Piątek, 21 czerwca – Święto Muzyki, Dzień Deskorolki, Międzynarodowy Dzień Jogi, Światowy Dzień Żyrafy, Światowy Dzień Hydrografii, Dzień Przedsiębiorcy

Wydarzyło się:

(1860) Opublikowano po raz pierwszy piosenkę nieustalonego autorstwa I Wish I Was in Dixie’s Land, która w czasie wojny secesyjnej stała się hymnem Skonfederowanych Stanów Ameryki

Urodzili się:

(1962)  Wiktor Coj – rosyjski wokalista, rockman pochodzenia koreańsko-rosyjskiego, założyciel i lider grupy Kino

Witam wszystkich w pierwszym dniu lata i pierwszym dniu wakacji. Co prawda rok szkolny zakończono w środę ale wczoraj mieliśmy święto, więc tak naprawdę to dopiero od dzisiaj dzieciaki mają wakacyjną labę. A lato przywitało nas wielkimi upałami – bo tak na lato przystało!

W dodatku Europejskie Centrum Prognoz Średnioterminowych zapowiada kolejną falę ekstremalnego gorąca. Już za kilka dni temperatura w Polsce ma sięgnąć 40 °C. Czerwiec 2019 będzie prawdopodobnie najgorętszym miesiącem od ponad 200 lat historii pomiarów temperatury.

I tak jak zawsze – jednych to cieszy, innych (rolnicy i osoby starsze) napawa obawą. Jedno jest pewne – ekstrema nie są rzeczą dobrą.   🙂

A święta nietypowe obchodzone dzisiaj, to:

Święto Muzyki

Dzień Deskorolki

Międzynarodowy Dzień Jogi

Światowy Dzień Żyrafy

Światowy Dzień Hydrografii

Dzień Przedsiębiorcy

Ci z was, którzy w zeszłym roku nie śledzili jeszcze mojego bloga, z opisem tychże – mogą zapoznać się  (TUTAJ) . Zapraszam!

21 czerwca 1860 roku

opublikowano po raz pierwszy piosenkę nieustalonego autorstwa I Wish I Was in Dixie’s Land, która w czasie wojny secesyjnej stała się hymnem Skonfederowanych Stanów Ameryki

Dixie znana także pod tytułami I Wish I Was in Dixie oraz Dixie Land to amerykańska pieśń, jeden z najbardziej znanych amerykańskich utworów muzycznych XIX wieku. Dzięki swojej popularności piosenka przyczyniła się do popularyzacji określenia Dixie, jako terminu oznaczającego mieszkańca Południa Stanów Zjednoczonych.

Przyjmuje się, że utwór powstał około 1859. Większość źródeł przypisuje autorstwo Dixie Danielowi Decaturowi Emmettowi, choć jeszcze za życia Emmetta inni ludzie utrzymywali, że są autorami utworu.

Przed wybuchem wojny secesyjnej piosenka zyskała dużą popularność nie tylko na Południu, ale także w innych częściach Stanów Zjednoczonych, szybko stała się przebojem wśród brytyjskich marynarzy przemierzających Atlantyk. Była to ulubiona piosenka Abrahama Lincolna, do tego stopnia, że była wykorzystywana podczas jego kampanii wyborczej w 1860 roku.

Popularność Dixie rosła błyskawicznie, całkowicie bez jakiegokolwiek kontekstu politycznego. Zmieniło się to gdy piosenka spodobała się w Charleston (w Karolinie Południowej), w czasie głosowania za odłączeniem się od Unii (secesją) w grudniu 1860. Z czasem nabrała charakteru hymnu narodowego i była śpiewana w trakcie inauguracji prezydenta Jeffersona Davisa 18 lutego 1861. Emmett miał powiedzieć, że gdyby wiedział w jaki sposób zostanie wykorzystana jego piosenka (tj. politycznie), nigdy by jej nie napisał.

Chciałbym być w kraju bawełny, tam stare czasy nie zostały zapomniane.
Odwróć wzrok, odwróć wzrok, odwróć wzrok, Dixie Land.

W Dixie land gdzie się urodziłem
pewnym wczesnym zimnym rankiem
Odwróć wzrok, odwróć wzrok, odwróć wzrok, Dixie Land.

A więc chciałbym być w Dixie, hurra! Hurra!
W Dixie Land zajmę miejsce me by żyć i umrzeć w Dixie,
Hen, hen, hen, tam na Południe w Dixie

W XX wieku pieśń, wraz z innymi symbolami Południa (m.in. flagą) zaczęła być traktowana jako rasistowski relikt czasów niewolnictwa, segregacji i dominacji białych panów. Takie traktowanie Dixie jest spowodowane nie tylko historyczną pozycją Dixie w czasie wojny secesyjnej, ale też używaniem tej pieśni przez przeciwników równouprawnienia, jak również różnych organizacji o poglądach skrajnie prawicowych.

Z drugiej strony dla wielu mieszkańców współczesnego Południa Dixie, a wraz z nią inne symbole Konfederacji, są spuścizną po bogatej kulturze tamtych rejonów. Symbolizują przywiązanie do tej kultury i biorą udział w tworzeniu tożsamości Południowców. Dla wielu Amerykanów Dixie jest jedną z wielu pieśni patriotycznych, która winna być traktowana na równi z Yankee Doodle, America the Beautiful i Hymnem Bojowym Republiki.

Confederate Song – I Wish I Was In Dixie Land (with lyrics)

***

Obchodziłby dziś swoje 57 urodziny.

