Wtorek, 12 lutego – Światowy Dzień Darwina, Międzynarodowy Dzień Dzieci-Żołnierzy, Ogólnopolski Dzień Pisania Piórem

Urodzili się:

(1943) Wacław Kisielewski – polski pianista członek duetu Marek i Wacek

(1944) Claudia Mori – włoska aktorka, piosenkarka

(1953) Jan Kidawa-Błoński – polski reżyser scenarzysta i producent filmowy

(1957) Małgorzata Domagalik – polska dziennikarka publicystka i pisarka

O świętach tych pisałam  (TUTAJ)  .

A dzisiaj przypomnijmy sobie osoby, które akurat w tym dniu się „kiedyś” urodziły.

I tak:

12 lutego 1943 w Warszawie, urodził się

Wacław Kisielewski – polski pianista i kompozytor

Był synem Stefana Kisielewskiego (polski prozaik, publicysta Kisiel) i bratem Jerzego Kisielewskiego (dziennikarz radiowy i telewizyjny). Przez pewien czas był związany z Krystyną Mazurówną o czym pisałam (TUTAJ).

Wspólnie z Markiem Tomaszewskim współtworzył duet fortepianowy Marek i Wacek. Obaj poznali się, mając 18 lat, razem studiowali w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Warszawie. Duet opracował adaptacje licznych tematów rozrywkowych i utworów muzyki poważnej. W 1966 zagrał główną rolę w filmie Tandem Stanisława Kokesza.

W 1967 ukończył warszawską Wyższą Szkołę Muzyczną w klasie prof. Zbigniewa Drzewieckiego.

Jak pisze Lucjan Kydryński w swej książce Marek i Wacek – historia prawdziwa, w środę 9 lipca 1986 r. Wacław z partnerką Magdą i zaprzyjaźnionym kierowcą został zaproszony przez znajomego Grzegorza Gąskiewicza do daczy pod Wyszkowem. Po obiedzie z alkoholem Gąskiewicz namówił Kisielewskiego na samochodową wycieczkę nad pobliską rzekę. Po odpoczynku nad rzeką skłonił pianistę, by ten zasiadł za kierownicą jego saaba i kierował się w kierunku daczy. Kisielewski spełnił prośbę znajomego, jednak jechał „zbyt powoli i ostrożnie”, przez co gospodarz zdecydował, że ostatni fragment drogi pokona osobiście. Chcąc zaimponować możliwościami nowego samochodu, ruszył na tyle ostro, że saab przewrócił się na zakręcie przy prędkości około 120 km/h i koziołkował. Kisielewski wypadł przez przednią szybę auta i stracił przytomność. Pomimo szybkiego przyjazdu wezwanej przez jednego z okolicznych mieszkańców karetki, stan artysty był na tyle ciężki, że nie była możliwa dłuższa podróż, jak tylko do szpitala w Wyszkowie. Nie doszedł także do skutku planowany na drugi dzień transport chorego helikopterem do najlepszej kliniki w RFN. Przeprowadzona w czwartek 10 lipca trepanacja czaszki uświadomiła lekarzom, że stan Kisielewskiego jest beznadziejny. Doznał on złamania podstawy czaszki, stłuczenia pnia mózgu i innych obrażeń. Muzyk nie odzyskał przytomności i zmarł w sobotę 12 lipca, o godz. 10.20.

Wiadomość o śmierci Wacka podała cała polska prasa, telewizja i radio, także niemal wszystkie media w RFN, Austrii i Szwajcarii. Na pogrzeb Polaka przyjechali przedstawiciele koncernów EMI i Yamaha. Pogrzeb odbył się 17 lipca.

Idącym za trumną towarzyszyły dźwięki Allegretta z VII Symfonii Beethovena, a nad grobem odtworzono stworzony przez Marka Tomaszewskiego utwór Rytm czasu. Krótką mowę pożegnalną wygłosił przyjaciel duetu Marek i Wacek – Lucjan Kydryński, a zaraz po jego ostatnich słowach Tomasz Stańko zagrał na trąbce przejmującą improwizację. W pogrzebie poza członkami rodziny Kisielewskiego uczestniczyli też przedstawiciele świata artystycznego, przyjaciele, znajomi, a także zwykli słuchacze, wielbiciele jego sztuki.

Sam sprawca wypadku nie odniósł poważnych obrażeń i uciekł zaraz po wypadku. W niedzielę, 13 lipca, zgłosił się jednak na milicję i został zatrzymany. Udało mu się mimo wszystko uniknąć jakichkolwiek poważnych konsekwencji – po przyjęciu dewizowej kaucji został zwolniony z aresztu i wyjechał do Francji.

Jest autorem słynnego utworu instrumentalnego Melodia dla Zuzi, który zadedykował swojej córce Zuzannie.

Marek i Wacek – Melodia dla Zuzi

12 lutego 1944 roku w Rzymie, urodziła się

Claudia Mori, włoska aktorka i piosenkarka

Jest żoną Adriano Celentano. Jej córką jest Rosalinda Celentano, która zagrała Szatana w filmie Pasja Mela Gibsona . W 1970 Claudia Mori wygrała Festiwal Piosenki Włoskiej w San Remo wykonując wspólnie z Adriano Celentano piosenkę „Chi non lavora non fa l’amore”.

Claudia Mori Chi Non Lavora Non Fa L’Amore 1970

***

12 lutego 1953 w Chorzowie, urodził się

Jan Kidawa-Błoński – polski reżyser, scenarzysta i producent filmowy

Studiował architekturę na Politechnice Śląskiej. W 1980 został absolwentem Wydziału Reżyserii na PWSFTviT w Łodzi.

