Poniedziałek, 22 kwietnia –  Międzynarodowy Dzień Matki Ziemi, Dzień „Fasolkowych” Cukierków Jelly Bean

Wydarzyło się:

(1368) Król Kazimierz III Wielki wydał statut żupny

(2001) Premiera filmu animowanego Shrek w reżyserii Andrew Adamsona i Vicky Jenson

Urodzili się:

(1936) Glen Campbell – amerykański gitarzysta i piosenkarz country

Dziś Lany Poniedziałek a zarazem koniec świąt wielkanocnych. Pisałam o nim  (TUTAJ) . Świętujemy również

Międzynarodowy Dzień Matki Ziemi

Dzień „Fasolkowych” Cukierków Jelly Bean

A o tych świętach nietypowych pisałam (TUTAJ) .

Zanim przejdziemy do tego, co wydarzyło się  22 kwietnia, muszę nadmienić, że wczoraj mieliśmy okazję celebrować 93 urodziny pewnej bardzo szacownej damy.

Właśnie 21 kwietnia 1926 w Londynie, przyszła na świat

Elżbieta II – królowa Wielkiej Brytanii

Elżbieta II, a właściwie Elżbieta Aleksandra Maria pochodząca z dynastii Windsorów, córka króla Jerzego VI i jego żony, Elżbiety Bowes-Lyon została koronowana 2 czerwca 1953 roku .

Oprócz godności królowej Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej, Elżbieta jest również głową 15 innych państw: Antigui i Barbudy, Australii, Bahamów, Barbadosu, Belize, Grenady, Kanady, Jamajki, Nowej Zelandii, Papui-Nowej Gwinei, Saint Kitts i Nevis, Saint Lucia, Saint Vincent i Grenadyn, Tuvalu i Wysp Salomona, które razem z Wielką Brytanią mają status tzw. Commonwealth realm. Liczba państw, w których panowała Elżbieta II zmieniała się podczas jej panowania. Wszystkich państw, które uznawały ją za głowę państwa było 33.

Od 9 września 2015 królowa Elżbieta II jest najdłużej panującym monarchą Wielkiej Brytanii; pobiła rekord królowej Wiktorii (63 lata, 7 miesięcy i 2 dni), której jest praprawnuczką. Od 13 października 2016 jest najdłużej panującą żyjącą głową państwa na świecie. Wcześniej tytuł ten przysługiwał Ramie IX – królowi Tajlandii, który rządził od 1946 do swojej śmierci w 2016.

Królowa Elżbieta II skończyła 93 lata ale jej styl wciąż pozostaje niezmienny. Brytyjska monarchini od lat wybiera kostiumy składające się ze stylowych kapeluszy, żakietu i spódnicy o klasycznych krojach. Zaskakującą cechą stylizacji głowy państwa Wielkiej Brytanii jest jednak ich kolor. Już jako młoda dziewczyna lubiła zdecydowane kolory. Objęcie brytyjskiego tronu nie zmieniło jej upodobań. Przez lata panowania konsekwentnie stara się łączyć elegancję i wymogi dworskiej etykiety, nie tracąc przy tym własnego stylu.

Głowa Wielkiej Brytanii zwykle wybiera monochromatyczne stroje. Rzadko pojawia się w żakiecie i spódnicy lub sukience w odmiennych kolorach. Prawie wcale nie decyduje się też na bardzo wzorzyste ubrania. Ale czy purpura, pomarańcz, jaskrawa żółć i soczysta zieleń przystoją postaci na tak ważnym stanowisku? Okazuje się, że Elżbieta II ma powód, dla którego od lat wybiera stylizacje we wszystkich kolorach tęczy.

Jak informuje „OK Magazine”, „królowa wie, że ludzie przychodzący na spotkania z nią chcą się potem pochwalić zdjęciem z królową, która często znajduje się w dużej odległości od tłumu. Dlatego Elżbieta wybiera intensywne kolory – chce być widziana z jak największej odległości i nie chce ginąć w tłumie” – czytamy.

***

A co wydarzyło się w historii 22 kwietnia?

22 kwietnia 1368 roku

król Kazimierz III Wielki wydał Statut żupny

Tak, to ten sam król, którego postać znamy z serialu Korona królów emitowanego od stycznia 2018.

Statut żupny zwany także Statutem Żup Krakowskich to ordynacja wydana przez króla Kazimierza Wielkiego 22 kwietnia 1368 roku. Spisana ręką podskarbiego królewskiego Dymitra z Goraja, opracowana została przez kolegium monarszych doradców. Ordynacja regulowała zasady związane z wydobyciem i handlem solą na ziemiach Królestwa Polskiego.

