Czwartek, 20 czerwca – Boże Ciało, Światowy Dzień Uchodźcy
Wydarzyło się:
(1969) W Hamburgu odbyła się prapremiera opery Diabły z Loudun Krzysztofa Pendereckiego
Urodzili się:
(1967) Nicole Kidman – australijsko-amerykańska aktorka, piosenkarka
Dzisiaj, równo 60 dni po Wielkanocy, katolicy wspominają przeistoczenie się chleba i wina w ciało i krew Chrystusa. To wielkie kościelne Święto Eucharystii.
Boże Ciało
czyli Uroczystość Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa, ustanowione w XIII wieku.
Obszerniej pisałam o nim (TUTAJ) .
Dziś obchodzimy również
Światowy Dzień Uchodźcy
coroczne święto obchodzone na świecie 20 czerwca a ustanowione przez Zgromadzenie Ogólne ONZ 4 grudnia 2000 roku. Upamiętnia odwagę i siłę uchodźców na całym świecie. Szersze informacje o nim znajdziecie (TUTAJ) .
***
Właśnie dzisiaj mija 50 lat od chwili, kiedy to 20 czerwca 1969 roku
w Hamburgu odbyła się prapremiera opery Diabły z Loudun Krzysztofa Pendereckiego
Krzysztof Eugeniusz Penderecki to polski kompozytor, dyrygent i pedagog muzyczny, przedstawiciel polskiej szkoły kompozytorskiej w latach sześćdziesiątych.
Penderecki skomponował cztery opery, osiem symfonii i szereg innych utworów orkiestrowych, koncertów instrumentalnych, oprawę chóralną głównie tekstów religijnych, a także utwory kameralne i instrumentalne. Wśród jego najbardziej rozpoznawalnych utworów są Ofiarom Hiroszimy – Tren, Pasja według św. Łukasza, Polskie Requiem oraz III Symfonia.
Pierwszym utworem operowym w twórczości Krzysztofa Pendereckiego były Diabły z Loudun.
Prapremiera opery w reżyserii Konrada Swinarskiego, odbyła się w State Opera w Hamburgu – 20 czerwca 1969 roku. Libretto tego dzieła w trzech aktach napisał kompozytor w języku niemieckim w oparciu o sztukę teatralną Demony Johna Whitinga z 1961, która to z kolei inspirowana była Diabłami z Loudun autorstwa Aldousa Huxleya z roku 1952.
Książka Huxleya nawiązywała do autentycznych wydarzeń z początku XVII wieku w Loudun we Francji, gdzie odbył się proces księdza Urbana Grandiera, oskarżonego przez przeoryszę klasztoru urszulanek o opętanie zakonnic i konszachty z diabłem.
W spektaklu Grandier staje po niewłaściwej stronie w rozgrywce politycznej, jest stopniowo wciągany w machinę inkwizycyjną i ginie, pozostaje jednak wierny swoim przekonaniom. Zło ogarnia stopniowo wszystkich, łącznie z władzą świecką i kościelną, natomiast (nad)używający początkowo życia bohater przeciwstawia się zakłamaniu, stając się wręcz męczennikiem prawdy.
Diabły z Loudun Pendereckiego uwypuklają zarówno kwestię uwikłania sprawy ojca Grandiera w mechanizmy walki politycznej, jak i psychologiczny wizerunek głównego bohatera. Jego śmierć na stosie okazuje się bowiem moralnym zwycięstwem, dowodem na wewnętrzne przeobrażenie słabego człowieka w takiego, który dając świadectwo prawdzie, osiąga wewnętrzną wolność i uwalnia dobro.
Keith Warner – Diabły z Loudun – Teatr Wielki – Opera Narodowa – trailer
***
20 czerwca 1967 w Honolulu na Hawajach, przyszła na świat
Nicole Kidman – australijsko-amerykańska aktorka, piosenkarka
Robbie Williams and Nicole Kidman – Somethin’ Stupid
Dziś kończy 52 lata.
