Środa, 23  stycznia –  Dzień bez Opakowań Foliowych, Dzień Najbardziej Kochanych, Dzień Pisma Ręcznego, (1953)  Telewizja Polska rozpoczęła regularne nadawanie programu, (1957) Ewa Małas-Godlewska – polska śpiewaczka operowa (sopran liryczno-koloraturowy)

Ewa-Małas-Godlewska-Jenvoie-Valser-www.my-free-mp3.net-.mp3

Otóż dzisiaj, 23 stycznia 1953 roku

Telewizja Polska rozpoczęła regularne nadawanie programu

15 grudnia 1951 r. podczas wystawy radiowej, zorganizowanej w siedzibie Związku Nauczycielstwa Polskiego, Instytut Łączności z Ratuszowej 11 przeprowadził pierwszy publiczny pokaz funkcjonowania urządzeń telewizyjnych.

W drugiej połowie 1952 r. zakończono budowę nadajnika wizji, tworząc tym samym warunki do uruchomienia pierwszej polskiej doświadczalnej stacji telewizyjnej. Nadajnik wraz z osprzętem został umieszczony na dachu budynku przy ul. Ratuszowej 12.

25 października 1952 r. doświadczalna stacja telewizyjna ze studia przy ul. Ratuszowej 11 wyemitowała pierwszy w powojennej historii Polski program telewizyjny.

Pierwszy program został wyemitowany  o godz. 19:00 (w przeddzień wyborów do Sejmu). Wówczas z Instytutu Łączności nadano 30-minutowy montaż form artystycznych z udziałem Marty Nowosad, Jerzego Michotka, Witolda Grucy i Jana Mrozińskiego, który był odbierany na 24 odbiornikach „Leningrad” rozmieszczonych w klubach i świetlicach osiedlowych. Ekran tych urządzeń miał wymiary 12 na 18 cm. Aby obraz był lepiej widzialny, przed ekranem umieszczano dużych rozmiarów szkło powiększające.

Eksperymentalne studio o powierzchni 70 metrów kw. Mieściło w Warszawie przy ulicy Ratuszowej. Były w nim dwie kamery, stoły kontrolne, prosty mikser, generator synchronizujący, urządzenia kontrolne,mikrofony, wzmacniacze oraz oświetlenie. Cały studyjny sprzęt powstał w Polsce, w Instytucie Łączności, któremu podlegało studio. Wszystko zbudował zespół inż. Lesława Kędzierskiego, uważanego za ojca polskiej telewizji. ”

Trzy miesiące później – 23 stycznia 1953 – zainicjowano regularną emisję programu polskiej telewizji. Audycje emitowano raz na tydzień – w każdy piątek o godz. 17:00 i trwały one od 30 do 60 min.

6 listopada 1953 powstał Teatr Telewizji ( pisałam o tym (TUTAJ) ). Pierwszy spektakl, Okno w lesie, w reżyserii Józefa Słotwińskiego, został wyemitowany 6 listopada 1953 ze studia telewizyjnego przy ulicy Ratuszowej w Warszawie. W ciągu pięćdziesięciu lat działalności Teatr Telewizji wyprodukował ponad 4 tysiące spektakli.

Po roku – 22 stycznia 1954 – uruchomiono Doświadczalny Ośrodek Telewizyjny z własnym zespołem dziennikarskim – to już z budynku przy placu Powstańców Warszawy 7 specjalnie na potrzeby nowo powstającej instytucji odbudowanym i powiększonym po zniszczeniach wojennych dawnym banku.

Budynek TVP przy placu Powstańców Warszawy 7 w Warszawie By Adrian Grycuk – Praca własna

Program ośrodka emitowano początkowo raz w tygodniu w piątki o godzinie 17  , a od 1 listopada 1955 – trzy razy w tygodniu.

6 lutego 1956 – wyemitowano premierowy spektakl telewizyjnego Teatru Sensacji “Kobra”. W latach 50. i 60. był to jeden z najpopularniejszych polskich programów telewizyjnych.

Dopiero rozpoczęcie emisji przez Warszawski Ośrodek Telewizyjny 30 kwietnia 1956 umożliwiło dostęp do programów TV większej grupie odbiorców. WOT emitował program 5 razy w tygodniu. 1 maja 1956 pracę rozpoczyna Telewizyjny Ośrodek Transmisyjny ze stacją nadawczą umieszczoną w Pałacu Kultury i Nauki oraz anteną na szczycie iglicy na wysokości 227 metrów. Zasięg stacji wynosił ok. 55 kilometrów.
Wyobrażacie sobie życie z telewizją pół godziny tygodniowo? A w ogóle, dużo czasu spędzacie przed telewizorem?