Nadawała moc prawną starym, zwyczajowym normom oraz wprowadzała nowe przepisy, mające poprawić funkcjonowanie żup i zwiększyć ich dochodowość.

Na mocy ordynacji solnej w Królestwie Polskim żupy w Bochni i w Wieliczce  przekształcone zostały w przedsiębiorstwa królewskie. Ich dzierżawę objęli nowi urzędnicy mianowani przez króla zwani odtąd żupnikami. W dokumencie określone zostały przepisy regulujące handel solą z żup krakowskich, przepisy regulujące produkcję soli, opodatkowanie handlu solą oraz warunki jej eksportu. Król wziął pod opiekę górników. Ordynacja określała wysokość ich zarobków, gwarantowała pomoc materialną dla pracowników żup i ich rodzin w razie wypadku podczas pracy oraz wprowadzała stałe składki górnicze na rzecz samopomocy. Powołany został też specjalny szpital przeznaczony dla górników.

Ordynacja przyznawała monopol handlu solą mieszczanom krakowskim, bocheńskim i wielickim. Dochody z eksportu soli król przeznaczał na utrzymanie powołanej przez siebie cztery lata wcześniej Akademii Krakowskiej.

***

22 kwietnia 1936 w Delight w stanie Arkansas, urodził się

Glen Campbell – amerykański gitarzysta i piosenkarz country

Największe sukcesy odnosił w latach 60. i 70. XX wieku. Początkowo występował ze znanymi solistami, od 1961 rozpoczął karierę solową.

Jego największe przeboje to: „Turn Around and Look at Me”, „Galveston”, „It’s Only Make Believe”, „Rhinestone Cowboy” czy też „Wichita Lineman”. Zmarł 8 sierpnia 2017 w Nashville.

Więcej o nim pisałam  (TUTAJ) , przy okazji wpisu o Światowym Dniu Choroby Alzheimera.

Glen Campbell – Rhinestone Cowboy

***

22 kwietnia 2001, odbyła się

premiera filmu animowanego Shrek w reżyserii Andrew Adamsona i Vicky Jenson

Jest to opowieść o dużym zielonym ogrze o imieniu Shrek. Chce on za wszelką cenę odzyskać spokój na terenie swojej posiadłości na bagnach, gdzie w wyniku represji okrutnego lorda Farquaada zesłane zostały różne bajkowe postacie (m.in. Pinokio, Wilk i siedmiu krasnoludków). Shrek decyduje się więc na wyprawę do siedziby Lorda Farquaada, by odebrać prawa do swoich ziem, a w konsekwencji odzyskać utracony spokój. W wyprawie towarzyszy mu jego niezdarny przyjaciel – Osioł. W wyniku negocjacji zawarty zostaje układ: w zamian za otrzymanie dokumentu ogr zobowiązuje się uwolnić ze smoczej wieży piękną królewnę Fionę, którą Lord wybrał na swoją przyszłą małżonkę.

Po dotarciu do smoczej wieży Shrek odbija Fionę i wychodzi cało z potyczki ze smokiem. Podczas drogi powrotnej nawiązuje się uczucie pomiędzy Shrekiem a Fioną. Niestety żadne z nich nie zdobyło się na miłosne wyznanie. W międzyczasie ujawniona zostaje tajemnica skrywana przez królewnę – Fiona tylko za dnia olśniewa urodą, natomiast po zachodzie słońca w konsekwencji rzuconego na nią uroku przemienia się w ogra. Fiona, mimo uczucia, jakim darzy Shreka, decyduje się na zaślubiny z Lordem Farquaadem, który nic nie wie o klątwie. Królewna i ogr targani uczuciami i rozterkami nie są pewni, czy dobrze postąpili. Na skutek mobilizacji ze strony Osła Shrek rusza ostatecznie do Dulocu (siedziby Farquaada), by odbić Fionę i wyznać jej uczucie. W ostatniej chwili Shrek przerywa ceremonię zaślubin, ofiarując swą miłość Fionie, która zmienia się na stałe w ogra, natomiast Farquaad zostaje zjedzony przez smoka, który uwolnił się z wieży. Film kończy się hucznym weselem zakochanej pary.

Piosenki w filmie śpiewają: Smash Mouth, Joan Jett, The Proclaimers, Jason Wade, The Baha Men i Rufus Wainwright.

Animacja doczekała się kontynuacji w 2004 roku – Shrek 2, Shrek Trzeci w 2007 i Shrek Forever w 2010 roku.

Rufus Wainwright Version of Hallelujah in Shrek

Źródło:   https://pl.wikipedia.org;   https://plejada.pl;   https://pl.wikiquote.org;