Wtorek,  1 sierpnia 2017

Narodowy Dzień Pamięci Powstania Warszawskiego (Dzień Pamięci Warszawy)

Powstanie Warszawskie trwało od 1sierpnia do 3 października 1944roku. W trakcie dwumiesięcznych walk straty wojsk polskich wyniosły ok. 16 tys. zabitych i zaginionych, 20 tys. rannych i 15 tys. wziętych do niewoli. W wyniku nalotów, ostrzału artyleryjskiego, ciężkich warunków bytowych oraz masakr urządzanych przez oddziały niemieckie zginęło od 150 tys. do 200 tys. cywilnych mieszkańców stolicy. Na skutek walk powstańczych oraz systematycznego wyburzania miasta przez Niemców uległa zniszczeniu większość zabudowy lewobrzeżnej Warszawy, w tym setki bezcennych zabytków oraz obiektów o dużej wartości kulturalnej i duchowej. (Wikipedia)

Nie brałam udziału w Powstaniu. Ale urodziłam się tylko 13 lat później i ten temat, można powiedzieć – wyssałam z mlekiem matki. W mojej świadomości od najwcześniejszych lat utrwalała się heroiczna wizja Powstania Warszawskiego, wysławiająca bohaterstwo powstańców i determinację ludności cywilnej.

Nie mnie jest rozsądzać o tym, czy wybuch powstania był konieczny, czy nie. Wiem tylko jedno – za każdą z wymienionych tu liczb kryje się ludzkie istnienie. Istnienia stare, młode – nieprzeżyte, zapomniane, zatracone … Pomyślmy chwilę o Nich …