Za swój debiutancki film Trzy stopy nad ziemią otrzymał Złote Grono na Lubuskim Lecie Filmowym w Łagowie, nagrodę ZW ZSMP w Słupsku dla najlepszego filmu w słupskiej edycji Koszalińskich Spotkań Filmowych „Młodzi i Film”, Nagrodę Artystyczną Młodych im. Stanisława Wyspiańskiego II stopnia oraz Nagrodę Kinematografii za najwybitniejsze osiągnięcia programowe w dziedzinie filmu oraz drugą nagrodę w kategorii filmów fabularnych w Gdańsku (Młode Kino Polskie).

W latach 1982–1991 był członkiem Zespołu Filmowego „Silesia”, a następnie zespołów filmowych „Oko” i „Zodiak”. W 1991 został współwłaścicielem i prezesem zarządu Gambit Production Sp. z o.o., studia produkującego filmy fabularne, dokumentalne, programy telewizyjne i reklamy. W 1990 powołany w skład Komitetu Kinematografii. Był prezesem Stowarzyszenia Filmowców Polskich (1990–1994), zasiadał w zarządzie Stowarzyszenia Niezależnych Producentów Filmowych i Telewizyjnych (1997–2001).

Za swój film Różyczka zdobył Złote Lwy na 35. Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni. W 2014 został odznaczony srebrnym medalem Zasłużony Kulturze „Gloria Artis”.

Filmy i seriale które wyreżyserował to:

• Gwiazdy, reżyseria, scenariusz (2017)
• W ukryciu, reżyseria, scenariusz (2013)
• Ja to mam szczęście, reżyseria (2012); serial TV
• Różyczka, reżyseria (2010)
• Rajskie klimaty, reżyseria (2009); serial TV
• Warto kochać, reżyseria (2006); serial TV
• Plebania, reżyseria (2006, odc. 400-405); serial TV
• Wiedźmy, reżyseria (2005); serial TV
• Skazany na bluesa, reżyseria, scenariusz (2005)
• Bao-Bab, czyli zielono mi, reżyseria (odcinki: 1, 4–6, 8–10) (2003); serial TV
• Az Utolso Blues, producent, aktor (2001)
• A mi Szerelmunk, producent, aktor (1999)
• Wirus, reżyseria, producent, (1996)
• Pamiętnik znaleziony w garbie, reżyseria, scenariusz, producent (1992)
• Męskie sprawy, reżyseria, scenariusz, dialogi (1988)
• Trzy stopy nad ziemią, reżyseria, scenariusz, dialogi (1984)

Skazany na Blues’a – fragmenty

***

12 lutego 1957 we Wrocławiu, urodziła się

Małgorzata Domagalik – polska dziennikarka, publicystka i pisarka

oraz autorka programów telewizyjnych i felietonistka m.in. tygodnika „Wprost”.

Również prezes Fundacji Ludzki Gest Jakub Błaszczykowski.

Ukończyła II Liceum Ogólnokształcące im. Stanisława Wyspiańskiego w Legnicy. Redaktor naczelna miesięcznika „Pani” od 15 października 2003 do 29 kwietnia 2005. Po dwumiesięcznej przerwie ponownie redaktorem naczelnym miesięcznika „Pani” (od lipca 2005 do maja 2017). Autorka i prowadząca programy telewizyjne „Męski Striptiz”, „Tabu”, „Mieszane Uczucia”, „Gorączka”.

Laureatka Wiktora dla największej osobowości telewizyjnej.

Jako pisarka zadebiutowała w 1997 książką napisaną razem z Krystyną Koftą Harpie, piranie, anioły. W 2001 Siostrzane uczucia.

W 2005 wspólnie z Januszem L. Wiśniewskim opublikowała 188 dni i nocy – zbiór e-mailowych rozmów o współczesnych kobietach i mężczyznach, przyjaźni, miłości, samotności, zdradzie i feminizmie. Część druga Między wierszami została opublikowana w roku 2008.

Ostatnią książkę  Kuba napisała razem z Jakubem Błaszczykowskim w 2015.

Od września 2009 do czerwca 2010 prowadziła co niedzielę program publicystyczny Ona i on. Do studia zapraszani byli ludzie kultury, sztuki, nauki, show-biznesu (tylko mężczyźni).

W 2010 roku była nominowana do tytułu Mistrza Mowy Polskiej. Niestety, Mistrzem został wybrany dziennikarz Polskiego Radia, poeta, artysta kabaretowy i konferansjer – Artur Andrus. Szkoda, ale chyba zasłużenie.

Bardzo lubię panią Małgorzatę – moją rówieśniczkę. I szanuję, a wręcz podziwiam za jej profesjonalizm.

Zapraszam do obejrzenia wywiadu z nią, co prawda dość dawno zrealizowanego ale nadal (poza faktem bycia szefową magazynu PANI) aktualnego.

Małgorzata Domagalik w wywiadzie dla GentleWoman

Nie ma swoich dzieci, ale pisze dla innych. W 1998 roku wydała Serce na sznurku.

A ta historia, rozgrzeje nie tylko dziecięce serca.

„Serce na sznurku” to piękna i uniwersalna opowieść o więzi, która nie miała prawa się zawiązać. Mówi o poświęceniu, które uświadamia to, co najważniejsze. I o miłości, która jest w stanie pokonać więcej niż arktyczny chłód.

Źródło:   https://pl.wikipedia.org;  http://funkydiva.pl;  tytułowy cytat  „Wczoraj to historia…” – Alan Alexander Milne;