Środa, 6 lutego – Międzynarodowy Dzień Zerowej Tolerancji dla Okaleczania Żeńskich Narządów Płciowych, Międzynarodowy Dzień Barmana, Dzień Boba Marleya,
Dzisiejsze święta nietypowe to:
Międzynarodowy Dzień Zerowej Tolerancji dla Okaleczania Żeńskich Narządów Płciowych
Celem święta jest podniesienie świadomości na temat brutalnego, zagrażającemu zdrowiu i życiu, rytuału obrzezania kobiet, powszechnego w państwach Afryki. Święto obchodzone jest od 2003 roku, z inicjatywy pierwszej damy Nigerii – Stelli Obasanjo.
Wspólne oświadczenie z okazji Międzynarodowego Dnia Zerowej Tolerancji dla Okaleczania Narządów Płciowych Kobiet
Bruksela, 5 lutego 2019 r.
Komisja Europejska – Oświadczenie
Z okazji zbliżającego się Międzynarodowego Dnia Zerowej Tolerancji dla Okaleczania Narządów
Płciowych Kobiet (6 lutego 2019 r.) wspólne oświadczenie w sprawie eliminowania tej praktyki wydali:
wysoka przedstawiciel Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa – wiceprzewodnicząca Komisji Federika Mogherini, komisarz do spraw europejskiej polityki sąsiedztwa i negocjacji w sprawie rozszerzenia Johannes Hahn, komisarz do spraw współpracy międzynarodowej i rozwoju Neven Mimica oraz komisarz do spraw sprawiedliwości, konsumentów i równouprawnienia płci Věra Jourová.
Każda dziewczynka i każda kobieta ma prawo do życia bez przemocy i bólu. Mimo to ponad 200 mln kobiet i dziewcząt na całym świecie zostało zmuszonych do poddania się bolesnej, traumatycznej praktyce okaleczenia żeńskich narządów płciowych. 500 tys. z nich żyje w Europie. Miliony innych dziewcząt jest zagrożonych obrzezaniem: do 2030 r. okaleczonych może zostać 68 mln dziewcząt w 25 krajach.
Okaleczanie żeńskich narządów płciowych stanowi poważne naruszenie praw człowieka i nienaruszalności cielesnej kobiet. Praktyka ta jest równoznaczna ze stosowaniem tortur i poniżającym traktowaniem, dla którego nie ma usprawiedliwienia. Nie można jej uzasadnić zwyczajem, tradycją, kulturą ani religią.
Jest to przestępstwo we wszystkich państwach członkowskich Unii Europejskiej. W ostatnim czasie wydano pierwsze wyroki skazujące dla osób, które dopuściły się okaleczenia żeńskich narządów płciowych, i spodziewamy się, że każdy, kto popełnia te przestępstwa w Unii Europejskiej lub zorganizuje je w państwie trzecim, zostanie postawiony przed sądem. Mimo że przed nami jest jeszcze wiele trudności, jest to ważny pierwszy krok w kierunku zapewnienia sprawiedliwości ofiarom.
Unia Europejska przoduje w światowych działaniach mających na celu wyeliminowanie praktyki okaleczania żeńskich narządów płciowych do 2030 r.Wspiera też kraje partnerskie w karaniu sprawców i jest zdecydowana uczynić jeszcze więcej.
UE i ONZ uruchomiły światową inicjatywę Spotlight, aby wyeliminować wszelkie formy przemocy wobec kobiet i dziewcząt, w tym okaleczanie żeńskich narządów płciowych, małżeństwa dzieci i inne szkodliwe praktyki wobec kobiet. W celu wspierania zrównoważonych przemian społecznych UE będzie finansować projekty służące zwalczaniu przemocy na tle płciowym na szczeblu lokalnym. Zaangażujemy się we współpracę z podmiotami na wszystkich szczeblach: władzami, przywódcami lokalnych społeczności, rodzicami, parlamentami, wymiarem sprawiedliwości, społeczeństwem obywatelskim, młodzieżą i mediami oraz innymi zainteresowanymi stronami.
Zamierzamy zrobić wszystko, co w naszej mocy, aby wyeliminować tę przestępczą praktykę.
