Niedziela, 19 maja – Dzień Mycia Samochodów, Dzień Dobrych Uczynków, Ogólnopolski Dzień Bliźniąt, Światowy Dzień Whisky, Światowy Dzień Pamięci o Zmarłych na AIDS
Wydarzyło się:
(1536) Anna Boleyn, druga żona króla Anglii Henryka VIII Tudora, została ścięta za romans ze śpiewakiem Markiem Smeatonem
(1962) Podczas imprezy z okazji zbliżających się 45. urodzin prezydenta Johna F. Kennedy’ego odbywającej się w Madison Square Garden w Nowym Jorku, Marilyn Monroe wykonała dedykowany mu utwór Happy Birthday to You
Urodzili się:
(1948) Grace Jones – jamajska piosenkarka, aktorka i modelka
Dzisiejsze święta nietypowe to:
Dzień Mycia Samochodów
Dzień Dobrych Uczynków
Ogólnopolski Dzień Bliźniąt
Światowy Dzień Whisky
Ich opis znajdziecie (TUTAJ) .
Natomiast
Światowy Dzień Pamięci o Zmarłych na AIDS
znajdziecie (TUTAJ) .
A co jeszcze kiedyś miało miejsce w tym właśnie dniu?
***
19 maja 1536 w Londynie
Anna Boleyn, druga żona króla Anglii Henryka VIII Tudora, została ścięta za romans ze śpiewakiem Markiem Smeatonem
23 maja 1533 Tomasz Cranmer uznał poprzednie małżeństwo króla Henryka VIII z Katarzyną Aragońską za nieważne i niebyłe. W pięć dni później, 28 maja 1533, małżeństwo króla z Anną Boleyn uznał za legalne i ważne.
Ale ślub Henryka VIII Tudora z Anną Boleyn odbył się w tajemnicy dużo wcześniej, bo 25 stycznia 1533 w Londynie. Anna była już wtedy w ciąży.
Henryk VIII ożenił się z Anną z miłości. Gdy jednak nie urodziła mu syna, lecz córkę (późniejszą Elżbietę I), a kolejnych dzieci nie donosiła, rozczarował się.
Niewątpliwie była jego wielką miłością, ale odkąd ją poznał, do momentu ślubu minęło 7 lat i chociaż w powszechnej opinii była niezwykle pociągająca, to przez 3 lata małżeństwa Henryk uwolnił się spod uroku Anny, do czego przyczynił się też jej trudny i wybuchowy charakter oraz nowa miłość króla.
Twierdził, że ożenił się „uwiedziony czarami”, a w końcu oskarżył żonę o liczne romanse i spisek. Ofiarą tego przekonania padł nadworny muzyk (śpiewał oraz grał na lutni i organach) i ulubieniec Anny – Mark Smeaton. Został stracony dwa dni wcześniej, oskarżony o zdradę stanu i romans z królową Anną Boleyn.
„Przybyłam tutaj, by pokornie oddać się prawu, które wydało na mnie wyrok. Winami mymi nie obciążam nikogo. Zna je Pan Bóg i on mnie osądzi. Duszę powierzam Jezusowi Chrystusowi” – powiedziała na szafocie w twierdzy Tower Anna Boleyn, druga żona króla Anglii Henryka VIII. Uklękła, damy dworu zdjęły jej z głowy stroik, a kat jednym cięciem miecza pozbawił ją głowy.
Do końca twierdziła, że jest niewinna.
***
19 maja 1962 roku w Nowym Jorku,
podczas imprezy z okazji zbliżających się 45. urodzin prezydenta Johna F. Kennedy’ego odbywającej się w Madison Square Garden – Marilyn Monroe wykonała dedykowany mu utwór Happy Birthday to You
Dziś mija 57 lat odkąd chyba najsłynniejsza blondynka wszech czasów zaśpiewała własną wersję urodzinowego przeboju „Happy Birthday” z okazji 45. urodzin prezydenta Kennedy’ego. Impreza urodzinowa JFK odbyła się 19 maja 1962 roku w nowojorskiej hali widowiskowej Madison Square Garden.