***

Również 23 stycznia, ale 1957 roku, przyszła na świat

Ewa Małas-Godlewska – polska śpiewaczka operowa (sopran liryczno-koloraturowy)

Śpiewaczka operowa, znana z wyjątkowej interpretacji muzyki barokowej. Śpiewa sopranem liryczno-koloraturowym, który charakteryzuje się rzadkim tembrem i barwą.

Ukończyła studia na Wydziale Wokalno-Aktorskim Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej we Wrocławiu w klasie prof. Danuty Paziukówny.

Zwróciła na siebie uwagę środowiska operowego jeszcze jako studentka, wygrywając II Grand Prix w Międzynarodowym Konkursie Sztuki Operowej w Tuluzie i Verviers. Profesjonalny debiut operowy artystki miał miejsce na scenie Warszawskiej Opery Kameralnej, gdzie wystąpiła jako Norina w Don Pasquale Donizettiego i Rozyna w Cyruliku sewilskim Rossiniego. Rok później oczarowała Bonn i Wiedeń rolą Królowej Nocy w Czarodziejskim flecie Mozarta.

Po przeprowadzce do Francji występowała w Operze Paryskiej, L’Opera Comique, Théâtre du Châtelet, Théâtre des Champs-Élysées, Théâtre des Amandiers w Nanterre i w paryskiej Opéra Bastille. Nie umknęła też uwadze Amerykanów, którzy zaprosili ją do roli Królowej Nocy w Houston Grand Opera w Teksasie.

Przez wiele lat utrzymywała bliską współpracę z zespołem nowojorskiej Metropolitan Opera, z którym odbyła tournée po Japonii. Jej repertuar operowy obejmuje m.in. role: Antonidy w Iwanie Susaninie Glinki, Celii w Lucio Silla Mozarta, Gildy, Rozyny, Semiramidy i Adiny w Napoju miłosnym Donizettiego, tytułowej Alciny Handla, Olimpii w Opowieściach Hoffmanna Offenbacha, Marii w Córce pułku i tytułowej Łucji z Lammermoor Donizettiego; wykonuje również recitale z ariami R. Straussa, G. Pucciniego, G. Verdiego, V. Belliniego, Ch. Gounoda i C. Grauna. Wielokrotnie występowała na Festiwalu Radia France w Montpellier oraz Festiwalu Muzyki Barokowej w Beaune, a także koncertowała w najważniejszych europejskich miastach, jak Parma, Bolonia, Rzym, Palermo, Mediolan, Madryt, Lizbona, Bruksela, Wiedeń, Rotterdam, Londyn.

Farinelli il Castrato, Ewa Malas-Godlewska voice of Farinelli

Światową sławę zdobyła użyczając swojego głosu (połączonego z głosem amerykańskiego kontratenora Dereka Lee Ragina) do filmu Gérarda Corbiau Farinelli: ostatni kastrat. Płyta ze ścieżką dźwiękową do tego nominowanego do Oskara filmu sprzedała się w ponad dwóch milionach egzemplarzy.

Z tego tytułu, w 1995 roku francuski Minister Kultury wręczył artystce „Złotą Płytę” w Cannes.

Wydała również inne interesujące nagrania. Pojawiła się w roli Armidy w pierwszym światowym nagraniu opery N. Jommellego Armida abbandonata pod dyrekcją Christophe’a Rousseta.

Nagrała wspaniałe albumy Ewa i Fuego, stworzone we współpracy z neapolitańskim wirtuozem gitary Umberto Leonardo, przy wykorzystaniu kameralnych dźwięków rodem z Hiszpanii.

Wydała również płyty Era of Love i Song of Love wraz z José Curą, łączące muzykę klasyczną i popularną.

Za wydany w czerwcu 2006 roku album Sentiments, zawierający utwory łączące elementy muzyki popularnej, klasycznej i jazzu w językach angielskim, francuskim i polskim, otrzymała prestiżową statuetkę Asa EMPiKu w kategorii najlepsza polska klasyka 2006.

Źródło:   https://pl.wikipedia.org;    https://prlplus.wordpress.com;   https://commons.wikimedia.org;   http://fmf.fm;