21 czerwca 1962 w Leningradzie (dzisiejszy Petersburg), urodził się

Wiktor Coj – rosyjski wokalista, aktor, rockman pochodzenia koreańsko-rosyjskiego, założyciel i lider grupy Kino

Wiktor Robiertowicz Coj był jedynym synem pochodzącego z Kazachstanu koreańskiego inżyniera, Robierta Maksimowicza i pochodzącej z Leningradu Walentiny Wasiljewnej z domu Gusiewej, nauczycielki wychowania fizycznego.

W roku 1985 Wiktor poślubił Mariannę Coj z domu Rodowanską, a niedługo potem przychodzi na świat jego syn Saszka. 

W młodości uczęszczał do szkoły artystycznej oraz leningradzkiej Akademii Sztuk Pięknych, z której został wyrzucony w 1979 za słabe wyniki, po czym podjął się nauki rzeźby w drewnie. Muzycznymi inspiracjami Coja byli Władimir Wysocki oraz Michaił Bojarski.

Ponadto jego idolem był Bruce Lee, którego wygląd i zachowanie naśladował.

Mimo popularności, Coj wiódł proste i ubogie życie pracując jako palacz w kotłowni w miejscu swojego zamieszkania. Kotłownię tą muzyk nazywał Kamczatką, od czego wzięła się nazwa jednego z albumów grupy. Jest w tej pracy szczęśliwy — ma dużo czasu na rozmyślania i tworzenie piosenek.

Z uwagi na swój azjatycki wygląd muzyk był przez przyjaciół przezywany „Chińczykiem”.

W 1982 roku wydał pierwszy album 45, który został nagrany z pomocą Borisa Griebienszczikowa, założyciela grupy Akwarium i jednego z pionierów rosyjskiego rocka. Po ukazaniu się tego i następnego albumu, zatytułowanego 46, Coj zyskał ogólnokrajową sławę. W roku 1983 uniknął służby w wojsku dzięki symulacji zaburzeń umysłowych, spędził półtora mięsiąca w szpitalu psychiatrycznym i otrzymał tzw. „biały bilet”. Do śmierci Coja w 1990 roku jego grupa Kino wydała w sumie 7 albumów studyjnych.

Coj wystąpił w kilku filmach, z których najsłynniejsze to Assa oraz Igła.

Viktor Coj – Spokojnaya noch’ (Igla).360.mp4

Muzykę macierzystej grupy Kino (Кино) wykorzystano w filmie Córki mafii.

Latem 1990 Coj przebywał na terenie Łotewskiej SRR, gdzie nagrywał materiały na swoją nową płytę.

15 sierpnia 1990 r. wracając trasą Sloka — Talsi, w pobliżu miejscowości Tukums, Coj poniósł śmierć w wypadku samochodowym. Przyczyną kolizji było prawdopodobnie zmęczenie muzyka i zaśnięcie za kierownicą. Jego granatowy Moskwicz przejechał linię i zderzył się z autobusem Ikarusa. Stwierdzono, że Coj w ciągu 48 godzin przed wypadkiem nie spożywał alkoholu.

Materiały, które nagrywał na terenach dzisiejszej Łotwy, zostały umieszczone na ostatniej, żałobnej płycie zespołu. Album ten odniósł wielki sukces w ZSRR, a Wiktor Coj został okrzyknięty legendą i najważniejszym symbolem radzieckiego undergroundu. Cała Rosja pogrążyła się w rozpaczy.

Kilka tysięcy ludzi żegna Ostatniego bohatera na Cmentarzu Bogosławskim w Petersburgu.

Coj starał się trzymać z dala od polityki, ale był członkiem Leningradzkiego Rock Klubu. Po Pieriestrojce rozeszło się powiedzonko: „Leningradzki Rock Klub rozwalił Związek Radziecki”. We współczesnej Rosji Coj został oskarżony o szpiegostwo na rzecz USA. W kwietniu 2014 roku jeden z czołowych rosyjskich polityków Jewgienij Fiodorow opublikował nagranie wideo, w którym twierdzi, że piosenki zwerbowanego przez CIA agenta Wiktora Coja i zespołu Kino były pisane w Hollywood, a ich celem było „zlikwidowanie ZSRR”.

W sierpniu 2018 do polskich kin trafił film „Lato” zainspirowany autentycznymi losami liderów leningradzkich grup: Majka Naumenko z zespołu Zoopark i Wiktora Coja, frontmana Kina. „Lato” to dzieło jednego z najbardziej cenionych rosyjskich reżyserów filmowych i teatralnych, Kiryła Serebrennikowa. Reżysera zresztą aresztowano jeszcze w trakcie kręcenia  zdjęć do filmu. To pełna pozytywnej energii opowieść o wolności i rewolucji, której ogień rozpala rock.

15 sierpnia minie 29 lat od tragicznej śmierci Wiktora Coja, zaledwie 28-letniego wokalisty kultowego zespołu KINO, gwiazdy rodzącej się w Związku Radzieckim kontrkultury. Dla rosyjskich fanów muzyki był w latach 80. tym, kim dla Polaków Grzegorz Ciechowski. W szarą sowiecką rzeczywistość wprowadził nowoczesnego rocka, jego teksty były powiewem świeżości z buntowniczym pazurem. Na koncertach KINA gromadziły się tłumy, fani Coja w całym kraju chcieli wyglądać jak on. Albumy zespołu do dziś trafiają na czołowe miejsca w zestawieniach najważniejszych rosyjskich płyt wszech czasów, a sam Coj uważany jest za legendę, nie tylko w Rosji, ale i wielu innych krajach post-sowieckich.

Кино – Виктор Цой – Кукушка [Kino-Zoy-Kukushka]

Źródło:   https://pl.wikipedia.org;   https://gutekfilm.pl;   http://turistino.blogspot.com;