Dzień Weterana Walk o Niepodległość Rzeczypospolitej Polskiej, czyli … wyjątkowy dzień poświęcony wyjątkowym bohaterom

Sobota, 1 września – Dzień Weterana Walk o Niepodległość Rzeczypospolitej Polskiej (Dzień Kombatanta),  Święto Wojsk Obrony Przeciwlotniczej

 

Dzień Weterana Walk o Niepodległość Rzeczypospolitej Polskiej (Dzień Kombatanta)

O Dniu tym pisałam rok temu  (TUTAJ)   . Dzisiaj chciałam troszkę uzupełnić.

 

Dzień Weterana Walk o Niepodległość Rzeczypospolitej Polskiej (Dzień Kombatanta) to polskie święto obchodzone 1 września.

Ustawą z dnia 25 kwietnia 1997 roku o zmianie ustawy o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego dzień 1 września został ustanowiony „Dniem Weterana”.

18 maja 2014 roku weszła w życie ustawa z dnia 14 marca 2014 roku o zmianie ustawy o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego oraz niektórych innych ustaw, na mocy której dotychczasowy art. 6′ otrzymał brzmienie „Dzień 1 września ustanawia się Dniem Weterana Walk o Niepodległość Rzeczypospolitej Polskiej”.

W tym dniu Polacy oddają hołd obrońcom Ojczyzny i wspominają wszystkich tych, którzy walcząc o Polskę zginęli na polach bitew.

Kombatant w znaczeniu dosłownym to towarzysz broni. Słowo pochodzi z języka francuskiego i oznacza członka regularnych formacji wojskowych, ewentualnie ruchu oporu. W znaczeniu potocznym jest to były żołnierz, partyzant lub uczestnik ruchu oporu.

Status kombatanta jest nadawany na podstawie ustawy o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego. Ustawa ta definiuje też działalność kombatancką.

Zgodnie z art. 1 ww. Ustawy Kombatantami są osoby, które brały udział w wojnach, działaniach zbrojnych i powstaniach narodowych, wchodząc w skład formacji wojskowych lub organizacji walczących o suwerenność i niepodległość Rzeczypospolitej Polskiej.

Za działalność kombatancką uznaje się:

  • pełnienie służby wojskowej w Wojsku Polskim lub w polskich formacjach wojskowych przy armiach sojuszniczych podczas działań wojennych prowadzonych na wszystkich frontach przez Państwo Polskie,
  • uczestniczenie w ramach polskich formacji i organizacji wojskowych w I wojnie światowej, w powstaniach narodowych i walkach o odzyskanie lub utrzymanie terytoriów Rzeczypospolitej Polskiej,
  • pełnienie służby w polskich podziemnych formacjach i organizacjach, w tym w działających w ramach tych organizacji oddziałach partyzanckich w okresie wojny 1939-1945,
  • pełnienie służby wojskowej w armiach sojuszniczych, a także w sojuszniczych organizacjach ruchu oporu w okresie wojny 1939-1945, z wyjątkiem formacji Ludowego Komisariatu Spraw Wewnętrznych Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich (NKWD) oraz innych specjalnych formacji, które prowadziły działalność przeciwko ludności polskiej,
  • pełnienie służby w polskich podziemnych formacjach wojskowych lub organizacjach niepodległościowych na terytorium Państwa Polskiego w jego granicach sprzed dnia 1 września 1939 r. oraz w granicach powojennych w okresie od wkroczenia armii Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich (ZSRR) do końca 1956 r., jeżeli były to formacje lub organizacje stawiające sobie za cel niepodległość i suwerenność Rzeczypospolitej,
  • uczestniczenie w walkach w jednostkach Wojska Polskiego oraz zmilitaryzowanych służbach państwowych z oddziałami Ukraińskiej Powstańczej Armii oraz grupami Wehrwolfu,
  • uczestniczenie w tzw. Niszczycielskich Batalionach („Istriebitielnych Batalionach”) na dawnych ziemiach polskich w województwach: lwowskim, stanisławowskim, tarnopolskim i wołyńskim w obronie ludności polskiej przed ukraińskimi nacjonalistami, w latach 1944-1945.

Ponadto za działalność równorzędną z działalnością kombatancką uznaje się:

  • pełnienie funkcji cywilnych we władzach powstań narodowych oraz w administracji podziemnego Państwa Polskiego w okresie wojny 1939-1945, a także w podziemnych niepodległościowych organizacjach cywilnych w latach 1945-1956,
  • udział w okresie do 31 grudnia 1945 r. w walkach o zachowanie suwerenności i niepodległości Państwa Polskiego w zmilitaryzowanych służbach państwowych,
  • prowadzenie w okresie wojny 1939-1945 zorganizowanego i profesjonalnego tajnego nauczania dzieci i młodzieży,
  • dawanie schronienia osobom narodowości żydowskiej lub innym osobom, za których ukrywanie w latach 1939-1945, ze względu na ich narodowość lub działalność na rzecz suwerenności i niepodległości Rzeczypospolitej Polskiej – groziła kara śmierci,
  • zaokrętowanie marynarzy polskich w charakterze członków załogi na statku bandery własnej lub bandery koalicyjnej, przeznaczonym do działań wojennych w okresie wojny 1939-1945,
  • uczestniczenie w latach 1914-1945 w walkach o polskość i wolność narodową Śląska, Wielkopolski, Ziemi Lubuskiej, Gdańska, Pomorza i Ziemi Kaszubskiej oraz Warmii i Mazur, a także innych ziem zagarniętych przez zaborców,
  • czynny udział w zbrojnym wystąpieniu o wolność i suwerenność Polski w Poznaniu w czerwcu 1956 r., który spowodował śmierć lub uszczerbek na zdrowiu,
  • poniesienie śmierci, uszkodzenie ciała lub rozstrój zdrowia na czas powyżej siedmiu dni w grudniu 1970 r. na Wybrzeżu wskutek działania wojska lub milicji podczas wystąpień wolnościowych.