Urodziła się w Honolulu, gdzie jej ojciec, Anthony David Kidman, Australijczyk o szkockich korzeniach, prowadził badania nad rakiem. Matka Janelle Ann, pochodzenia irlandzkiego była instruktorem pielęgniarstwa. Ma siostrę Antonię, która jest dziennikarką zajmującą się rozrywką w australijskiej telewizji.
Do czwartego roku życia mieszkała w Stanach Zjednoczonych, potem przeprowadziła się z rodzicami do Sydney w Australii. Zaczęła brać lekcje baletu i aktorstwa w wieku trzech lat. Kształciła się w St. Martin’s Youth Theater, Australian Theater for Young People i Philip Street Theater.
Debiutowała w teatrze ulicznym. Karierę aktorską rozpoczęła w wieku czternastu lat, występując w roli głównej w Bush Christmas. W latach 80. XX wieku występowała w wielu australijskich filmach i serialach telewizyjnych, w tym przede wszystkim BMX Bandits i Bangkok Hilton.
Zagrała główną rolę w Martwej ciszy (1989), a później z Tomem Cruise’em w Szybki jak błyskawica. Grała w Billy Bathgate z Bruce’em Willisem i Dustinem Hoffmanem, a w 1992 występowała w Za horyzontem Rona Howarda. Odtwarzała główne role w Batman Forever, potem w Portrecie damy. Zagrała także główną rolę w ostatnim filmie Stanleya Kubricka Oczy szeroko zamknięte oraz wcieliła się w jedną z dwóch sióstr czarownic w Totalna magia (1999).
W 2001 za występ w filmie Moulin Rouge! została nominowana do Oscara, a film Inni z jej udziałem został dobrze przyjęty przez krytyków. Podczas kręcenia filmu Moulin Rouge! w Australii Kidman doznała urazu kolana, dlatego Jodie Foster musiała ją zastąpić w obsadzie Azyl. W 2002 zdobyła Oscara za występ w filmie o Virginii Woolf – Godziny.
W 2001 rozpoczęła karierę piosenkarską, pracując wraz z Ewanem McGregorem nad utworem Come What May z soundtracku Moulin Rouge!. Piosenka zadebiutowała i dotarła do 27. miejsca na brytyjskiej liście przebojów. Potem z Robbim Williamsem zaśpiewała piosenkę Somethin’ Stupid, cover swingowej piosenki na płycie Williamsa Swing When You’re Winning. Piosenka zdobyła dużą popularność w Wielkiej Brytanii i Australii. Jest jedną z najlepiej zarabiających i najbardziej popularnych aktorek na świecie.
W 2004 pojawiła się w remake’u Żony ze Stepford, u boku m.in. Glenn Close, Faith Hill czy Bette Midler.
Pierwszego męża, Toma Cruise’a, poznała na planie filmu Szybki jak błyskawica. Poślubiła go w wigilię Bożego Narodzenia 1990 w Telluride w stanie Kolorado. Informacje o ślubie były utrzymywane w tajemnicy. Wraz z mężem zaadoptowała dwoje dzieci, Isabellę (ur. 1992) i Connora Antony’ego (ur. 1995). W czasie małżeństwa mieszkali w Los Angeles, Australii, Kolorado i Nowym Jorku. Pod koniec 2002 Kidman i Cruise rozwiedli się.
W wywiadzie dla „Vanity Fair” aktorka wyznała, że długo starała się o dziecko, jednak dwa razy nie donosiła ciąży.
25 czerwca 2006 wyszła za mąż za muzyka country Keitha Urbana. Mają dwie córki, Sunday Rose (ur. 7 lipca 2008) i Faith Margaret (ur. 28 grudnia 2010), którą urodziła matka zastępcza.
Keith Urban & Nicole Kidman: The Fighter
Źródło: https://pl.wikipedia.org; https://dzieje.pl; http://teatralny.pl; tytułowy cytat: Krzysztof Penderecki;