Sobota, 18 maja – Dzień Mostowca, Międzynarodowy Dzień Muzeów, Światowy Dzień Pieczenia
Wydarzyło się:
(1888) W Bydgoszczy wyjechał na trasę pierwszy tramwaj konny
(1897) Ukazała się powieść Drakula irlandzkiego pisarza Brama Stokera
(1996) Irlandzka wokalistka Eimear Quinn z utworem The Voice wygrała 41. Konkurs Piosenki Eurowizji w Oslo
(2013) Duńska piosenkarka Emmelie de Forest z utworem Only Teardrops zwyciężyła w 58. Konkursie Piosenki Eurowizji w szwedzkim Malmö
(2019) Reprezentant Holandii Duncan Laurence z piosenką Arcade wygrała 64. Konkurs Piosenki Eurowizji w Tel Awiwie
Dzisiaj obchodzimy:
Dzień Mostowca
Międzynarodowy Dzień Muzeów
Światowy Dzień Pieczenia
O świętach tych pisałam (TUTAJ) .
***
18 maja 1888 roku
w Bydgoszczy wyjechał na trasę pierwszy tramwaj konny
Pierwszy konny tramwaj wyruszył na trasę dokładnie 18 maja 1888 roku. Kto dziś więc skorzysta z miejskiej komunikacji, powinien mieć świadomość, że bydgoszczanie korzystają z niej już od 131 lat!
Pierwsza linia przebiegała od dworca kolejowego do Zbożowego Rynku. Kiedy pogoda na to pozwalała, na trasie konnego tramwaju kursowały wagony letnie. Nie miały ścian, a jedynie zasłonki. Obsługa tramwaju składała się z dwóch osób. Woźnicy stojącego na przednim pomoście oraz konduktora.
Grudzień 1958 r – 70-lecie komunikacji miejskiej w Bydgoszczy – replika letniego wagonu konnego w czasie przejazdu ul. Mostową.
***
18 maja 1897 roku Wielkiej Brytanii
ukazała się powieść Drakula irlandzkiego pisarza Brama Stokera
Bram Stoker urodził się 8 listopada 1847 w dublińskim Clontarfie. W latach 1864–1870 studiował na Trinity College w Dublinie. Jako dziecko miał poważne problemy z chodzeniem. Pracował jako dziennikarz, a następnie, przez dwadzieścia siedem lat, jako sekretarz znanego aktora, odtwórcy ról szekspirowskich sir Henry’ego Irvinga oraz jako administrator należącego do Irvinga Lyceum Theatre w Londynie.
Bram Stoker stał się słynny dzięki gotyckiej powieści Dracula (1897), w której stworzył legendę hrabiego-wampira o imieniu Drakula. Na podstawie tej książki powstały wszystkie inne utwory literackie i filmy o tej postaci, która stała się jednym z bardziej znanych motywów literackich i kinowych oraz utrwalonym w kulturze popularnej wizerunkiem wampira.
Pod koniec XIX w. wzrósł popyt na książki opowiadające o nieprawdopodobnych, fantastycznych, często pełnych grozy opowieściach o walce dobra ze złem. Ten kierunek w literaturze określa się powieścią gotycką.
Powieści o wampirach nie były wówczas rozpowszechnione. Jako pierwszy pisał o nich John Polidori, osobisty lekarz Lorda Byrona w swoim utworze The Vampyre już w 1819.
Bram Stoker pierwsze notatki, na podstawie których napisał później „Drakulę”, zaczął zbierać 8 marca 1890 podczas wakacji w Whitby (które to miasto stało się później sceną niektórych wydarzeń w powieści).
Po sześciu latach pracy powieść została wydana przez Constable w 1897, zawierając dedykację dla wówczas bestsellerowej pisarki Hall Caine. Książka ukazała się w niskiej jakości okładce, charakterystycznej dla mniej wartościowych, przeciętnych dzieł z tamtego okresu. Ze względu na problemy finansowe – Stoker w ostatniej chwili przed publikacją zmienił tytuł z Wampir na Drakula, co wiązało się z dodatkowymi kosztami.
