Piątek, 19 stycznia – Dzień Popcornu

Popcorn Original Song – Richard Clayderman

Popcorn, prażona kukurydza to przekąska z prażonych w wysokiej temperaturze ziaren kukurydzy, co powoduje ich „spuchnięcie” i wyrzucenie z wnętrza miękkiej, chrupiącej, białkowo-skrobiowej masy.

Według odkryć archeologicznych na terenach obecnego Meksyku, prażenie kukurydzy mogło być jednym z pierwszych sposobów jej przyrządzania. Prażenie kukurydzy było znane także wśród Azteków, Inków i innych plemion Indian północnoamerykańskich. Na stanowiskach archeologicznych w Peru znaleziono resztki prażonej kukurydzy z 4700 roku p.n.e..

W Ameryce w XIX w. popcorn był podawany na śniadanie w formie „owsianki” czy „kaszki”, puddingów, ciast, a także jako dodatek do zup, sałatek i innych dań. Zmieszany z melasą był pierwowzorem słodkiej przekąski Cracker Jack. W USA w latach 80. XIX w. był popularną przekąską, a później stał się nieodłącznym elementem kin, a następnie seansów telewizyjnych w domu.

Zdolność do „puchnięcia” pod wpływem prażenia posiada większość gatunków kukurydzy, ale najlepiej nadają się do tego wyselekcjonowane w tym celu odmiany. Zdolność ta związana jest z mniejszym ziarnem tych odmian, zawierającym jednocześnie więcej bielma. Także gęstsze upakowanie włókien celulozy w łupinach (perykarpie) takich nasion sprawia, że o wiele lepiej przewodzą one ciepło niż łupiny innych odmian, a także dzięki większej gęstości i grubości dłużej stawiają opór. Wskutek tego ciepło jest efektywniej przekazywane do wnętrza bielma, a także łupina dłużej utrzymuje rosnące ciśnienie wewnątrz ziarna.

Popcorn można przyrządzać w gorącym oleju, za pomocą urządzeń wykorzystujących gorące powietrze czy w kuchenkach mikrofalowych. W XXI wieku większość popcornu sprzedawana jest w postaci umożliwiającej przyrządzenie w kuchence mikrofalowej, gdzie istotnym elementem są odbijające i skupiające promieniowanie torby, w których zachodzi proces.

Popcorn „puchnie” najlepiej w temperaturze ok. 190 °C. Gdy temperatura wewnątrz ziarna osiągnie punkt wrzenia wody i przekroczy go, zawarte w bielmie białka i skrobia miękną, a woda zamienia się w parę, co dodatkowo zmiękcza skrobię. Para uwięziona w mikroporach skrobi wywiera coraz silniejsze ciśnienie na łupinę, aż ta pęka. Mikropory z parą gwałtownie rozszerzają się, powodując „puchnięcie” i wyrzucenie na zewnątrz ziarna białej, miękkiej masy skrobiowo-białkowej. Masa ochładzając się sztywnieje i staje się chrupiąca. Efekt ten jest zależny od szczelności naczynia w którym przeprowadza się proces. Szczelne naczynia, uniemożliwiające ucieczkę nagromadzonej pary, powodują że bielmo przyrządzanych w nich ziaren zatrzymuje więcej wilgoci, co sprawia że popcorn jest twardszy i mniej chrupki.

Popcorn jest zdrowszą alternatywą dla chipsów czy krakersów. I rzeczywiście, jak mówią badania, popcorn zawiera więcej korzystnych dla zdrowia polifenoli niż owoce oraz warzywa, przede wszystkim z powodu mniejszej zawartości wody. Ale tylko wtedy, gdy jest właściwie przygotowany.

Gdy nie jest kupowany w specjalnych torebkach do prażenia w mikrofali i gdy nie jest genetycznie modyfikowany.

Nie tyle sam popcorn jest niebezpieczny dla zdrowia, ile torebka, w której znajdują się ziarna. Tworzywo, z którego wykonane jest opakowanie kupnego popcornu, zawiera kwas perfluorooktanowy używany do produkcji powłok odpornych na przywieranie. Badania laboratoryjne przeprowadzone na zwierzętach udowodniły, że związek ten pod wpływem temperatury ma właściwości rakotwórcze i przyczynia się do bezpłodności.

Jeśli więc sięgamy po popcorn, to tylko ten z maszynki, a nie z mikrofalówki, i koniecznie bez tuczących dodatków. A jeśli nie wyobrażamy sobie popcornu bez dodatków, zamiast niezdrowej soli czy kalorycznego karmelu sięgnijmy po zioła, czosnek albo cynamon.

Źródło:   https://pl.wikipedia.org;   http://www.fakt.pl;