Środa, 19 czerwca – Teksański Dzień Emancypacji, Światowy Dzień Anemii Sierpowatej, Dzień Kota Garfielda, Dzień Leniwych Spacerów

Wydarzyło się:

(1900)  Została zarejestrowana Fundacja Nobla

(1971)  Otwarto kołobrzeskie molo

(2006) Portret Adele Bloch-Bauer I autorstwa austriackiego malarza Gustava Klimta został sprzedany za rekordowych 135 mln dolarów

Urodzili się:

(1954)  Kathleen Turner – amerykańska aktorka, reżyserka i producentka filmowa oraz teatralna

Teksański Dzień Emancypacji

Światowy Dzień Anemii Sierpowatej

Dzień Kota Garfielda

Dzień Leniwych Spacerów

Te wszystkie dzisiejsze święta nietypowe możecie znaleźć  (TUTAJ) .

A co w przeszłości wydarzyło się 19 czerwca?

***

19 czerwca 1900 roku

została zarejestrowana Fundacja Nobla

O Noblu i jego nagrodzie pisałam już niejednokrotnie (np. (TUTAJ), (TUTAJ) i (TUTAJ)), natomiast nigdy nie pisałam, jak i przez kogo nagroda ta zostaje ustanawiana.

Otóż 27 listopada 1895 Nobel sporządził swoją ostatnią wolę i podpisał testament w Klubie Szwedzko-Norweskim w Paryżu. Umarł prawie rok później na atak serca w swoim domu w San Remo we Włoszech 10 grudnia 1896. Kiedy otwarto jego testament, ku zaskoczeniu wielu okazało się, że jego fortuna ma zostać spożytkowana na nagrody w dziedzinie fizyki, chemii, fizjologii lub medycyny, literatury i pokoju.

Ja niżej podpisany, Alfred Nobel, oświadczam niniejszym, po długiej rozwadze, iż moja ostatnia wola odnośnie majątku, jest następująca. Wszystkie pozostałe po mnie, możliwe do zrealizowania aktywa, mają być rozdysponowane w sposób następujący: kapitał zostanie przez egzekutorów ulokowany bezpiecznie w papierach, tworzących fundusz, którego procenty każdego roku mają być rozdzielone w formie nagród tym, którzy w roku poprzedzającym przynieśli ludzkości największe korzyści. […]

Testament Nobla był zwięzły i jasno sformułowany. Jedynym zapisem dotyczącym osobiście zmarłego było polecenie otwarcia żył i spalenia zwłok. Reszta dotyczyła pieniędzy. Spadkobiercą i dysponentem miała być Szwedzka Akademia Nauk. Testament został jednak zakwestionowany przez prawników spadkobierców Nobla oraz był krytykowany w Szwecji i Norwegii z najróżniejszych pozycji. O uznanie testamentu walczyło dwóch ludzi, przekonanych, że nagroda była rezultatem wieloletnich przemyśleń testatora, prawdziwym owocem jego życia, a nie dziełem przypadku, wyrazem niechęci wobec rodziny czy objawem starczej demencji. Byli to, wyznaczeni przez zmarłego na egzekutorów: bratanek Alfreda – Emanuel Nobel i zaufany współpracownik – Regnar Sohlmann.

Dzięki ich staraniom 19 czerwca 1900 zarejestrowano Fundację Nobla, do której przekazano wszystkie aktywa należące do Alfreda Nobla. Fundacja ta zgodnie z jego testamentem zarządza dawnym jego majątkiem i przeznacza procenty od niego na wypłacanie nagród jego imienia, czyli Nagrody Nobla.

Dziś mija 119 rocznica powstania Fundacji.

***

19 czerwca 1971 roku

otwarto kołobrzeskie molo

Molo w Kołobrzegu jest molem żelbetowym i znajduje się w Dzielnicy Uzdrowiskowej Kołobrzegu. Zlokalizowane jest na przedłużeniu ulicy Mickiewicza, przy sanatorium Bałtyk i bulwarze Jana Szymańskiego, w pobliżu Parku im. Stefana Żeromskiego (zdrojowego).

Pierwszy pomost, usytuowany przy sanatorium Strandschloß (Zamek Plażowy, Pałac Nadbrzeżny) został zbudowany w 1881. Była to konstrukcja drewniana, w kształcie litery T, mająca około stu metrów długości. Na jej końcu znajdowała się przystań dla małych żaglowców. Historyczne molo zostało zniszczone w czasie II wojny światowej.

Współcześnie istniejące molo zostało oficjalnie otwarte 19 czerwca 1971. Konstrukcja ma długość 220 metrów i szerokość 9 metrów, a pomost spacerowy znajduje się około 4,5 metra nad poziomem morza. Na końcu pomostu znajduje się dwupoziomowa głowica, która może być wykorzystana jako przystań dla małych statków wycieczkowych.

W 2014 przeprowadzono generalny remont obiektu wartości 3 mln zł (otwarcie nastąpiło 27 listopada 2014)^[1]. W trakcie remontu założono m.in. iluminację świetlną obiektu.

Molo w Kołobrzegu – iluminacja

***

19 czerwca 2006 roku

Portret Adele Bloch-Bauer I autorstwa austriackiego malarza Gustava Klimta został sprzedany za rekordowych 135 mln dolarów

Portret Adele Bloch-Bauer I, zwany też „Złotą Adelą”, jest uważany za jedno z najważniejszych dzieł Klimta i austriackiej secesji (secesji wiedeńskiej).

Podczas kampanii medialnej dotyczącej powrotu obrazów utraconych podczas Anschlussu, będących dziedzictwem Republiki Austrii, był czasami określany „ikoną” tożsamości kulturowej kraju.

