Anawa” zajął drugie miejsce wśród wokalistów na Studenckim Festiwalu Piosenki w Krakowie.

Tutaj jego niepospolity talent dostrzegła największa gwiazda polskiej piosenki Ewa Demarczyk i doradziła mu wybór życiowej drogi artystycznej.

Tango Anawa (1967)

Grechuta w muzyce i poezji był wybitnym samoukiem. Na przełomie lat 60/70 stał się idolem swojego pokolenia. Marek Grechuta i Anawa, to artyści owiani legendą. M. Grechuta blisko 40 lat oddawał się piosence, pieśniom i muzyce. Łącznie nagrał 15 albumów płytowych. Dał  około 3 100 recitali, ale nigdy nie nagrał płyty koncertowej. Należy także pamiętać o jego dorobku malarskim. Miał kilka udanych wernisaży w latach 1981-1986 (Kraków, Bytom, Myślenice). Marek Grechuta miał też  zdolność  współpracy z tak wybitnymi artystami jak: Jan Kanty Pawluśkiewicz, Magda Umer, Krystyna Janda, Agata Dowhań, czy też Krzysztof Jasiński i Leszek Aleksander Moczulski. Pozostawał wierny sympatiom i współpracy z „Piwnicą pod Baranami”. Zawsze miał dobre kontakty z młodym pokoleniem. Nie przypadkiem też w 2003 roku z popularną grupą „Myslovitz” nagrał piosenkę o ulubionym Krakowie. Nie ulegając sławie i popularności, pozostawał sobą. W życiu osobistym był uprzejmy, skromny, pracowity, wrażliwy, delikatny i elegancki, i zarazem otwartym człowiekiem. Praktycznie nie  używał alkoholu. W życiu powszednim utrzymywał wysokie standardy i tego samego wymagał od innych. Nie miał w sobie nic ze „świata rozpasanego i rozwiązłego”. Dzielnie i z dużą godnością, zmagał się z drążącą go od wielu lat chorobą.

W 2006 roku dorobek artystyczny Marka Grechuty uhonorowano Grand Prix na 43.  Krajowym Festiwalu Polskiej Piosenki w Opolu. Niestety, stan zdrowia, nie pozwolił mu na osobistą obecność i odebranie tego należnego zaszczytu.

A już 66 lat temu, bo 23 października 1952 roku, odbyła się premiera filmu –

Światła rampy

(„Limelight”   reżyseria – Charles Chaplin, scenariusz – Charles Chaplin, komik Calvero – Charles Chaplin, muzyka – produkcja – Charles Chaplin, dzieci widoczne na początku filmu, to prawdziwe dzieci – Geraldine, Josephine i Michael – Charlesa Chaplina).

„Światła rampy” to film, w którym Chaplin opowiada o świecie będącym teatrem i o sztuce, która jest jedyną formą życia. To baśń o poszukiwaniu ukojenia.

Stary komediant Calvero (Charlie Chaplin), który odnosząc sukces, stracił jednocześnie swą sceniczną moc, musi na nowo odnaleźć w sobie siłę do tworzenia prawdziwej sztuki. Jego komiczny talent dawno się już wyczerpał. Przed laty był gwiazdą komediowych scen całego świata. Dziś agent nie może załatwić mu żadnego angażu, jego żarty nikogo już nie śmieszą, a publiczność opuszcza salę, kiedy tylko zaczyna swoje popisy. Calvero próbuje jeszcze grzać się w blasku dawnej sławy, tęsknie spoglądając na stare plakaty wiszące na ścianach mieszkania, ale lepszym antidotum na życiową pustkę jest alkohol. Gdy pewnego dnia pijany wraca do domu, na klatce schodowej wita go zapach gazu. Wchodzi więc do sąsiedniego mieszkania i ratuje młodą Therezie (Claire Bloom) przed samobójczą śmiercią. Poczciwy Calvero postanawia zaopiekować się nią i przekonać, że warto żyć. Czy żyli długo i szczęśliwie?

Limelight 1952 Charles ( Charlie ) Chaplin – Musique du Film les feux de la Rampe – soundtrack HD HQ

„Światła rampy” – to ckliwy melodramat i czuły autoportret, smutna komedia zrobiona przez najbardziej melancholijnego spośród mistrzów kina.

Źródło:   https://pl.wikipedia.org;   https://www.filmweb.pl;  http://www.gazetakaszubska.pl;