Niedziela, 7 stycznia 2018 – Dzień Dziwaka
RAZ DWA TRZY W wielkim mieście
Dzień Dziwaka
Właściwie – jakby tak każdemu z nas przyjrzeć się z bliska, to może się okazać, że wszyscy w jakiś sposób jesteśmy dziwakami. I Dzień Dziwaka to nasze święto.
Dziwak to taki trochę indywidualista, ale wyrazy te tak bliskoznaczne, nacechowane są jednak różnymi emocjami.
Dziwak to nieszkodliwy ekscentryk, który odstaje w jakiś irytujący sposób od normy.
Indywidualista to też dziwak, który jednak zyskuje szacunek. Przestaje być nieszkodliwym ekscentrykiem a zaczyna być ceniony za swoją odmienność, wyznacza nowe trendy albo budzi podziw tym, że ma odwagę być inny niż wszyscy.
Bez ludzi, którzy odważyli się żyć inaczej niż wszyscy, ludzkość nie ruszyłaby z miejsca, a świat bez nich nie byłby tak kolorowy. Nieustraszeni ryzykanci, poszukiwacze przygód, szaleni artyści, kontrowersyjni politycy – o tych „wielkich” dziwakach jest książka, którą chciałam Wam przy tej okazji polecić:
Całkowicie oddali się swojej pasji, poświęcili życie dla szalonej idei, żyją z dala od cywilizacji, biją rekordy w dziwacznych dyscyplinach i modlą się do własnych bogów. To właśnie oni – ekscentryczni dziwacy są bohaterami tej książki, z której dowiecie się m.in. kto się modli do makaronu, gdzie dziś żyją pustelnicy, kim był prawdziwy Indiana Jones, jak się gimnastykować w kosmosie i co łączy wesołe miasteczko z salą tortur.
Niestety, nie każdy dziwak stanie się indywidualistą. A szkoda, bo ich życie jest często pełne samotności i niezrozumienia. A iskra odmienności, którą w sobie mają, bywa za wszelką cenę tłumiona przez „normalne” otoczenie.
Bez nich w naszym życiu nie było by tych kolorów, zadumań, zadziwień …
„i ja doczekam kiedyś takiej chwili,
i nie mogę się nadziwić, że ja doczekam tego dnia…”
I ja nie mogę się nadziwić, jakim to trzeba być jednak dziwakiem aby napisać taki tekst i taką muzykę. Jakie to ładne …
Źródło: http://lubimyczytac.pl