Obraz przedstawia Adelę Bloch-Bauer (1881-1925), córkę dyrektora generalnego Wiener Bankverein, Moriza Bauera, w wieku około 26 lat.

Według doniesień prasowych obraz sprzedano w 2006 roku za rekordową cenę 135 milionów dolarów (106,7 mln euro), była to do tej pory najwyższa cena, jaką kiedykolwiek uzyskano za obraz. Nabywcą dla Neue Galerie New York na Manhattanie był amerykański przedsiębiorca Ronald Lauder.

Maria Altmann (1916-2011), siostrzenica Adeli Boch-Bauer i współdziedziczka obrazu, opisuje swoją ciotkę jako: „Cierpiącą, zawsze z bólem głowy, dymiącą jak parowóz, bardzo delikatną i ciemną. O natchnionej twarzy, pewną siebie, elegancką”

Wśród artystów, którzy byli wspierani przez parę, Gustav Klimt już od 1899 przyjaźnił się z Adelą Bloch-Bauer. W 1901 roku ukończył portret Judith I, pół akt figury biblijnej Judyty, do którego modelem była Adela Bloch-Bauer, a co nie było znane. W 1909 powstał obraz Judith II, do którego z dużym prawdopodobieństwem też pozowała Adela.

***

https://youtu.be/9FUl41rDE9Y

ROMANCING THE STONE (1984) FINAL FIGHT SCENE (HD) – Miłość, szmaragd i krokodyl

19 czerwca 1954 roku w Springfield, w stanie Missouri, przyszła na świat

Kathleen Turner – amerykańska aktorka, reżyserka i producentka filmowa oraz teatralna

W 1995 roku zajęła 73. miejsce na liście 100 Najseksowniejszych Gwiazd w Historii Filmu magazynu Empire.

Córka dorastającego w Chinach dyplomaty Allena Richarda Turnera, który przez cztery lata był więźniem Japończyków podczas II wojny światowej, podróżowała w dzieciństwie z ojcem obejmującym placówki na Kubie, w Wenezueli i Anglii. Kiedy jej ojciec zmarł z powodu zakrzepów krwi w naczyniach w 1972 r., rodzina (ma dwóch braci i siostrę) przeprowadziła się do Stanów Zjednoczonych.

Po ukończeniu szkoły średniej American School w Londynie w 1972, studiowała na wydziale teatru i dramatu w Central School of Speech and Drama. Uczęszczała także przez dwa lata na Missouri State University w Springfield. W 1977 r. ukończyła University of Maryland Baltimore County.

Grała na scenach studenckich i w awangardowych teatrach off-Broadwayu. W 1990 r. została laureatką nagrody Special Theatre World Award.

W 1979 r. otrzymała epizodyczną rolę Noli Aldrich w operze mydlanej NBC The Doctors. Miała za sobą kreacje teatralne w repertuarze szekspirowskim, gdy w 1981 r. zadebiutowała w mrocznym filmie Żar ciała (Body Heat) jako zmysłowa femme fatale emanująca erotyzmem, będąc jednocześnie aktorką w pełni świadomą konwencji. Rola roztargnionej autorki ckliwych romansów, która przeżywa nieprawdopodobną przygodę w awanturniczym melodramacie Miłość, szmaragd i krokodyl (Romancing the Stone, 1984) Roberta Zemeckisa z Michaelem Douglasem i postać morderczyni na usługach mafii u boku Jacka Nicholsona w brawurowym filmie Honor Prizzich (Prizzi’s Honor, 1985) Johna Hustona przyniosła jej nagrodę Złotego Globu.

Zdobytą pozycję gwiazdy kina utrwaliła nagrodą krytyków filmowych Los Angeles w filmie Zbrodnie namiętności (Crimes of Passion, 1984) Kena Russella, gdzie zagrała kobietę, która co wieczór odrzuca zwyczajność swego życia, aby przemienić się w wyzywającą prostytutkę. Natomiast za rolę kobiety, która przenosi się w lata 50., aby raz jeszcze przeżyć młodość w komedii Francisa Forda Coppoli Peggy Sue wyszła za mąż (Peggy Sue Got Married, 1986) z Nicolasem Cage zdobyła nominację do nagrody Oscara.

W 1985 roku ponownie spotkała się na planie filmowym z Michaelem Douglasem i tworzyła z nim mistrzowski duet podczas realizacji sequelu ich pierwszego filmu Klejnot Nilu (1985) i czarnej komedii Wojna państwa Rose (The War of the Roses, 1989) – jako para małżeńska, przechodząca od miłości do nienawiści.

Prywatnie nie ma szczęścia do mężczyzn. Była w związku z agentem Davidem Guc. W1984 roku poślubiła Jaya Weissa, z którym się rozwiodła w 2007. Mają córkę Rachel Ann Weiss (ur. 14 października 1987).

W 1992 r. zdiagnozowano u niej reumatoidalne zapalenie stawów, które wkrótce poważnie ograniczyło jej aktywność i na długie lata zahamowało karierę aktorską. Turner poddała się wykańczającej terapii sterydami.

W 2002 r. przyznała się, że ma problemy z alkoholem. Problemy te w pewnym stopniu były skutkiem ubocznym dokuczliwej choroby.

Ostatnio, dzięki postępowi medycyny choroba zaczęła ustępować, a aktorka ponownie pojawia się na ekranie.

The War of the Roses  (Wojna państwa Rose)

Źródło:    https://pl.wikipedia.org;    https://naekranie.pl;