Sobota, 14 kwietnia – Dzień Ludzi Bezdomnych, Dzień Patrzenia się w Niebo
Dzień Ludzi Bezdomnych
Phil Collins – Another Day In Paradise (oficjalny teledysk)
Dzień Ludzi Bezdomnych to nieformalne polskie święto obchodzone 14 kwietnia, którego istnienie zainicjował twórca stowarzyszenia Monar i Ruchu Wychodzenia z Bezdomności Markot – Marek Kotański. Święto jest obchodzone poprzez organizowanie rozmaitych akcji pomocy ludziom bezdomnym oraz akcje informacyjne mające zwrócić uwagę całego społeczeństwa na problemy ludzi bezdomnych.
Pierwsza edycja Dnia Ludzi Bezdomnych miała miejsce 14 kwietnia 1996 r. Pomysłodawcą ustanowienia Dnia Ludzi Bezdomnych był Krzysztof Cybruch, wieloletni szef zespołu promocji i obsługi merytorycznej przewodniczącego Monaru, nieformalny rzecznik prasowy Marka Kotańskiego. Krzysztof Cybruch był także kanclerzem kapituły honorowego tytułu „Przyjaciel Ludzi Bezdomnych”, wyróżnienia, którego formułę opracował.
Tytuł Przyjaciela Ludzi Bezdomnych otrzymywali sprzymierzeńcy dzieła pomocy bliźniemu. Pierwsze tytuły nadano w 1996. Odznakę z numerem 1 otrzymał piekarz-cukiernik z Raciborza, Alfred Malcharczyk, dobrodziej tamtejszego ośrodka Markot. W następnej kolejności tytuły otrzymali: Lech Wałęsa, Budka Suflera, Włodzimierz Cimoszewicz a 3 grudnia 1997 r. papież Jan Paweł II na specjalnej audiencji w Watykanie z rąk Marka Kotańskiego. Papież zaznaczył, iż statuetkę Homo Homini przyjmuje w drodze szczególnego wyjątku i prosi, by być postrzegany „…jak jeden z was”.
Nie ma jednej uznanej definicji bezdomności. Określa się m.in. bezdomność jako sytuację osób, które w danym czasie nie posiadają i własnym staraniem nie mogą zapewnić sobie takiego schronienia, które mogłyby uważać za swoje i które spełniałoby minimalne warunki, pozwalające uznać je za pomieszczenie mieszkalne. Bezdomność jest określana również jako względnie trwała sytuacja człowieka pozbawionego dachu nad głową albo nieposiadającego własnego mieszkania.
Brak domu uniemożliwia normalny rozwój człowieka, wpływa negatywnie na stan zdrowia psychicznego i fizycznego, uniemożliwia rozwijanie aspiracji kulturowych, regenerację sił i wypoczynek. Deprywacji zatem podlegają nie tylko szeroko rozumiane potrzeby mieszkaniowe, ale właściwie wszystkie poziomy potrzeb, począwszy od najbardziej podstawowych potrzeb fizjologicznych, skończywszy zaś na potrzebie samorealizacji.
Ze sprawozdań nadsyłanych przez organizacje pozarządowe do Ministerstwa Pracy i Polityki Społecznej, w związku z udzieloną dotacją na pomoc osobom bezdomnym wynika, iż udzielają one pomocy ok. 80-130 tys. osobom.
Szacunkowe dane określające liczbę bezdomnych na 300 tysięcy pochodzą od Stowarzyszenia Monar.
Ruch Wychodzenia z Bezdomności MARKOT Stowarzyszenia MONAR oferuje pomoc osobom bezdomnym w kilkudziesięciu placówkach różnego typu na terenie całej Polski. Stowarzyszenie prowadzi noclegownie, jadłodajnie, stacjonarne domy dla osób bezdomnych i najuboższych oraz oferuje pomoc specjalistyczną – prawną, psychologiczną i socjalną. Dla osób bezdomnych z problemem narkotykowym, czy alkoholowym, prowadzone są stacjonarne programy terapeutyczne. Pobyt w placówce stacjonarnej zobowiązuje osobę bezdomną do przestrzegania zasad i regulaminu ośrodka. We wszystkich ośrodkach MARKOT można otrzymać odzież, zjeść posiłek i uzyskać informacje o możliwościach załatwienia własnych spraw bytowych.
Osoby bezdomne nie posiadające ubezpieczenia zdrowotnego uprawniającego do korzystania z publicznej służby zdrowia mogą skorzystać z pomocy medycznej w naszym gabinecie lekarskim lub szpitalu. Ruch Wychodzenia z Bezdomności MARKOT prowadzi domy dla samotnych matek z dziećmi, dla osób starszych, dla opuszczających zakłady karne, dla rodzin eksmitowanych. Prowadzone są również placówki interwencji kryzysowej.
Domy dla Samotnych Matek z Dziećmi są dla kobiet w ciąży oraz samotnych matek z dziećmi lub samotnych ojców z dziećmi, znajdujących się w trudnej sytuacji życiowej, przede wszystkim z powodu przemocy, bezdomności, problemów rodzinnych. Głównym celem działalności Domów jest ochrona macierzyństwa , zapewnienie bezpiecznego schronienia oraz udzielenie specjalistycznej pomocy w rozwiązywaniu trudności życiowych, które spowodowały kryzys i bezdomność.Problem bezdomności został uznany za na tyle poważny, że w 2000 roku w Ministerstwie Pracy i Polityki Społecznej opracowano resortowy Program „Bezdomność„, w którym zostały uwzględnione działania o charakterze profilaktycznym – zapobiegające utrwalaniu się i poszerzaniu zjawiska bezdomności, osłonowym – zapobiegające degradacji biologicznej i społecznej osób bezdomnych oraz aktywizującym, zmierzające do wyprowadzania z bezdomności konkretnych osób i grup społecznych, rokujących perspektywy przezwyciężenia tej sytuacji.
Dzień Patrzenia się w Niebo
Dziś jest Dzień Patrzenia się w Niebo, doskonała okazja by wyjść na zewnątrz i zobaczyć, co się dzieje ponad naszymi głowami.
Lubimy takie niebo, przypomina nam czas wakacji, urlopów, wypoczynku…
A więc oderwijmy się od komputera i wyjrzyjmy przez okno, albo lepiej wyjdźmy na zewnątrz i poszukajmy ciekawych kształtów w chmurach…
A taki widok z okna miałam wczoraj…
Jak często patrzysz w niebo?
Źródło: https://pl.wikipedia.org; fragment wiersza „Bezdomni”-http://wiersze.kobieta.pl