Poniedziałek, 18 lutego – Dzień Baterii
Wydarzyło się:
(1930) W amerykańskim Saint Louis pierwsza w historii krowa o imieniu Elm Farm Ollie odbyła lot na pokładzie samolotu
(1979) Pierwszy raz w historii na Saharze odnotowano opady śniegu
Urodzili się:
(1848) Louis Comfort Tiffany – amerykański projektant wyrobów ze szkła,
(1934) Paco Rabanne – hiszpański projektant mody,
(1941) Anna Panas – polska piosenkarka,
Dzień Baterii
Czy chcecie dowiedzieć się o baterii prawie wszystko? To zapraszam (TUTAJ) .
***
89 lat temu, dokładnie 18 lutego 1930 roku, w amerykańskim Saint Louis
pierwsza w historii krowa o imieniu Elm Farm Ollie odbyła lot na pokładzie samolotu
A było to podczas Międzynarodowej Wystawy Lotniczej w St. Louis w Stanach Zjednoczonych. Ollie z Wiązowej Farmy („Elm Farm Ollie”), bo tak się to zwierzę nazywało, nie tylko wzbiła się w powietrze jako pierwsza przedstawicielka swojego gatunku, ale również została pierwszą krową w historii wydojoną podczas lotu samolotem. Był to jednocześnie chwyt marketingowy oraz eksperyment naukowy, badający wpływ lotu na bydło hodowlane.
Ollie była wyjątkowo produktywną krową, wymagającą aż trzech dojeń dziennie. W czasie 72-milowego lotu pomiędzy Bismarck a St. Louis, Amerykanin Elsworth W. Bunce wydoił ją, a mleko zostało rozlane do kartonów, którym dołączono małe spadochrony i wyrzucono z samolotu. Jedną z osób, które wypiło wówczas szklankę tego mleka był sam Charles Lindbergh – pierwszy człowiek, który samotnie przeleciał nad Atlantykiem z Ameryki Północnej do Europy bez międzylądowań.
A co się stało z krową? Tego historia nie odnotowała. Wiadomo natomiast, że jej sława żyła w całym stanie Wisconsin – mlecznym zapleczu Ameryki – gdzie tytułowano ją Królową Nieba („Sky Queen”).
„Królowa nieba” była przedstawicielką rasy Guernsey. Ku jej czci pisano wiersze, piosenki, opowiadania i malowano obrazy. Jedne z bardziej znanych utworów to „Madame Butterfat” i „The Bovine Cantata in B-Flat Major”.
The Bovine Cantata in Bb Major (Madame Butterfat)
pierwszy raz w historii na Saharze (w południowej Algierii) odnotowano opady śniegu
***
18 lutego 1848 roku w Nowym Jorku, urodził się
Louis Comfort Tiffany – amerykański projektant wyrobów ze szkła
Louis Comfort Tiffany był przede wszystkim artystą, tworzącym głównie dzieła ze szkła i wyroby jubilerskie w stylu secesji. Był prekursorem wzornictwa lamp witrażowych, wazonów zwanych do dziś tiffany.
Potrafił wykorzystać zarówno możliwości płynące z faktu, że przyszedł na świat w bardzo bogatej rodzinie (syn jubilera Charlesa Lewisa Tiffany’ego), jak i sprzyjający nowatorskim trendom w sztuce okres, na który przypadała jego aktywność twórcza.
