Piątek, 28 czerwca – Narodowy Dzień Pamięci Poznańskiego Czerwca 1956

Urodzili się:

(1974)   Siphiwo Ntshebe – południowoafrykański śpiewak operowy (tenor)

(1948)  Kathy Bates – amerykańska aktorka, reżyserka telewizyjna

Dziś obchodzimy

Narodowy Dzień Pamięci Poznańskiego Czerwca 1956

Jest to polskie święto narodowe upamiętniające wybuch w Poznaniu pierwszego w PRL-u strajku generalnego połączony z demonstracjami ulicznymi, krwawo stłumiony przez wojsko i milicję – Poznański Czerwiec.

Bardziej szczegółowy opis zajdziecie  (TUTAJ).

***

28 czerwca 1974 roku w Port Elizabeth, urodził się

Siphiwo Ntshebe – południowoafrykański śpiewak operowy (tenor)

Śpiewać i występować przed rodziną i znajomymi zaczął w wieku pięciu lat, później muzycznie znajdował się pod wpływem dziadka, który był pastorem. Dopiero w wieku kilkunastu lat zaczął kształcić swoje umiejętności, rozpoczął pracę ze szkolnym chórem. W wieku 16 lat wystąpił w Port Elizabeth, wkrótce potem rozpoczął edukację muzyczną na University in Cape Town w Kapsztadzie oraz w australijskim Brisbane. Edukację zakończył w 2007 roku.

Ntshebe miał śpiewać na uroczystości otwarcia piłkarskich mistrzostw świata w RPA 11 czerwca 2010. Niestety, zmarł 24 maja 2010 roku na zapalenie opon mózgowych. Miał tylko 36 lat

Nazywano go „Pavarottim RPA”.

Siphiwo Ntshebe 1

***

28 czerwca 1948 w Memphis w stanie Tennessee, przyszła na świat

Kathy Bates – amerykańska aktorka teatralna, filmowa i telewizyjna, reżyserka telewizyjna

oraz laureatka Oscara za rolę w horrorze Misery (1990).

Była jeszcze dwukrotnie nominowana do Oscara za role drugoplanowe w filmach: Barwy kampanii (1998) i Schmidt.

Urodziła się jako najmłodsza z trzech córek baptystów Bertye Kathleen i Langdona Doyle’a Batesa, inżyniera mechanika. Jej dziadek ze strony ojca Finis Langdon Bates był prawnikiem i autorem. Z kolei jej pradziadek wyemigrował do Nowego Orleanu, był kiedyś lekarzem prezydenta Andrew Jacksona. Ukończyła White Station High School (1965) i Southern Methodist University (1969) w Dallas na wydziale teatralnym.

Pracowała w teatrze regionalnym w Waszyngtonie, a także w Actors Theatre w Louisville i jako śpiewająca kelnerka w ośrodku Catskill Mountain. Po ukończeniu nauki, w 1970 przeniosła się do Nowego Jorku, gdzie pracowała przy kasie fiskalnej i przyjmowała zamówienia na lunch.

Zadebiutowała w Buffalo’s Studio Arena Theatre z Christopherem Walkenem w światowej premierze Lemon Sky Lanforda Wilsona. Wkrótce spektakl został przeniesiony na off-Broadway Playhouse Theatre, ale bez Kathy, a Walken zdobył nagrodę Drama Desk.

Na ekranie po raz pierwszy pojawiła się jako jedna z przesłuchiwanych piosenkarka w komedii Miloša Formana Odlot (1971), gdzie zaśpiewała nawet w jedną z piosenek „Even Horses Had Wings” z Buckiem Henry i Vincentem Schiavelli. Później też śpiewała.

