Niedziela, 17 marca – Dzień Św. Patryka, Dzień Łodzi Podwodnej, Międzynarodowy Dzień Inwalidów

Wydarzyło się:

(1865) We Włocławku rozpoczęto budowę mostu łyżwowego na Wiśle

(1958) Premiera komedii filmowej Ewa chce spać w reżyserii Tadeusza Chmielewskiego

Urodzili się:

(1989) Julia Pietrucha – polska modelka aktorka i piosenkarka

Dzisiejszy dzień jest bardzo bliski wszystkim Irlandczykom lub tym, którzy by chcieli nimi być. A w dodatku podróżować łodzią podwodną.

Dzień Św. Patryka

Dzień Łodzi Podwodnej

O Dniach tych pisałam   (TUTAJ) . Dzisiaj obchodzimy również

Międzynarodowy Dzień Inwalidów

Święto ustanowione przez Międzynarodową Organizację Pracy, obchodzone jest zawsze w  trzecią niedzielę marca począwszy od 1956 roku. Pisałam o nim   (TUTAJ) .

Zanim przejdę do przypominania ciekawych wydarzeń z przeszłości, pragnę oświadczyć, że przepowiednia synoptyków o niespodziewanie ciepłej niedzieli, sprawdziła się prawie w 100 procentach!

Oto mój termometr zaokienny od strony północnej, czyli nienasłonecznionej. Wskazuje 19°C! A co dopiero dzieje się od strony południowej? Tylko dlaczego tak wieje?

Jedno jest pewne – przegoni wszelki smog, więc się cieszę!

***

Czy wiecie co to jest most łyżwowy? Otóż most łyżwowy to rodzaj tymczasowej przeprawy mostowej, gdzie konstrukcja oparta jest na łodziach (po staropolsku – łyżwy), a pierwsza i ostatnia łódź zakotwiczona jest do brzegów. Ten rodzaj mostów wykorzystywany był często do budowy przepraw improwizowanych na potrzeby wojska już od czasów starożytności. W Polsce najbardziej znane mosty łyżwowe i pontonowe budowano w Warszawie, m.in. w okresie wolnych elekcji. Podczas elekcji odbywających się w Rzeczypospolitej Obojga Narodów w Warszawie mosty łyżwowe budowano na Wiśle na koszt państwa. Zwane były mostami elekcyjnymi i ich zadaniem było ułatwienie dostania się szlachty na wybory. Koszty budowy w 2/3 pokrywała Korona Polska, a w 1/3 Litwa. Wybudowano je w Warszawie w latach 1632, 1648, 1669, 1733 oraz 1764.

W takim dniu jak dzisiaj, dokładnie 17 marca 1865 roku

we Włocławku rozpoczęto budowę mostu łyżwowego na Wiśle

Most łyżwowy we Włocławku to nieistniejący już most łyżwowy na Wiśle we Włocławku, łączący niegdyś centrum miasta ze Szpetalem Dolnym.

Pierwsze starania związane z budową przeprawy na Wiśle zostały podjęte w połowie XIX wieku. Podnoszący się powoli z upadku Włocławek otoczony był wówczas lasami i nie miał możliwości sprowadzania żywności z wsi położonych na tym samym brzegu. Most miał zapewnić stały dopływ artykułów żywnościowych do miasta ze wsi znajdujących się na drugim brzegu Wisły. W związku z tym magistrat włocławski przedstawił 3 marca 1843 wniosek do Komisji Rządowej w Warszawie w sprawie budowy mostu. Wedle założeń most miał przypominać ten, który znajdował się w Toruniu. Projekt ten, choć przyjęty przez komisję, nie został ostatecznie wykonany.

W 1864 roku inspektor Zarządu Okręgu Komunikacji Grzegorz Czerniawski przygotował projekt mostu łyżwowego przez Wisłę we Włocławku wraz z regulacją rzeki w tym miejscu. Przewidywał on usypanie na prawym brzegu wału długości 138 m, szerokości w koronie 8,53 m i wysokości 3,66 m ponad zerem rzeki, a także − wyżej − tamy zabezpieczającej ten wał. W rezultacie zwęził koryto Wisły do szerokości ok. 640 m.

