Poniedziałek, 18 czerwca – Dzień Ewakuacji, Międzynarodowy Dzień Sushi
Dzień Ewakuacji
Temat ewakuacji jest dla nas, ludzi spoza branży – nudny i nieistotny. I życzę aby taki pozostał i nigdy się nie przydał. Ale w życiu jest tak, że nie wiemy z czym za chwilę przyjdzie się nam zmierzyć. Dlatego, przy okazji Dnia Ewakuacji na pewno warto sprawdzić jak wygląda sprawa zagrożeń i ewakuacji w naszym zakładzie pracy, bloku w którym mieszkamy, czy osiedlu. Również przebywając w budynkach użyteczności publicznej, zwracajmy uwagę czy są odpowiednie oznaczenia. Niech to stanie się naszym przyzwyczajeniem – tak, by w chwili zagrożenia (np.pożaru) działać automatycznie. To wiedza na wagę życia i zdrowia, a niewielu z nas ją ma.
Ewakuacja to zorganizowane przemieszczenie ludzi, czasem wraz z dobytkiem, z miejsca, w którym występuje zagrożenie, na obszar bezpieczny. Ewakuacja może być działaniem na stosunkowo niewielką skalę, jak na przykład wyprowadzenie ludzi z pojedynczego budynku zagrożonego pożarem. Może również stanowić dużą i złożoną akcję logistyczną, jak w przypadku terenów zagrożonych przez nieprzyjaciela podczas działań wojennych, lub też obszarów dotkniętych żywiołem (np. podczas powodzi). W wojskowości termin ten może oznaczać skryte wycofanie ludzi lub jednostek z terenu przeciwnika (w przypadku wojny).
Ewakuacja określana jest za pomocą stopni:
Ewakuacja I stopnia – prowadzona jest po wystąpieniu pożaru lub innego niebezpiecznego zdarzenia miejscowego (wybuchu, awarii technicznej, chemicznej itp.)
Ewakuacja II stopnia – prowadzona jest w związku z groźbą wystąpienia lub wystąpieniem zagrożeń wielkoobszarowych, innych niż zagrożenia militarne (np. powodzie, poważne awarie przemysłowe, zagrożenia radiacyjne, pożary obszarów leśnych itp.).
Ewakuacja III stopnia – prowadzona w związku z zagrożeniami związanymi z zewnętrznym zagrożeniem bezpieczeństwa państwa (kryzysem polityczno-militarnym) oraz wojną.
Ewakuacja może być planowa – polega na zawczasu przygotowanym przemieszczeniu ludności z rejonów przewidywanych działań sił zbrojnych lub przyległych do zakładów pracy oraz obiektów hydrotechnicznych i innych, stanowiących – w razie uszkodzenia lub awarii – potencjalne zagrożenie dla ludności. Przygotowuje się ją w czasie pokoju, a realizuje w okresie wojny oraz w sytuacjach wystąpienia symptomów zagrożenia.
Ewakuacja może być też doraźna. Polega na natychmiastowym przemieszczeniu ludności z rejonów, w których wystąpiło bezpośrednie zagrożenie dla życia i zdrowia oraz natychmiastowym skierowaniu jej do rejonu ewakuacyjnego.
Wśród obu rodzajach ewakuacji wyróżniamy ewakuacje specjalistyczne:
1. ewakuacja medyczna : np. w szpitalach dzieli się na wewnętrzną i zewnętrzną
2. ewakuacja kompleksowa np. miasta, dzielnicy
3. ewakuacja wieloprofilowa
Oznaczenie miejsca zbiórki do ewakuacji przed Poznań City Center (fot. Adrian Grycuk)
Znaki ewakuacyjne
| Urządzenia sygnalizacji pożarowej i sterowania ręcznego | |||||
 |
 |
 |
 |
 |
|
| Kierunek drogi ewakuacyjnej | Wyjście ewakuacyjne | Drzwi ewakuacyjne | Przesunąć w celu otwarcia | Kierunek do wyjścia drogi ewakuacyjnej | Kierunek do wyjścia drogi ewakuacyjnej schodami w dół |
 |
 |
 |
|||
| Kierunek do wyjścia drogi ewakuacyjnej schodami w górę | Pchać, aby otworzyć | Ciągnąć, aby otworzyć | Stłuc, aby uzyskać dostęp | ||
Z badania przeprowadzonego przez instytut badawczy IQS wynika, że większość Polaków nie wie, jak postępować w przypadku pożaru.
