Czwartek, 18 kwietnia – Międzynarodowy Dzień Ochrony Zabytków, Światowy Dzień Krótkofalowca, Europejski Dzień Praw Pacjenta, Dzień Pacjenta w Śpiączce, Dzień Języka Arabskiego

Wydarzyło się:

(1826)  Została ponownie odkryta, znana już w czasach Cesarstwa Rzymskiego, Lazurowa Grota na włoskiej wyspie Capri

Urodzili się:

(1819)  Franz von Suppé – austriacki dyrygent i kompozytor

(1876)  Nicola Romeo – włoski pionier motoryzacji twórca przedsiębiorstwa motoryzacyjnego Alfa Romeo

(1947)  Jerzy Stuhr – polski aktor i reżyser filmowy

Dzisiejsze święta nietypowe to:

Międzynarodowy Dzień Ochrony Zabytków

Światowy Dzień Krótkofalowca

Europejski Dzień Praw Pacjenta

Dzień Pacjenta w Śpiączce

Dzień Języka Arabskiego

Jeżeli chcecie się o nich dowiedzieć czegoś więcej, to zapraszam  (TUTAJ) .

A dzisiaj przygotowałam dla Was kilka ciekawych faktów, jakie miały miejsce kilka, kilkanaście, kilkadziesiąt lub kilkaset lat temu.  🙂

***

193 lata temu (18 kwietnia 1826)

została ponownie odkryta, znana już w czasach Cesarstwa Rzymskiego, Lazurowa Grota na włoskiej wyspie Capri

Lazurowa Grota (Grotta Azzurra) to jaskinia morska, jedna z atrakcji turystycznych włoskiej wyspy Capri.

Wyspa Capri, tak uwielbiana przez cesarzy Oktawiana, Augusta i Tyberiusza, leży w pobliżu półwyspu Sorrento na południu Zatoki Neapolitańskiej. Zbudowana głównie ze skał wapiennych, poddała się sile wody, która wyrzeźbiła w klifach kilka morskich jaskiń. Najsłynniejsza z nich jest Lazurowa Grota.

Położona jest na zachodnim brzegu wyspy, wejście znajduje się na wysokości lustra wody. Dla turystów udostępniona jest tylko jedna z wielu sal o długości 70,0 m i szerokości 25,0 m. Wysokość waha się od 7,0 do 14,0 m, głębokość wynosi ok. 22,0 m. Do wnętrza groty wpływa się niewielką łódką. Światło słoneczne oświetlające wnętrze groty dostaje się poprzez wodę, która przybiera lazurowy odcień.

Lazurowa Grota znana była już Rzymianom w czasach Cesarstwa Rzymskiego (za początek cesarstwa przyjmuje się rok 27 p.n.e., kiedy Gajusz Oktawiusz otrzymał od senatu tytuł augusta). Cesarz Tyberiusz zamienił ją w nimfeum znajdujące się na terenie jednej z jego willi – Damecuta. Po opuszczeniu przez Rzymian była omijana przez mieszkańców wyspy (rybacy wierzyli, że miejsce to jest nawiedzone przez duchy).

Ponownie odkryta została 18 kwietnia 1826 r. przez niemieckiego malarza Augusta Kopischa i jego kolegę Ernesta Friesa (pokazał ją im miejscowy rybak Angelo Ferraro).

Grotta Azzurra (Blue Grotto) – Capri

***

18 kwietnia 1819 w Spalato (Split), urodził się

Franz von Suppé – austriacki dyrygent i kompozytor

Franz von Suppé (urodzony jako Francesco Cavaliere Suppé-Demelli) po ojcu był pochodzenia włosko-belgijskiego, a po matce austriackiego. Od roku 1840 był dyrygentem w wiedeńskim Theater in der Josefstadt. Dla tego teatru pisał muzykę teatralną oraz utwory muzyczne, również występował jako śpiewak. Od 1845 roku był kapelmistrzem w Theater an der Wien, od roku 1862 w Kaitheater, zaś od roku 1865 w Carltheater w Wiedniu.

