Piątek, 8 lutego – Święto Służby Więziennej

Urodzili się:

(1925)  Jack Lemmon – amerykański aktor i muzyk

(1931) James Dean – amerykański aktor filmowy telewizyjny i teatralny

(1947) Ewa Złotowska – polska aktorka teatralna i filmowa reżyser

O tym święcie pisałam wcześniej   (TUTAJ)  .

Natomiast dzisiaj spróbujmy się cofnąć w czasie i przypomnieć zdarzenia, które właśnie miały miejsce 8 lutego.

***

8 lutego 1925 w Newton, w Bostonie urodził się

Jack Lemmon – amerykański aktor i muzyk

Właściwie to John Uhler Lemmon III. Był znany zarówno z ról dramatycznych i komediowych.

Przez prawie 50 lat kariery wystąpił w około 80 filmach, zarówno komediach, jak i dramatach. Dwukrotnie nagrodzony Oscarem; za drugoplanową rolę w filmie Mister Roberts (1955) i pierwszoplanową w filmie Ocalić tygrysa (1973) Johna G. Avildsena oraz dwukrotny laureat nagrody na festiwalu w Cannes.

Był ulubionym aktorem reżysera Billy’ego Wildera. Lemmon zagrał w 7 jego filmach: Pół żartem, pół serio (1959), Garsoniera (1960), Słodka Irma (1963), Szczęście Harry’ego (1966), Avanti! (1972), Strona tytułowa (1974), Najlepszy kumpel (1981).

Do innych filmów z jego udziałem należą: Port lotniczy 77 Jerry Jamesona, Chiński Syndrom Jamesa Bridgesa, JFK Olivera Stone’a, Glengarry Glen Ross Jamesa Foley’a.

„Pół żartem, pół serio” – 100 kultowych filmów

Zmarł na raka jelita grubego 27 czerwca 2001 w Los Angeles.

Był jedną z największych legend amerykańskiego kina.

***

8 lutego 1931 w Marion, urodził się

James Dean – amerykański aktor filmowy telewizyjny i teatralny

James Byron Dean jest pierwszą osobą, która otrzymała pośmiertnie nominację do Oscara w kategorii najlepszy aktor i jedyną, która otrzymała ją dwukrotnie (kilka osób zdobyło więcej niż jedną pośmiertną nominację, ale w różnych kategoriach).

American Film Institute umieścił go na 18. miejscu na liście największych aktorów wszech czasów (The 50 Greatest American Screen Legends)

Wychowany na farmie w Indianie przez swoją ciotkę i wujka, wcześnie wyruszył na podbój Hollywood. Jego wczesne role filmowe to marynarz w „Sailor beware”, uczestnik wojny Koreańskiej w „Bagnet na broń” i młody chłopak w komedii „Has Anybody Seen My Gal?” Duże kreacje, na miarę swoich możliwości stworzył tak naprawdę tylko w trzech filmach. Pierwszą w adaptacji książki Johna Steinbecka wg Elii Kazana, „Na wschód od Edenu”, gdzie grał niepogodzonego ze swoją pozycją i skłóconego z ojcem Caleba.

Kolejną, najbardziej pamiętną i wymowną, w „Buntowniku bez powodu” Nicholasa Ray’a. Stworzył tam postać nastolatka, Jima Starka, która uczyniła z niego wieczny symbol buntu i niezgody wobec zastanego porządku świata.

Pomysł nakręcenia filmu narodził się już w drugiej połowie lat 40., w roku 1947 w pięciominutowych zdjęciach próbnych wziął udział Marlon Brando, jednak w owym czasie scenariusz nie był jeszcze kompletny. Scenariusz napisano całkowicie od nowa na początku lat 50., ostateczna jego wersja nie ma nic wspólnego ze zdjęciami z udziałem Brando, któremu nie zaproponowano żadnej roli w momencie, gdy rozpoczęto właściwe prace nad filmem. Rolę głównego bohatera, dzięki występowi w Na wschód od Edenu, otrzymał Dean, któremu przyniosła ona ogromną popularność. Film często wymieniany jest jako znamienny przykład buntu ówczesnej młodzieży. Poza Deanem główne role w filmie zagrali Natalie Wood i Sal Mineo, zaś reżyserem został Nicholas Ray.

Buntownik Bez Powodu

Tuż po realizacji następnego filmu, „Olbrzym”, Dean zginął w wypadku samochodowym 30 września 1955 w Cholame. Jego błyskotliwa kariera, tragiczna śmierć i rozgłos wokół uroczystości pogrzebowych, które zgromadziły mnóstwo ludzi, uczyniły z niego obiekt kultu i przedmiot fascynacji wielu pokoleń.

Niedługo po swojej śmierci stał się ikoną popkultury (początkowo w Stanach Zjednoczonych, później także w innych krajach), jak również światowego kina oraz nonkonformistycznej postawy życiowej. Przyczyniła się do tego przede wszystkim rola zbuntowanego nastolatka Jima Starka w Buntowniku bez powodu.

Zmarł w wieku zaledwie 24 lat.

***

8 lutego 1947 w Zakopanem, przyszła na świat

Ewa Złotowska – polska aktorka teatralna i filmowa, reżyser

Urodziła się w Zakopanem podczas zimowego pobytu matki w górach. Jednak jej rodzina pochodzi z Warszawy – ojciec brał udział w powstaniu warszawskim.

Jako dziecko uczyła się gry na skrzypcach i fortepianie oraz uczęszczała na zajęcia z rytmiki.

W telewizji zadebiutowała w programie Szklana niedziela Stefanii Grodzieńskiej, jako najmłodsza członkini Szklanej Rodziny, w roli córki Andrzeja Szczepkowskiego i Danuty Szaflarskiej.

W 1965 należała do Studenckiego Teatru Satyryków. Studiowała reżyserię w Instytucie Teatralnym w Sankt Petersburgu. W latach 1979–1981 pełniła funkcję kierownika artystycznego ZPR w Warszawie. Współpracowała m.in.: z Teatrem Scena Prezentacje w Warszawie. Na ekranie najbardziej znana dzięki rolom dubbingowym, w tym pszczółki Mai, która w latach 80. przyniosła jej olbrzymią popularność.

Jest autorką książki Największe miłości świata, wydanej w 2004.  Książeczkę tę poświęciła „pamięci wszystkich braci mniejszych, którzy nie zawsze potrafią mówić, ale zawsze potrafią kochać”

Była żoną aktora Marka Frąckowiaka, zmarłego w 2017 roku.

„Spotkaliśmy się we właściwym momencie. Ewa to bardzo mądra osoba. Wtedy głośno powiedziałem: z tą panią chciałbym ułożyć sobie życie. Za co kocham Ewę? Za ogromną uczciwość, lojalność, mądrość… To chodząca kobiecość, ten błysk w oku i biust, jak Sophia Loren, tylko w mniejszych rozmiarach” – tak zdarzało mu się o niej mówić w wywiadach.

Ewa Złotowska – Czy wyglądam jak Gioconda

Źródło:   https://pl.wikipedia.org;   https://www.filmweb.pl;  http://lekturylirael.blogspot.com;   tytułowy cytat – https://pl.wikiquote.org;  https://film.interia.pl;