Niedziela, 5 maja – Międzynarodowy Dzień Położnej, Dzień Walki z Dyskryminacją Osób Niepełnosprawnych, Dzień Europy, Dzień bez makijażu, Światowy Dzień Higieny Rąk

Wydarzyło się:

(1862) W Meksyku – Cinco de Mayo – rocznica bitwy o Pueblę

Urodzili się:

(1819) Stanisław Moniuszko – polski kompozytor

(1846) Henryk Sienkiewicz – polski nowelista, powieściopisarz, publicysta, laureat Nagrody Nobla

(1973) Katarzyna Trylnik – polska śpiewaczka operowa – sopran liryczny

Dzisiejsze święta nietypowe:

Międzynarodowy Dzień Położnej

Dzień Walki z Dyskryminacją Osób Niepełnosprawnych

Dzień Europy

Dzień bez makijażu

Światowy Dzień Higieny Rąk

jak zwykle znajdziecie  (TUTAJ) .

A co dzisiaj?

Zapraszam!

***

Od 5 maja 1862 obchodzone jest corocznie w Meksyku

Cinco de Mayo – rocznica bitwy o Pueblę

Cinco de Mayo (piąty maja) to dobrowolnie obchodzone święto upamiętniające nieoczekiwane zwycięstwo wojsk meksykańskich nad wojskami francuskimi 5 maja 1862 roku w bitwie pod Pueblą.

Obchodzone jest głównie w stanie Puebla oraz szeroko w Stanach Zjednoczonych.

Mimo umiarkowanego znaczenia w samym Meksyku, święto Cinco de Mayo ma w USA charakter kulturowo-edukacyjny. Wbrew obiegowej opinii, święto to nie jest jednocześnie Dniem Niepodległości Meksyku, bowiem dzień ten przypada na 16 września i upamiętnia uniezależnienie się kraju od Hiszpanii w 1810 roku.

Znaczenie Cinco de Mayo w Stanach Zjednoczonych jest o wiele większe, niż w samym Meksyku. Ma ono za zadanie upamiętnienie meksykańskiego dziedzictwa współczesnych Amerykanów, podobnie jak Dzień św. Patryka upamiętnia korzenie irlandzkie, Oktoberfest niemieckie, Dzień Kazimierza Pułaskiego – polskie, zaś Chiński Nowy Rok – chińskie. Wszystkie te święta obchodzone są szeroko przez Amerykanów niezależnie od ich pochodzenia etnicznego.

Wśród symboli pojawiających się tego dnia znajdują się tradycyjne meksykańskie ikony, jak Matka Boża z Guadalupe. W wielu szkołach 5 maja odbywają się specjalne uroczystości mające na celu uświadomienie znaczenia historycznego wydarzeń z 1862 roku. Niektóre firmy, jak np. Grupo Modelo, producent piwa Corona, wykorzystują Cinco de Mayo jako okazję do promocji swoich produktów.

Cinco De Mayo – Hap Palmer

***

5 maja 1819 w Ubielu, przyszedł na świat

Stanisław Moniuszko – polski kompozytor

Stanisław Moniuszko był nie tylko kompozytorem ale też organistą, dyrygentem i pedagogiem. Zasłynął jako twórca oper, baletów, operetek i wielu pieśni.

Zdolności muzyczne przejawiał już we wczesnym dzieciństwie, w związku z czym mógł potem podążać w takim właśnie kierunku. Dorastał u boku uzdolnionej muzycznie matki, która na tyle, na ile było to możliwe, wspierała rozwój syna.

Przełom w życiu Moniuszki datowany jest na rok 1840. Wówczas to punktem orientacyjnym w życiu Moniuszki została Aleksandra Mullerówna. Z nią to też artysta ożenił się. Posag jaki wniosła do związku Aleksandra dał Moniuszce stabilność finansową, była bowiem na tyle posażna, aby jego życie finansowe uczynić trochę lżejszym. Razem doczekali się dziesięciorga dzieci. Wówczas poszerzyły się jego możliwości i mógł podjąć się założenia chóru amatorskiego oraz Towarzystwa śpiewaczego im. Św. Cecylii.

Już za życia Moniuszko doczekał się sławy. Jego muzyka zyskała szerokie uznanie zwłaszcza w społeczeństwie polskim. Uważa się ją powszechnie za wzór muzyki „słowiańskiej”.

