Poniedziałek, 17 czerwca – Dzień Walki z Pustynnieniem i Suszami, Święto Wojsk Pancernych i Zmechanizowanych – Dzień Czołgisty

Urodzili się:

(1931)  Ignacy Gogolewski – polski aktor teatralny i filmowy, reżyser, scenarzysta

(1944)  Żanna Biczewska – rosyjska pieśniarka i kompozytorka

(1972)  Michał Żebrowski – polski aktor

Dziś obchodzimy

Dzień Walki z Pustynnieniem i Suszami

oraz

Święto Wojsk Pancernych i Zmechanizowanych – Dzień Czołgisty

Opisałam je rok temu  (TUTAJ) .

Z kilkudniowym wyprzedzeniem Dzień Czołgisty świętował jeden z mieszkańców Pajęczna (Łódzkie). Otóż 49-letni mężczyzna będąc pod wpływem alkoholu wjechał do centrum miasta czołgiem T-55.

Z ustaleń policji wynika, że początkowo czołg był transportowany na lawecie. Gdy ta zepsuła się, pojazd wojskowy zdjęto z niej na czas naprawy. Kiedy czołg ponownie miał zostać załadowany na lawetę, jego właściciel – zabierając na pokład pasażera – postanowił odbyć przejażdżkę ulicami Pajęczna, nie przejmując się faktem, że czołg nie ma ubezpieczenia komunikacyjnego, a on sam – uprawnień do kierowania takimi pojazdami.

Właściciel nietypowego pojazdu trafił do policyjnego aresztu. Natomiast w usunięciu czołgu z ulicy pomógł funkcjonariuszom były żołnierz, posiadający uprawnienia do kierowania takimi pojazdami. Na koszt właściciela T 55 trafił na strzeżony parking.

Za jazdę po pijanemu grożą mu do 2 lat więzienia, a za sprowadzenie niebezpieczeństwa katastrofy w ruchu lądowym – nawet 8 pozbawienia wolności.

No cóż, czasami świętowanie bywa kosztowne…

***

Na kanale TVP Kultura emitowany jest właśnie polski serial telewizyjny w reżyserii Jana Rybkowskiego zrealizowany na podstawie powieści Władysława Reymonta. Piszę tu oczywiście o serialu „Chłopi” z 1972 roku, w którym jedną z głównych ról grał nasz dzisiejszy jubilat. Choć zagrał w kilkudziesięciu produkcjach, to najbardziej kojarzony jest z Antkiem Boryną z „Chłopów”.

Chłopi odc 6 – Ogień (fragm: karczma – Stanisław Klejnas)

88 lat temu, 17 czerwca 1931 w Ciechanowie, przyszedł na świat

Ignacy Gogolewski polski aktor teatralny i filmowy, reżyser i scenarzysta

Był nieślubnym dzieckiem, co w tamtych czasach uchodziło za bulwersujące. Jego mama miała 18 lat, kiedy zaszła w ciążę. Ojca widział tylko raz w życiu – w wieku 16 lat. „Podał mi dłoń… Był zdziwiony, że nie chciałem jej ucałować, ale ja nie uczyniłem tego, bo był dla mnie zupełnie obcym człowiekiem. Myślę, że ojciec odczuł moje zachowanie jako aroganckie, a mimo to pojechał do USC na Nowym Świecie i powiedział, że odtąd będę nazywał się Gogolewski”.

Maturę uzyskał w Otwocku i w 1949 rozpoczął studia na wydziale teatralnym w Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej w Warszawie, gdzie w 1953 zdał egzamin dyplomowy.

Debiutował rolą Demetriusza w przedstawieniu PWST Sen nocy letniej Williama Szekspira, w reżyserii Jana Kreczmara (premiera 26 stycznia 1953). Pierwszą rolą w zawodowym teatrze był Sekretarz w Lalce Bolesława Prusa w reż. Bronisława Dąbrowskiego (Teatr Polski w Warszawie, 1 stycznia 1954), jednak prawdziwy rozgłos przyniosła mu rola Gustawa w Dziadach Adama Mickiewicza w reż. Aleksandra Bardiniego. Z warszawską sceną związany był do 1959, a później także w latach 1975–1980 i 1992–2000.

Był aktorem Teatru Dramatycznego w Warszawie i Teatru Współczesnego w Warszawie. Był dyrektorem Teatru Śląskiego w Katowicach, Teatru im. Juliusza Osterwy w Lublinie i Teatru Rozmaitości w Warszawie. Po pożarze tego ostatniego teatru w 1989, Gogolewski na dłuższy czas wycofał się z aktywnego życia zawodowego. Obecnie jest aktorem Teatru Narodowego w Warszawie.

