Sobota, 8 grudnia – ukazał się album „Hotel California” grupy The Eagles, urodzili się: Jim Morrison – amerykański poeta wokalista członek zespołu The Doors, Maryla Rodowicz – polska piosenkarka i aktorka, Kim Basinger – amerykańska aktorka filmowa i telewizyjna,  Sinéad O’Connor – irlandzka piosenkarka kompozytorka i autorka tekstów 

Dokładnie 42 lata temu, 8 grudnia 1976 roku

ukazał się utwór „Hotel California” grupy The Eagles

Hotel California to ballada rockowa zespołu Eagles z albumu o tej samej nazwie. W 1978 roku piosenka zdobyła Nagrodę Grammy w kategorii najlepszego nagrania roku.

W 1980 r. targana konfliktami formacja rozpadła się. W 1994 r. The Eagles postanowili jednak wrócić na scenę. W styczniu 2016 roku zmarł gitarzysta i wokalista zespołu – Glenn Frey. Był on współzałożycielem grupy oraz autorem słynnego przeboju napisanego do spółki ze śpiewającym perkusistą Donem Henleyem i gitarzystą Donem Felderem.

Właśnie w 2016 roku Eagles mieli świętować czterdziestolecie przełomowej dla nich płyty „Hotel California”. Koncert, który miał miejsce podczas rozdania nagród Grammy w połowie lutego 2016, miał być ostatnim występem grupy w karierze.

Wbrew wcześniejszym zapowiedziom, zespół Eagles nie zakończył działalności. Grupa powróciła w październiku z serią koncertów.

Tak brzmią po 42 latach:

https://youtu.be/IN-wotgj6_0

The Eagles Live 2018 – Hotel California Live 2018

W 2004 roku utwór został sklasyfikowany na 49. miejscu listy 500 utworów wszech czasów magazynu „Rolling Stone”. Gitarowe solo z piosenki zostało umieszczone przez czasopismo „Guitar Magazine” na 8. miejscu. W pierwszym notowaniu (w 1994 roku) listy Top Wszech Czasów Programu Trzeciego Polskiego Radia utwór zajął 15. miejsce. W 2015 roku w 21. edycji Topu Wszech Czasów uplasował się na 23. miejscu

***

Swoje urodziny dziś świętują tacy rozśpiewani artyści, jak:

urodzony w Melbourne na Florydzie w 1943 roku

Jim Morrison – amerykański poeta, wokalista rockowy, członek zespołu The Doors

znany najlepiej jako wiodący wokalista i twórca tekstów psychodeliczno-rockowej grupy. Epizodycznie był także prozaikiem, aktorem, reżyserem filmowym i scenarzystą.

Jim urodził sięw rodzinie pochodzenia irlandzko-angielskiego. Ojciec młodego Jima, który służył w marynarce wojennej na Pacyfiku podczas II wojny światowej, a później dosłużył się stopnia kontradmirała, był dla niego źródłem nieustannej frustracji. W wieku około 15 lat odkrył Fryderyka Nietzschego, Williama Blake’a, a przede wszystkim dziewiętnastowiecznych poetów, jak Arthur Rimbaud, Paul Verlaine i Charles Baudelaire. Wtedy to powstały jego pierwsze wiersze. Jim wcześnie opuścił rodzinny dom. Rozpoczął także eksperymenty z substancjami psychoaktywnymi takimi jak LSD i haszysz.

Wraz z Robbym Kriegerem, Johnem Densmorem oraz Rayem Manzarkiem utworzył zespół The Doors.

Morrison najwyraźniej nie był psychicznie przygotowany do roli gwiazdora rock and rolla. Jego krótka kariera to pasma skandali obyczajowych, awantur, orgii, uzależnienia od alkoholu oraz stałego balansowania na granicy obłędu. Styl życia Morrisona wpłynął na tarcia w grupie, w której trzech instrumentalistów zdecydowanych było rozwijać muzykę, podczas gdy wokalista coraz częściej nie był w stanie w ogóle pracować i występować na scenie.

The End (Original): Jim Morrison Video Tribute

Jim Morrison  zmarł w wannie we własnym mieszkaniu w Paryżu, 3 lipca 1971 roku . Został pochowany na cmentarzu Père-Lachaise, na którym był już pochowany jeden z jego ulubionych poetów – Oscar Wilde.

Miał tylko 28 lat.

***

73 lata temu, 8 grudnia 1945 roku, w Zielonej Górze, przyszła na świat

Maryla Rodowicz – polska piosenkarka i aktorka

Właściwie – Maria Antonina Rodowicz.

Jej rodzina pochodzi z Wilna. Ze strony ojca ma pochodzenie rosyjskie i żmudzińskie.

W młodości czynnie uprawiała lekkoatletykę, m.in. w klubie sportowym Kujawiak Włocławek.

