Sobota, 26 stycznia – Światowy Dzień Celnictwa, Dzień Transplantacji, 1905 – w kopalni pod Pretorią został znaleziony największy i najczystszy diament Cullinan, (1946) urodził się Michel Delpech – francuski piosenkarz, (1947) urodził się Michel Sardou – autor kompozytor i piosenkarz francuski, (1958) urodziła się Anita Baker – amerykańska wokalistka smoothjazzowa oraz rhythmandbluesowa, (1965) urodził się Dariusz Kordek – polski aktor teatralny musicalowy i filmowy

Informacje na temat dzisiejszych świąt nietypowych znajdziecie oczywiście  (TUTAJ)  .

A dzisiaj przenieśmy się do roku

1905, gdzie w Republice Południowej Afryki

w kopalni pod Pretorią został znaleziony największy i najczystszy diament Cullinan

Była to kopalnia Premier Mine, a znalazcą strażnik Frederick Wells.

Pierwotnie miał wymiary 10×6×5 cm i ważył 3106 karatów czyli 621,2 g. Był najprawdopodobniej jeszcze większy – wskazywała na to jego pierwotna postać: nieregularny ośmiościan z widoczną płaszczyzną odłupania. Nazwę Cullinan nadano mu od nazwiska dyrektora angielskiej spółki diamentowej Thomasa Cullinana.

Minerał został zakupiony przez rząd Transwalu za równowartość 150 000 funtów szterlingów i ofiarowany w 1907 roku królowi Edwardowi VII na jego 66. urodziny. Do Londynu Cullinan dotarł zwykłą drogą pocztową, w skromnej paczce ze znaczkiem. Dla odwrócenia uwagi od rzeczywistego diamentu policja zorganizowała głośną inscenizację rozgrywającą się na pokładzie królewskiego okrętu, na którym w zaplombowanym pudle miał być przewożony diament.

Ponieważ kamień był wewnętrznie popękany, na polecenie króla amsterdamskie przedsiębiorstwo braci Asscher dokonało podziału kamienia oraz jego oszlifowania. Do tego wydarzenia przygotowywano się kilka miesięcy. 10 lutego 1908 roku Joseph Asscher dokonał mistrzowskiego cięcia, dzięki któremu z bryły uzyskano 9 ogromnych kamieni i 96 mniejszych. Trzech szlifierzy szlifowało pozyskany materiał następne osiem miesięcy.

Z uzyskanych w 1908 roku brylantów dwa największe kamienie: Cullinan I i Culllinan II król Edward VII kazał umieścić w skarbcu koronnym w Tower w Londynie. W 1937 roku wmontowano je w brytyjskie insygnia państwowe.

Bracia Asscher otrzymali od króla tytułem zapłaty 102 ze 105 kamieni. W 1910 roku małe kamienie odkupił premier Związku Południowej Afryki, Louis Botha, który podarował dwa z nich: księżnej Walii, Marii i królowej Anglii, Aleksandrze.

Największe brylanty Cullinan to:

Cullinan I nazywany też Wielką Gwiazdą Afryki (530,2 karata) – ma szlif w kształcie kropli (gruszki) i jest największym bezbarwnym szlifowanym diamentem na świecie. Zdobi brytyjskie berło królewskie.

Cullinan II nazywany Drugą (Mniejszą) Gwiazdą Afryki (317,4 karata) – ma tzw. stary szlif brylantowy i szlif poduszki. Jest umieszczony w brytyjskiej koronie państwowej.

Był umieszczony w koronie królowej Marii. Wraz z Cullinanem IV (63,3 karata – szlif poduszki) stanowią Mniejsze Gwiazdy Afryki. Najczęściej obecnie występują razem tworząc broszę.

Trzeci ze słynnych kamieni Culinnan III   994,4 karata – szlif w kształcie kropli) osadzono w koronie królowej Marii (małżonki króla Jerzego V), w której znajduje się również inny słynny diament Koh-i-Noor. Cullinan III może jednak w każdej chwili zostać zdemontowany i połączony z Cullinanem IV, tworząc w ten sposób wisiorek-broszkę. Większość portretów królowej przedstawia ją noszącą te klejnoty właśnie w takiej kombinacji. Upodobała ją sobie również panująca obecnie królowa Elżbieta II.