Marilyn Monroe wystąpiła w bardzo obcisłej sukni z cekinami projektu Jeana Louisa i przy aplauzie 15 tys. osób wykonała zmysłowym głosem piosenkę, wplatając w jej oryginalny tekst słowa „Happy Birthday Mr. President” i podziękowania dla Kennedy’ego za trud i zwycięstwa. „Teraz, kiedy tak niewymownie słodka i śliczna dziewczyna zaśpiewała mi »Happy Birthday«, mogę się już wycofać z polityki” – komentował John Kennedy. Trzy miesiące później aktorkę znaleziono martwą w jej domu w Los Angeles. Zmarła na skutek przedawkowania środków nasennych.
https://youtu.be/EqolSvoWNck
Marilyn Monroe – Happy Birthday Mr. President
***
19 maja 1948 w Spanish Town przyszła na świat
Grace Jones – jamajska piosenkarka, aktorka i modelka
Beverly Grace Jones, właściwie Grace Mendoza to ikona światowej popkultury lat 70. i 80., kojarzona z oryginalnym stylem i wyrafinowanym smakiem, symbol nocnego życia Nowego Jorku.
Jej największe przeboje to „I’ve Seen That Face Before (Libertango)”, „Slave to the Rhythm” i „Private Life”, a najpopularniejszymi płytami są Nightclubbing, Slave to the Rhythm i Island Life. Artystka słynie ze swego oryginalnego, androgynicznego wizerunku. Jest podziwiana za wizualną stronę występów i szatę graficzną okładek swoich albumów. Jej styl od wielu lat służy jako inspiracja dla innych artystów, m.in. Annie Lennox i Lady Gaga.
Przyszła na świat w Spanish Town na Jamajce jako trzecie z siedmiorga dzieci Marjorie Nell (z domu Williams) i Roberta Winstona Jonesa, lokalnego polityka i duchownego Kościoła Apostolskiego. W 1962 roku wraz z rodziną przeprowadziła się na Wschodnie Wybrzeże Stanów Zjednoczonych, gdzie jej ojciec pracował jako robotnik rolny, dopóki duchowe doświadczenie podczas nieudanej próby samobójczej zainspirowało go do zostania pastorem zielonoświątkowym.
Kiedy miała 13 lat, jej rodzina osiedliła się w Lyncourt w Salina, gdzie w 1956 jej ojciec ustanowił swoją własną posługę w Kościele Apostolskim Jezusa Chrystusa. Uczyła się na wydziale języka hiszpańskiego w Onondaga Community College w Syracuse, w stanie Nowy Jork. Z czasem Jones zaczęła buntować się przeciwko rodzicom i ich religii; zaczęła nosić makijaż, pić alkohol i wraz z bratem odwiedzać gejowskie kluby. W college’u brała także lekcje teatralne, a nauczycielka dramatu przekonała ją, by dołączyła do niej podczas letniej trasy w Filadelfii, gdzie mieszkając w komunach hippisowskich, zarabiała jako tancerka go-go, używając LSD i innych narkotyków. Podjęła następnie pracę jako szwaczka.
Mając 18 lat przeprowadziła się do Nowego Jorku i rozpoczęła karierę jako modelka z agencją Wilhelmina Modelling. Amerykańska agencja modelek, dla której pracowała, wysłała ją do Europy, uznając, że jej uroda jest zbyt ostra jak na amerykańskie gusta. Jej kariera rozpoczęła się na wybiegach w Paryżu, gdzie pracowała dla najwybitniejszych projektantów mody i stylistów, m.in.: Lagerfelda, Versace i Saint-Laurenta. Pojawiła się na okładkach francuskich wydań magazynów mody Elle czy Vogue oraz Stern dla Helmuta Newtona, Hansa Feurera i Guya Bourdina. Dzieliła paryski apartament z Jerry Hall i Jessicą Lange. W 1973 Jones trafiła na okładkę albumu Billy’ego Paula Ebony Woman.