„Ja nic nowego nie tworzę; wędruję po polskich ziemiach, jestem natchniony duchem polskich pieśni ludowych i z nich mimo woli przelewam natchnienie do wszystkich moich dzieł” miał niegdyś powiedzieć.

Moniuszko był osobowością artystyczną, która wpłynąwszy na kształt polskiej opery odmieniła jej kondycję.

Zmarł nagle w Warszawie, 4 czerwca 1872 roku. W chwili śmierci miał zaledwie 53 lat. Pogrzeb Stanisława Moniuszki przerodził się w patriotyczny pochód ludzi, dla których był co najmniej nie obojętny. Ciało Moniuszki złożono, rzecz jasna, w Warszawie, na cmentarzu powązkowskim.

Prząśniczka — Stanisław Moniuszko

***

Tego samego dnia ale 27 lat później, dokładnie

5 maja 1846 roku, urodził się

Henryk Sienkiewicz – polski nowelista, powieściopisarz, publicysta, laureat Nagrody Nobla

Mimo że noblista, w dodatku starszy od nas o przeszło wiek, to przecież był normalnym człowiekiem i myślę, że takie potraktowanie jego biografii – nie obraziłoby go.   😉

Noblista Mariofil – Henryk Sienkiewicz. Historia Bez Cenzury

***

5 maja 1973 urodziła się

Katarzyna Trylnik – polska śpiewaczka operowa – sopran liryczny

Katarzyna Trylnik również Katarzyna Trylnik-Zaleska to solistka Teatru Wielkiego – Opery Narodowej, wykonująca głównie partie sopranu lirycznego, śpiewająca także repertuar oratoryjny i pieśni.

Absolwentka Akademii Muzycznej im. Fryderyka Chopina w klasie śpiewu prof. Haliny Słonickiej (dyplom w 1999 wraz z medalem Magna cum Laude w uznaniu wybitnych osiągnięć artystycznych).

W 2016 otrzymała tytuł doktora sztuk muzycznych.

W 1998 r. zaśpiewała na scenie Teatru Wielkiego – Opery Narodowej partię Fiordiligi w przedstawieniu studenckim Cosi fan tutte Mozarta).

W 2002 zadebiutowała na scenie Teatru Wielkiego – Opery Narodowej rolą Zerliny w operze Don Giovanni Mozarta. Występowała na tej scenie w operach takich jak m. in.: Carmen Bizeta, Cyganeria Pucciniego, Czarodziejski flet Mozarta, Dama Pikowa Czajkowskiego, Elektra Straussa, Trojanie Berlioza, Turandot Pucciniego, Wesele Figara Mozarta, Goplana Żeleńskiego, spektaklem nagrodzonym „Operowym Oscarem” – International Opera Awards w kategorii „Dzieło odkryte na nowo”. Kreowała główną postać w Qudsji Zaherr Szymańskiego.

Śpiewała w koncertach inaugurujących kolejne sezony artystyczne Polskiej Orkiestry Radiowej: Nannetta w Falstaffie Verdiego (koncert zarejestrowany został przez Polskie Radio, 2007) oraz Zosia we Flisie Moniuszki (2009).

Śpiewała partię Jemmy’ego w koncertowym wykonaniu opery Wilhelm Tell Rossiniego w Teatrze Wielkim – Operze Narodowej (2008), tę rolę zaprezentowała także w scenicznym wykonaniu opery w 2015 (w reż. D. Pountneya).

Wykonywała wiele partii oratoryjno-kantatowych, śpiewała m. in. w takich dziełach, jak: IX Symfonia Beethovena, Stworzenie świata Haydna, Te Deum Brucknera, Stabat Mater Dworzaka, Rossiniego i Szymanowskiego, Symfonie Mahlera, Msze i Requiem Mozarta.

Śpiewała w większości polskich teatrów operowych i filharmonii. Występowała w teatrach operowych i salach koncertowych za granicą, m. in. w takich miastach jak: Augsburg, Brema, Dubaj, Frankfurt, Monachium, Moskwa (Teatr Bolszoj), Paryż czy Wilno.

Gioachino Rossini – Duet Kotów

Źródło:    https://pl.wikipedia.org;   http://obliczaludzi.com;