Niedziela, 7 lipca – Światowy Dzień Czekolady, Międzynarodowy Dzień Spółdzielczości
Wydarzyło się:
(1990) W Termach Karakalli w Rzymie odbył się pierwszy koncert Trzech Tenorów – José Carrerasa, Plácido Domingo i Luciano Pavarottiego
(2007) W Lizbonie ogłoszono nowe siedem cudów świata: Wielki Mur Chiński, Petra w Jordanii, Pomnik Chrystusa Odkupiciela w Rio de Janeiro, Machu Picchu, Chichén Itzá, Koloseum i Tadź Mahal
Urodzili się:
(1752) Joseph Marie Jacquard – francuski tkacz i wynalazca
(1860) Gustav Mahler – austriacki kompozytor i dyrygent
I znowu (jak co roku) świętujemy dziś
Międzynarodowy Dzień Spółdzielczości
oraz
Światowy Dzień Czekolady
Pisałam o nich już wcześniej, (TUTAJ) .
A dzisiaj, w celu uczczenia słodkiego święta, zamiast niezwykle smacznej tabliczki czekolady (zdrowej bo zawierającej flawonole i niezbyt zdrowej ze względu na cukier i późniejsze wyrzuty sumienia), proponuję zobaczyć, jak też ta wspaniałość jest produkowana.
Zapraszam do Fabryki Czekolady!
Miszyn Faszyn – Fabryka Czekolady
***
7 lipca 1990 roku
w Termach Karakalli w Rzymie odbył się pierwszy koncert Trzech Tenorów – José Carrerasa, Plácido Domingo i Luciano Pavarottiego
Trzej Tenorzy to nieformalny zespół trzech tenorów: Plácido Domingo, José Carrerasa oraz Luciano Pavarottiego, którzy w latach 90. występowali wspólnie na koncertach i wydawali cieszące się dużą popularnością płyty.
Zastąpienie koncertu 20 tenorów występujących jeden po drugim – wspólnym występem trzech największych tenorów, było pomysłem José Carrerasa.
Pierwszy koncert plenerowy odbył się 7 lipca 1990 roku w Termach Karakalli w Rzymie dla 6000 widzów i 800 milionów telewidzów. Artyści wykonali arie m.in. z Toski Pucciniego (Pavarotti i Domingo), melodie z musicali, w tym z West Side Story i arię Nessun dorma z opery Turandot Giacomo Pucciniego. Orkiestrami Maggio Musicale Fiorentino i Teatro dell’Opera di Roma dyrygował Zubin Mehta.
Koncert bardzo się spodobał, a śpiewacy stali się bardzo rozpoznawalni nie tylko w kręgach miłośników opery. Postanowiono więc kontynuować wspólne występy. Trzej Tenorzy wystąpili jeszcze trzykrotnie podczas finałów kolejnych piłkarskich mistrzostw świata: na Dodger Stadium w Los Angeles w 1994 roku, na Polach Marsowych pod wieżą Eiffla w Paryżu w 1998 roku oraz w Jokohamie w 2002 roku. Dzięki sukcesowi tych koncertów zespół odbył światowe tournée w latach 1997–1999. Artyści dali wspólnie 33 koncerty, ostatnie w Bath w Anglii oraz Columbus w Ohio w USA w 2003 roku.
Po śmierci Luciano Pavarottiego w roku 2007, José Carreras i Plácido Domingo zapowiedzieli, że z szacunku dla niego, nie będą kontynuować projektu ani szukać zastępstwa dla zmarłego.
Los tres tenores, O´sole mio y Nessun dorma Subtitulado al español
***
7 lipca 2007 roku
w Lizbonie ogłoszono nowe siedem cudów świata: Wielki Mur Chiński, Petra w Jordanii, Pomnik Chrystusa Odkupiciela w Rio de Janeiro, Machu Picchu, Chichén Itzá, Koloseum i Tadź Mahal
Pierwsze Siedem Cudów Świata wybrali starożytni Grecy, a wśród nich znalazła się Latarnia Morska na wyspie Faros w Aleksandrii czy Wiszące Ogrody w Babilonie. Jedynym zachowanym cudem starożytnego świata jest obecnie piramida w Gizie zwana Piramidą Cheopsa.
7 cudów świata- starożytność
Siedem nowych cudów świata to proponowana wersja współczesnej listy siedmiu cudów świata, której tworzeniem zajęła się szwajcarska firma New Open World Corporation (NOWC). Lista została ogłoszona 7 lipca 2007 roku w Lizbonie na stadionie Estádio da Luz o godzinie 21:30 czasu lokalnego. Finałowe głosowanie trwało od 1 stycznia 2006 do 6 lipca 2007, w tym czasie zostało oddanych ponad 90 mln głosów.