Debiutowała na profesjonalnej scenie muzycznej w 1962 występem w eliminacjach do I Festiwalu Młodych Talentów w Szczecinie. Pierwszym jej poważniejszym sukcesem był występ w 1967 na Przeglądzie Piosenki Studenckiej w Lublinie i na Giełdzie Piosenki w Częstochowie z piosenką „Jak cię miły zatrzymać” z repertuaru Teresy Tutinas, za którą zdobyła główną nagrodę.

W swoim dorobku ma około dwa tysiące piosenek, ponad dwadzieścia płyt polskich, a także po jednej angielskiej, czeskiej, niemieckiej, rosyjskiej.

Zajmuje się też aktorstwem, zagrała w kilku filmach i widowiskach muzycznych. Regularnie do 2009 występowała w serialu Telewizji Polsat „Rodzina zastępcza”.

W 1992 ukazała się autobiograficzna książka piosenkarki „Niech żyje bal”. W 2013 wydana została jej kolejna książka autobiograficzna pt. „Wariatka tańczy”, będąca wywiadem-rzeką przeprowadzonym przez dziennikarza muzycznego, Jarosława Szubrychta.

Od ósmego roku życia nie ma bliskich związków z Kościołem.

Maryla Rodowicz – W Sumie Nie Jest Źle

***

W stanie Georgia, w mieście Athens, 8 grudnia 1953 roku, przyszła na świat

Kim Basinger – amerykańska aktorka filmowa i telewizyjna, modelka

jako jedna z pięciorga dzieci baletnicy, pływaczki i fotomodelki oraz muzyka jazzowego big-bandu i byłego żołnierza United States Army.

Kimila „Kim” Ann Basinger jest pochodzenia niemieckiego, szkockiego, szwedzkiego i francuskiego.

Z powodu sytuacji w rodzinnym domu Basinger stała się chorobliwie nieśmiała i miała ogromne problemy z nawiązywaniem kontaktów z rówieśnikami. Aby przezwyciężyć nieśmiałość, jej rodzice zapisali ją na lekcje tańca. W szkole uprawiała również pływanie i gimnastykę. Wkrótce okazało się, że uzdolniona jest również muzycznie i świetnie śpiewa.

Uczęszczała na wieczorne kursy aktorstwa w prestiżowym Neighborhood Playhouse i występowała jako piosenkarka w nocnych klubach Greenwich Village.

W wieku 16 lat wygrała wybory Miss Junior stanu Georgia. Gdy miała 20 lat została modelką i zarabiała tysiące dolarów dziennie. Z wybiegu wkrótce trafiła na plan filmowy. Karierę aktorską zaczynała od reklamy szamponu. W 1976 roku wyjechała do Los Angeles. Wkrótce potem nadeszły propozycje udziału w serialach, w tym w jednym z odcinków serialu ABC Aniołki Charliego Zadebiutowała na dużym ekranie w westernie Hard Country (1981). Jej kariera nabrała tempa po roli dziewczyny agenta Jamesa Bonda u boku Seana Connery’ego w filmie Nigdy nie mów nigdy (1983).

W 1983 roku pojawiła się w magazynie „Playboy”. Rola Memo Paris w dramacie sportowym Urodzony sportowiec (1984) z Robertem Redfordem i Glenn Close przyniosła jej nominację do Złotego Globu.

Prawdziwym przełomem okazał się występ w 9 1/2 tygodnia (1986) u boku Mickeya Rourke’a.

Film został niesłusznie skrytykowany przez recenzentów. Mimo, że perwersja „9 i pół tygodnia” odbiega od wszelkich znanych konwencji, to stając się świadkami gry erotycznej między dwoma kochankami, w tym magnetyzmie i pożądaniu znajdujemy pierwiastki prawdy, utraconej niewinności i przede wszystkim autentycznego uczucia. Mistrzowskie ujęcia, niebanalna gra aktorska to te z istotniejszych elementów, które sprawiają, że seks w „9 i pół tygodnia” staje się arcydziełem, dalekim od wyuzdania.

9 1/2 weeks Dance

Od tamtej pory Basinger mogła przebierać w scenariuszach. Zagrała więc w Nadine (1987), Moja macocha jest kosmitką (1988) czy Batman (1989) z Jackiem Nicholsonem. Lecz choć na ekranach pojawiała się regularnie, już wkrótce proponowane role przestały być tak atrakcyjne i często ograniczały się jedynie do drugiego planu.

Jej decyzja o wycofaniu się z produkcji Uwięziona Helena (1993) spowodowała, że została pozwana przez producentów do sądu, przegrała sprawę i sąd zasądził osiem milionów dolarów odszkodowania na rzecz producentów. Orzeczenie sądu ostatecznie zostało jednak odrzucone w drugiej instancji, ale rachunki za adwokatów, które aktorka musiała zapłacić, zmusiły ją do ogłoszenia bankructwa. Przez kolejne trzy lata pozostawała bez pracy.