Kontekst
Zgodnie z definicją Światowej Organizacji Zdrowia okaleczanie narządów płciowych (obrzezanie) kobiet obejmuje całość zabiegów mających na celu częściowe lub całkowite usunięcie zewnętrznych żeńskich narządów płciowych lub inny rodzaj okaleczenia żeńskich narządów płciowych bez medycznego uzasadnienia.
Proceder ten ma podłoże kulturowe, religijne lub społeczne i są mu poddawane młode dziewczęta w okresie między niemowlęctwem a 15. rokiem życia. Jest to forma znęcania się nad dzieckiem oraz stosowania przemocy wobec kobiet i dziewcząt. Okaleczanie narządów płciowych ma poważne krótko- i długoterminowe skutki dla zdrowia psychicznego i fizycznego ofiary.
Okaleczanie żeńskich narządów płciowych jest formą przemocy wobec kobiet i podlega karze zgodnie z konwencją stambulską Rady Europy. Konwencja ta została podpisana przez wszystkie państwa członkowskie i jak dotąd ratyfikowało ją 20 państw. Obywatele UE mogą być ścigani za praktykowanie okaleczania żeńskich narządów płciowych również za granicą.
Przez ostatnich 10 lat Unia Europejska poczyniła duże postępy w tym zakresie. Dzięki Unii Europejskiej, współpracy z UNICEF-em, UNFPA i organizacjami społeczeństwa obywatelskiego około 3,3 mln kobiet i dziewcząt uzyskało dostęp do ochrony i profilaktyki w tym zakresie. Ponad 20 tys. organizacji lokalnych w Afryce publicznie wezwało do wyeliminowania okaleczania narządów płciowych. Dzięki wsparciu płynącemu z partnerstwa między Unią Europejską, Unią Afrykańską i liderami spośród państw afrykańskich 12 państw w Afryce przeznaczyło specjalne środki z budżetów krajowych na walkę z tą praktyką. W państwach arabskich funkcjonują również regionalne i krajowe sieci organizacji religijnych zajmujące się przeciwdziałaniem tej praktyce.
Unia Europejska w dalszym ciągu dąży do pełnego wdrożenia Agendy na rzecz zrównoważonego rozwoju 2030, w której problem okaleczania żeńskich narządów płciowych został uwzględniony w celu nr 5 dotyczącym równości płci oraz szczegółowym celu 5.3 dotyczącym eliminowania szkodliwych praktyk.
Również w Unii Europejskiej wiele dziewcząt i kobiet jest zagrożonych okaleczeniem lub padło jego ofiarą. Europejski Instytut ds. Równości Kobiet i Mężczyzn przeprowadził badania dotyczące praktyki okaleczania żeńskich narządów płciowych w Unii Europejskiej i opublikował niedawno opracowanie na temat powszechnego występowania tej praktyki w Belgii, Grecji, Francji, we Włoszech, na Cyprze i na Malcie. Opracowanie to zawiera dokładniejsze informacje, jakościowe i ilościowe, na temat okaleczania żeńskich narządów płciowych i zagrożenia tą praktyką wśród dziewcząt w UE, z uwzględnieniem nowych schematów migracji.
***
Międzynarodowy Dzień Barmana
Międzynarodowy Dzień Barmana obchodzony jest w dniu św. Amanda z Maastricht, biskupa żyjącego w latach 584-679 i będącego patronem winiarzy, piwowarów, karczmarzy, barmanów oraz producentów winogron i win, handlarzy i harcerzy. Święto mało popularne ale z roku na rok zyskuje na popularności.
Maciej Maleńczuk z zespołem Psychodancing – Barman
***
Dzień Boba Marleya
Urodził się 6 lutego 1945 roku we wsi Nine Mile w regionie Saint Ann na Jamajce, jako Nesta Robert Marley. Kolejność imion została zamieniona dopiero przez urzędnika wydającego Marleyowi paszport w marcu 1964 roku. Jego matką była mieszkająca w rodzinnym domu na wsi, 19-letnia wówczas Cedella Marley, zaś ojcem starszy od niej o ponad 35 lat Norval Marley, biały Jamajczyk o brytyjskich korzeniach, okoliczny nadzorca ziemski, były kapitan królewskiej marynarki wojennej. Przez 10 lat życia, Nesta widział go 2 razy.