Jednak już wkrótce sukces powieści poprawił sytuację – książka sprzedawała się znakomicie, została przetłumaczona na wiele języków, z których pierwszym był przekład na język islandzki (Makt Myrkranna, czyli Siły ciemności) z 1898. W dwa lata po publikacji w Wielkiej Brytanii książka ukazała się w Ameryce, gdzie sprzedawała się równie dobrze.
Książka nie jest jedną, ciągłą narracją – składa się z różnych elementów (listów, wpisów do pamiętnika itp.) pisanych przez bohaterów oraz wycinków z gazet, przynależąc do gatunku powieści epistolarnej. Na ich podstawie, poznając historię z różnych punktów widzenia, możemy złożyć opowieść w całość i dokładnie przeżyć opisywane przygody. Taka konwencja była modna w okresie, w którym Bram Stoker pisał tę książkę.
Poza tym bardzo modnym i chętnie czytanym gatunkiem literatury była wówczas powieść dokumentalna próbująca przybliżyć czytelnikom odległe, nieznane krainy, przeważnie te uważane za dzikie i niebezpieczne. Do umieszczenia części akcji „Drakuli” na odległym od krajów anglosaskich i mało poznanych przez ich przeciętnych mieszkańców Wschodzie Europy zainspirowała Stokera książka jego brata George’a będąca zapisem podróży po Turcji oraz bestsellerowa powieść Emily Gerard The Land Beyond the Forest.
Motyw wampiryzmu w literaturze i sztuce, rozpoczęty przez Johna Polidoriego w 1819 w jego powieści The Vampire, nie został przez Stokera w istotny sposób zmodyfikowany. Już Polidori uczynił ze swojego wampira, Lorda Ruthvena, dystyngowanego przedstawiciela wyższej klasy, wykształconego, kulturalnego i eleganckiego. Wcześniej wampiry kojarzone były jedynie z najniższymi warstwami społecznymi. Stoker nadał swemu bohaterowi jeszcze inną cechę: przedstawił go głównie jako pełnego seksualnej żądzy, której nie mogły się oprzeć nie tylko kobiety, ale i mężczyźni. Ten pomysł zaczerpnął głównie z książki Sheridana Le Fanu Carmilla, opowieści której główną bohaterką była wampirzyca o skłonnościach lesbijskich.
Wciąż nie wyjaśniono dokładnie, czy powieściowy wampir Drakula inspirowany był postacią rzeczywistego władcy Wołoszczyzny, Wlada Palownika żyjącego w XV w. i słynnego ze swojego rzekomego okrucieństwa – głównie nabijania na pal swych wrogów oraz skazańców.
Podobnie jak Wlad Palownik, powieściowy Drakula żyje na Wschodzie Europy, nieznanym zupełnie społeczności Zachodu. Niektóre fakty z życia Wlada Palownika zgadzają się z wydarzeniami z życia Drakuli – m.in. wielokrotne wyprawy wojenne jego przodków do Turcji, a także fakt posiadania brata, który okazał się zdrajcą.
Drakula Brama Stokera zajmuje 70. pozycję na liście 100 najlepszych powieści kryminalnych wszech czasów według Mystery Writers of America
***
23 lata temu, 18 maja 1996 roku
irlandzka wokalistka Eimear Quinn z utworem The Voice wygrała 41. Konkurs Piosenki Eurowizji w Oslo
Eimear Quinn urodziła się 18 grudnia 1972. W wieku czterech lat dołączyła do pierwszego muzycznego chóru, a jako 15-latka rozpoczęła naukę śpiewu w College of Music pod okiem Jody Beggan. Ukończyła z wyróżnieniem kierunek muzyczny National University of Ireland, Maynooth.
W 1995 dołączyła do chóru Anúna. Wraz z chórem wyruszyła na międzynarodowe tournée po Hiszpanii, Frnacji i Wielkiej Brytanii. W 1995, podczas świątecznego koncertu w St Patrick’s Cathedral w Dublinie, autor piosenek Brendan Graham usłyszał jej głos i zaprosił ją do nagrania jego kompozycji „The Voice”, która miała zostać zgłoszona do irlandzkich preselekcji eurowizyjnych Eurosong.