Pojawia się w teledysku Toma Petty „Mary Jane’s Last Dance” (1993). W 1997 wraz z Prince’em nagrała album Hollywood Affair. Powróciła do filmu rolą luksusowej prostytutki Lynn Bracken w dramacie kryminalnym Tajemnice Los Angeles (1997), za którą otrzymała nagrodę Oscara i Złoty Glob dla najlepszej aktorki drugoplanowej. Zaśpiewała w ducie z Ozzy Osbourne „Shake Your Head” (2005).

***

Również 8 grudnia 1966 roku, w Dublinie, urodziła się chyba najbardziej kontrowersyjna dzisiejsza jubilatka

Sinéad O’Connor – irlandzka piosenkarka, kompozytorka i autorka tekstów

Sinéad O’Connor, urodzona jako Sinéad Marie Bernadette O’Connor debiutowała w latach 80. z zespołem In Tua Nua, natomiast karierę solową rozpoczęła w 1986. Jej największy hit to „Nothing Compares 2 U” (1990), cover piosenki napisanej przez Prince’a, który następnie zaaranżował utwór specjalnie dla niej.

Sinéad O’Connor – Nothing Compares 2U [Official Music Video]

Na początku września 2017 podała do publicznej wiadomości informację o zmianie imienia i nazwiska na Magda Davitt. Z kolei pod koniec października 2018 poinformowała o konwersji na islam i zmianie imienia na Shuhada.

Jeszcze w jednym z wywiadów w 1989 wyraziła swoje poparcie dla Irlandzkiej Armii Republikańskiej, za co została skrytykowana. Opinię tę podtrzymała rok później, wywołując oburzenie, kiedy w 1990 odmówiła występu w New Jersey, ponieważ przed jej występem miał zostać odśpiewany hymn Stanów Zjednoczonych Ameryki, na co się nie zgodziła.

W 1991 zbojkotowała galę rozdania nagród Grammy – miał to być protest przeciwko komercjalizacji ceremonii. Sinéad wygrała wówczas w kategorii Najlepszy Album Muzyki Alternatywnej krążkiem I Do Not Want What I Haven’t Got, lecz nie zaakceptowała tej nagrody i nie pojawiła się na gali.

3 października 1992, podczas programu Saturday Night Live piosenkarka wykonała a cappella utwór „War” Boba Marleya, po czym podarła zdjęcie papieża Jana Pawła II. Zaprotestowała tym samym przeciwko tuszowaniu przez Watykan przypadków molestowania dzieci przez księży w Irlandii. Dwa tygodnie po tym wydarzeniu wygwizdano ją podczas koncertu poświęconego twórczości Boba Dylana w Nowym Jorku. Dochodziło także do publicznego niszczenia jej płyt. Choć gwiazda po latach przeprosiła papieża, to jednak przyznała, że nie żałuje tego, co zrobiła.

Piosenkarka skrytykowała Kościół katolicki za negatywny stosunek do kwestii homoseksualizmu. Jak przyznała: „Nauczanie przeciwko homoseksualizmowi jest bluźnierstwem”.

W kwietniu 1999 została ordynowana na duchownego Irlandzkiego Ortodoksyjnego Kościoła Katolickiego i Apostolskiego. Ceremonię zorganizowano w Grand Hôtel de la Grotte w Lourdes we Francji. Przyjęła wówczas imię Mother Bernadette Mary (Matka Bernadetta Maria) z rąk byłego biskupa Kościoła Palmariańskiego, Michaela Coxa.

W 2007 skrytykowała ówczesnego prezydenta Stanów Zjednoczonych, George’a W. Busha, za to, że „przynosi chrześcijaństwu złą reputację”.

W 2010, po tym, jak ujawniono, że Kościół katolicki w Irlandii i Watykan ukrywali przypadki wykorzystywania seksualnego nieletnich przez księży w latach 1975–2004, Sinéad ponownie skrytykowała Kościół. „Gdyby Jezus był z nami, spaliłby Watykan” – powiedziała. Stwierdziła, że papież Benedykt XVI powinien zrezygnować ze stanowiska. „Papież nie ma problemu w wyrażaniu swojej opinii na temat antykoncepcji czy rozwodów, krytykowaniu Kodu da Vinci czy Naomi Campbell za noszenie biżuterii w kształcie krzyża. Kiedy jednak przychodzi wypowiedzieć się na temat zła czynionego przez pedofili przebranych za księży, papież milczy. To groteskowe, trudne do pojęcia, dziwaczne i bezprecedensowe. Trzymają stronę zła” – powiedziała.

A na koniec tej muzycznej uczty – jeszcze jeden wideoklip w wykonaniu (jednak!) –  Sinéad O’Connor

Sinéad O’Connor – Silent Night [Official Music Video]

Źródło:  https://pl.wikipedia.org;