Poniedziałek, 15 lipca – Dzień bez Telefonu Komórkowego

Wydarzyło się:

(1410)  Wielka wojna: pod Grunwaldem Krzyżacy ponieśli klęskę w bitwie z armią polsko-litewską pod wodzą króla Władysława II Jagiełły

Dziś świętujemy

Dzień bez Telefonu Komórkowego

Wiem, wiem – zaraz mnie zakrzyczycie, że już się nie da, bo jak bez ręki itd., itp.

Na ten temat pisałam   (TUTAJ) .

Dziś polecam jeszcze ten artykuł   (ORYGINAŁ) .

***

15 lipca 1410 roku wydarzyła się wielka historyczna rzecz:

Wielka wojna: pod Grunwaldem Krzyżacy ponieśli klęskę w bitwie z armią polsko-litewską pod wodzą króla Władysława II Jagiełły

609 lat temu, 15 lipca, około 8 rano, wojska polsko-litewskie stanęły u południowego wybrzeża jeziora Łubień. Od zachodu nadchodzili Krzyżacy. Król wysłuchiwał dwóch mszy, podczas gdy wojska litewskie szykowały się do bitwy na prawym skrzydle, a polskie na lewym i w centrum. Krzyżacy nadeszli od Fryngowa. Między Stębarkiem, Łodwigowem i Grunwaldem rozbili obóz, ubezpieczając namioty powiązanymi przez łańcuchy wozami. Ukrytych w zaroślach sił polsko-litewskich nie było widać.

Wielki mistrz czekał 4 godziny aż sprzymierzeni przystąpią do bitwy. W tym czasie Jagiełło wysłuchał kolejnych mszy, dokonał pasowania na rycerzy, wydał dyspozycje do bitwy, a nawet zadbał o rozstawienie wart z zapasowymi końmi, na wypadek konieczności odwrotu.. Krzyżacy nie zdecydowali się na atak. Nie widząc przeciwnika, bali się zasadzki. Oba wojska rozdzielała licząca około 5 km, pagórkowata przestrzeń. Przez środek pól grunwaldzkich płynął, nieistniejący już dziś Wielki Strumień.

Gdy król kończył swe poranne czynności i zakładał hełm, doniesiono mu o pojawieniu się w polskim obozie dwóch heroldów. Jeden z nich był wysłannikiem cesarza Zygmunta Luksemburskiego, drugi reprezentował księcia szczecińskiego Kazimierza, przebywającego w krzyżackim obozie. Przybysze wręczyli Jagielle i Witoldowi dwa miecze i zadeklarowali gotowość do cofnięcia szeregów krzyżackich, by Polacy i Litwini mogli wyjść na odkryty teren. W całej ceremonii nie byłoby nic nadzwyczajnego, gdyby nie obraźliwe słowa, jakimi przedstawili swe propozycje:

„Wielki mistrz pruski Ulryk śle tobie i twojemu bratu przez nas, swoich heroldów, te dwa miecze w pomoc do zbliżającej się walki, abyś przy tej pomocy i orężu nie tak gnuśnie i z większą niżeli okazujesz odwagą wystąpił do bitwy; a iżbyś się nie chował w tych gajach i zaroślach, ale na otwartym polu wyszedł walczyć”.

Miecze przyjęto, a hardą wypowiedź puszczono mimo uszu. Zapamiętali ją za to historycy, zarówno autor anonimowej Kroniki konfliktu Władysława króla polskiego z Krzyżakami, powstałej krótko po wojnie, jak i Jan Długosz. Zinterpretowali to jako zapowiedź krzyżackiej klęski. Rycerze z czarnymi krzyżami popełniali w ten sposób najcięższy z możliwych grzechów – superbię, czyli grzech pychy.

Obóz krzyżacki zdobyto szybko. Według Jana Długosza, wystarczył na to zaledwie kwadrans. Znacznie dłużej trwało za to plądrowanie i rzeź obrońców, których nie oszczędzano. Plądrowanie trwałoby dłużej, gdyby nie rozkaz królewski, nakazujący natychmiastowe zniszczenie znalezionych w obozie zapasów alkoholu – „Władysław, król polski, kazał wszystkie beczki porozbijać i wino wypuścić”.

Nad polem bitwy zapadał zmierzch, a wraz z nim rozpętała się burza. Przez całą noc szum deszczu mieszał się z jękami rannych i rzężeniem konających. Po polu błąkały się jedynie cienie poszukujących łupu…

Zwycięstwo grunwaldzkie uznano w Polsce i na Litwie za przełom w zmaganiach z Zakonem. Na polach grunwaldzkich Zakon został złamany i odtąd nie śmiał już wystąpić w żadnej walnej bitwie przeciw Polakom.

Bitwa pod Grunwaldem – Ciekawostki

Jeżeli chcecie przypomnieć sobie fragment filmu „Krzyżacy” Aleksandra Forda z 1960 roku, dotyczący samej bitwy, to znajdziecie go   (TUTAJ) . Jest to najlepiej nakręcona bitwa w polskiej kinematografii, mimo licznych błędów w przedstawianiu historii. Scena ta zawsze będzie robiła wielkie wrażenie.

Źródło:   https://pl.wikipedia.org;   https://www.polskieradio.pl;   autor: prof. Michał Kopczyński – http://muzhp.pl;   Jan Matejko „Bitwa pod Grunwaldem”