Wtorek, 3 kwietnia – Dzień Tęczy, Dzień Niewidzialnej Pracy
Dzień Tęczy
Tęcza to zjawisko optyczne i meteorologiczne, występujące w postaci charakterystycznego wielobarwnego łuku powstającego w wyniku rozszczepienia światła widzialnego, zwykle promieniowania słonecznego, załamującego się i odbijającego wewnątrz licznych kropli wody (np. deszczu lub mgły) mających kształt zbliżony do kulistego.
Rozszczepienie światła jest wynikiem zjawiska dyspersji, powodującego różnice w kącie załamania światła o różnej długości fali przy przejściu z powietrza do wody i z wody do powietrza.
Światło widzialne jest postrzegalną wzrokiem częścią widma promieniowania elektromagnetycznego i w zależności od długości fali postrzegane jest w różnych barwach. Kiedy światło słoneczne przenika przez kropelki deszczu, woda rozprasza światło białe (mieszaninę fal o różnych długościach) na składowe o różnych długościach fal (różnych barwach) i oko ludzkie postrzega wielokolorowy łuk.
Pomimo faktu, że w tęczy występuje niemal ciągłe widmo kolorów, wyszczególnia się z reguły następujące barwy: czerwony (na zewnątrz łuku), pomarańczowy, żółty, zielony, niebieski, indygo i fioletowy (wewnątrz łuku).
Najczęściej obserwowana jest tęcza główna, lecz mogą pojawić się także tęcze wtórne i następne.
Źródłem światła wywołującego tęczę jest zwykle Słońce, czasem także Księżyc. Efekt tęczy może być widoczny wszędzie, gdzie występują krople wody w powietrzu, oświetlane przez promienie słoneczne, padające z tyłu obserwatora, a Słońce znajduje się na stosunkowo niewielkiej wysokości (kącie do poziomu mniejszym niż 40°), przy większych wysokościach Słońca tęcza może być obserwowana, gdy tworzące ją krople są poniżej horyzontu, np. w górach lub z samolotu. Warunkiem uzyskania wyraźnej tęczy jest oświetlenie kropel deszczu (chmury) przez równoległą wiązkę światła słonecznego oraz brak oświetlenia rozproszonego. Najbardziej widowiskowe tęcze można zaobserwować, gdy wywołujące ją światło jest jasne, przed obserwatorem pada intensywny deszcz, jednocześnie tło tęczy jest ciemne. W sprzyjających warunkach można obserwować także tęczę wtórną jako łuk o większym od tęczy pierwotnej promieniu. Teoretycznie występują też kolejne łuki tęczy, ale praktycznie nie są możliwe do obserwacji ze względu na bardzo słabą jasność. W laboratorium możliwa jest obserwacja wielu łuków tęczy.
Tęcza powstaje również przy wodospadach lub fontannach, dookoła których występują krople wody. Charakterystyczne efekty tęczowe mogą być też czasem zauważone przy podświetlonych chmurach jako pionowe wstęgi przy odległych deszczach lub virgach, jak również mogą być „sztucznie” uzyskane poprzez rozpylanie kropel wody w powietrzu oświetlonym silnym jednokierunkowym białym światłem.
W specyficznych przypadkach możliwe jest również dostrzeżenie tęczy księżycowej, wywołanej światłem, odbitym od Księżyca. Niemniej jednak, ponieważ rozdzielczość ludzkiego oka w warunkach małego naświetlenia nie jest zbyt dobra i człowiek nie widzi kolorów przy słabym oświetleniu, więc tęcza księżycowa jest postrzegana zazwyczaj jako biały (a nie kolorowy) łuk.
Tęcza pojawia się często w mitologii, religii, literaturze i sztuce. Tęczowa flaga stanowiła symbol masońskiego zakonu Order of the Rainbow Girls (7 barw). Flagę z sześcioma barwnymi pasami (bez koloru indygo) ustanowiły za swój symbol osoby LGBT.
Symbol tęczy był niejednokrotnie używany we współczesnej kulturze jak np. „Over the Rainbow” (Ponad tęczą). Najpopularniejszą ekranizacją powieści jest musical Czarnoksiężnik z Oz (The Wizard of Oz) w reżyserii Victora Fleminga z 1939 roku, z Judy Garland w roli Doroty.
Somewhere Over the Rainbow – The Wizard of Oz (1/8) Movie CLIP (1939) HD
„Czarnoksiężnik z Krainy Oz” był wielokrotnie ekranizowany i wystawiany na scenie. Pierwsza adaptacja sceniczna miała miejsce już w 1902 roku. Był to wystawiany wpierw w Chicago, a później na Broadwayu musical The Wizard of Oz, Najbardziej znane wykonanie tego utworu to jednak „Somewhere Over the Rainbow” – Israela Kamakawiwo’Ole.
OFFICIAL Somewhere over the Rainbow – Israel „IZ” Kamakawiwoʻole
Symbol tęczy użyty jest również w piosence The Rainbow Connection („Tęczowe połączenie”) z filmu The Muppet Movie. Nazwę Rainbow („Tęcza”) nosi grupa rockowa założona w 1975 roku przez gitarzystę Deep Purple Ritchiego Blackmore’a. Tytuł RAINBOW otrzymał jeden z albumów japońskiej gwiazdy muzyki pop Ayumi Hamasaki, wydany w 2002 roku, a Rainbow – albumy piosenkarek Dolly Parton (1987) i Mariah Carey (1999).
Dolina Tęczy (Rainbow Valley) to powieść kanadyjskiej pisarki Lucy Maud Montgomery z 1919 roku, siódma część z serii o Ani z Zielonego Wzgórza.