30 grudnia 1864 roku Naczelnik Królestwa Polskiego wydał pozytywną opinię w sprawie budowy mostu, stwierdzając, że przeciw budowie mostu nie zachodzi żadna przeszkoda natury wojskowej. Tego samego dnia powołano komitet techniczny budowy mostu. Środki na jego budowę pozyskano z pożyczki w Banku Polskim, która wynosiła 160 tys. rubli. Warunkiem pożyczki było powierzenie budowy fabrykom krajowym. W związku z tym budowę mostu władze powierzyły fabryce maszyn Andrzeja hr. Zamoyskiego w Warszawie i fabrykom żelaznym Adolfa barona Krugera w Porębie. Ostatecznie koszty budowy mostu okazały się nieco niższe od zakładanych i wyniosły 152 tys. rubli. Budowa mostu rozpoczęła się 17 marca 1865. Głównym konstruktorem był członek Zarządu Komunikacji Królestwa Polskiego, inż. Czerniawski. Uroczyste otwarcie i poświęcenie odbyło się 29 października. Uczestniczyli w nim m.in. biskup Jan Michał Marszewski i namiestnik Królestwa Polskiego hrabia Fiodor Berg.

Most posiadał konstrukcję metalowo-drewnianą. Jego długość wynosiła 637,48 metrów, szerokość – 6 metrów. Zbudowany był na 80 łyżwach (a może na 82). Szkielet łyżew wykonany był ze stali kątowej i pokryty blachą stalową grubości 3,5 mm na bokach i 4,0 mm na dnie. Długość łyżew wynosiła 15,24 m, szerokość 3,81 m, głębokość 1 m. Jedna łyżwa miała ciężar 4586 kg i była zamknięta pokładem z desek. Nosy łyżew pokryte były blachą cynkową. Łyżwy związane były w 38-40 tafli mostowych. Na łyżwach spoczywało drewniane wiązanie pod drewniany pomost, o warstwie dolnej z bali 76 mm i górnej z desek 38 mm. Każda podpora złożona była z dwóch łyżew, ale przy otworze zwodzonym podpory tworzyły po 3 łyżwy z każdej strony. Wszystkie tafle łączyły się ze sobą za pomocą zasuw i utrzymywane były na miejscu za pomocą kotwic i łańcuchów. Po obu stronach mostu znajdowały się drewniane przyczółki.

Początkowo większość dochodów z mostu szła na spłatę pożyczki, zaś nadwyżka przeznaczona była na wydatki związane z konserwacją i naprawą mostu oraz opłacaniem pracujących na nim ludzi. W 1871 dekretem cara most przeszedł pod kontrolę ministerstwa komunikacji, a reszta długu została spłacona z budżetu państwa. W latach 1871-1914 most generował dochody w wysokości 25 tys. – 40 tys. rubli rocznie. Most otwierany był w godzinach 4-6 rano i 15.30-17.30 po południu. W okresie zimowym był rozbierany i przechowywany w specjalnie zbudowanej motławie (magazynie) poniżej mostu, na prawym brzegu Wisły, pomiędzy wyspą a brzegiem. Most został zniszczony 2 sierpnia 1914, kiedy wycofujące się z Włocławka wojska rosyjskie podpaliły go. Okupujący w latach 1914-1918 Włocławek Niemcy zbudowali w 1915 nowy most, o konstrukcji identycznej z poprzednim. Ten most został z kolei zniszczony przez wojska polskie w 1920 na rozkaz pułkownika Wojciecha Gromczyńskiego za zgodą gen. Józefa Hallera, podczas najazdu bolszewickiego, by uniemożliwić przeprawę przez Wisłę oddziałom sowieckiego 3 Korpusu Kawalerii. Odbudowano go w 1922. Ostatecznej rozbiórki mostu dokonano w 1938, rok po zbudowaniu na Wiśle Mostu im. Edwarda Śmigłego-Rydza. Do dziś zachował się fragment ul. Gdańskiej, która prowadziła bezpośrednio na most.

***

17 marca 1958 odbyła się

premiera komedii filmowej Ewa chce spać w reżyserii Tadeusza Chmielewskiego

Film był debiutem reżyserskim Tadeusza Chmielewskiego i od razu zdobył Złotą Muszlę na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w San Sebastián.

Udany debiut reżyserski krytycy przyjęli bardzo pozytywnie, wróżąc autorowi wspaniałą przyszłość. I nie pomylili się – Tadeusz Chmielewski zrealizował później jeszcze kilka niezwykle popularnych komedii: Gdzie jest generał?, Jak rozpętałem drugą wojnę światową, Nie lubię poniedziałku, Wiosna panie sierżancie. Ewa chce spać to także pierwszy film siedemnastoletniej Barbary Kwiatkowskiej. Rolę tę otrzymała w wyniku konkursu, do którego zgłosiły się tysiące dziewcząt z całej Polski. Surrealistyczny humor filmu budują doskonałe dialogi autorstwa Jeremiego Przybory.