Siedmiu zwycięzców zostało wybranych w głosowaniu, które odbywało się poprzez internet oraz telefon
Projekt wyboru siedmiu nowych cudów świata został zapoczątkowany we wrześniu 1999 roku przez filmowca, lotnika oraz podróżnika Bernarda Webera, Kanadyjczyka szwajcarskiego pochodzenia. Do 24 listopada 2005 w projekcie znalazło się 177 kandydujących obiektów, które musiały spełniać kryterium ukończenia budowy przed 2000 rokiem. Organizacja NOWC 1 stycznia 2006 ogłosiła listę 21 finalistów, później lista skróciła się do 20 finalistów, po wycofaniu z głosowania Piramid w Gizie, które otrzymały tytuł honorowego kandydata.
Pomimo iż panelowi ekspertów zaangażowanemu w projekt nowych siedmiu cudów świata przewodniczył były dyrektor generalny UNESCO, Federico Mayor, to UNESCO jednoznacznie zdystansowała się od tego przedsięwzięcia, oświadczając że „Lista siedmiu nowych cudów świata będzie tworem prywatnej inicjatywy, który w żaden istotny i trwały sposób nie wpłynie na zachowanie wybranych obiektów”.
Co więcej, każdy oddający swój głos mógł oddać także kolejny, kupując go od NOWC.
Kontrowersje może także wzbudzać fakt mobilizowania w wielu krajach własnych mieszkańców do głosowania, m.in. władze Peru uruchomiły na placach terminale komputerowe, by zwiększyć szanse Machu Picchu; w Brazylii prezydent Luiz Inácio Lula da Silva nawoływał do oddania głosu na pomnik Chrystusa Odkupiciela w Rio de Janeiro; w promowanie Petry włączyła się jordańska rodzina królewska, a jordańscy dyplomaci w innych krajach arabskich zachęcali do głosowania na ten obiekt; w Indiach zaś do poparcia mauzoleum Tadź Mahal w Agrze namawiały gwiazdy Bollywood.
Nowe 7 cudów świata to: Wielki Mur Chiński, Petra w Jordanii, Pomnik Chrystusa Odkupiciela w Rio de Janeiro, Machu Picchu, Chichén Itzá, Koloseum i Tadź Mahal.
Nowe 7 cudów świata
***
267 lat temu 7 lipca 1752 w Lyonie we Francji, urodził się
Joseph-Marie Jacquard – francuski tkacz i wynalazca
Joseph Marie Jacquard to tkacz i wynalazca; skonstruował maszynę do wiązania sieci. W 1805 roku udoskonalił krosno przez skonstruowanie nowego urządzenia przesmykowego, znanego dziś jako maszyna Jacquarda (Żakarda), do wielobarwnego tkania wielowzorzystego. Maszyna Jacquarda umożliwia uzyskanie na tkaninie praktycznie dowolnego wzoru, prawie bez ograniczeń. Możliwe jest tkanie barwnych „obrazów„. Wzory nanosił Jacquard na karty perforowane, sterujące podnoszeniem nitek osnowy (tworzeniem przesmyku). Było to pierwsze programowe sterowanie w dziejach techniki. Pisałam o tym trochę przy okazji wpisu o Adzie Lovelace (TUTAJ) .
Jacquard był zwolennikiem i uczestnikiem Wielkiej Rewolucji Francuskiej, której bronił w Lyonie.
Jego krosno w 1806 roku zostało uznane za własność publiczną, on sam nagrodzony z tej okazji stałą pensją oraz opłatą od każdej zainstalowanej maszyny. W 1812 roku pracowało we Francji około 11 000 maszyn Jacquarda. W roku 1819 Jacquard został odznaczony Legią Honorową. W 1820 jego krosna trafiły do Anglii, potem zaś praktycznie na cały świat.
Od nazwiska Jacquard nazwano tkaniny tworzone przy pomocy tych maszyn – tkaninami żakardowymi.
Zmarł w wieku 82. lata, 7 sierpnia 1834 w Oullins
Fabric Weaving 1
***
159 lat temu, dokładnie 7 lipca 1860 roku, w Kalište koło Humpolca w Cesarstwie Austriackim, przyszedł na świat
Gustav Mahler – austriacki kompozytor i dyrygent
Gustav Mahler to austriacki kompozytor i dyrygent doby neoromantyzmu, przez większość krytyków uważany za jednego z najwybitniejszych symfoników w historii muzyki. Za życia ceniony był przede wszystkim jako dyrygent (zwłaszcza w repertuarze beethovenowskim i wagnerowskim), a jego własne kompozycje nigdy nie zostały do końca zaakceptowane przez wiedeńskie środowisko muzyczne. Stopniowo jednak jego utwory utorowały sobie drogę do sal koncertowych całego świata. Wzrost zainteresowania twórczością kompozytora przypada na II połowę XX wieku. Trzon jego twórczości stanowią symfonie (łącznie 11) i pieśni.