Jakie uprawnienia emerytalne przysługują kombatantom?

  • kombatanci wraz z emeryturą lub rentą otrzymują co miesiąc: dodatek kombatancki, ryczałt energetyczny oraz dodatek kompensacyjny.
  • na swój wniosek mogą przejść na emeryturę po osiągnięciu 55 lat przez kobietę i 60 lat przez mężczyznę, jeżeli mają okres zatrudnienia wymagany do uzyskania emerytury (dotyczy osób urodzonych przed dniem 1 stycznia 1949).

13 grudnia 2014 roku w Warszawie, odbył się polityczny marsz. Nie chcę wnikać w aspekt polityczny, ale przedstawić Wam „Wiersz kombatanta”. Jest to wiersz 78 letniego człowieka, który jako saper bronił niepodległości ojczyzny. W tej chwili nie może przeżyć tego, co się w kraju dzieje. Chce, żeby jego wnuki i prawnuki miały godny byt. Rozgoryczenie przelał na strofy swojego wiersza. Posłuchajcie:

 

Stanisław Lesisz – Wiersz kombatanta

 

Święto Wojsk Obrony Przeciwlotniczej

Tradycje obchodów tego święta (choć z przerwami), sięgają okresu II Rzeczypospolitej.

31 sierpnia 1918 roku w stacjonującym w Koszalinie 1 Korpusie Polskim generała Józefa Dowbora-Muśnickiego zostały utworzone pierwsze polskie pododdziały przeciwlotnicze – dwie baterie przeciwaeroplanowe. Na pamiątkę tego wydarzenia ostatni dzień sierpnia został ogłoszony Świętem Wojsk Obrony Przeciwlotniczej. Obecnie, święto to przeciwlotnicy obchodzą 1 września. Data ta upamiętnia pierwsze walki w obronie polskiego nieba w 1939 roku. W tym roku, z racji setnej rocznicy utworzenia polskich formacji obrony przeciwlotniczej, jest ono obchodzone szczególnie uroczyście.

Wojska obrony przeciwlotniczej (WOPL) to rodzaj wojsk wchodzący w skład wojsk lądowych. Wojska obrony przeciwlotniczej uczestniczą w walce ogólnowojskowej w sposób uzgodniony, co do celu, miejsca i czasu z innymi rodzajami wojsk. Stosują przy tym własną taktykę i właściwe tylko dla nich sposoby działania wynikające z zadań i możliwości bojowych uzbrojenia oraz organizacji wojsk.

Celem ich działań jest, wspólnie z siłami powietrznymi, wojskami OPL marynarki wojennej oraz wojskami walki radioelektronicznej, zapewnienie osłanianym wojskom i innym obiektom sprzyjających warunków do pomyślnego osiągnięcia celów (wykonanie zadań) przez aktywne niszczenie i obezwładnianie przeciwnika w powietrzu.

Realizują zadania osłony wojsk lądowych we wszystkich formach działań operacyjnych i taktycznych, obiektów i urządzeń logistycznych oraz innych obiektów, a także ich ostrzeganie i informowanie o zagrożeniu powietrznym.

Zorganizowane są one w oddziały i pododdziały przeciwlotnicze wchodzące w skład ogólnowojskowych związków operacyjnych, ogólnowojskowych związków taktycznych i oddziałów. Ponadto w składzie wojsk obrony przeciwlotniczej znajdują się pododdziały dowodzenia i zabezpieczenia.

Oddziały i pododdziały przeciwlotnicze cechuje duża skuteczność ogniowa i manewrowość. Zdolne są do niszczenia i obezwładnienia współczesnych środków napadu powietrznego w różnych przedziałach wysokości i prędkościach lotu oraz zapewnienia wojskom (obiektom) ciągłej osłony podczas działań operacyjnych (taktycznych), niezależnie od warunków atmosferycznych, pory roku i doby oraz stosowanych przez przeciwnika przedsięwzięć walki.

Pododdziały dowodzenia wojsk obrony przeciwlotniczej realizują zadania prowadzenia rozpoznania przeciwnika powietrznego, zbierania i opracowywania informacji oraz zabezpieczenia procesu dowodzenia oddziałami i pododdziałami przeciwlotniczymi. Realizują one także bezpośrednie informowanie o sytuacji powietrznej (wskazywanie celów) pododdziałów przeciwlotniczych nie posiadających własnych środków rozpoznania radiolokacyjnego oraz punktów dowodzenia osłanianych wojsk (ostrzeganie).

 

 

Świętując kolejny rok obrony przeciwlotniczej pamiętamy także o tych, którzy stojąc na straży polskiego nieba, dawali nieustannie dowody swojego oddania i poświęcenia sprawie bezpieczeństwa naszej Ojczyzny.

 

 

 

Źródło:   https://pl.wikipedia.org;   https://www.infor.pl;   http://polska-zbrojna.pl;

Dodaj komentarz