Piątek, 18 stycznia – Dzień Kubusia Puchatka, (1955) Kevin Costner – amerykański aktor reżyser i producent filmowy oraz muzyk, (1956) Janusz Panasewicz – polski wokalista członek zespołu Lady Pank
The-City-Of-Prague-Philharmonic-Orchestra-Two-Socks-Theme-From-.mp3
Dzień Kubusia Puchatka
O Kubusiu Puchatku chyba nie ma co pisać, ponieważ każdy z nas był kiedyś dzieckiem i wtedy tę bajkę czytał. Albo później – gdy wychowywał własne dzieci lub wnuki. Niemniej, jeżeli ktoś jest ciekawy tego co napisałam w roku ubiegłym, to zapraszam (TUTAJ) .
***
64 lata temu,18 stycznia 1955 w Lynwood w stanie Kalifornia, przyszedł na świat
Kevin Costner – amerykański aktor, reżyser i producent filmowy oraz muzyk
– angielskiego, irlandzkiego, niemieckiego i czirokeskiego pochodzenia.
Był trzecim, najmłodszym synem elektryka Williama Costnera i Sharon Tedrick. W 1973 roku ukończył kalifornijską szkołę średnią Villa Park High School w Villa Park, a w 1978 roku otrzymał dyplom ukończenia California State University w Fullerton na wydziale biznesu i marketingu, po czym podjął pracę w wyuczonym zawodzie. W tym samym roku poślubił koleżankę z uczelni Cindy Silvę. Życie Costnera zmieniło przypadkowe spotkanie w samolocie z Richardem Burtonem. Pod jego wpływem rzucił pracę i przeniósł się do Hollywood. Zanim zaczął występować w filmach pracował jako kierowca ciężarówki, nurek i przewodnik wycieczek.
W branży filmowej na początku brał udział w kilku filmach erotycznych, ale wkrótce postanowił, że chce poczekać na poważną produkcję. Nie pracował przez prawie sześć lat, czekając na rolę kinową, którą wreszcie otrzymał w błyskotliwej psychodramie filmowej Lawrence Kasdana – Wielki chłód z udziałem Glenn Close, Toma Berengera i Kevina Kline. Co prawda jego występ został wycięty w montażu, ale reżyser go zapamiętał i powierzył mu rolę Jake’a w westernie Silverado (1985), która okazała się początkiem jego wielkiej kariery. Mał wtedy 30 lat.
Zdobył wiele nagród, w tym dwa Oscary za reżyserię i produkcję oraz Srebrnego Niedźwiedzia na Festiwalu Filmowym w Berlinie za główną rolę w westernie Tańczący z wilkami (1991).
Do czasu Titanica Jamesa Camerona (1997) wyprodukowany przez niego film Wodny świat (1995) był najdroższym filmem w historii kina (175 mln dolarów).
Oprócz tych dwóch filmów wyreżyserował jeszcze Wysłannika przyszłości (1997) i Bezprawie (2003), a wyprodukował: Tańczący z wilkami (1990), Odwet (1990), Robin Hood: Książę złodziei (1991), Bodyguard (1992), Rapa Nui (1994), Wyatt Earp (1994), Wysłannik przyszłości (1997), List w butelce (1999), Trzynaście dni (2000), Bezprawie (Open Range, 2003).
Był żonaty z Cindy Silvą, z którą ma dwie córki – Annie i Lily oraz syna Joego.
25 września 2004 poślubił projektantkę mody Christine Baumgartner , z którą ma dwóch synów Caydena Wyatta i Hayesa Logana oraz córkę Grace.
Ze związku z Bridget Rooney ma syna Liama Rooneya.
Niewielu z jego fanów wie, że Kevin Costner to również muzyk. W 2007 założył zespół muzyczny z pogranicza rocka i country Kevin Costner & Modern West, gdzie śpiewa i gra na gitarze. Wraz z grupą nagrał albumy: Untold Truths (2008), Turn It On (2010), From Where I Stand (2011) oraz Famous for Killing Each Other: Music from and Inspired By Hatfields & McCoys (2012).
Na estradzie towarzyszy mu także córka Lily
, która bywa niekiedy aktorką. I tak na przykład „w związku z… ograniczonym budżetem produkcji” przy produkcji „Black or White”, do epizodu – tata Kevin chciał zaangażować profesjonalną wokalistkę ale ostatecznie zdecydował się powierzyć rolę córce. 28-latka zaprezentowała umiejętności wokalne w scenie pogrzebu.Lily McCall Costner zadebiutowała na dużym ekranie już w 1995 roku w komedii „Klub Baby-Sitters”, dwa lata później oglądaliśmy ją w wyreżyserowanym przez tatę filmie „Wysłannik przyszłości”.
