Poniedziałek, 15 kwietnia – Światowy Dzień Trzeźwości, Światowy Dzień Sztuki

Wydarzyło się:

(1770) Brytyjski uczony Joseph Priestley wynalazł gumkę do ścierania

(1965)  Premiera jugosłowiańsko-amerykańsko-brytyjsko-niemieckiego filmu przygodowego Dżingis chan w reżyserii Henry’ego Levina

Urodzili się:

(1949)  Ałła Pugaczowa – rosyjska piosenkarka, kompozytorka, autorka tekstów, aktorka

(1959) Emma Thompson – brytyjska aktorka

Wszyscy doskonale wiemy (niektórzy z autopsji) jak trudną sztuką bywa zachowanie trzeźwości.

Dzisiaj obchodzimy

Światowy Dzień Trzeźwości

i

Światowy Dzień Sztuki

Pisałam o nich   (TUTAJ) .

***

Istnienie pewnych rzeczy codziennego użytku jest dla nas tak oczywiste, że nie zastanawiamy się wcale nad tym skąd one się wzięły. A przecież ktoś musiał je wymyślić, skonstruować czy wynaleźć. I tak też jest i w tym przypadku. Otóż 249 lat temu, a dokładnie 15 kwietnia 1770 roku

brytyjski uczony Joseph Priestley wynalazł – gumkę do ścierania

Josepha Priestley (1733 – 1804) to angielski chemik, filozof, duchowny i pedagog.

Odkrył tlen, amoniak, tlenek węgla, chlorowodór, kwas siarkowy i dwutlenek siarki, tlenek azotu. Uzyskał też wodę sodową i podtlenek azotu.

I to on pierwszy odkrył, że kawałek kauczuku świetnie nadaje się do wycierania śladów ołówka. Grafitowy pył ściera się wraz z włókienkami celulozy, nie uszkadzając papieru. W ten oto sposób zaczął posługiwać się kauczukiem w zupełnie nowym celu.

By móc się cieszyć swym odkryciem, musiał rozgryźć jeszcze tylko jeden problem – po kilku dniach kauczuk gnił i trzeba go było zastępować innym.

Wynalazek szybko znalazł wielu odbiorców i dziś wydaje się czymś zupełnie oczywistym.

Aby gumka lub ołówek nie zawieruszały się zbyt często, trzeba było pomyśleć, co też uczynić aby stanowiły jedność. I tak tez się stało.

Połączenie ołówka z gumką nastąpiło około 1850 roku za sprawą amerykańskiego wynalazcy Hymana Lippmana. Ołówek z gumką opatentowano w marcu 1858 roku.

***

15 kwietnia 1965 roku odbyła się

premiera jugosłowiańsko-amerykańsko-brytyjsko-niemieckiego filmu przygodowego Dżingis chan w reżyserii Henry’ego Levina

Dżingis chan (Genghis Chan) to jugosłowiańsko-amerykańsko-brytyjsko-niemiecki film przygodowy z 1965 roku w reżyserii Henry’ego Levina.

Przełom XII i XIII wieku. Dżingis chan jednoczy koczownicze plemiona Azji Środkowej i toczy wygrane wojny z Chinami. Zajmuje coraz więcej terenów. Organizuje sprawną strukturę wojskową, spisuje prawo i upowszechnia pismo.

W głównych rolach wystąpili:  Omar Sharif – Dżingis chan, Stephen Boyd – Jamuga, Telly Savalas – Shan, Robert Morley – Władca Chin i inni.

Trailer Genghis Khan 1965

***

60 lat temu – 15 kwietnia 1959 w Londynie, przyszła na świat

Emma Thompson – brytyjska aktorka, scenarzystka filmowa, teatralna i telewizyjna

Studiowała literaturę angielską w Newnham College w Cambridge.

Karierę zaczynała grywając na scenach teatralnych.

Emma Thompson to dwukrotna zdobywczyni Oscara. W kinie zadebiutowała w filmie Henryk V swego ówczesnego męża Kennetha Branagha, sławę przyniosły jej jednak dopiero role w filmach Jamesa Ivory’ego: Powrót do Howards End i Okruchy dnia. Za kreację Margaret Schlegel w pierwszym z nich zdobyła Oscara dla najlepszej aktorki za rok 1992. Drugą statuetkę otrzymała w 1996 r. za scenariusz Rozważnej i romantycznej (będący adaptacją powieści Jane Austen).

Była producentem wykonawczym filmu z 2010: Niania i wielkie bum (Nanny McPhee and the Big Bang).

Nanny McPhee Returns Official Trailer #1 – Emma Thompson Movie (2010) HD

***

Dzisiaj świętuje swoje 70. urodziny. W związku z tym 17 kwietnia 2019 planowany jest jej jubileuszowy koncert na Kremlu w Moskwie.

15 kwietnia 1949 w Moskwie, przyszła na świat

Ałła Pugaczowa – rosyjska piosenkarka, kompozytorka, autorka tekstów, aktorka

Ałła Borisowna Pugaczowa to radziecka i rosyjska piosenkarka oraz reżyser i producent muzyczny.