Louis Tiffany był niestrudzonym poszukiwaczem niekonwencjonalnych rozwiązań. Jego wielką pasją było szkło. Materiał ten wykorzystywany w sztuce od wieków, długo czekał na swoje kolejne odkrycie. Tiffany zabrał się od dzieła z właściwą sobie energią i zapałem, co zaowocowało opatentowaniem kilku rewolucyjnych technik wytwarzania szkła. W miejsce tradycyjnej metody pokrywania przezroczystego szkła różnobarwnymi emaliami, wprowadził techniki wytwarzania szkła z integralnymi kolorami i fakturami. Stworzył nowy rodzaj szkła dmuchanego ręcznie, które nazwał favrile. Udało mu się także osiągnąć efekt szkła opalizującego oraz trójwymiarowości poprzez nakładanie warstw szkła o różnych kolorach i umieszczanie między nimi dekoracji. Sole metali dodawane do płynnego szkła pozwoliły uzyskać efekt iryzacji (tęczowej poświaty). Szkła wytwarzane przez Tiffany’ego i jego następców zachwycają tęczowo połyskującymi barwami i blaskami, bogatą paletą drgających odcieni i tajemniczo mrugającego światła.
Mówi się, że Louis Tiffany potrafił malować szkłem. Tę zadziwiająca umiejętność zawdzięczał swojej pomysłowości w zakresie wytwarzania szkła o szczególnych odcieniach i fakturach. Znajdowało ono zastosowanie w imitowaniu rozmaitych elementów krajobrazu, w tym motywów roślinnych takich jak trawa, krzewy, bluszcze, kwiaty, wilce i klematisy. Artysta był świadom oddziaływania barwy, faktury i rysunku szkła na nasze zmysły. Potrafił przewidzieć jak szkło będzie się zachowywać w różnego rodzaju oświetleniu. Witraże umieszczane w oknach zmieniały się w zależności od pory dnia. W sztucznym oświetleniu zachwycały klosze lamp i przeszklenia we wnętrzach – w drzwiach i przepierzeniach, a także witraże stanowiące integralną część szaf i kredensów.
Fantastyczna kariera tego artysty, malarza, dekoratora, witrażysty, twórcy różnorodnych kreacji w dziedzinie sztuki szkła, inicjatora nowych technologii w jego produkcji a równocześnie utalentowanego handlowca i publicysty zakończyła się w dniu jego śmierci w wieku 84 lat w 1933 roku.
Niestety, także liczne, międzynarodowe przedsiębiorstwa, które tworzył i którymi kierował ten artysta i biznesmen w jednej osobie, nie przetrwały po jego odejściu. Ostatnie – Louis C. Tiffany Studios Corporation – zostało zlikwidowane w 5 lat po jego śmierci, w 1938 roku, a całe jego wspaniałe wyposażenie zostało sprzedane na publicznej licytacji przed ostatecznym zburzeniem także samego budynku tego słynnego niegdyś atelier. Nawet siedziba fundacji, która stworzył w swojej prywatnej rezydencji Laurelton Hall w Long Island w 1918 roku, gdzie zgromadzone zostały liczne dokumenty, korespondencja, materiał fotograficzny, rysunki i kartony – spłonęła w 1957 roku.
Tylko niewielka ilość tych bezcennych zbiorów uratowała się z pożaru i pozwoliła na odtworzenie jego kariery zawodowej i działalności świadcząc o tym, że był postacią wyjątkową, o różnorodnych zdolnościach. Po nim nie było już nikogo, kto by potrafił kontynuować działalność artystyczną, twórczą i równocześnie handlową z podobną pasją i talentem co Louis C. Tiffany.
Wizerunek Tiffany’ego został wykorzystany w filmie „Śniadanie u Tiffany’ego”. Widzimy główną bohaterkę -Holly wracającą nad ranem z imprezy. Uwielbia jeść świeże croissanty i popijać poranną kawę podziwiając wystawę sklepu Tiffany’ego, który dla niej, biednej dziewczyny z prowincji jest symbolem luksusu i elegancji. Takie eleganckie śniadanie u Tiffany’ego…
Breakfast at Tiffany’s Opening Scene – HQ
***
18 lutego 1934 roku, w w Pasaia, urodził się
Paco Rabanne – hiszpańsko-francuski projektant mody
Właściwie to nazywał się Francisco Rabaneda Cuervo, i uciekł z Hiszpanii do Francji wraz z matką po wybuchu hiszpańskiej wojny domowej.
