Gdybym nie wierzyła, że mogę odbyć taki rejs, nie znalazłabym się na pokładzie MAZURKA, czyli … Pierwsza Dama światowego jachtingu

Środa, 20 marca – Dzień Bez Mięsa, Międzynarodowy Dzień Astrologii, Międzynarodowy Dzień Frankofonii, Międzynarodowy Dzień Szczęścia, Międzynarodowy Dzień Wróbla, Dzień Języka Francuskiego, Światowy Dzień Pracy Socjalnej

Wydarzyło się:

(1969) Na Gibraltarze John Lennon poślubił Yoko Ono

(1978) Krystyna Chojnowska-Liskiewicz jako pierwsza kobieta opłynęła samotnie jachtem Ziemię

Urodzili się:

(1958) Holly Hunter – amerykańska aktorka i producentka filmowa

 

Dzień Bez Mięsa

Międzynarodowy Dzień Astrologii

Międzynarodowy Dzień Frankofonii

Międzynarodowy Dzień Szczęścia

Międzynarodowy Dzień Wróbla

Dzień Języka Francuskiego

Światowy Dzień Pracy Socjalnej

 

O wszystkich tych świętach pisałam  (TUTAJ) .

 

A  dzisiaj, to jest 20 marca, możemy już mówić o wiośnie. Ale o wiośnie astronomicznej. Za to od jutra – ach! – od jutra już wiosna, i tylko wiosna… Nie tylko kalendarzowa ale prawdziwa, z kwiatami, ptakami i słońcem!

I tak aż do 31 czerwca! No bo potem, to już – LATO!

 

 

Chris-Wonderful-Spring-my-free-mp3s.com-.mp3

 

***

21 marca 1978 roku

Krystyna Chojnowska-Liskiewicz jako pierwsza kobieta opłynęła samotnie jachtem Ziemię

Krystyna Chojnowska-Liskiewicz urodzona 15 lipca 1936 w Warszawie, to polska inżynier budowy okrętów i jachtowy kapitan żeglugi wielkiej. Jest pierwszą kobietą na świecie, która samotnie opłynęła dookoła Ziemię.

„Szkołę życia” otrzymała jeszcze jako dziecko, podczas II wojny światowej w Warszawie.
Wyrzucona z włączonego do getta domu, rodzina Chojnowskich po latach wojennej tułaczki pozbierała się w Ostródzie na tzw. Ziemiach Odzyskanych.

Tu mała Krystyna dorastała, pobierała nauki i zaprzyjaźniła się z oddalonym o 50 m od domu jeziorem. Nauka w szkole podstawowej, potem w średniej i równocześnie w muzycznej, w klasie fortepianu, urozmaicana była wypadami z ojcem nad jezioro, wyremontowanym własnym sumptem kajakiem.

Zafascynowana wodą, porzuciła muzykę i rozpoczęła zgłębiać tajniki żeglowania, na początku za pośrednictwem periodyku „Morze”. Po ukończeniu szkoły średniej, nie miała wątpliwości, co
pragnie w życiu robić. Rozpoczęła studia na Wydziale Budowy Okrętów Politechniki Gdańskiej. Z dyplomem inżyniera budowy okrętów podjęła pracę w Biurze Projektów Stoczni Gdańskiej. Pracując w męskim zespole, wiedzą i doświadczeniem dorównywała kolegom, obalając będący w powszechnym obiegu mit „blondynki”.

 

 

Żeglarstwo z zainteresowania przerodziło się w pasję. Zdobywała kolejne stopnie wtajemniczenia morskiego, by osiągnąć najwyższy – kapitana żeglugi wielkiej jachtowej.

Nadszedł czas pierwszych wypraw. Z kobiecą załogą, na klubowym jachcie Szmaragd, ruszyła na Bałtyk, a następnie na trudne Morze Północne. Zwycięsko wychodząc z potyczek z kaprysami pogody i awaryjnością sprzętu, żeglarka zyskała uznanie środowiska i kiedy w Polskim Związku Żeglarskim pojawił się pomysł podjęcia ryzyka opłynięcia kuli ziemskiej przez kobietę, zaproponowano to najlepszej – kapitan Krystynie Chojnowskiej-Liskiewicz. To prestiżowe przedsięwzięcie finansowane było przez Polski Związek Żeglarstwa, przy bezwzględnym warunku – musi się udać! Gwarancję sukcesu zapewniała właśnie pani Krystyna.

 

 

Projektowaniem jachtu zajął się Kierownik Biura Projektowego Stoczni Jachtowej, mąż żeglarki – inż. Wacław Liskiewicz a realizacją zadania – Stocznia Jachtowa im. J. Conrada Korzeniowskiego w Gdańsku. Do pracy przystąpił zespół doświadczonych fachowców, a pani kapitan zajęła się sporządzeniem spisu rzeczy i produktów niezbędnych w czasie planowanego rejsu. Po 6 miesiącach jacht zwodowano nadając mu imię Mazurek. Ze względu na układy wiatrów pasatowych, Mazurka przetransportowano drogą morską do Las Palmas, stąd żeglarka wyruszyła w podróż dookoła świata.