Pozostałe kamienie (Cullinan V (18,5 karata, gruszka), Cullinan VI (11,5 karata, markiza), Cullinan VII (8,8 karata, markiza), Cullinan VIII (6,8 karata, poduszka) oraz Cullinan IX (4,39 karata, gruszka)), także trafiły do królewskiej biżuterii, w której zachwycają do dziś.

***

Blaskiem diamentowego pyłu (pozostałego ze szlifowania Cullinanów), świecą jasno także nasi dzisiejsi szanowni jubilaci. Są to:

urodzony 26 stycznia 1946 w Courbevoie,

Michel Delpech – francuski piosenkarz

Właściwie to Jean-Michel Delpech – francuski piosenkarz, popularny w latach 60. i 70. Szczególne uznanie zyskał przebojem „Pour un flirt” czy „Les divorces”.

Pour Un Flirt – Michel Delpech | Full HD |

Michel Delpech  zmarł 2 stycznia 2016 w Puteaux na skutek choroby nowotworowej.

***

26 stycznia 1947 roku, urodził się w Paryżu

Michel Sardou – autor, kompozytor i piosenkarz francuski

Był synem pary aktorskiej Fernanda Sardou i Jackie Sardou. Próbował swoich sił tak w teatrze jak i w kinie, lecz największe triumfy święcił jako piosenkarz. Od 1970 roku zaliczany jest do najpopularniejszych piosenkarzy francuskich, zarówno ze względu na liczbę sprzedanych płyt jak i kontrowersje, które budzi wokół siebie i swoich tekstów (częste teksty seksistowkie i homofobiczne). Przez ponad 40 lat swojej kariery jego dorobek wynosi 23 wydane albumy i ponad 300 piosenek. Do najbardziej znanych piosenek należą Les lacs du Connemara i La maladie d’amour.

Michel Sardou – La Maladie D’amour

***

26 stycznia 1958 roku w Toledo, przyszła na świat

Anita Baker – amerykańska wokalistka smoothjazzowa oraz rhythmandbluesowa

Wychowała się w Detroit, gdzie począwszy od 12 roku życia śpiewała pieśni gospel w kościelnym chórze. Od najmłodszych lat jej muzycznymi wzorcami były Ella Fitzgerald, Sarah Vaughan i Nancy Wilson. W roku 1975 przystąpiła do zespołu Chapter 8, z którą występowała przez 4 lata. Na przełomie lat siedemdziesiątych i osiemdziesiątych nie była związana z żadną grupą muzyczną.

W roku 1982 rozpoczęła karierę solową, wydając w roku 1986 album Rapture. Przyniósł jej światową sławę i dwie nagrody Grammy. Płyta ta została sprzedana w 6 milionach egzemplarzy i uznawana jest za jedną z fundamentalnych dla nurtu smooth jazzu. Rok później otrzymała trzecią nagrodę Grammy za utwór Ain’t No Need To Worry nagrany wraz z zespołem The Winans. Kolejna płyta w dyskografii, Giving You The Best That I Got (1988) również osiągnęła komercyjny sukces (3 nagrody Grammy, sprzedaż: 4,5 mln sztuk) i ugruntowała mocną pozycję piosenkarki na światowym rynku wykonawców R&B. Siódmą nagrodę Grammy otrzymała za wydaną w roku 1990 płytę Compositions, bardziej niż poprzednie zbliżoną klimatem do klasycznego jazzu.

Wydawnictwo osiągnęło status platynowej płyty oraz notowane było na wysokich miejscach na listach przebojów Billboardu: 5. na 200 Albums Chart, 3. na Top R&B/Hip-Hop Albums oraz 4. na Top Contemporary Jazz Albums. Jeszcze większy sukces odniosła następna płyta wokalistki, Rhythm Of Love (wydana w roku 1994), która oprócz nagrody Grammy (ósmej w dorobku artystki) oraz statusu podwójnej platynowej płyty, zajęła 3. miejsce na Billboard 200 Albums Chart oraz 1. na Billboard Top R&B/Hip-Hop Albums.