Z wykształcenia jest architektem, ale stał się sławny jako enfant terrible (dziecko niesforne, nietaktowne) francuskiego świata mody w latach 60.
Rabanne zaczął swoją karierę, projektując biżuterię dla domów mody Givenchy, Dior oraz Balenciaga.
Swoją pierwszą kolekcję Haute Couture zaprezentował światu w 1960 roku, a w 6 lat później swoje podwoje otworzył dom mody Paco Rabanne.
Był współtwórcą „trendu kosmicznego”. W czasach, gdy trwał wyścig zbrojeń, a mocarstwa marzyły o podboju kosmosu, większość projektantów wciąż tkwiła w poprzedniej erze z nobliwymi sukienkami za kolano i tradycyjnymi materiałami. Paco Rabanne stworzył stroje odpowiadające duchowi epoki: metalowe siatki w formie sukienki mini czy kapelusze inspirowane futuryzmem. Paco Rabanne symbolizował nową wizję silnej i odważnej kobiecości, która zaczęła obowiązywać w kolejnych dekadach.
Jego pierwsza kolekcja, której pokaz odbył się w 1966 roku, miała tytuł ”12 nienadających się do noszenia sukienek ze współczesnych materiałów”. Prezentowały ją bosonogie modelki, kroczące po wybiegu tanecznym krokiem.
Magazyn ”Vogue” zachwycił się śmiałymi, niemal przezroczystymi sukienkami mini z plastikowych elementów i metalowych kółek.
Rabanne zaprojektował m.in. kostiumy do francusko-włoskiego filmu Barbarella o którym pisałam (TUTAJ) . To właśnie jego stroje nosiła Barbarella (grana przez Jane Fondę).
Twórczość artysty charakteryzuje przede wszystkim nietuzinkowość i to go wyróżnia. W swoich projektach stosuje niekonwencjonalne materiały, jak metal, papier albo plastik.
O tym jednym z najbardziej popularnych nazwisk świata mody ostatnio przycichło. A przecież to właśnie Paco Rabanne był jednym z najważniejszych twórców XX wieku.
Obecnie projektant jest na emeryturze od świata mody, choć wciąż nie przestaje być aktywny na innych polach. Maluje, angażuje się w politykę i komentuje sytuację na świecie, zarówno wprost, jak i za pomocą swoich działań artystycznych. Można go było spotkać na ukraińskim Majdanie w czasie Pomarańczowej Rewolucji. Jednak do legendy przejdą głównie jego ubrania i słynne perfumy, takie jak Invictus perfumy męskie.
Za swoje motto Paco Rabanne uznaje zdanie, że tylko od ciebie zależy, czy zostaniesz zauważony i zapamiętany.
***
18 lutego 1941 roku, przyszła na świat
Anna Panas – polska piosenkarka jazzowa, bluesowa i popowa, autorka tekstów i muzyki
Zadebiutowała w 1964 w Opolu wraz z siostrą Ewą. Występowały wspólnie jako Siostry Panas w latach 1966–1976. W tym czasie śpiewały też z zespołem Tajfuny. Na Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu występowała siedem razy. Brała udział w krajowych i zagranicznych festiwalach jazzowych. Po rozpoczęciu kariery solowej współpracowała z różnymi zespołami i artystami (m.in. z Blues Fellows i Januszem Stroblem).
Pierwszą płytę, Zwykły dzień, nagrała w 1995 przy udziale tria Andrzeja Jagodzińskiego. Drugi album, Pod każdym adresem, wydała w 2000 roku.
Nie będę jednak prezentować jej solowych utworów, bo chcę przypomnieć ten z dawnych lat, wykonywany z siostrą i zespołem Tajfuny.
Siostry Panas – Jest jak jest
***
Źródło: https://pl.wikipedia.org; http://trivia.blox.pl; https://krowy.wordpress.com; https://www.perfumeria.pl; http://mamafit.pl; https://www.ozdobnia.pl;