W grudniu 1991 została odznaczona tytułem honorowym, nadawanym wybitnym twórcom radzieckiej sztuki teatralnej, filmowej i muzycznej – Ludowy Artysta ZSRR.

Dysponuje głosem o rozpiętości ponad 3 oktaw (sopran–kontralt) i charakterystycznej barwie z chrypką. Wykształciła swoisty styl interpretacji, z pogranicza piosenki aktorskiej i rockowej, prezentowany w ramach konceptualnych widowisk estradowych: teatru piosenki.

W 1981 roku ukończyła studia na wydziale dyrygentury chóralnej Szkoły Muzycznej im. M. Ippolitowa-Iwanowa w Moskwie oraz na wydziale reżyserii estradowej Państwowego Instytutu Sztuki Teatralnej im. A. Łunaczarskiego w Moskwie.

W 1975 roku otrzymała Grand Prix Międzynarodowego Festiwalu Piosenki „Złoty Orfeusz” w Słonecznym Brzegu za interpretację piosenki „Arlekino”. Wygrana prestiżowego socjalistycznego festiwalu umożliwiała wydanie płyty w radzieckiej wytwórni płytowej Melodia, mającej wówczas monopol. Wydany w 1975 roku winylowy krążek z trzema nagranymi przez Pugaczową piosenkami stał się sensacją w ZSRR. Jaskrawa odmienność stylu wykonawczego Pugaczowej wobec dotychczasowych standardów radzieckiej estrady wywołała niesłychany rezonans wśród publiczności. Utwór „Arlekino” stał się radiowym przebojem, piosenkarka zaczęła regularnie pojawiać się telewizji. Wydany w tym czasie singel „Ałła Pugaczowa” sprzedano w nakładzie ponad 15 mln.

W 1978 roku z piosenką „Wsio mogut koroli” zdobyła Grand Prix 2. Festiwalu Interwizji w Sopocie. Jednocześnie zbierała pochwały za główną rolę w filmie muzycznym Żenszczina, kotoraja pojot  w reżyserii A. Orłowa, do którego skomponowała muzykę i kilka piosenek.

Od początku lat 80. stała się w ZSRR obiektem swoistego kultu. Poświęciła się wówczas także pracy kompozytorskiej, tworząc wiele popularnych piosenek, zwłaszcza we współpracy z poetą Ilją Rieznikiem. Od 1985 zwróciła się ku muzyce rockowej.

W 1997 roku reprezentowała Rosję z utworem „Primadonna” w 42. Konkursie Piosenki Eurowizji w Dublinie.

W 1998 roku zaprezentowała jubileuszowy program Izbrannoje. Występowała z koncertami w większości krajów europejskich, także w USA, Izraelu i Indiach.

Jest między innymi laureatką przyznawanego przez International Biographical Centre w Cambridge imiennego medalu 2000 Outstanding Musicians, nagród w plebiscytach popularności. Szacuje się, że płyty Pugaczowej osiągnęły na całym świecie łączny nakład 250 mln egzemplarzy.

Została odznaczona Orderem Zasług dla Ojczyzny II i III klasy oraz azerbejdżańskim Orderem Przyjaźni.

Od 2011 roku jest przewodniczącą jury w programie Faktor A, będącym rosyjską wersją formatu The X Factor. Nazwa rosyjskiej wersji została specjalnie zmieniona na cześć Pugaczowej.

Autorka ponad 500 utworów jest nie tylko ikoną muzyki rosyjskiej, ale także niezłą skandalistką – jest bowiem czterokrotnie rozwiedziona. Jej mężami byli: Mykołas Orbakas (1969-1973), Aleksandr Stefanowicz (1976-1980), Jewgienij Bołdin (1985-1993) i Filipp Kirkorow (1994-2005). Obecnie związana jest z o 27 lat młodszym aktorem i piosenkarzem, Maksimem Gałkinem. Para pobrała się 23 grudnia 2011 roku.

Ma trójkę dzieci, córkę Kristinę Orbakaitė (ur. 1971; ze związku z Orbakasem) oraz bliźnięta – Lizę i Harry’ego (ur. 2013), które urodziła surogatka. Miała wówczas 64 lata.

Należy do najbogatszych Rosjan, pod swoim nazwiskiem produkuje perfumy, buty i odzież. Znana jest również z poddania się licznym operacjom plastycznym.

Ałła Pugaczowa jest niekwestionowaną diwą rosyjskiej estrady. Artystka jest traktowana w kraju jak królowa. Jest niezwykłym fenomenem piosenkarstwa nie tylko na gruncie rosyjskim. Wyróżnia ją poziom repertuaru pod względem literackim i muzycznym, osobowość sceniczna, niezależność artystyczna i polityczna w radzieckich czasach. Również w Polsce jest postacią cenioną i cieszącą się dalej popularnością.

Алла Пугачева – „Все могут короли” („Пестрый котел”, ГДР, 1979 год)

Źródło:   https://pl.wikipedia.org;   https://plejada.pl;