Wtorek, 21 maja – Światowy Dzień Rozwoju Kulturalnego, Dzień Kosmosu, Światowy Dzień Różnorodności Kulturowej, Europejski Dzień Obszarów Natura 2000, Dzień Kadeta, Dzień Odnawiania Znajomości

Wydarzyło się:

(1932) Amelia Earhart jako pierwsza kobieta przeleciała samotnie Atlantyk na trasie Nowa Fundlandia-Irlandia

Urodzili się:

(1948)  Leo Sayer – amerykański piosenkarz, muzyk i kompozytor

Dzisiejszy dzień obfituje w święta nietypowe. Są to:

Światowy Dzień Rozwoju Kulturalnego

Dzień Kosmosu

Światowy Dzień Różnorodności Kulturowej

Europejski Dzień Obszarów Natura 2000

Dzień Kadeta

Dzień Odnawiania Znajomości

Wszystkie je opisałam rok temu  (TUTAJ) .

A dzisiaj chcę przypomnieć jeszcze dwa zdarzenia, które miały miejsce właśnie 21 maja

***

21 maja 1932

Amelia Earhart jako pierwsza kobieta przeleciała samotnie Atlantyk na trasie Nowa Fundlandia-Irlandia

Amelia Mary Earhart to amerykańska pilotka, dziennikarka i poetka. Urodziła się 24 lipca 1897 roku w Atchinson w stanie Kansas.

Była pierwszą kobietą, która w 1928 roku przeleciała nad Atlantykiem (jako pasażer) i pierwszą kobietą, która już jako pilot uczyniła to samotnie w 1932 roku. Równocześnie stała się druga samotną osobą na świecie która dokonała przelotu przez Atlantyk.

Pierwszy samotny przelot nad Atlantykiem odbył się w okresie 20-21.05.1927 r. Dokonał go Charles Lindbergh na samollocie RYAN NYP, lecąc na trasie Nowy Jork – Paryż.

Amelia Mary Earhart, córka Samuela ‘Edwina’ Earharta i Amelii Otis Earhart urodziła się w domu swojego dziadka, Alfreda Otisa, byłego sędziego i prezydenta Atchinson Saving Bank.

Imiona, zgodnie z rodzinnym zwyczajem, nadano jej po dwóch babciach (Amelii Josephine Harres i Mary Wells Patton).

Po samotnym przelocie Charlesa Lindbergha nad Atlantykiem w 1927 roku, niejaka Amy Phipps Guest, córka amerykańskiego przemysłowca Hendry’ego Philipsa, zapragnęła być pierwszą kobietą, która przeleci nad Oceanem Atlantyckim. Tuż po rozpoczęciu przygotowań uznała jednak, że wyprawa jest zbyt niebezpieczna. Wycofując się postanowiła wesprzeć projekt finansowo, sugerując by znaleziono „inną dziewczynę z odpowiednim image”. W lipcu 1928 roku Earhart dostała telefon od publicysty, kapitana Hiltona H. Railey’a, który zapytał ją, czy nie zechciałaby być pierwszą kobietą w historii, która przeleciała Atlantyk.

Koordynatorzy całego przedsięwzięcia spotkali się z Earhart i zaproponowali jej towarzystwo Wilmera Stultza i drugiego pilota/mechanika Louisa Gordona. Earhart miałaby być jedynie pasażerem, rejestrującym zapis lotu.

Trójka wystartowała z Trepassey Harbor (Nowa Fundlandia) na samolocie Fokker F.VIIb/3m 17 czerwca 1928 roku i wylądowała w Burry Port, koło Llanelli (Walia) około 21 godzin później. Lot odbył się całkowicie zgodnie z planem.

Tuż po lądowaniu w wywiadzie Earhart powiedziała: „Stultz pilotował. Ja byłam tylko bagażem, jak zwykły worek ziemniaków”. Dodała jeszcze: „Może kiedyś spróbuję tego sama”. Kiedy zespół powrócił do Stanów Zjednoczonych został przywitany uroczystą paradą w Nowym Jorku i przyjęciem w Białym Domu.