Na poszerzenie swojej wiedzy na temat zachowania w czasie pożaru mogą liczyć osoby zatrudnione w kompleksach biurowych. Właściciele i zarządcy nieruchomości przeznaczonych dla ponad 50 stale użytkujących je osób muszą raz na dwa lata przeprowadzić próbną ewakuację obiektu. W przypadku kompleksów biurowych oznacza to ćwiczenia przeciwpożarowe dla niekiedy nawet tysięcy pracowników. Wykonanie takiej próby pozwala z jednej strony ocenić i ewentualnie poprawić bezpieczeństwo w budynku, ale jednocześnie pomaga uczestnikom ewakuacji wyrobić prawidłowe nawyki zachowania się podczas pożaru. Ujawnienie potencjalnych problemów podczas takiej próby pozwala na wdrożenie rozwiązań, które będą chronić użytkowników biurowca na wypadek prawdziwego zagrożenia. Z tego powodu warto, aby każdy biorący udział w tych ćwiczeniach traktował je jako coś więcej niż tylko żmudny obowiązek.
Musimy również wiedzieć, że podczas ewakuacji należy:
- zachować spokój i nie ulegać panice,
- ściśle podporządkować się poleceniom osób przeprowadzających ewakuację,
- okazywać życzliwość i ewentualnie wspierać innych w czasie opuszczania zagrożonego pomieszczenia lub budynku,
- nie zastawiać dróg ewakuacyjnych i nie zostawiać na nich przedmiotów utrudniających ruch i ewakuację,
- utrzymywać stały kontakt z innymi osobami, m.in. z koordynatorami.
Międzynarodowy Dzień Sushi
Sushi to potrawa japońska złożona z gotowanego ryżu zaprawionego octem ryżowym oraz najróżniejszych dodatków w postaci przeważnie surowych: owoców morza, wodorostów nori, kawałków ryb, warzyw, grzybów, a także omletu japońskiego (tamago-yaki), tofu, ziarna sezamowego. Ze względu na bardzo krótki termin przydatności do spożycia, w restauracjach japońskich jest przygotowywana po dokonaniu zamówienia.
Tradycyjnie sushi spożywa się palcami lub pałeczkami. Do sushi podaje się sos sojowy do maczania, zielony japoński chrzan wasabi o intensywnym smaku oraz marynowany imbir, który spożywa się (w małych ilościach) pomiędzy różnymi rodzajami potrawy dla oczyszczenia kubków smakowych. Z tego powodu odradza się także picie wody. Do sushi najczęściej zamawia się zieloną herbatę.
Pod względem składu wyróżnia się 2 rodzaje sushi:
- z owocami morza: z krewetką, seriolą, rybą maślaną, przegrzebkami, sardelą, sardynelą, sandaczem, łososiem, doradą królewską, tuńczykiem, węgorzem słodkowodny i morskim;
- z warzywami: z karczochem, awokado, ogórkiem (kappa), kapustą sitowatą (karashina), marynowaną rzepą (rzodkwią), grzybami shiitake, pędami bambusa, bakłażanem, kabaczkiem).
Istnieje wiele rodzajów sushi ze względu na formę podania.
Nigiri-zushi – formowane w dłoni, najpopularniejsza obok maki-zushi postać tej potrawy.
Maki-zushi – „sushi zwijane”, podawane w formie wałeczków ryżu owiniętych prasowanymi algami morskimi (nori), z wasabi, sosem sojowym i marynowanym imbirem.
Chirashi-zushi – „sushi rozsypane, rozrzucone”, podane w miseczce z ryżem i ułożonymi na nim kawałkami np.: cienkiego omletu, grzybów shiitake, korzeni lotosu, krewetek, ryb, krabów, warzyw, tofu
Oshi-zushi – popularne w regionie Kansai, formowane w kształcie prostopadłościanu, który uzyskuje się dzięki specjalnej formie, w której układa się ryż i dodatki jednego rodzaju (np. makrelę) i następnie uciska je przez pewien czas.
Temaki-zushi – może być także tworzone, w domowym zakresie, przez osoby spożywające: na stół podaje się tacę z przygotowanymi składnikami, z których każdy biesiadnik sam komponuje swoje sushi.
Inari-zushi – sushi w smażonym tofu. Cienko pokrojone, smażone tofu obgotowane na wolnym ogniu w osłodzonym sosie sojowym, wypełnione ryżem.
Nare-zushi – składnikiem jest sfermentowana ryba, uprzednio patroszona, wypełniana solą i wkładana na dłuższy czas do beczki.
Międzynarodowy Dzień Sushi jest bardzo młodym świętem, bowiem obchodzony jest zaledwie od 2009 roku. Ale z roku na rok jest coraz popularniejsze. Pierwszych zwolenników poza granicami Azji zyskało dopiero w latach 70., gdy trafiło do USA, a następnie podbiło serca smakoszy z całego świata. W Polsce pierwsze restauracje sushi zaczęły powstawać w połowie lat 90. Sushi to sztuka, a ponieważ Polacy kochają sztukę, kochamy więc Sushi.
Źródło: https://pl.wikipedia.org; https://brainly.pl; fragmenty wiersza „Wyjście ewakuacyjne” http://wiersze.kobieta.pl: