Poniedziałek, 4 marca –  Kaziuki, Dzień Walki z Prokrastynacją, Międzynarodowy Dzień Mistrza Gry

Wydarzyło się:

(1877) W Teatrze Wielkim w Moskwie odbyła się prapremiera baletu Jezioro łabędzie z muzyką Piotra Czajkowskiego

Urodzili się:

(1941) Kazimierz Grześkowiak – polski satyryk piosenkarz kompozytor i współtwórca kabaretu Silna Grupa pod Wezwaniem

(1947) Jan Garbarek – norweski saksofonista jazzowy pochodzenia polskiego

(1952) Umberto Tozzi – włoski piosenkarz muzyk i kompozytor

O tych świętach możecie przeczytać  (TUTAJ).

Również dzisiaj, jako że mamy pierwszy poniedziałek marca, świętujemy także

Światowy Dzień Tenisa

o którym możecie przeczytać  (TUTAJ) – w zeszłoroczny poniedziałek, przypadający 5 marca.

Jest to międzynarodowe święto obchodzone zawsze w pierwszy poniedziałek marca, ustanowione przez Międzynarodową Federację Tenisową.

***

4 marca 1877 roku

w Teatrze Wielkim w Moskwie odbyła się prapremiera baletu Jezioro łabędzie z muzyką Piotra Czajkowskiego

Jezioro łabędzie to skomponowany przez Piotra Czajkowskiego w 1876 roku balet klasyczny w czterech aktach. Autorami libretta byli Władimir Biegiczew i Wasilij Gelcer.

Prapremiera Jeziora łabędziego w choreografii Wentzela Reisingera miała miejsce w Teatrze Bolszoj w Moskwie 4 marca 1877, ale uznana została jako nieudana, dlatego przez kilkanaście lat balet nie zyskał zainteresowania innych teatrów.

Premiera petersburska, z librettem przerobionym przez Modesta Czajkowskiego (brata zmarłego kompozytora), w nowej redakcji muzycznej Riccarda Drigo, w słynnej choreografii Mariusa Petipy (akty I i III) i Lwa Iwanowa (akty II i IV), odbyła się 15 stycznia 1895. Dopiero ona odniosła sukces i stała się wzorcem dla wielu późniejszych choreografów, którzy przerabiali czasem libretto, zmieniali redakcję muzyczną partytury, dodawali nowe postacie, a także modyfikowali choreografię (zwłaszcza aktów Petipy), szanując jednak zwykle II akt autorstwa Lwa Iwanowa, uchodzący do dzisiaj za jedno z arcydzieł choreograficznych wszystkich czasów.

Polska premiera w choreografii Raffaele Grassiego według wersji petersburskiej odbyła się 30 grudnia 1900 w Teatrze Wielkim w Warszawie.

Swan Lake, Tchaikovsky – Dance of the Little Swans

***

4 marca 1941 w Ostrowie Wielkopolskim urodził się

Kazimierz Grześkowiak – polski satyryk, piosenkarz, kompozytor, współtwórca kabaretu Silna Grupa pod Wezwaniem

Kazimierz Grześkowiak – artysta estradowy, z wykształcenia filozof, był również pisarzem. Studiował na orientalistyce Uniwersytetu Jagiellońskiego i w Seminarium Duchownym w Poznaniu. Ukończył filozofię na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. W lubelskich lokalach wykonywał znane przeboje i utwory jazzowe. Próbował także sił w dziennikarstwie muzycznym. Współpracował z kabaretami studenckimi.

Bez powodzenia wystąpił na I i II Ogólnopolskim Festiwalu Piosenki i Piosenkarzy Studenckich, dopiero w V wydaniu konkursu zajął piąte miejsce. Poważny ogólnopolski debiut Grześkowiaka nastąpił w 1967 roku na festiwalu w Opolu, gdzie wykonał autorską piosenkę „Czy już mnie nie kochasz?”. Rok później zdobył Grand Prix VI Krajowego Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu  za piosenkę „Odmieniec” z własnymi słowami i muzyką Katarzyny Gärtner. W 1970 Nagrodę Telewizji Polskiej za piosenkę To je moje. Z Katarzyną Gärtner współpracował również przy Mszy beatowej.

Od 1969 roku był związany z Silną Grupą pod Wezwaniem, z którą wystąpił podczas otwarcia Mistrzostw Świata w Piłce Nożnej w 1974 roku w Niemczech.