Dziewczyna może też pochwalić się tytułem Miss Złotych Globów, który otrzymała w 2004 roku.
Posłuchajmy rodzinnego duetu:
Kevin Costner, Lily Costner & Modern West – ” Let Me Be The One „
A tutaj aktora możemy oglądać z jego piękną (drugą) żoną – Christine
Kevin Costner & Christine Costner – ARQUEONAUTAS Spring / Summer 2016
Niezły, prawda?
***
Równo rok później, już nie w Kalifornii a w Lipsku (i nie w Niemczech lecz w województwie podlaskim), urodził się
Janusz Panasewicz – polski wokalista rockowy, autor tekstów, frontman zespołu Lady Pank
Ukończył szkołę podstawową w Olecku, a w 1975 roku zdał maturę w III Liceum Ogólnokształcącym w Białymstoku, gdzie był również uczniem średniej szkoły muzycznej. Jeszcze w trakcie nauki w liceum, w 1973, zajął VI miejsce na Festiwalu Piosenki Radzieckiej w Zielonej Górze. Po ukończeniu szkoły średniej, podjął pracę w Regionalnym Ośrodku Kultury „Mazury Garbate” w Olecku. W 1979 nawiązał współpracę z zespołem Ogród Wyobraźni.
W trakcie odbywania zasadniczej służby wojskowej, śpiewał w zespole wojskowym Desant. Po okresie protestów i odmowy śpiewania na festiwalu w Kołobrzegu został karnie przeniesiony do jednostki wojskowej czołgowej w Sanoku. Podczas trwania służby, za sprawą Andrzeja Mogielnickiego (z którego przyszłą żoną śpiewał w zespole Desant), w 1982 roku trafił do zespołu Lady Pank, którego wokalistą pozostaje do dnia dzisiejszego. Wcześniej głównym wokalistą zespołu był Jan Borysewicz.
Panasewicz jest autorem tekstów piosenek na kilku płytach Lady Pank, w tym słów do takich utworów, jak: „Młode orły”, „Nie chcę litości”, „Na granicy”, „Znowu pada deszcz”, „Słońcem opętani”, „Mój świat bez Ciebie” czy „Do Moniki L.” – kompozycji stanowiącej ilustrację muzyczną do filmu Ajlawju w reżyserii Marka Koterskiego.
Poza Lady Pank występował i nagrywał m.in. z: Krystyną Prońko („Firma „Ja i Ty””), Piotrem Zanderem („Brzydkie dzieci”, „Neapolitano”), Robertem Gawlińskim („Choćby nie wiem co”), Kobranocką („Jeżdżę na rezerwie”, koncertowe „Daj na tacę” i „Hipisówka”), Perfectem (koncertowe „Niewiele ci mogę dać”) oraz Katarzyną Kowalską (koncertowe „Zamki na piasku”). Ponadto był współautorem projektu muzycznego Nasz Wspólny Świat, w którym pełnił rolę jednego z wokalistów. Swoje partie wokalne udzielił w utworze „Stanie się cud”, w nagraniu którego wzięli również m.in. Jan Borysewicz, Marek Piekarczyk, Małgorzata Ostrowska czy Grzegorz Skawiński.
W 1998 roku zadebiutował rolą Antoniego jako główny bohater filmu fabularnego „Nic” Doroty Kędzierzawskiej.
16 lipca 2008 na antenie RMF FM miała miejsce premiera pierwszego solowego singla Panasewicza – „Po co słowa”. 19 września nakładem QL Music został wydany pierwszy solowy album artysty – Panasewicz.
27 marca 2009 otrzymał tytuł „zasłużony dla miasta Olecka”. Dwa lata później – w 2011 roku – wziął udział w nagraniu utworu „Mazurski cud”, powstałego w ramach akcji „Mazury Cud Natury”, promującego region Mazur.
3 marca 2012 wziął udział w drugiej edycji programu Bitwa na głosy. Wraz ze swoją drużyną zajął 4. miejsce, odpadając w 7. odcinku.
25 marca 2014 wydał drugi solowy album pt. Fotografie, do którego muzykę napisali John Porter oraz producent nagrań Jakub Galiński.
W 2017 został jurorem piątej edycji programu Idol.
20 lipca 2018 roku, podczas 25. Przystanku Olecko, została odsłonięta ławka na której usadzona jest rzeźba Janusza Panasewicza. W uroczystym odsłonięciu pomnika brał udział sam artysta w towarzystwie rodziny oraz fanów.
Janusz Panasewicz – Nadzieja się nie kończy
Źródło: https://pl.wikipedia.org; https://film.interia.pl; tytuł wpisu: 1 cytat – Nadzieja się nie kończy, 2 cytat – Michael Blake – Tańczący z wilkami;