Twórca operetek – skomponował ich 31, napisał także wiele innych utworów scenicznych (ponad 200).

https://youtu.be/mzfce4oiLjY

Franz von Suppé – Light Cavalry (overture)

***

18 kwietnia 1876 w Sant’Antimo w pobliżu Neapolu, urodził się

1876  Nicola Romeo – włoski pionier motoryzacji, twórca przedsiębiorstwa motoryzacyjnego Alfa Romeo

Ukończył studia na wydziale inżynierii cywilnej Uniwersytetu w Neapolu a następnie elektrotechniki w belgijskim Liège. Po studiach zamieszkał we Francji oraz Niemczech, gdzie zajmował się biznesem kolejowym. W 1906 roku założył w Mediolanie firmę, sprowadzającą ze Stanów Zjednoczonych elementy maszyn.

Podczas I wojny światowej pracował jako dostawca dla wojska, w tym czasie przejął upadającą firmę samochodową Alfa, która zaczęła odtąd produkować na potrzeby armii.

Po zakończeniu wojny zajął się produkcją maszyn dla rolnictwa i kolei. W 1919 roku Romeo zmienił nazwę firmy Alfa Romeo i wznowił produkcję samochodów.

W 1921 roku, z powodu kłopotów finansowych Banca Nazionale di Credito przejęło firmę na rzecz państwa włoskiego, choć Romeo zachował stanowisko dyrektora firmy. W 1928 roku, w zamian za umorzenie długów, zrzekł się kierownictwa i został senatorem. Wkrótce kupił małą firmę zarządzającą linią kolejową na południu kraju.

Zmarł 15 sierpnia 1938 roku w wieku 62 lat, w Magreglio koło Como.

***

18 kwietnia 1947 w Krakowie, urodził się

Jerzy Stuhr – polski aktor, reżyser filmowy

Jerzy Oskar Stuhr to również pedagog, profesor sztuk teatralnych, pisarz i polonista, laureat Polskiej Nagrody Filmowej za rolę drugoplanową (2006) w filmie Persona non grata (2005) i nagrody specjalnej za osiągnięcia życia (2018).

Pochodzi z rodziny od pokoleń związanej z Krakowem. Pierwsi jej przedstawiciele – Anna z Thillów oraz Leopold Stuhrowie – przybyli tu z powiatu Mistelbach w Dolnej Austrii w 1879. Pradziadek artysty, Leopold Stuhr, należał do zamożnego mieszczaństwa. Osiadłszy w Krakowie, kupił kamienicę w Rynku Podgórskim, a następnie założył restaurację.

Matka Jerzego Stuhra, Maria, była księgową w teatrze Banialuka, ojciec zaś prokuratorem, ale – co nietypowe w okresie Polski Ludowej – nie należał on do PZPR.

Do ukończenia szkoły średniej przyszły artysta mieszkał wraz z rodzicami w Bielsku-Białej. Następnie powrócił do Krakowa, gdzie ukończył polonistykę na Uniwersytecie Jagiellońskim, a potem Wydział Aktorski Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Krakowie.

Rozpoczął pracę jako aktor w Starym Teatrze. Szerokiej publiczności w Polsce stał się znany w połowie lat siedemdziesiątych jako współprowadzący programy telewizyjne z cyklu Spotkanie z Balladą. W latach 1990–1996 oraz 2002–2008 był rektorem PWST w Krakowie. W 2006 wszedł w skład rady programowej Fundacji Centrum Twórczości Narodowej. Jest także przewodniczącym rady Fundacji Krakowskiego Hospicjum dla Dzieci im. księdza Józefa Tischnera. Organizację tę wspiera od 2004.

Tytuł profesora sztuk teatralnych uzyskał w 1994. Był członkiem Centralnej Komisji do Spraw Stopni i Tytułów.

We wrześniu 2011 Jerzy Stuhr trafił na leczenie do szpitala onkologicznego w związku z problemami z gardłem, a lekarze potwierdzili nowotwór krtani. Aktor miał poważne problemy zdrowotne już wcześniej – przeszedł zawał serca, co zaowocowało napisaniem książki Sercowa choroba, czyli moje życie w sztuce.

W 1971 roku wziął ślub z Barbarą Kóską, późniejszą skrzypaczką, z którą znał się od dzieciństwa. Są rodzicami aktora Macieja Stuhra (ur. w 1975) oraz artystki malarki Marianny Stuhr (ur. w 1982).

Jerzy Stuhr – Śpiewać Każdy może – 1977 Opole

Źródło:    https://pl.wikipedia.org;   tytułowy cytat: Jerzy Stuhr ” Tak sobie myślę…”, „Obywatel Stuhr. Z Jerzym i Maciejem rozmawia Ewa Winnicka”;