Sobota, 12 sierpnia  –  dzisiaj świętujemy:

• Międzynarodowy Dzień Młodzieży,
• Dzień Pracoholików,
• Święto Obrony w Zambii
• Święto Armii w Zimbabwe

Międzynarodowy Dzień Młodzieży ( nie należy mylić ze Światowymi Dniami Młodzieży) został ustanowiony 17 grudnia 1999  roku przez  Zgromadzenie Ogólne ONZ  na wniosek Światowej Konferencji Ministrów Odpowiedzialnych za Sprawy Młodzieży.

W ramach corocznych (od 2000 roku) obchodów Międzynarodowego Dnia Młodzieży odbywają się konferencje, dyskusje, spotkania z przedstawicielami władz, warsztaty, przedsięwzięcia artystyczne i charytatywne. Celem święta jest uaktywnienie młodzieży, zachęcenie jej do działań na rzecz rówieśników i społeczności lokalnej, wymiana poglądów, przedstawianie władzom pomysłów i sugestii dotyczących rozwiązywania kwestii dotyczących młodzieży w danym kraju.

Obchody odbywają się co roku pod innym hasłem przewodnim, określającym centralne zagadnienie danej edycji święta.

Hasła Międzynarodowego Dnia Młodzieży

• 2016: The Road to 2030: Eradicating Poverty and Achieving Sustainable Consumption and Production (Droga do 2030 r.: eliminacja biedy i osiągnięcie zrównoważonej produkcji i konsumpcji)
• 2015: Youth Civic Engagement (Zaangażowanie młodzieży w życie społeczne)
• 2014: Młodość i zdrowie psychiczne
• 2013: Migracja Młodych Ludzi: Siła Napędowa Rozwoju
• 2012: Building a Better World: Partnering with Youth
• 2011: Change Our World
• 2010: Dialog i Wzajemne Zrozumienie
• 2009: Zrównoważony Rozwój: Nasze Wyzwanie, Nasza Przyszłość
• 2008: Youth and climate change: Time for action (Młodzież wobec zmian klimatycznych: czas na działanie)
• 2007: Be seen, Be heard: Youth participation for development (Dajcie się zauważyć, dajcie się usłyszeć – wkład młodzieży w rozwój)
• 2006: Tackling Poverty Together (Wspólne stawienie czoła biedzie: młodzi ludzie a zwalczanie ubóstwa)
• 2005: WPAY+10: Making Commitments Matter
• 2004: Youth in an Intergenerational Society (Młodzież w Wielopokoleniowym Społeczeństwie)
• 2003: Finding decent and productive work for young people everywhere
• 2002: Now and for the Future: Youth Action for Sustainable Development
• 2001: Addressing Health and Unemployment

Coroczne obchody stanowią doskonałą okazję do odbywania konferencji, dyskusji, spotkań z decydentami oraz organizacji przedsięwzięć kulturalnych i artystycznych. Ich wspólnym celem jest identyfikacja, uświadomienie i nagłośnienie problemów, przed którymi stoi młodzież na całym świecie.

∗∗∗

Dzień Pracoholików

Jeszcze do niedawna sądziłam (i nie bez racji), że my, Polacy, nie lubimy się przepracowywać. Ale czas szybko płynie i oto, wraz z korporacjami, pojawił się problem „pracoholizmu”.

Z tego co obserwuję, wynika, że zjawisko to dotyka coraz większą grupę ludzi. Co więcej, to już nie jest tylko męska dolegliwość, ale coraz częściej kobiety  – mądre, wykształcone, popadają w to poważne uzależnienie. Nareszcie wolne, wyzwolone z konwenansów, mogą wreszcie się samorealizować. Poprzez pracę spełniają własne aspiracje, mimo poczucia nierówności płci, co je jeszcze bardziej uzależnia od pracy.

Wiąże  się to bezpośrednio z dążeniem do robienia zawodowej kariery. Liczy się”dobry start” w życie. Kariera, sukcesy stają się o wiele ważniejsza niż założenie rodziny czy troska o nią. Wobec tego ważnego „dobrego startu”, małżeństwo czy rodzina są odkładane na później.

Pracoholizm dotyka szczególnie bardzo ambitne, perfekcyjne osoby, zwykle prowadzące własną działalność gospodarczą lub pełniące jakieś funkcje menadżerskie lub kierownicze, rzadziej pracowników niższego szczebla. Przepracowanie może  mieć bardzo niekorzystny wpływ na zdrowie oraz jakość życia zatrudnionego. Pracoholikowi często towarzyszy lęk związany z realizacją zadań zawodowych, przygnębienie czy gorszy stan zdrowia.

Niekiedy pracoholizm staje się pewnego rodzaju bunkrem bezpieczeństwa, szczególnie wtedy, gdy praca pozwala na uniknięcie konfrontacji z lękiem lub konkretnym bólem. Wówczas, podobnie jak w przypadku alkoholizmu, praca może tworzyć bezpieczną przestrzeń unikania, w której można zatuszować swoją bezradność czy lęk. Czasem praca pełni także funkcję podnoszenia poczucia wartości i samooceny – wtedy, niestety, łatwo stracić kontrolę nad swoim zaangażowaniem i w konsekwencji zaprzepaścić umiejętność szukania swojej wartości poza pracą.

Pracoholizm to często problem osobowości narcystycznych lub osób z symptomami narcystycznymi. Nierzadko jest także związany z depresją (nie tylko w konsekwencji), np. kiedy pracoholik szuka sposobów poradzenia sobie z obniżonym nastrojem emocjonalnym lub jest nastawiony na materialne korzyści płynące z pracy.

Trzeba umieć odróżnić osoby, które dużo pracują, od pracoholików. Pracoholicy odczuwają wewnętrzny przymus wykonywania danej pracy i znajdują w tym zadowolenie. Bez pracy czują się źle. Mają poczucie, że czegoś im brakuje. Trudno jest im się wyluzować, złapać oddech. Dlatego też, nawet wieczorami w domu, przeglądają dokumenty, szykują raporty czy opracowują strategię firmy. Inaczej nie potrafią spędzać wolnego czasu.

Bardzo często pracoholikami są osoby, które nie mają rodzin. Czują się samotne, nie utrzymują kontaktów ze znajomymi. Dlatego też relacje z drugim człowiekiem zastępuje im praca

W międzynarodowej literaturze mianem „pracoholizm” określa się „zaburzenia obsesyjno-kompulsyjne, przejawiające się przymuszaniem samego siebie do pracy, niemożnością regulowania własnych nawyków związanych z pracą i nadmiernym zaangażowaniem w nią, aż do zaniedbania innych głównych czynności życiowych

Pracoholizm można z pewnością zaliczyć do nowych uzależnień. Pierwsza definicja powstała w 1971 roku, jej autorem jest Oates. Według niego: „Pracoholik to osoba, której potrzeba pracy jest tak wielka, że zaspokajanie jej wywołuje znaczne dolegliwości i wywiera negatywny wpływ na stan zdrowia, osobiste szczęście, relacje międzyosobowe i społeczne”.

Pracoholizm należy do uzależnień nie związanych z substancjami, dlatego też często bywa bagatelizowany. Nie różni się on jednak zbyt od „klasycznych” form uzależnienia. Tu również następuje samowyniszczenie fizyczne, psychiczne i społeczne. Poprzez pracę osoby uzależnione starają się podnieść swoją wartość i w ten sposób pozbyć się niepokoju i pustki oraz polepszyć swoją samoocenę.

Źródło:     https://www.deon.pl/inteligentne-zycie/poradniauzaleznienia     http://gazetapraca.pl