 

 

Podczas trwającego dwa lata, zakończonego 20 marca 1978 roku rejsu, Krystyna Chojnowska Liskiewicz pokonała samotnie 28.696 mil morskich, co zajęło jej 356 dni.

Salutem armatnim witało Las Palmas Krystynę Chojnowską-Liskiewicz, gdy 21 kwietnia o godz. 9.30 czasu lokalnego MAZUREK wchodził do tego portu, z którego ponad dwa lata temu polska żeglarka jako pierwsza kobieta wystartowała do samotnego rejsu wokół ziemskiego globu.

Zgotowano jej godne tego wyczynu powitanie. Na nabrzeżu basenu jachtowego Royal Club Nautico de Gran Canaria, do którego MAZUREK wpłynął w honorowej asyście jachtów, motorówek i holowników, oczekiwał Polkę tłum ludzi, przedstawiciele prasy, radia i telewizji z całego świata, wśród których nie zabrakło również polskich dziennikarzy.

 

 

Witał ją ambasador PRL w Madrycie Eugeniusz Noworyta wraz z konsulem generalnym Grzegorzem Czaplickim, sekretarz generalny PZŻ Stanisław Tołwiński, przedstawiciele władz miejscowych z gubernatorem prowincji Las Palmas i burmistrzem miasta. A przede wszystkim – mąż żeglarki, Wacław Liskiewicz, któremu już dwa dni wcześniej udało się spotkać żonę gdzieś pod Teneryfą, gdy wypłynął jej naprzeciw wypożyczoną od miejscowych żeglarzy motorówką.

Za Rejs Roku 1978 otrzymała Srebrny Sekstant a Super Kolosa – za całokształt osiągnięć. Była też odznaczona Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski i Złotym Medalem „Za Wybitne Osiągnięcia Sportowe”.

 

DUET – historia Krystyny i Wacława Liskiewiczów

 

***

 50 lata temu, dokładnie 20 marca 1969 roku

na Gibraltarze John Lennon poślubił Yoko Ono

Yoko Ono i John Lennon – pobrali się na Gibraltarze, bo jak powiedział John: „Jest brytyjski, przyjazny i cichy. Próbowaliśmy wziąć ślub w brytyjskich ambasadach w Niemczech i Francji, ale wymagano od nas, żebyśmy wcześniej kilka tygodni mieszkali w tych krajach”. Przylecieli tam 20 marca o 8.30 rano, o 9.00 złożyli przysięgę i wyjechali. Po czym od razu poszli do łóżka.

 

Była to słynna akcja Bed-in for Peace. Yoko i John, w białych ubraniach, przez tydzień leżeli w łóżku w amsterdamskim hotelu, protestując przeciwko wojnie w Wietnamie. W maju powtórzyli to w Montrealu i tam nagrali słynną piosenkę „Give Peace a Chance”, która stała się hymnem pacyfistów na całym świecie. Inspiracją było pytanie dziennikarza o cel happeningu. John odpowiedział: „Wszystko, co chcemy powiedzieć, to: dajcie pokojowi szansę”. W listopadzie wydał z żoną „Wedding Album”. Zawierał tylko dwa utwory. Pierwszy „John i Yoko” był nagraniem ich rozmowy telefonicznej, drugi „Amsterdam” – zapisem rozmów i wywiadów zarejestrowanych podczas obu akcji Bed-in for Peace.

 

The Beatles – The Ballad Of John And Yoko

 

***

20 marca 1958 roku w Conyers w stanie Georgia, przyszła na świat

Holly Hunter – amerykańska aktorka i producentka filmowa

zdobywczyni Oscara za rolę pierwszoplanową w filmie Fortepian (1993).

Holly Hunter urodziła się w stanie Georgia, jako córka Opal Marguerite, gospodyni domowej i Charlesa Edwina Huntera, rolnika i producenta sprzętu sportowego. Hunter uzyskała dyplom wydziału dramatycznego na Carnegie Mellon University w Pittsburghu, po czym przeniosła się do Nowego Jorku, gdzie wynajmowała mieszkanie wraz z aktorką Frances McDormand. Swoją szansę otrzymała, gdy wraz z dramaturg Beth Henley zostały uwięzione w windzie. Henley obsadziła aktorkę w swojej sztuce Zbrodnie serca oraz The Miss Firecracker Contest.

Gdy w 1982 roku przeniosła się do Los Angeles, zamieszkała w wspólnym domu wraz z grupą osób, do której należeli Frances McDormand, reżyser Sam Raimi oraz Joel i Ethan Coenowie.