Mahler wywarł też wpływ na muzykę jazzową. Wielu muzyków tego nurtu, mając wykształcenie klasyczne, często sięga po symfonie Mahlera.
Gustav Mahler przyszedł na świat jako drugie z dwanaściorga dzieci Bernarda i Marii. Mahlerowie byli niemieckojęzycznymi Żydami zajmującymi się handlem. W 1860 roku przenieśli się do Igławy, gdzie Mahler zetknął się z muzyką wojskową i ludową, co nie pozostało bez znaczenia dla jego późniejszych kompozycji.
Muzyką fascynował się od najmłodszych lat, a jako sześciolatek rozpoczął naukę gry na fortepianie. Mając 10 lat, dał swój pierwszy koncert pianistyczny. W 1870 rozpoczął naukę w miejscowym gimnazjum, a w 1875 w wiedeńskim konserwatorium. W tym czasie tworzył swoje pierwsze kompozycje: „Sonatę skrzypcową”, „Kwartet fortepianowy”, „Preludium symfoniczne”.
Po ukończeniu iławskiego gimnazjum i zdaniu matury oraz po ukończeniu klas fortepianu i kompozycji w konserwatorium Mahler rozpoczął studia na uniwersytecie w Wiedniu. W 1880 podjął pracę w charakterze dyrygenta w Bad hal w Górnej Austrii. Później został zatrudniony na stanowisku kapelmistrza teatru Laibach, a następnie teatru w Ołomuńcu.
Od 1885 dyrygował w Operze w Pradze, a rok później w Lipsku. W 1888 roku został mianowany dyrektorem Królewskiej Opery Węgierskiej w Budapeszcie. Mahler przez cały czas pracował też nad własnymi kompozycjami, które jednak nie były entuzjastycznie przyjmowane przez publiczność ani środowisko akademickie.
W 1889 roku kompozytor w ciągu kilku miesięcy stracił ojca, matkę i siostrę. Tym samym stał się głową rodziny odpowiedzialną za pozostałe rodzeństwo.
Ważnym wydarzeniem w jego życiu było przyjęcie chrztu w kościele katolickim w 1897 roku. Przyjęcie wiary chrześcijańskiej było warunkiem do objęcia stanowiska dyrygenta, a później także dyrektora Opery Wiedeńskiej. Jest to najlepszy okres w karierze dyrygenckiej Mahlera, koncertuje w Berlinie, Lwowie, Amsterdamie, Hadze, Weimarze, Frankfurcie, Hamburgu, Trieście, Rzymie, Wrocławiu, Warszawie, Petersburgu. W 1901 zmagał się z ciężka chorobą, co wiązało się z pobytem w sanatorium.
W marcu następnego roku wstąpił w związek małżeński z Almą Schindler, kobietą młodszą od niego o 19 lat. Z tego związku przyszły na świat dwie córki: Maria Anna i Anna Justyna. Dyrektorem wiedeńskiej opery był do roku 1907, kiedy to podał się do dymisji ze względu na konflikty ze współpracownikami. Pogarszał się też stan zdrowia kompozytora, w związku z tym musiał zaprzestać górskich wycieczek, pływania i jazdy na rowerze.
Pod koniec roku wyjechał do Stanów Zjednoczonych, by przyjąć ofertę pracy w Metropolitan Opera. Przez ostatnie lata życia poprawiał i udoskonalał swoje kompozycje. W 1910 miała miejsce premiera jego „VIII Symfonii”. Amerykańskie środowisko muzyczne przyjęło ją z zachwytem. Był to największy sukces Mahlera jako kompozytora za jego życia. Niestety jego choroba postępowała.
Zmarł w 1911 roku w Wiedniu. Miał tylko 51 lat.
Kiedy kompozytor zmarł, mówiono, że umarł z miłości. Można dodać, że umarł ze względu na chorobę serca, a małżeństwo z Almą jako pasmo sado-masochistycznych chwil tylko pogorszyło sprawę.
Mahler wchłonął Almę. Jej osobowość, marzenia i charakter miały podporządkować się jemu w sposób absolutny i nie znoszący sprzeciwu. Kochając – gardził jej wyborami literackimi i filozoficznymi i przede wszystkim – kategorycznie sprzeciwił się jej komponowaniu. A Alma była kompozytorką. Masz tylko jeden zawód – uczynić mnie szczęśliwym. Musisz mi się oddać bez warunków, musisz podporządkować przyszłe życie moim potrzebom i nie pragnąć niczego prócz mojej miłości!
Gustav Mahler Symphony No 5 Mvt 4 Death in Venice
Źródło: https://pl.wikipedia.org; https://eszkola.pl; http://meakultura.pl;