Po powrocie do USA stała się jedną z barwniejszych postaci klubu Studio 54 w Nowym Jorku. Została muzą Andy’ego Warhola, który, zafascynowany jej urodą, wykonał wiele z jej słynnych fotografii. W sierpniu 1978 jej zdjęcia trafiły do włoskiej edycji magazynu „Playboy”.
W 1977 roku podpisała kontrakt płytowy z wytwórnią Island Records i nagrała swój debiutancki album Portfolio.
Karierę aktorską Jones rozpoczynała od występów w niskobudżetowych produkcjach: amerykańskim kryminale Ossie Davisa Gordon’s War (1973) u boku Paula Winfielda jako Mary, komedii francuskiej Attention les yeux! (1976) z Claude Brasseurem, Maurice Baquetem i Danielem Auteuilem oraz bardzo kontrowersyjnym programie rozrywkowym Stryx (1978), emitowanym we włoskiej telewizji u boku Amandy Lear i Patty Pravo.
Wkrótce porzuciła wygląd królowej dyskoteki na rzecz charakterystycznej kanciastej fryzury, która stała się na wiele lat jej znakiem firmowym. Wystylizowana przez ówczesnego partnera, francuskiego kreatora mody Jean-Paula Goude, była prowokująca i ambiwalentna seksualnie. Za ostry image odwołujący się do estetyki zaczerpniętej z klubów sadomasochistycznych i androgyniczny wizerunek została obwołana „królową gejowskiego disco”.
Na początku lat 80. zaczęła nagrywać muzykę nowofalową i funkową, wówczas też odnosiła największe muzyczne sukcesy. Podczas programu telewizyjnego spoliczkowała na wizji prezentera Russella Harty’ego, twierdząc, że ją ignoruje. Wydarzenie to zostało wiele lat później uznane za jedno z najbardziej szokujących w historii angielskiej telewizji.
W 1981 roku nagrała album Nightclubbing, który zawierał covery piosenek takich wykonawców jak Iggy Pop, Flash and the Pan czy The Police. Album stał się dużym sukcesem, a singel „I’ve Seen That Face Before (Libertango)” stał się sztandarowym hitem Jones, a utwór został wykorzystany przez Romana Polańskiego do filmu Frantic (1988) z Harrisonem Fordem.
Pierwszą dużą rolę aktorską w hollywoodzkiej produkcji otrzymała w 1984 roku w filmie Conan Niszczyciel z odtwarzającym rolę tytułową Arnoldem Schwarzeneggerem. Za tę kreację agresywnej amazonki wojowniczki Zuli – ostatniej przedstawicielki ginącego plemienia została nominowana do nagrody filmowej Saturn.
W 1985 roku Jones wcieliła się w postać niepokojącej, demonicznej May Day w czternastym z kolei oficjalnym filmie z cyklu o Jamesie Bondzie – Zabójczy widok u boku Rogera Moore’a.
W latach 90. ograniczyła działalność muzyczną. Zagrała w pięciu filmach, w tym m.in. w komedii romantycznej Bumerang (1992) z Eddie’m Murphy.
W roku 2006 artystka pierwszy raz w swojej karierze wystąpiła w Polsce. Było to 3 lutego w Sali Kongresowej w Warszawie. W 2008 roku, po 19 latach przerwy, piosenkarka powróciła na scenę albumem Hurricane. W tym samym roku wyruszyła w trasę The Hurricane Tour, która okazała się sukcesem. 26 kwietnia 2010 wokalistka dała koncert w londyńskim Royal Albert Hall. Występ ten zyskał pozytywne opinie krytyków
Na przełomie lat 70. i 80. była związana z francuskim stylistą Jean-Paulem Goude, z którym ma syna Paulo. W latach 1983-1986 była w nieformalnym związku z Dolphem Lundgrenem. W latach 1996-2004 jej mężem był Atila Altaunbay. Miała także romans z modelką Janice Dickinson. Jest biseksualistką. W latach 1990-2007 była związana z duńskim aktorem, kaskaderem, kulturystą i strongmanem Svenem-Ole Thorsenem
Grace Jones – I’ve Seen That Face Before (Libertango)
Źródło: https://pl.wikipedia.org; http://wyborcza.pl;