Rainbow Warrior („Tęczowy Wojownik”) to nazwa jaką nosi statek organizacji Greenpeace . Został tak nazwany na cześć legendy Tęczowych Wojowników z plemienia Indian Kri, wedle której: Kiedy świat jest chory i umiera, ludzie powstaną jak Wojownicy Tęczy...
Tęczowe Zloty są zlotami hipisów, którzy zbierają się z misją głoszenia idei pokoju, miłości, wolności i wspólnoty. Rainbow Family („Rodzina Tęczy”) to nazwa jednego z ruchów posthipisowskich.
Tęczowa flaga została użyta w niemieckiej wojnie chłopów w XVI wieku jako symbol nowej ery, nadziei i socjalnych zmian. Tęczowe flagi były również używane: jako symbol pokoju (zwłaszcza we Włoszech), reprezentowały terytoria imperium Inków oraz niezależnie społeczności Druzów na Bliskim Wschodzie i Żydowski Obwód Autonomiczny na rosyjskim Dalekim Wschodzie.
W 1921 roku na Międzynarodowym Kongresie Liderów Spółdzielczości przyjęto tęczową flagę spółdzielczości, była ona też używana w Polsce jako symbol ruchu spółdzielczego, m.in. Powszechnej Spółdzielni Spożywców „Społem”. Flagę zmieniono w 1913 roku, ale pozostała jako element logo niektórych spółdzielni i jako nazwa miesięcznika „Tęcza Polska”.
W ostatnich latach tęczowa flaga została przyjęta jako symbol międzynarodowej społeczności LGBT. Różne kolory na fladze reprezentują różnorodność środowiska LGBT. Liczba kolorów różni się od tradycyjnie pojmowanej tęczy jako siedmiokolorowej. Tęcza LGBT posiada 6 kolorów (a poprzednio posiadała także 8). Tęczowa flaga LGBT używana jest często jako symbol tolerancji. Utożsamia się z nią przede wszystkim ruch społeczny lesbijek, gejów, osób biseksualnych i transpłciowych. Tęczową flagę można zobaczyć przede wszystkim na manifestacjach, w których biorą udział geje i lesbijki (np. na Paradzie Równości) oraz przy wejściach do lokali gay-friendly.
Z tego też powodu, jest mi niezwykle przykro, że nie mogę spokojnie i ufnie przejść obok tematu piękna tęczy, nie wietrząc w tym innych, ukrytych znaczeń jak np. „Tęcza” na placu Zbawiciela w Warszawie
Eva Cassidy – Over the Rainbow
Dzień Niewidzialnej Pracy
Co to takiego wielkiego jest zajmowanie się rodziną i dbanie o domowe ognisko? Każdy z nas się tym zajmuje, więc ta powszechność sprawia, że praca ta traci na ważności.
Praca, bo tak naprawdę jest jak etat. W domu zawsze jest coś do zrobienia i nie ma ani czasu, ani miejsca na nudę. A często tak krzywdząco ocenia się osoby nie wychodzące każdego dnia do pracy (bo tak naprawdę, to co one wielkiego w tym domu robią?). Dom to kopalnia zadań i rzeczy do zrobienia. Jedna potrafi ciągnąć za sobą kilka kolejnych i to koło ciągle się kręci. A zapłaty za to nie ma żadnej. Często nawet prostego słowa dziękuję i odrobiny wdzięczności.
Na szczęście coraz więcej osób zaczyna docenia tych, którzy zajmują się domem i mają na swojej głowie bardzo dużo obowiązków. I to jest pokrzepiające. Wiele osób często musi łączyć obowiązki zawodowe z pracą niewidzialną i jakoś to wszystko ogarniać. Ale wiele jest jeszcze w tej kwestii do zrobienia.
W 2001 kanadyjskie Stowarzyszenie Osób Aktywnych w Domu ogłosiło Dzień Pracy Niewidzialnej. Od tej pory w pierwszy wtorek kwietnia obchodzony jest ten dzień w wielu miejscach na świecie.
Praca niewidzialna to wszelka praca nieodpłatna wykonywana w ramach rodziny i wolontariatu, bez względu na to kim jest osoba wykonująca tą pracę.
Aby praca niewidzialna stała się widzialną, należy przede wszystkim zwrócić uwagę na wartość tej pracy, ponadto docenić ją i uszanować osoby ją wykonujące. Dotyczy to najczęściej kobiet, ale nie zapominajmy o wolontariuszach w szkołach, szpitalach, klubach sportowych czy stowarzyszeniach.
W Europie wiedzę o Niewidzialnej Pracy upowszechnia organizacja FEFAF (Fédération Européenne des Femmes Actives aux Foyer). FEFAF reprezentuje i broni interesów wszystkich osób, które podjęły lub chcą się podjąć opieki nad swoimi dziećmi, starszymi bądź niepełnosprawnymi krewnymi.
Celem FEFAF jest powszechne uznanie nieopłacanej pracy w domu.
Wymaga to:
– specyficznych statystyk dotyczących ekonomicznej i społecznej wartości tej pracy;
– uznania społecznych praw związanych z czasem poświęcanym rodzinie;
– zapewnienia dostępu do edukacji przez całe życie;
– pomocy przy powracaniu na rynek pracy;
– sprawiedliwej emerytury.
Prowadzone działania FEFAF:
– reprezentuje wobec instytucji unijnych i ONZ rodziców i opiekunów (często są to kobiety) z Europy, którzy pozostają w domu, opiekują się członkami rodziny (dziećmi, osobami starszymi, niepełnosprawnymi) i nie są opłacani;
– informuje te osoby na temat ich praw socjalnych, ekonomicznych, sądowych i politycznych;
– angażuje się w działania prowadzone przez stowarzyszenia członkowskie w całej Europie.
Źródło: https://pl.wikipedia.org; http://www.3plus.pl;