As long as we can…Kathy Bates…Disjointed  (Tak długo, jak możemy – Kathy Bates)

W 1976 grała na off-Broadwayu w przedstawieniu Vanities, a w 1977 debiutowała na Broadway w spektaklu Goodbye Fidel. Trafiła potem do opery mydlanej NBC The Doctors (1977) jako Phyllis, sitcomu ABC Statek miłości (1978) jako Sally Allison oraz dramatu kryminalnego Zwolnienie warunkowe (1978) u boku Dustina Hoffmana i Theresy Russell jako Selma Darin.

Na początku lat 80. pojawiła się w komedii Roberta Altmana Wróć, Jimmy Deanie (Come Back to the Five and Dime, Jimmy Dean, Jimmy Dean, 1982) z Cher i Karen Black, komedii fantasy W swoim rodzaju (Two of a Kind, 1983) z Johnem Travoltą i Olivią Newton-John oraz dreszczowcu Sidneya Lumeta Nazajutrz (1986) z Jane Fondą i Jeffem Bridgesem. W 1984 wystąpiła w dwóch operach mydlanych ABC: Wszystkie moje dzieci (1984) jako Belle Bodelle i Tylko jedno życie jako Evelyn Maddox.

Jednak najsłynniejszą kreacją w filmografii Kathy Bates okazała się główna rola w ekranizacji powieści Stephena Kinga Misery (1990), kreacja fanatycznej miłośniczki prozy cenionego pisarza (James Caan), który nagle orientuje się, że w efekcie wypadku samochodowego obudził się nie w szpitalu, tylko w domu swej psychofanki. Za rolę otrzymała Oscara dla najlepszej aktorki pierwszoplanowej, pokonując wtedy Julię Roberts (Pretty Woman) i Meryl Streep (Pocztówki znad krawędzi).

Rok później zagrała prostytutkę w Cieniach we mgle (Shadows and Fog, 1991) Woody’ego Allena, Hazel Quarrier w dramacie Hectora Babenco Zabawa w Boga (1991), oraz borykającą się z małżeńskimi problemami Evelyn Couch w średnim wieku, której życie zmienia się, gdy poznaje wiekową już damę w ciepło przyjętym komediodramacie Jona Avneta Smażone zielone pomidory (1991).

Stworzyła również ciekawą kreację w komedii romantycznej Druga miłość (1992) z Shirley MacLaine i Dolores (1995).

W Titanicu (1997) Jamesa Camerona, jednym z najbardziej kasowych filmów w historii kina, zagrała postać Margaret „Molly” Brown, której najsłynniejsza ekranowa kwestia brzmiała: „Zaraz wejdziesz do jaskini lwa, w co się ubierzesz?”.

Za rolę Roberty Hertzel, matki przyszłego zięcia (Dermot Mulroney) Warrena Schmidta (Jack Nicholson) w komediodramacie Alexandra Payne’a Schmidt zdobyła nominację do Oscara.

Została także doceniona za dokonania reżyserskie. Za serial Dasha i Lily (1999) z Samem Shepardem i Judy Davis nominowano ją do Emmy, a za jeden z odcinków Sześciu stóp pod ziemią (Six Feet Under, 2001–03) do nagrody przyznawanej przez Directors Guild of America. Wyreżyserowała też odcinki takich seriali, jak Wydział zabójstw Baltimore (Homicide: Life on the Street, 1996), Nowojorscy gliniarze (NYPD Blue, 1997), Oz (1998), Everwood (2001), Fargo (2003) czy Have Mercy (2006).

Nie widujemy jej na tzw. ściankach, okładkach pism, nie uganiają się za nią paparazzi. Nigdy nie uważano jej za gwiazdę Hollywood. Żyje skromnie, z dala od blasku fleszy, po prostu robiąc swoje. Ta taktyka już przyniosła jej Oscara, dwa Złote Globy i nagrody Emmy.

Kathy Bates, choć kończy właśnie 71 lat, nie powiedziała jeszcze zresztą ostatniego słowa. Jest przecież jedną z najbardziej utalentowanych aktorek naszych czasów

fragmenty filmu „MISERY”

Źródło:  https://pl.wikipedia.org;   https://kultura.onet.pl;