W roku 1959 wyjechali z matką do Anglii. W wieku 14 lat Nesta porzucił szkołę i za namową matki podjął praktyki jako spawacz w warsztacie. W 1961 roku napisał trzy własne piosenki. Przy akompaniamencie grupy mało znanych muzyków sesyjnych zarejestrowane zostały dwa pierwsze utwory Marleya, „Judge Not” oraz „Do You Still Love Me?”. Wkrótce porzucił praktyki spawalnicze i oświadczył matce, że zamierza zostać zawodowym muzykiem i wokalistą. W roku 1963 matka wyemigrowała do Wilmington w Stanach Zjednoczonych, tym samym pozostawiając syna na całkowicie własnym utrzymaniu. Miał wtedy 18 lat.
Do końca 1963 roku wraz ze swymi przyjaciółmi z Bunny’m Livingstone’m i Peterem Toshem stworzył zespół „The Wailers”, który wydał debiutancki singel w nakładzie 300 sztuk. Tak rozpoczęła się jego kariera…
Muzyka Marleya spotkała się z niewiarygodnie pozytywnym odbiorem na całym świecie. W swoich utworach często nawiązywał do miłości, nadziei i wiary w ludzi. Jego największe hity to “No Woman, No Cry”, “Buffalo Soldier”, “Could You Be Loved” i wiele, wiele innych. Wydany po śmierci album “Legend” to absolutny bestseller – został sprzedany w ponad 30 milionach egzemplarzy!
W wieku 21. lat ożenił się z Ritą Anderson, z którą miał czworo dzieci. Ze związków pozamałżeńskich miał ich jeszcze siedmioro.
Marley zmarł 38 lat temu, 11 maja 1981 roku z powodu przerzutów nowotworu do płuc i mózgu. Miał zaledwie 36 lat. Pierwotną przyczyną choroby była kontuzja, której doznał podczas gry w piłkę nożną. Niewyleczona rana powodowała pogłębiające się stany chorobowe, które wymagały amputacji palca. W tym momencie górę wzięły przekonania religijne artysty – jako rastafarian wierzył w jedność ciała – i odmówił amputacji. Zmarł w Miami, a jego pogrzeb miał państwową oprawę. Do grobu z artystą złożono trzy jego atrybuty – gitarę, Biblię i marihuanę. Został pochowany na cmentarzu w Saint Ann’s, niedaleko miejsca, w którym przyszedł na świat.
Bob Marley jest symbolem muzyki reggae i ruchu rastafari. Mówi się, że Bob Marley zrobił dla ideologii rasta więcej niż sam Haile Selassie I – cesarz Etiopii, który jest znany jako symbol religijny ruchu Rastafari. Społeczno-religijny ruch rozwinął się na Jamajce w latach 30. Właśnie wtedy w Etiopii panował Haile Selassie, którego wielu uważa za jedno z wcieleń Jah (Boga).
Od 1990 roku, wśród 10. świąt państwowych Jamajki, znajdziemy Dzień Boba Marleya, który ustanowiono 6 lutego, właśnie w dzień urodzin artysty. Jamajczycy świętują je gromadząc się i wspólnie śpiewając piosenki muzyka. Dzień Marleya ustanowiono 9 lat po śmierci artysty. To narodowe święto obchodzone jest dzisiaj po raz 29. W całym kraju odbywają się liczne koncerty i festiwale, panuje atmosfera radosnej zabawy. Wyspiarskie państwo przyciąga w tym dniu licznych turystów z całego świata. Jednym z celów turystów jest odwiedzenie muzeum w Kingston, w którym odbywają się seminaria i koncerty.
Dzień Boba Marleya obchodzony jest również w Etiopii. W Polsce od lat organizuje się tzw. Marleyki, czyli imprezy klubowe z muzyką reggae, w szczególności jubilata. Kult króla reggae jeszcze dalej posunął się w Nepalu, gdzie Marley uznawany jest za wcielenie hinduistycznego boga Wisznu.
Bob Marley – Could You Be Loved (Live)
Źródło: https://pl.wikipedia.org; http://naszemiasto.pl; https://publicystyka.ngo.pl; tytułowy cytat – Bob Marley – https://pl.wikiquote.org; https://silesion.pl;