Do najbardziej znanych utworów jego autorstwa należą: Odmieniec, Panny z Cicibora, Chłop żywemu nie przepuści, W południe, To je moje. Grześkowiak mawiał, że do śpiewania zainspirował go Jędrzej Wowro, świątkarz beskidzki. Jego pamięci dedykowana była piosenka Salonowy świątek.

Zagrał w filmie Rzeczpospolita babska i do tego filmu skomponował piosenkę Była wojna. Do filmu Milion za Laurę napisał (a także wykonał) piosenkę Kawalerskie noce.

Zmarł na atak serca 12 stycznia 1999 w Lublinie. Miał 58 lat.

Kazimierz Grześkowiak – „Chłop żywemu nie przepuści” – Opole 79

***

4 marca 1947 w Mysen w Norwegii urodził się

Jan Garbarek – norweski saksofonista jazzowy pochodzenia polskiego

To jeden z najbardziej znanych współczesnych muzyków jazzowych na świecie, uważany za ojca skandynawskiej sceny jazzowej.

Grę na saksofonie rozpoczął w wieku czternastu lat po usłyszeniu w radiu muzyki Johna Coltrane’a. Jego pierwszą płytą wydaną przez monachijski ECM (w którym wydał niemal wszystkie albumy) była nagrana w 1970 roku wspólnie z gitarzystą Terjem Rypdalem, basistą Arildem Andersenem oraz perkusistą Jonem Cristensenem – Afric Pepperbird, na której usłyszeć można pewne elementy muzyki afrykańskiej.

W latach 70. występował głównie wspólnie z pianistą Keithem Jarrettem, basistą Palle Danielssonem oraz Jonem Cristensenem jako tzw. Kwartet Europejski.

Od lat ’80 XX w. można zauważyć w twórczości Garbarka coraz wyraźniejsze wpływy muzyki etnicznej z różnych stron świata: skandynawskiej, pakistańskiej, indyjskiej czy też arabskiej.

Z sukcesem spotkała się jego współpraca z brytyjskim, męskim kwartetem wokalnym The Hilliard Ensemble. Wspólnie nagrali trzy płyty: Officium – 1993, Mnemosyne – 1998, oraz Officium Novum – 2010, na których zawarte zostały niepowtarzalne opracowania kilkusetletnich pieśni liturgicznych. Kwartet wykonuje głównie muzykę średniowieczną, m.in. chorał gregoriański, saksofon Garbarka jest piątym głosem.

Ojciec Garbarka jest Polakiem z pochodzenia, podczas wojny przebywał w obozie jenieckim. Wśród miast, które pojawiają się w jego opowieściach rodzinnych, znajdują się Jasło i Krosno. Jan sobiście nie czuje w sobie nic z Polaka.

Piosenkarka i kompozytorka Anja Garbarek jest jego córką.

***

4 marca 1952 w Turynie

Umberto Tozzi – włoski piosenkarz, muzyk i kompozytor

Karierę muzyczną rozpoczął w 1968 roku, wstępując w wieku 16 lat w zespole Off Sound. W 1974 roku wylansował swój pierwszy przebój „Un Corpo un 'Anima”, który pochodził z debiutanckiego albumu Donna Amante Mia (1976). W 1977 roku stał się rozpoznawalny dzięki wydaniu singla „Ti amo”, z którym 12 września 1977 w Amfiteatrze w Weronie wygrał XIV Festivalbar. Utwór został później przetłumaczony na wiele języków.

W 1987 roku wygrał Festiwal Piosenki Włoskiej w San Remo, wykonując wspólnie z Giannim Morandim i Enrico Ruggerim utwór „Si può dare di più”. W tym samym roku reprezentował Włochy w 32. Konkursie Piosenki Eurowizji z utworem „Gente di mare”, z którym zajął trzecie miejsce w finale. W 1988 roku wydał album koncertowy, zatytułowany Royal Albert Hall, na którym znalazł się zapis dźwiękowy jego koncertu na londyńskiej scenie Royal Albert Hall.

W 2013 roku jego wersja przeboju „Gloria”, śpiewana w oryginalnej włoskiej wersji, została umieszczona przez Martina Scorsese na, nominowanym w 2014 roku do Oscara, soundtracku Wilk z Wall Street.

Umberto Tozzi – Ti amo (1977)

Źródło:   https://pl.wikipedia.org;  https://culture.p;