W 1992 ukazała się książka Ignacego Gogolewskiego Wszyscy jesteśmy aktorami. Składają się na nią wspomnienia aktora oraz refleksje na temat pracy zawodowej. W 2008 opublikowano wywiad-rzekę Od Gustawa-Konrada do… Antka Boryny, będący swoistą autobiografią filmową i teatralną Gogolewskiego. Książka ujawnia również sporo faktów z życia prywatnego aktora.

Ignacy Gogolewski uważany jest za jednego z najlepszych polskich aktorów w historii. Odegrał kilkadziesiąt ról, wliczając w to teatr, film i telewizję.

Każda jego miłość kończyła się rozpaczą – tak mówił. Jego pierwszą żoną była aktorka Katarzyna Łaniewska, z tego małżeństwa ma córkę Agnieszkę. Odszedł od niej w 1962 roku. Wyprowadził się 4 piętra niżej. Mieszkała tam wielka gwiazda telewizji z którą już wcześniej romansował. Starsza od niego o 8 lat – Irena Dziedzic. Para ukrywała swój związek przed światem. Nie uciekli jednak od plotek w środowisku. Ich relacja dość szybko się zakończyła.

Spotykał się później z Joanną Rawik, którą poznał na próbach kabaretu Pod Egidą. To też nie była łatwa miłość. Uczucie, które ich połączyło, powoli stawało się „niezdrowe”.

W końcu ożenił się po raz drugi. Żoną aktora została Marina Niecikowska, urzędniczka Ministerstwa Kultury. Ich małżeństwo trwało zaledwie trzy lata, a zakończyła je ogromna tragedia. Żona aktora zginęła w katastrofie lotniczej. Po dramatycznych wydarzeniach stwierdził, że małżeństwo mu nie służy.

Gogolewski już nigdy się nie ożenił, ale od wielu lat związany jest z Ewą Kwiecień, przyjaciółką z Teatru Narodowego. To przy jej boku odnalazł prawdziwe szczęście i życiowy spokój.

Ma również syna Tadeusza z nieformalnego związku.

Prywatnie pan Ignacy uwielbia wędkarstwo i podróże. Potrafi też znakomicie gotować, a jego popisowym daniem są kurczaki przygotowywane na różne sposoby. Do dziś jest uznawany za jednego z ostatnich przedstawicieli „starego pokolenia” aktorów. Za wybitne zasługi w pracy artystycznej został odznaczony wieloma nagrodami, w tym m.in. Orderem Odrodzenia Polski.

Mimo podeszłego wieku, nie chce schodzić ze sceny. A widzów to niezmiernie cieszy. „Odejdę, gdy powiedzą: Panie Ignacy, niech pan da sobie spokój”.

***

17 czerwca 1944 w Moskwie, przyszła na świat

Żanna Biczewska – rosyjska pieśniarka i kompozytorka

Żanna Biczewska to pieśniarka ludowa, interpretatorka rosyjskich ballad i romansów. Poza tradycyjnym repertuarem rosyjskim i białoruskim śpiewa też ballady Bułata Okudżawy. Występuje z mężem, kompozytorem i aranżerem Giennadijem Ponomariowem.

Edukację muzyczną rozpoczęła od ukończenia szkoły muzycznej w klasie gitary. W latach 1966-1971 studiowała w Instytucie Sztuki Cyrkowej i Estradowej. Już wówczas zaczęła gromadzić i zapisywać teksty ludowe. W czasie studiów podjęła pracę nauczycielki muzyki w Zagorsku, a jednocześnie śpiewała jako solistka w zespole Eddiego Rozera. W latach 1971-1973 była solistką instrumentalno-wokalnego zespołu „Dobryje mołodcy”.

Wielokrotnie nagradzana w ZSRR, koncertowała w całej Europie. Często gościła w Polsce, również jako jurorka Festiwalu Piosenki Radzieckiej w Zielonej Górze. Obecnie prowadzi audycję w prawosławnym radiu „Radonież”.

WIECZORNY DZWON ŻANNA BICZEWSKA

***

17 czerwca 1972 roku, urodził się

Michał Żebrowski – polski aktor teatralny i filmowy

Od 2010 dyrektor Teatru 6. piętro.

O zawodzie aktorskim marzył od dziecka, uczęszczał na zajęcia szkolnego kółka recytatorskiego i zdobywał czołowe miejsca w konkursach recytatorskich.

Na trzecim roku studiów stanął po raz pierwszy przed kamerą w teledramacie Feliksa Falka Samowolka (1993) u boku Roberta Gonery oraz telewizyjnym thrillerze Wynajmę pokój… (1993) z Igorem Przegrodzkim i Beatą Ścibakówną.