Jej występ wygrał eliminacje, dzięki czemu Quinn została reprezentantką kraju w 41. Konkursie Piosenki Eurowizji w Oslo. W finale konkursu zajęła pierwsze miejsce w głosowaniu jurorów.
The voice — Ireland 1996 – Eurovision songs with live orchestra
6 lat temu, 18 maja 2013 roku
duńska piosenkarka Emmelie de Forest z utworem Only Teardrops zwyciężyła w 58. Konkursie Piosenki Eurowizji w szwedzkim Malmö
Emmelie Charlotte-Victoria de Forest urodziła 28 lutego 1993 w Randers w dwunarodowościowej rodzinie, a dorastała w Mariager w północnej Jutlandii.
Śpiewała już od najmłodszych lat w chórach kościelnych oraz chórze gospel Steve’a Camerona. W wieku 14 lat zaczęła koncertować ze szkockim muzykiem Fraserem Neillem, jeżdżąc przez cztery lata po całej Danii i wykonując zarówno własne utwory, jak i bluesowo–folkowe wersje hitów m.in. Nirvany czy Johnny’ego Casha.
W wieku 18 lat przeniosła się do Kopenhagi, gdzie została przyjęta do instytutu kształcącego w zakresie profesjonalnego śpiewania Complete Vocal Institute.
W 2013 z piosenką „Only Teardrops” zgłosiła się do duńskich eliminacji eurowizyjnych Dansk Melodi Grand Prix.
26 stycznia wystąpiła w finale selekcji, w którym zajęła pierwsze miejsce, zostając reprezentantką Danii w 58. Konkursie Piosenki Eurowizji organizowanym w Malmö. 14 maja wystąpiła w pierwszym półfinale konkursu i zakwalifikowała się do finału rozgrywanego 18 maja. Zwyciężyła w nim, zdobywając łącznie 281 punktów z prawie wszystkich uczestniczących krajów.
Emmelie De Forest – Only Teardrops (Denmark) 2013 Eurovision Song Contest
Dzisiaj, 18 maja 2019
reprezentant Holandii Duncan Laurence z piosenką Arcade wygrała 64. Konkurs Piosenki Eurowizji w Tel Awiwie
Zwycięzca Eurowizji 2019 został wybrany poprzez głosowanie telewidzów i jury. Po wszystkich występach na żywo każde państwo przedstawiło punkty krajowego jury, które prezentowane są następnie na słynnej tablicy punktacyjnej. Później poznaliśmy wyniki głosowania telewidzów.
Kim jest Duncan Laurence? Może pochwalić się wykształceniem muzycznym. Wokalista skończył Akademię Rockową w Tillburgu. Swoją muzykę tworzył głównie w Londynie i Sztokholmmie. Holender ma za sobą występy w piątej edycji show „The Voice of Holland” w 2014 roku. Nie udało mu się jednak zwyciężyć programu.
Dzisiejszy dzień okazał się dla niego szczęśliwym. Zgodnie z wcześniejszymi przewidywaniami reprezentant Holandii z piosenką Arcade wygrał 64. Konkurs Piosenki Eurowizji.
Artysta nie dał innym szans na wygraną. Chociaż po głosowaniu jurorów zajmował drugą pozycję, to widzowie uznali jego utwór za najlepszy.
Duncan Laurence – Arcade – The Netherlands – LIVE – Second Semi-Final – Eurovision 2019
*
Podczas wtorkowego (14 maja 2019) półfinału Konkursu Eurowizji w Tel Awiwie, zespół Tulia wykonał piosenkę „Fire of love„. Niestety, wbrew nadziejom fanów, „Fire of love” nie zachwyciło a zespół Tulia nie odniósł sukcesu na tegorocznej Eurowizji. Polskiemu zespołowi nie udało się nawet zakwalifikować do odbywającego się właśnie dzisiaj finału międzynarodowego konkursu.
Czy gdyby Konkurs odbywał się nie w Tel Awiwie – też tak by się stało? Oceńcie sami:
Poland – LIVE – Tulia – Fire Of Love (Pali się) – First Semi-Final – Eurovision 2019
Źródło: https://pl.wikipedia.org; http://bydgoszcz.naszemiasto.pl; http://bestiariusz.pl; https://kultura.onet.pl;