W wieku 34 lat, rankiem 20 maja 1932 roku Earhart wyruszyła w podróż z Harbour Grace na Nowej Fundlandii, mając przy sobie ostatnie wydanie lokalnej gazety. Jej celem było dotarcie do Paryża w jednosilnikowym Lockheed Vega, powtarzając wcześniejsze osiągnięcie Charlesa Lindberga. Po trwającym 14 godzin i 56 minut locie, podczas którego musiała zmagać się z silnymi północnymi wiatrami, przeraźliwym zimnem i kłopotami technicznymi, wylądowała na pastwisku w Culmore, koło Londonderry w Irlandii Północnej. W miejscu, w którym wylądowała, znajduje się dzisiaj muzeum.

Jako pierwsza kobieta, która przeleciała nad Atlantykiem samotnie, Earhart otrzymała wysokie odznaczenia od Kongresu, Prezydenta Stanów Zjednoczonych Herberta Hoovera oraz rządu Francji. W miarę jak jej sława rosła, przyjaźniła się z coraz to liczniejszą grupą oficerów oraz między innymi z Eleanor Roosevelt, z którą dzieliła wiele pasji.

40-letnia Amelia miała kolejne marzenie – oblecieć kulę ziemską wzdłuż równika. W 1937 roku podjęła tę próbę, bo gdyby to udało się, byłaby pierwszą kobietą, która przeleciała dookoła świata. Po 40 dniach podróży (samolotem Lockheed L-10 Electra) i przebyciu około 3/4 dystansu, po wystartowaniu z Nowej Gwinei, lecąc nad Oceanem Spokojnym razem z nawigatorem Fredem Noonanem stracili kontakt radiowy. Pomimo natychmiastowego podjęcia poszukiwań (na które rząd USA wydał około 4 milionów dolarów) nie odnaleziono żadnych śladów zaginionego samolotu.

Samolot zaginął w pobliżu Wysp Feniks na środkowym Pacyfiku. Na atolu Nikumaroro odnaleziono but uznany za damski, pudełko od amerykańskiego sekstantu, butelkę benedyktynki, którą lubiła pilotka, a także ludzkie kości. W 1940 roku zostały one uznane za męskie, ale ponowna analiza antropologiczna opublikowana w 2018 roku wskazuje, że należały jednak do kobiety. Wymiary kości odpowiadają tym, które można wyznaczyć z fotografii i zachowanych ubrań Earhart. To sugeruje, że pionierka awiacji zakończyła życie jako rozbitek na odizolowanej wyspie.

Kim była Amelia Earhart i Fred Nooan? Historia zaginięcia Lockheed Electra

***

21 maja 1948 w Shoreham-by-Sea w południowo-wschodniej Anglii, urodził się

Leo Sayer – amerykański piosenkarz, muzyk i kompozytor

Leo Sayer, właściwie Gerard Hugh Sayer  to także instrumentalista (gitara, harmonijka ustna). Na świat przyszedł w niewielkim 17 tysięcznym miasteczku Shoreham-by-Sea w hrabstwie West Sussex jako syn Thomasa Sayera i Teresy Nolan.

Największe sukcesy odnosił w latach siedemdziesiątych XX wieku. Pierwszym jego wielkim przebojem był utwór „The Show Must Go On” z roku 1973.

Kolejnym znaczącym przebojem w jego karierze była piosenka „You Make Me Feel Like Dancing” z roku 1976, za którą otrzymał Nagrodę Grammy w kategorii R&B.

Rok później napisał największy swój przebój – romantyczną balladę „When I Need You” (1977), który dotarł do pierwszych miejsc list przebojów, zarówno brytyjskich jak i amerykańskich. W roku 1980 przypomniał się utworem „More Than I Can Say”, który również zrobił furorę po obu stronach oceanu.

W pierwszej połowie lat osiemdziesiątych napisał jeszcze kilka udanych utworów, jednakże nie cieszyły się już one taką popularnością, jak te z poprzedniej dekady. Artysta komponuje i nagrywa do dzisiaj. Od roku 2005 mieszka w Sydney na wschodnim wybrzeżu Australii.

https://youtu.be/w26EX5tW3Ic

Leo Sayer – When I Need You 1977

Źródło:  https://pl.wikipedia.org;   http://www.girlsroom.pl;