Film to nakręcona w konwencji podwórkowej ballady komedia satyryczna. Perypetie szlachetnej i naiwnie prostodusznej dziewczyny, bezskutecznie poszukującej noclegu w nierealnym mieście głupoty i występku. Młoda dziewczyna przyjeżdża w przeddzień rozpoczęcia roku szkolnego do miasta, lecz woźny nie wpuszcza jej do internatu. Ewa przez całą noc nie może znaleźć noclegu. Poznaje sympatycznego policjanta, Piotra, wplątana zostaje w przedziwne, na pół realne, na pół fantastyczne zdarzenia, których bohaterami są niezwykli policjanci, złodzieje, karawaniarze, prostytutki.

Inspiracją do przedstawionej w filmie historii był artykuł w prasie, na który trafił reżyser. Na bazie pomysłu z życia wziętego Tadeusz Chmielewski nakręcił bardzo lekkie kino, mając na celu rozbawienie widowni dzięki satyrycznemu obrazkowi codzienności. Jednocześnie, nie chcąc narażać się cenzorom, postanowił „udawać wariata i nakręcić bajkę, zachowując subtelne aluzje do tego, co obserwowało się codziennie na ulicy.”  Surowość i obowiązkowość policjantów oraz profesjonalizm i okrucieństwo przestępców są wzięte w cudzysłów komedii absurdu okraszonego romantycznym wątkiem.

Perypetie dziewczyny miały być pretekstem do pokazania świata złodziei i milicjantów w krzywym zwierciadle. Ten nieco surrealistyczny, filmowy świat zbudowany jest bowiem z rozpoznawalnych dla widza elementów świata rzeczywistego – problemów i absurdów Polski lat 50.

Film pozostaje świetnym widowiskiem dzięki znakomitemu zespołowi aktorskiemu. Prócz Barbary Kwiatkowskiej – pierwszoplanowej odtwórczyni roli tytułowej, grającej uroczą nastoletnią damę, na uwagę zasługują aktorzy wcielający się w policjantów (Stefan Bartnik, Wacław Kowalski, Gustaw Lutkiewicz, Zygmunt Zintel), a także odtwórcy ról rzezimieszków (Roman Kłosowski, Ludwik Benoit, Wojciech Turowski) czy też  woźny internatu (Stanisław Milski) i prostytutka „Piękna Lola” (Halina Buyno-Łoza).

MIĘDZY FILMAMI EWA CHCE SPAĆ tylko w Telewizji Kino Polska

***

17 marca 1989 w Warszawie, przyszła na świat

Julia Pietrucha – polska modelka, aktorka i piosenkarka

Jako aktorka zadebiutowała w 2001 rolą Gerdy w sztuce Królowa Śniegu w reżyserii Barbary Borys-Damięckiej, wystawianej w Teatrze Syrena w Warszawie. W 2002 roku została Miss Polski Nastolatek. W 2003 zadebiutowała w serialu TVN Na Wspólnej. W tym samym roku za wiersz „Blokowisko” została wyróżniona na Światowym Dniu Poezji.

W 2006 zagrała jedną z głównych bohaterek serialu Kochaj mnie, kochaj!. Rok później, za rolę Zosi Paluch w filmie Michała Kwiecińskiego Jutro idziemy do kina otrzymała Specjalną Nagrodę Aktorską 32. Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni.

Od 7 marca 2010 na antenie TVP1. był emitowany serial „Blondynka”w którym grała główną rolę. Serial odniósł sukces komercyjny i cieszył się sporą oglądalnością, dużo większą niż kolejne serie powstające od 2014 roku.

Od marca 2012 występuje w roli Juliet w sztuce Central Park West Woody’ego Allena, wystawianej w Teatrze 6. piętro w Warszawie. W tym samym roku została ambasadorką kosmetyków Olay Active Hydrating.

W 2014 zagrała w amerykańsko-węgierskim horrorze The Curse of Styria (Klątwa Styrii) u boku Stephena Rei i Eleanor Tomlinson. W tym samym roku była uczestniczką pierwszej edycji programu rozrywkowego telewizji Polsat Twoja twarz brzmi znajomo. Za wygraną z pierwszego odcinka otrzymała czek na 10 tys. zł, który przeznaczyła na rzecz schroniska dla bezdomnych zwierząt „Canis” w Kruszewie.

15 kwietnia 2016 wydała samodzielnie debiutancki album studyjny, zatytułowany Parsley, na którym znalazły się utwory jej autorstwa, grane przez nią na ukulele. Płyta została opublikowana w całości w serwisie YouTube.

Od 7 lipca do 1 września 2017 prowadziła cotygodniową autorską audycję Warzywniak wieczorową porą na antenie Programu 3 Polskiego Radia.

#Wiosna w mojej naturze #Wiosenna podróż

Źródło:   https://pl.wikipedia.org;   https://film.org.pl;