Moja ulica brukowana, czyli … Dzień Brukarza i nie tylko …

Wtorek, 12 września – Światowy Dzień Zdrowia Jamy Ustnej, Święto Wojsk Lądowych,  Dzień Narodów Zjednoczonych dla Współpracy Południe-Południe, Dzień Brukarza

 

Światowy Dzień Zdrowia Jamy Ustnej

W myśl zasady: dobrego nigdy za wiele – święto to można obchodzić 2 razy w roku: 20 marca i właśnie dzisiaj – 12 września. A święto nie byle jakie, ma bowiem na celu uświadomienie, jak ważne jest dbanie o higienę jamy ustnej.

Święto Wojsk Lądowych

Święto okazałe jak i podmiot świętowania – Wojska Lądowe, będące największym rodzajem Sił Zbrojnych w naszym kraju.

O obu tych świętach, pisałam już w zeszłym roku –   (TUTAJ)

A w dniu dzisiejszym obchodzimy jeszcze Dzień Narodów Zjednoczonych dla Współpracy Południe-Południe oraz Dzień Brukarza.

 

Dzień Narodów Zjednoczonych dla Współpracy Południe-Południe

Święto obchodzone od 2011 roku ustanowiło Zgromadzenie Ogólne ONZ. Upamiętnia ono Plan Działania dla Promocji i Realizowania Współpracy Technicznej pomiędzy krajami rozwijającymi się przyjęty w Argentynie w 1978 roku. Współpraca krajów południowych dotyczy wielu kwestii: politycznych, gospodarczych, społecznych, kulturowych, środowiskowych i technicznych.

Dzień Brukarza

Na czym polega specyfika pracy brukarza? Zacznijmy od początku.

Brukiem nazywa się nawierzchnię ulicy, placu lub chodnika utwardzoną za pomocą układania na niej warstwy przylegających do siebie ściśle kamieni, kostek kamiennych, betonowych lub ceramicznych. Nawierzchnię układa się na odpowiednio przygotowanej podbudowie z tłucznia i piasku, które służą wyrównaniu podłoża i drenażowi wody opadowej. Bruk jest trwały, łatwy do demontażu czy naprawy. Początkowo termin bruk dotyczył głównie nawierzchni z nieregularnych ciosów kamiennych, z czasem zaczął być używany także dla nawierzchni z kostek kamiennych lub betonowych. Jeszcze wcześniej bardzo popularny był bruk z kamienia polnego tzw. kocie łby.

Bruk powstaje w wyniku  pracy brukarza. A brukarz – to brukarz. Nie istnieje inna nazwa tego zawodu. Praca brukarza odbywa się na wolnym (ale niekoniecznie świeżym) powietrzu – wynika to ze specyfiki tego zawodu. Ponieważ wszystkie roboty drogowe wykonywane są bezpośrednio na miejscu budowy to z tego względu praca przebiega w zmiennych warunkach pogodowych (najgorzej w marcu – jak w garncu). Szczególnie uciążliwa jest duża wilgotność powietrza i gruntu, zwłaszcza gdy pada deszcz. Praca wymaga częstego schylania, a nawet poruszania się na kolanach. Brukarz pracujący na wolnym powietrzu narażony jest latem na bezpośrednie działanie promieni słonecznych, a w okresie zimowym na mrozy.

Środowisko pracy przy robotach drogowych prowadzonych na większą skalę charakteryzuje się występowaniem dużej ilości maszyn budowlanych, będących w ciągłym ruchu – stąd duże ryzyko nieszczęśliwych wypadków. Ciężkie maszyny drogowe wytwarzają też duży hałas, który jest męczący. Można jednak stwierdzić, iż brukarz nie jest narażony na choroby zawodowe, ale za to częściej niż w innych zawodach mogą występować u niego zmiany reumatyczne.

Praca w zawodzie brukarza ma charakter zespołowy. Grupy robotników tworzą brygady, a w  związku z tym wymagana jest umiejętność współpracy i bezwzględnego podporządkowania się przełożonemu (brygadziście).

Kontakty pracowników na tym stanowisku z osobami trzecimi raczej nie występują. Przy dużych, kompleksowych robotach drogowych brukarze współpracują z operatorami maszyn budowlanych i drogowych (koparek, ładowarek, walców drogowych), taraniarzami lub z asfalciarzami, ale praca nie niesie ze sobą ryzyka konfliktów międzyludzkich.

Praca na tym stanowisku przebiega w stałych godzinach, w dzień. Brukarz przepracowuje dziennie około 8 godzin i nie jest wymagana praca w niedziele i święta. Ze względu na panujące w Polsce warunki klimatyczne, praca brukarza ma raczej charakter sezonowy. Roboty wykonywane są w tak zwanym sezonie budowlanym, trwającym od marca do listopada z czteromiesięcznym okresem urlopowym. Jeśli pozwalają na to warunki pogodowe (i brak środków na koncie brukarza), praca może odbywać się przez cały rok. Dotyczy to głównie napraw nawierzchni drogowych, chodników, zatok autobusowych itp.

Brukarz wykonuje czynności zrutynizowane, dlatego nie wymagane jest świadectwo ukończenia studiów wyższych z wysoką notą. Jest za to odpowiedzialny za wykonywaną pracę i powierzone mu narzędzia i urządzenia techniczne. Zawsze jednak może liczyć na wsparcie, ponieważ jest kierowany i kontrolowany przez swojego bezpośredniego przełożonego. Praca jest związana z wyjazdami poza miejsce zamieszkania.
Hmmm…. Brukarz to ma klawe życie…

Dzień Brukarza został ustanowiony w celu wzmocnienia świadomości społecznej związanej z pracą w zawodzie brukarza, wymagającej od fachowców starannego przygotowania, cierpliwości oraz wytrwałości w wykonywaniu codziennych obowiązków.

Jego celem jest zbudowanie jedności i solidarności w grupie zawodowej brukarzy, a także docenienie ich pracy.

Święto jest bardzo młode – zostało zainaugurowane przez firmę Polbruk w 2017 roku jako inicjatywa długofalowa, w ramach której w kolejnych latach będą organizowane cykliczne wydarzenia wspierające brukarzy w całej Polsce.

 

„Kocie łby”  Zuza Kryga

moja ulica brukowana
kocimi łbami – szaro, równo
turkocą koła furmanki
z rzadka samochód mknie

chodniczek z drobnej kosteczki
zdobiony granitu ściegiem
wiedzie w krainę dzieciństwa
w tajemny cudów świat

tarasy w „małpim gaju”
marmurowe schody donikąd
egzotyczne, tak bliskie drzewa
pociągów nagły świst

kołaczą w głowie wspomnienia
żal czasu, którego już nie ma
śpią kocie łby pod asfaltem
kamiennym twardym snem
Mam również swoją ulicę wspomnień, drogę z kocich łbów. Szkoda, że to już tak dawno było  🙁
Doskonale pamiętam kocie łby i odgłos furmanek z drewnianymi kołami po nich jeżdżących!

Brukarze znów układają kocie łby, by było jak dawniej – kamiennie…

 

 

 

Źródło:   https://pl.wikipedia.org;   http://mupolsztyn.praca.gov.pl;

Dodaj komentarz