Jego debiutem scenicznym była rola Jimmy’ego Portera w sztuce Johna Osborne’a Miłość i gniew (1994) w reżyserii Mariusza Benoit na deskach Teatru Powszechnego im. Zygmunta Hübnera, z którym był związany w latach 1995-96. Za swój debiut teatralny oraz rolę Posła Parysów w inscenizacji Jana Kochanowskiego Odprawa posłów greckich i występ w przedstawieniu Zbigniewa Herberta Opowiastki o Panu Cogito został uhonorowany nagrodą jury, publiczności i Jana Machulskiego na XIII Łódzkim Przeglądzie Szkół Teatralnych ’95. Występował potem w warszawskich teatrach: Ateneum im. Stefana Jaracza (od 1997), Narodowym (2004), Studio im. Stanisława Ignacego Witkiewicza (2005), Nowym Praga (2006), Komedia (2007) i Wielkim (2007).

Na kinowym ekranie rolą młodego robotnika, który uniesiony emocjonalnym porywem, staje się mimowolnym przywódcą protestu w filmie historycznym Filipa Bajona Poznań 56 (1996). Po gościnnym występie w pięciu odcinkach serialu Sława i chwała (1997), zagrał postać Jana Skrzetuskiego w adaptacji powieści Henryka Sienkiewicza Ogniem i mieczem (1999) w reżyserii Jerzego Hoffmana, za którą otrzymał nominację do nagrody Orła w kategorii najlepsza główna rola męska. Jego kreacja Tadeusza Soplicy w ekranizacji poematu Adama Mickiewicza Pan Tadeusz (1999) w reżyserii Andrzeja Wajdy przyniosła mu przychylność krytyków, a wydana płyta Zakochany Pan Tadeusz (1999) z dwunastoma fragmentami poematu w jego recytacji zyskała status platynowej płyty. W 2000 roku otrzymał nagrodę Akademii Telewizyjnej Wiktor, Złotą Odznakę w Złotej Piątce w plebiscycie czytelników „TeleRzeczpospolitej” oraz Złotą Kaczkę.

Za rolę Geralta z Rivii, zwanego również Białym Wilkiem w filmie fantasy Wiedźmin (2001) był nominowany do nagrody Orła w kategorii najlepsza główna rola męska. W 2002 roku znalazł się na drugim miejscu w plebiscycie „TeleRzeczpospolitej” na najpopularniejszego aktora, odebrał nagrodę Fryderyka w kategorii album roku – poezja śpiewana/piosenka autorska za płytę Lubię, kiedy kobieta (2001) nagraną z Anną Marią Jopek, Kasią Nosowską i Kasią Stankiewicz oraz została mu przyznana Specjalna TeleMaska, nagroda czasopisma Tele Tydzień. W 2004 roku ukazała się seria płyt Poczytaj mi tato, gdzie czyta klasykę polskiej poezji dla dzieci. Pojawił się w biograficznym dramacie wojennym Romana Polańskiego Pianista (2002). Uznanie krytyki, Złotą Kaczkę, statuetkę Jańcia Wodnika na Ogólnopolskim Festiwalu Sztuki Filmowej „Prowincjonalia” we Wrześni oraz kolejną nominację do nagrody Orła przyniosła mu kreacja trzydziestoletniego Wojciecha Winklera, ambitnego i samodzielnego, a jednak izolującego się od świata i ludzi, wychowanego w dzieciństwie przez sadystycznego ojca w dramacie psychologicznym Magdaleny Piekorz Pręgi (2004). W dramacie Andrzeja Seweryna Kto nigdy nie żył… (2005) wcielił się w postać charyzmatycznego księdza Jana, który stał się nosicielem wirusa HIV. W 2007 zagrał rolę hetmana Kibowskiego w rosyjskiej produkcji pt. Rok 1612.

Od marca 2010 roku jest współtwórcą i dyrektorem (wraz z Eugeniuszem Korinem) warszawskiego Teatru 6. piętro.

Trzykrotnie nominowany do Orłów za główne role męskie w filmach Ogniem i mieczem, Wiedźmin i Pręgi.

9 lutego 2015 za rolę profesora Falkowicza w serialu Na dobre i na złe otrzymał Telekamerę w kategorii Aktor, 22 lutego 2016 otrzymał kolejną Telekamerę w tej samej kategorii, za tę samą rolę. 30 stycznia 2017 otrzymał trzecią Telekamerę w kategorii Aktor, dzięki czemu 12 lutego 2018 otrzymał Złotą Telekamerę.

20 czerwca 2009 roku w Brzegach-Rynias, poślubił młodszą o 15 lat Aleksandrę Adamczyk. W 2010 roku urodził im się syn Franciszek, a w listopadzie 2013 roku syn Henryk. Ma dom na Podhalu, gdzie prowadzi małe gospodarstwo ekologiczne.

Michał Żebrowski & Kasia Stankiewicz – Niepewność (2001) HQ

Źródło:   https://pl.wikipedia.org;   https://plejada.pl;