Anita Baker – Sweet Love {Actual Video}

Po wydaniu piątej płyty artystka wyraźnie zmniejszyła aktywność muzyczną, poświęcając czas głównie swojej rodzinie (w latach 1993 i 1994 urodziła dwóch synów). W roku 1998 zmieniła firmę fonograficzną, ale nie nagrała dla niej żadnej studyjnej płyty. Uczyniła to dopiero w roku 2004, wydając dla Blue Note Records album My Everything. Płyta została dobrze przyjęta przez krytykę oraz słuchaczy, czego dowodem było 4. miejsce na liście Billboard 200 Albums Chart, 1. na Billboard Top R&B/Hip-Hop Albums oraz status złotej płyty. W roku 2005 nagrała pierwszą płytę utrzymaną w świątecznym klimacie – Christmas Fantasy.

***

26 stycznia 1965 roku, w Warszawie, urodził się

Dariusz Kordek – polski aktor teatralny, musicalowy i filmowy, prezenter telewizyjny, piosenkarz

Studiował na Wydziale Aktorskim w warszawskiej Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej, którą ukończył w 1988. Jeszcze podczas studiów otrzymał nagrodę na VI Ogólnopolskim Przeglądzie Przedstawień Dyplomowych Szkół Teatralnych w Łodzi, za rolę w spektaklu: „Czyste szaleństwo”, w reżyserii Jana Englerta. W 1989 zdobył jedną z trzech głównych nagród – Nagrodę Pagartu i stypendium pieniężne Ministerstwa Kultury i Sztuki za wykonanie piosenki „Och, ty w życiu” na X Przeglądzie Piosenki Aktorskiej we Wrocławiu.

Występował w teatrach warszawskich: Rampa na Targówku (1988–1992), Studio Buffo (1993–1995, od 2009), gdzie śpiewał w produkcjach Janusza Józefowicza, m.in. programie składanym Do grającej szafy grosik wrzuć i musicalu Metro oraz Romeo i Julia od 2009, „Scena Prezentacje” (1997), Muzycznym „Roma” (od 1999 ), Syrena (2001–2002), Na Woli (2004) i Komedia (2006) oraz Współczesnym im. Edmunda Wiercińskiego we Wrocławiu (1995–1996), im. Wojciecha Bogusławskiego w Kaliszu (1995), Powszechnym im. Jana Kochanowskiego w Radomiu (1996) w biblijnym musicalu Tima Rice i Andrew Lloyda Webbera Józef i cudowny płaszcz snów w technikolorze, Rozrywki w Chorzowie (1999), Operze i Operetce w Szczecinie (1999) i Polskim w Bielsku-Białej (2000).

Darek Kordek – Apasjonata

Szersza widownia zauważyła go w serialu telewizyjnym W labiryncie (1990–1991) w roli Marka Siedleckiego, pracującego w laboratorium przystojniaka i podrywacza. Zasłynął także rolą kinową przyjaciela tytułowego bohatera granego przez Olafa Lubaszenko w dramacie sensacyjnym Władysława Pasikowskiego Kroll (1991). W 1996 wydał album zatytułowany „tylko cień…”, którego producentami byli Romuald Lipko i Paweł Skura. W 2004 w duecie z aktorką Olgą Bończyk nagrał płytę Sztuka kochania, czyli serdeczne porachunki.

Ponadto, można go było zobaczyć w wielu programach rozrywkowych. W latach 1996–1999 prowadził na antenie telewizji Polsat interaktywny teleturniej Trzy Kwadraty. W 2006 wystąpił w trzeciej edycji programu Jak oni śpiewają, w którym zajął 7. miejsce. W 2011 był uczestnikiem trzynastej edycji Tańca z gwiazdami. Jego partnerką taneczną była Blanka Winiarska, z którą zajął 9. miejsce. Wiosną 2016 wziął udział w piątej edycji programu Twoja twarz brzmi znajomo, gdzie zajął 2. miejsce.

Od jesieni 2018 jest jednym z jurorów nowego talent-show telewizji Polsat Śpiewajmy razem. All Together Now.

Źródło:   https://pl.wikipedia.org;   http://histografy.pl/;   http://strefahistorii.pl;  http://www.tvn24.pl;