Piątek, 27 października – Światowy Dzień Dziedzictwa Audiowizualnego
Thomas Bergersen – Remembrance
Światowy Dzień Dziedzictwa Audiowizualnego
Dzień obchodów nawiązuje do zaleceń UNESCO z 27 października 1980 dotyczących ochrony i zachowania ruchomych obrazów.
Celem obchodów jest uświadomienie społeczeństwa, że audiowizualizacja takich dokumentów jak filmy, programy radiowe i telewizyjne, nagrania audio oraz wideo, zawierające dokumentalne zapisy wydarzeń z XX i XXI wieku odwołują się bezpośrednio do oka i ucha, do wykształconych i niepiśmiennych ludzi, przekraczając tym samym granice języka i kultury. Dokumenty audiowizualne zmieniły społeczeństwo, stając się stałym i ważnym uzupełnieniem tradycyjnego dokumentu pisanego, który należy chronić przed utratą, jako integralną część tożsamości narodowej.
Początek zapisu obrazu i dźwięku stanowił przełom oraz przekroczenie granic jakie stanowił brak umiejętności czytania przez niektórych ludzi. Pierwsze nagrania to okres XX wieku. Taśmy nieodporne na działania warunków atmosferycznych, środków chemicznych, oraz naturalnych warunków użytkowania. Technologia poszła do przodu i dzisiejsze nośniki są zdecydowanie trwalsze, a nagrania posiadają zdecydowanie lepszą jakość.Wciąż jeszcze istnieje wiele materiałów, które nie zostały przeniesione na współczesne nośniki. Bardzo często zalegają w magazynach i piwnicach narażone na szkodliwe czynniki zewnętrzne, których wpływ sprawia, że mogą zostać bezpowrotnie utracone.
Dyrektor generalny UNESCO Irina Bokowa w swojej wypowiedzi z okazji IV Dnia Dziedzictwa Audiowizualnego (2010) stwierdziła, że:
„Ochrona światowego dziedzictwa audiowizualnego oznacza zachowanie naszej zbiorowej pamięci i zagwarantowanie, że uda się przekazać je następnym pokoleniom. Musimy rozumieć przeszłość, aby kształtować wspólną przyszłość, opartą na dialogu i porozumieniu”
UNESCO po raz pierwszy obchody Światowego Dnia Dziedzictwa Audiowizualnego zorganizowało w 2007 roku. Również Niemcy obchodziły wtedy święto po raz pierwszy ze znaczącym udziałem zbiorów Bundesarchiv powstałego w 1952 roku w Koblencji.
Polska przystąpiła do obchodów w 2008 roku. Z tej okazji Instytut Pamięci Narodowej zorganizował konferencję poświęconą roli fotografii w nowoczesnym archiwum. Od tamtej pory towarzyszą temu przedsięwzięciu różnego rodzaju wystawy, konferencje i wykłady, których głównym pomysłodawcą jest IPN. W 2010 Narodowy Instytut Audiowizualny zaprezentował nieznane dotąd zdjęcia Warszawy.
Światowy Dzień Dziedzictwa Audiowizualnego ma za zadanie przypomnieć o ochronie nagrań, które bardzo często mają bezcenną wartość historyczną. Przypomina, że istnieją metody konserwacji, zachowania i digitalizowania materiałów zapisanych na starych, nietrwałych nośnikach. Na całym świecie organizuje się w tym dniu wystawy archiwów, pokazy nagrań i materiałów filmowych sprzed lat. Audiowizualizacja zmieniła społeczeństwo, stając się uzupełnieniem tradycyjnego dokumentu pisanego, a z czasem spychając go na drugie miejsce. Ochrona światowego dziedzictwa audiowizualnego to nasz obowiązek, to zachowanie naszej pamięci i przekazanie następnym pokoleniom bogatego zbioru z przeszłości. Trzeba cały czas pamiętać, że przeszłość jest elementem teraźniejszości.
Źródło: https://pl.wikipedia.org; http://www.twojaeuropa.pl;