Środa, 13 marca –
Urodzili się:
(1923) Emil Karewicz – polski aktor teatralny filmowy i radiowy
Dzień dzisiejszy jest jednym z nielicznych dni w roku, w którym nie występują święta nietypowe. Ale za to imieniny obchodzą dwie bardzo popularne solenizantki (może nie obecnie ale jakiś czas temu) – Bożena i Krystyna.
Rok temu jednej z nich – KRYSTYNIE – poświeciłam wpis, który znajdziecie (TUTAJ) .
***
Emil Karewicz – polski aktor teatralny, filmowy i radiowy, uczestnik II wojny światowej
Emil Karewicz urodził się w 1923 r. w Wilnie. Jego ojciec był oficerem armii sowieckiej. W 1919 r. poznał piękną Polkę, której szybko się oświadczył. Uciekając przed sowietami, osiedlili się w Wilnie. Tam postanowili założyć rodzinę, ale sytuacja nie była łatwa. Karewicz, jako były oficer carskiej armii, spotykał się z niechęcią tutejszych mieszkańców. Nie mógł znaleźć pracy. Małżonkowie nie radzili sobie z trudną sytuacją finansową. W końcu zatrudnił się w straży pożarnej.
W 1923 r. na świat przyszedł Emil. Kiedy miał zaledwie 7 lat, jego rodzice się rozstali. Matka spędzała głównie czas na modlitwach i marzyła, żeby Emil został księdzem. Karewicz jednak nie czuł powołania. Kiedy wybuchła wojna, działał jako goniec. Wiele razy groziło mu niebezpieczeństwo. Nie miał pracy, często chodził głodny. Nie wiedział, którą ścieżką ma podążać. W końcu usłyszał, że w teatrze jest wolne stanowisko stażysty. To było dla niego coś wyjątkowego.
Swoją karierę aktorską rozpoczął w Wilnie, w tamtejszym Teatrze Małym, gdzie zagrał rolę Małpy w Kwartecie I. Kryłowa. W czasie II wojny światowej walczył w 2 Armii WP. Po wojnie ukończył „Studio Dramatyczne Iwo Galla”. Grał m.n. w Teatrze Nowym. Grał na scenach łódzkich: im. S. Jaracza i Teatrze Nowym. Od 1962 związany z Warszawą, występował w teatrach: Ateneum, Dramatycznym i od 1967 r. w Ludowym. Podczas swojej kariery wcielił się w kilkadziesiąt ról teatralnych. Wśród nich należy wymienić: Oktawiusza w Juliuszu Cezarze W. Shakespeare’a, Capignaca w Buonapartem i Sułkowskim R. Brandstaettera, Franciszka Moora w Zbójcach F. Schillera, Gospodarza w Weselu S. Wyspiańskiego, Liapkin-Tiapkina w Rewizorze N. Gogola, Spodka w Śnie nocy letniej W. Shakespeare’a, Hetmana Kossakowskiego w Horsztyńskim J. Słowackiego, Pagatowicza w Grubych rybach M. Bałuckiego, Łomowa w Oświadczynach A. Czechowa, Janusza w Panu Jowialskim A. Fredry, Jenialkiewicza w Wielkim człowieku do małych interesów A. Fredry, Stomila w Tangu S. Mrożka, Geronta w Szelmostwach Skapena Moliera.
Wielką popularność przyniosły mu jednak role filmowe i telewizyjne. Największą rolą była rola SS-Obersturmführera w filmie Jak rozpętałem II wojnę światową a przede wszystkim Hermanna Brunnera ze Stawki większej niż życie.
Widzowie pamiętają go także jako króla Władysława Jagiełłę z Krzyżaków, porucznika Mądrego z Kanału, Tadeusza „Warszawiaka” z Bazy ludzi umarłych oraz dziadka w W kogo ja się wrodziłem. Ponadto wystąpił m.in. w Cieniu, Bajlandzie, serialach Czarne chmury, Lalka, Polskie drogi, Szaleństwo Majki Skowron, Alternatywy 4, Sztos, M jak miłość, Sukces, Tak czy nie?, Na dobre i na złe.
Szczęście w życiu prywatnym odnalazł obok żony Teresy. Poznał ją na początku lat pięćdziesiątych podczas pochodu 1-majowego w Łodzi. Szedł obok ślicznej pracownicy administracji Teatru im. Jaracza. W pewnej chwili wziął ją pod rękę bo wydawało mu się, że zaraz zemdleje, więc chciał ją podtrzymać. Od tamtej pory szli przez życie razem, ciągle trzymając się za ręce.
Emil Karewicz nie chciał zbyt długo zwlekać ze ślubem, więc po zaledwie kilku tygodniach znajomości, poprosił Teresę, by została jego żoną. Wkrótce na świecie pojawiły się ich dzieci – syn Krzysztof i córka Małgosia. Wychowywali je w domu stojącym przy jednej w wąskich uliczek Anina i ukrytym w samym środku dużego, otoczonego wysokim płotem ogrodu. Tu przeżyli najszczęśliwsze chwile swojego życia. Teresa Karewicz zajmowała się domem, a Emil uwielbiał zasiadać przy pianinie i grać dla niej… Komponował też muzykę do tekstów, jakie sam wcześniej napisał.
Po czterdziestu latach pracy Karewicz (po jednej z rozmów z żoną) zdecydował, że należy mu się odpoczynek i zdecydował się przejść na emeryturę, na którą przeszedł w 1983. Chciał poświęcić trochę czasu rodzinie, a przede wszystkim pięciorgu wnuczętom.
W 2004 odcisnął swoją dłoń w Alei Gwiazd w Międzyzdrojach. W 2005 powrócił na scenę Teatru Nowego w Łodzi, by zagrać rolę Kalmity w Chłopcach S. Grochowiaka.
W 2012 r. zmarła jego ukochana. Po jej śmierci zauważył, że znacznie szybciej się starzeje. Emil Karewicz po raz ostatni pojawił się na szklanym ekranie kilka lat temu w „Barwach szczęścia”. Kolorowa prasa donosi o jego złym stanie zdrowia. Ponoć aktor ma problemy z równowagą, nie może chodzić i traci słuch. Nie udziela się już w życiu publicznym.
Dzisiaj świętuje swoje już 96 urodziny! Wszystkiego najlepszego!
FPŻ KOŁOBRZEG 88 ,,Szli na zachód osadnicy”
Źródło: https://pl.wikipedia.org; https://plejada.pl; https://swiatseriali.interia.pl;