 

 

Hunter na ekranie zadebiutowała w 1981 roku w horrorze Podpalenie (The Burning). Po przeprowadzce do Los Angeles Hunter pojawiła się w filmach telewizyjnych, po czym przyjęła drugoplanową rolę w filmie Szybka zmiana (Swing Shift, 1984). W tym samym roku po raz pierwszy pojawiła się w filmie braci Coen Śmiertelnie proste (Blood Simple), gdzie użyczyła głosu sekretarce Helene Trend. Sukces przyszedł wraz z rokiem 1987, kiedy Hunter zagrała w filmie Telepasja (Broadcast News), za który otrzymała pierwszą nominację do Oscara dla najlepszej aktorki pierwszoplanowej oraz Srebrnego Niedźwiedzia na Festiwalu Filmowym w Berlinie. Następnie aktorka wystąpiła w filmie Miss fajerwerków (Miss Firecracker, 1989) u boku Mary Steenburgen i Tima Robbinsa oraz przyjęła propozycję Stevena Spielberga do udziału w ostatnim filmie z Audrey Hepburn w obsadzie, Na zawsze (Always, 1989). W tym samym roku aktorka wystąpiła w telewizyjnym filmie Bez wyroku (Roe vs. Wade), za który otrzymała nagrodę Emmy oraz nominację do Złotego Globu.

 

 

Rok 1993 przyniósł aktorce role w filmach: Fortepian (The Piano) w reżyserii Jane Campion oraz w Firmie (The Firm) Sydneya Pollacka. Za rolę w tych filmach aktorka otrzymała dwie nominacje do Oscara w jednym roku w dwóch kategoriach: najlepsza aktorka pierwszoplanowa (za Fortepian) i najlepsza aktorka drugoplanowa (za Firmę). Rola niemej Ady McGrath, wychowującej samotnie córkę Florę (Anna Paquin), wydanej za mąż korespondencyjnie za Alisdaira Stewarta (Sam Neill), w filmie Fortepian przyniosła aktorce Oscara, nagrodę BAFTA, Złoty Glob oraz Złotą Palmę dla najlepszej aktorki podczas Festiwalu Filmowego w Cannes. Drugoplanowa rola Tammy Hemphill w adaptacji powieści Johna Grishama Firma, przyniosła aktorce nominację do Oscara oraz do nagrody BAFTA.

 

 

Następnie aktorka zagrała w thrillerze Psychopata (Copycat, 1995), gdzie wystąpiła u boku Sigourney Weaver i Dermota Mulroneya. Po roli w filmie Wakacje w domu (Home for the Holidays, 1995) w reżyserii Jodie Foster, aktorka pojawiła się w filmie Danny’ego Boyle’a Życie mniej zwyczajne (A Life Less Ordinary, 1997), gdzie grała u boku Ewana McGregora oraz Cameron Diaz. W 2000 roku Hunter występuje w filmie braci Coen Bracie, gdzie jesteś? (O Brother, Where Art Thou?). U boku Susan Sarandon i Dustina Hoffmana grała w filmie Mila księżycowego światła (Moonlight Mile, 2002), by następnie wyprodukować film Catherine Hardwicke Trzynastka (thirteen, 2003), w którym zagrała drugoplanową rolę matki trzynastoletniej Tracy (Evan Rachel Wood). Hunter za swoją rolę otrzymuje nominację do Oscara dla najlepszej aktorki drugoplanowej.

 

 

W 2004 roku Hunter użyczyła głosu Elastynie w filmie animowanym studia Pixar Iniemamocni (The Incredibles). W 2005 roku aktorka występuje w filmie Ciało za milion (The Big White), gdzie wcielała się w postać żony Robina Williamsa. Od 2007 roku, Hunter występuje w serialu dramatycznym stacji TNT Ocalić Grace (Saving Grace), gdzie wciela się w postać kontrowersyjnej detektyw Grace Hanadarko. Za rolę w tym serialu Hunter otrzymuje nominacje do nagrody Emmy, Złotego Globu oraz nagrody Gildii Aktorów Filmowych.

Przez wiele lat Hunter żyła w związku z aktorem Arlissem Howardem. Od 20 maja 1995 do rozwodu w dniu 21 grudnia 2001 jej mężem był polski operator Janusz Kamiński. Od 2001 roku jest w związku z amerykańskim aktorem Gordonem MacDonaldem. W styczniu 2006 roku, rzecznik Hunter ogłosił, iż aktorka urodziła bliźnięta.

 

The Piano Beach Scene – The Heart Asks Pleasure First

 

 

 

 

Źródło:  https://pl.wikipedia.org;  http://naszemiasto.pl;   https://zagle.se.pl;   https://www.gala.pl;  

Dodaj komentarz